บทที่ 225: นึกถึงใครก่อนสร้างชุดเกราะ?
ฟางเนี่ยเหนียน นำผ้าไหมมังกรและหนังลายน้ำแข็งที่ จู มิงหลาง ต้องการกลับมา ด้วยผู้ช่วยตัวน้อยที่มีความสามารถ
จู มิงหลาง ยินดีที่จะมอบเงินเดือนให้นาง
แม้ว่าผ้าไหมมังกรและหนังลายน้ำแข็งจะไม่ใช่ของหายาก แต่ถ้าหากต้องการซื้อสิ่งที่ตรงกับความต้องการในการคัดเลือก
วัสดุในปัจจุบันของ จู มิงหลาง ต้องใช้เวลามากในการค้นหาในตลาด วิธีประหยัดเวลาเพียงเล็กน้อยคือการซื้อวัสดุที่
ต้องการใช้โดยตรง ซึ่งมักจะมีราคาสูงกว่าราคาเดิมหลายเท่า
หาได้ไม่ง่ายในเวลาอันสั้น!
วัสดุครบแล้ว ภาพวาดก็น่าจดจำ และที่เหลือก็เริ่มต้นขึ้นได้!
ชุดเกราะนี้ไม่มีข้อกำหนดที่สูงมากสำหรับเตาเผาและโต๊ะตี จู มิงหลาง สามารถหาห้องทำงานได้
แค่ทำตามที่วิธี จู มิงหลาง มองหา นายก้อย ก่อน
นายก้อยเป็นที่ปรึกษาของ จู มิงหลาง และผู้อาวุโสส่วนใหญ่จะเชิญเขาไปที่นั่นเมื่อพวกเขาต้องการสร้างนักบุญ
แม้ว่า จู มิงหลาง เป็นชายหนุ่มที่พูดมากเกี่ยวกับกฎแห่งสวรรค์ ลัทธิเต๋า และมนุษยชาติ และไม่เชื่อในอภิปรัชญาที่โง่เขลาเหล่านั้น เมื่อเขาคิดว่าวัสดุมีราคาแพงมาก เขาคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะถาม นายก้อย
มองไปรอบๆ ไม่เห็น นายก้อย
สิ่งนี้ทำให้ จู มิงหลาง รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เชฟกองหลังจะไม่เอาไปเหรอ?
ในขณะนี้ จู มิงหลาง ก็นึกถึงใครบางคน
“สมองข้าพังมาก ทำไมข้าต้องเชื่อเรื่องน่าเบื่อแบบนี้ด้วย? จะเป็นการดีหรือไม่ที่จะขอให้สาวนักวาดดาวทำนายถึงข้า” จู มิงหลาง ตบหัวของเขาและลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
เคาะประตูแล้วกล่าวทักทายอย่างสุภาพ
ประตูห้องเปิดออกเบา ๆ และมีกลิ่นออกมาแตะจมูกของ จู มิงหลาง จ้องมองอย่างตั้งใจและเห็นว่าพี่สะใภ้ของผู้เผยคำทำนาย มีผมยาวเปียกและมีหยดน้ำบนผิวสีขาวและเรียบเนียน ตั้งแต่คอที่บอบบางและสง่างามของนางไปจนถึงกระดูกไหปลาร้าที่อ่อนแอ
ดูเหมือนว่านางเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ และผิวของนางก็เคลื่อนไหวอย่างมากเนื่องจากไอน้ำร้อน ซึ่งเผยให้เห็นเสน่ห์ของอาการมึนงง ซึ่งทำให้ จู มิงหลาว เตือนใจในทันที ในที่มืดมิด แก้มสีแดงก็ปรากฏขึ้นราวกับความฝัน
“นายน้อย?” หลี่ซิงหัว มองมาที่เขาและถามด้วยความสงสัย
“นั่นสินะ ข้าต้องการให้สาวนักวาดดาวมาคำนวณให้ข้า เพราะข้าวางแผนที่จะหล่อเกราะมังกรที่มีราคาแพงมาก เพราะข้าไม่มีฝีมือมากนัก อัตราความล้มเหลวก็สูงมาก” จู มิงหลาง ปกปิดอาการไม่อยู่ เขาบิดเบือนด้วยอาการไอ
นี่เป็นเรื่องยากเกินไป
คนเดียวกันชัดๆ
ทำไมถึงทรมานตัวเองแบบนี้!
ทรมานสองครั้งไม่เพียงพอ ทรมานสี่ครั้ง ข้าไม่ใช่พระเก่าของ กู่จิงบูบู
ความเจ็บปวดนี้ไม่น้อยไปกว่าการนอนหลับและสะท้อนกับหญิงสาวสวยราวกับดอกไม้ แต่มีชั้นของเส้นด้ายที่ไม่มีวันขาด
ระหว่างกัน
“นายน้อย ข้าขอโทษ ข้าไม่ใช่ หยุนซี” หลี่ซิงหัว ดูเหมือนจะเห็นการแสดงออกของ จู มิงหลาง นั่นคือแสดงความรักนั้นและยับยั้งตัวเองด้วยการหลอกลวงตัวเอง
“ข้าต่างหากที่ต้องขอโทษ” จู มิงหลาง ตอบอย่างเชื่องช้าและเพียงแค่หันแก้มไปด้านข้างและหยุดมองนาง
“เจ้าต้องทำในตอนกลางคืนที่หนาวมาก และเจ้าจะทำได้” หลี่ชิงหวัว กล่าว
จู มิงหลาง สงบลงและไตร่ตรองสักหน่อย
วัสดุของเขามีคุณสมบัติน้ำแข็งจริง ๆ ซึ่งหมายความว่าความแตกต่างเล็กน้อยของอุณหภูมิโดยรอบจะส่งผลต่อการหล่อเกราะทั้งหมดด้วย
เตือนความจำที่ดี!
เขาไม่ได้คิดถึงชั้นนี้เลย
“ขอบคุณมากสาวน้อย เจ้าช่วยได้มาก” จู มิงหลาง กล่าวด้วยความยินดี
“ใช่.”
จู มิงหลาง หันกลับและจากไป หลังจากเดินออกไปเล็กน้อย เขาไม่เพียงแค่ยิ้มอย่างขมขื่น
ยากที่จะข่มใจ ยากจริงๆ!
ตามพี่สะใภ้ของผู้เผยคำทำนาย การสร้างจะดำเนินการในคืนฤดูใบไม้ร่วงที่หนาวเย็นที่สุด
กระบวนการในตอนกลางคืนเป็นไปอย่างราบรื่นจริงๆ มิงหลาง ตัดแต่งโครงร่างตามร่างกายของ เสี่ยวไป๋ฉี อย่างสมบูรณ์
ด้วยพื้นผิวของแอตทริบิวต์น้ำแข็งและเย็บวัสดุหลายอย่างเข้าด้วยกันอย่างราบรื่น
ข้างเตาไม่มีเปลวไฟ แต่เป็นไฟสีน้ำเงินที่มีอุณหภูมิต่ำมาก
จู มิงหลาง ยืนอยู่ข้างไฟสีน้ำเงินและปลูกฝังพลังทางจิตวิญญาณของเขาบนขนนกอายุ 10,000 ปี
งานของลูกล้อสามารถเรียกได้ว่าเป็นช่างตัดเสื้อถ้ามันง่าย
เป็นเพียงว่าศิลปะการหล่อของ จูเหมิน ไม่เคยถูกเย็บและทอด้วยตะเข็บและด้าย เมื่อพลังวิญญาณไหลอย่างสม่ำเสมอ
บนขนนกแต่ละอัน ขนเหล่านี้ดูเหมือนจะให้ชีวิต เช่นเดียวกัน เต้นรำไปรอบๆ จู มิงหลาง แล้วค่อยๆ ตกลงบนหนังลาย
น้ำแข็ง
ผ้าไหมมังกรยังถูกควบคุมด้วยพลังวิญญาณ ผ้าไหมเหล่านี้เปรียบเสมือนฝูงปลาที่กระโจนออกจากแม่น้ำ ขึ้น ๆ ลง ๆ
รวมขนและลวดลายน้ำแข็งในผิวหนังอย่างรวดเร็วเข้าด้วยกัน.
“กระบวนการจารึกจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้ และข้าไม่รู้ว่าจะเสร็จสิ้นอย่างราบรื่นหรือไม่” จู มิงหลาง พึมพำกับตัวเอง มังกร
น้ำแข็งขาว ซึ่งนอนอยู่ข้างเตาได้ผล็อยหลับไป แต่ยังคงยึดติดกับเปลือกตายังคงทำงานร่วมกับ จู มิงหลาง ต่อไป
วันที่สอง ช่วงเวลาที่หนาวที่สุดของคืนฤดูใบไม้ร่วง มิงหลาง เริ่มฉีดรูปแบบการจารึก
ลวดลายจารึกคือแก่นวิญญาณของชุดเกราะมังกร มันเกี่ยวข้องกับผลกระทบของชุดเกราะที่เกิด และยังเกี่ยวข้องกับว่าเกราะขนนกสีขาวนี้เสร็จสมบูรณ์หรือไม่
หากไม่มีจารึก เกราะนี้สามารถต้านทานการโจมตีของสิ่งมีชีวิตระดับหลักได้ดีที่สุดเท่านั้น มันเป็นผลิตภัณฑ์ที่ด้อยกว่าของวัสดุราคาแพงและเป็นซี่โครงไก่สำหรับ มังกรน้ำแข็งขาว
จู มิงหลาง หายใจเข้าลึก ๆ และใช้ความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขาอีกครั้งเพื่อจับชิ้นส่วนจารึกที่แทรกซึมอยู่ในอากาศ
ชิ้นส่วนจารึกมาจาก ว่านเหนียนเฟยหยู
ว่านเหนียนเฟยหยู เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของพระวิญญาณบริสุทธิ์ สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ตามต้องการ และสามารถแทนที่แอตทริบิวต์ได้ จู มิงหลาง รู้สึกถึงฟ้าร้อง แสงสว่าง เปลวไฟ และความเย็นจัดรอบตัวเขา เมื่อเขาดึงชิ้นส่วนจารึกออกมา สี่องค์ประกอบ
อีกสามไม่จำเป็นสำหรับ จู มิงหลาง สิ่งเดียวที่จะสกัดได้คือลวดลายจารึกน้ำแข็ง ขั้นตอนนี้ยากมาก ก่อนที่จะสร้างอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณใหม่ ความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณของ จู มิงหลาง นั้นยากมาก ที่เสร็จเรียบร้อย.
ขณะทำตามขั้นตอนนี้ จู มิงหลาง เริ่มตระหนักมากขึ้นถึงความสำคัญของคำเตือนของพี่สะใภ้ผู้เผยคำทำนาย ความหนาวเย็นของฤดูใบไม้ร่วงทำให้ ว่านเหนียนเฟยหยู ปรากฏเป็นน้ำแข็งตามธรรมชาติ ซึ่งทำให้แอตทริบิวต์น้ำค้างแข็งชัดเจนขึ้น จู มิงหลาง ลากพวกเขาและติดตราไว้บนชุดเกราะมังกรทั้งหมด ซึ่งทำให้ราบรื่นขึ้นมาก
“สมบูรณ์แบบ!”
“ขั้นตอนที่ยากที่สุดได้เสร็จสิ้นลงแล้ว”
“พรุ่งนี้ ข้าจะทำการผสานขั้นสุดท้ายได้สำเร็จ ปีก ขนนก กรงเล็บ ลำตัว หาง ทั้งห้าส่วนน่าจะมีเอฟเฟกต์ และพวกมันจะถูกปล่อยออกมาในวันพรุ่งนี้!” จู มิงหลาง กล่าว
จารึกจะตราตรึงใจหรือไม่ จะรู้ก็ต่อเมื่อใช้งานเท่านั้น
จะเกิดผลข้างเคียงอย่างไรในห้าส่วนนั้น ทราบกันเฉพาะตอนปล่อย
ความสำเร็จหรือความล้มเหลวขึ้นอยู่กับวันพรุ่งนี้
แม้แต่ผู้สร้างชุดที่เก่งที่สุดก็แทบจะไม่สามารถควบคุมคุณลักษณะและเอฟเฟกต์ของเกราะทั้งหมดได้ ลูกล้อสามารถนำทางได้ในทิศทางเดียวเท่านั้น นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไม จูเหมิน ถึงชอบ นายก้อย มาก !
ที่จริงแล้ว ถ้าต้องการสร้างผลิตภัณฑ์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ท่านต้องเตรียมวัสดุเป็นโหลหรือยี่สิบชุด
ครั้งเดียวทำไม่ได้ แต่ถ้าท่านทำมากกว่าสิบหรือยี่สิบครั้ง ท่านสามารถสร้างผลิตภัณฑ์ที่ยอดเยี่ยมได้เสมอ
หากครั้งนี้ล้มเหลวก็ไม่เป็นไรที่จะฝึกทักษะการใช้มือ
ลูกล้อที่ดี เงินที่โยนเข้าเตาเผาสูงเท่าภูเขา!
