บทที่ 313: ความเสื่อมทางศีลธรรม
จู มิงหลาง อดไม่ได้ที่จะปลุกเร้าตัวเอง
สาวน้อย เขาขอให้นางพูดตรงๆ แต่ก็ไม่ได้ทําให้นางน่าขนลุก!
ในเวลากลางวันแสกๆ นี้มีผีสามตนนั่งอยู่บนธรณีประตูของคฤหาสน์ ซีอังกั๋ว พวกเขาเป็นพ่อครัวที่เสียชีวิตภายในเดือนนี้
โอเค พวกเขาสามารถทําให้ผู้คนในคฤหาสน์ ซีอังกั๋ว สงบลงได้
จู มิงหลาง กระแอมและจัดเสื้อผ้าของเขา เพียงแต่ว่าวันนี้เขาแต่งตัวแบบฝุ่นเยอะหน่อย บวกกับไม่กินธัญพืชไม่ขัดสี ดื่ม
แต่แฟรี่ฟรุต คนธรรมดาส่วนใหญ่จะเชื่อในอารมณ์อันประณีตของเม็ดยาเทพ
“นักวิชาการที่ยากจนและสาวใช้ตัวน้อยอยู่ที่ไหน อย่าห้อยอยู่หน้าคฤหาสน์ ซีอังกั๋ว เร็วเข้า!” ในเวลานี้ ทหารยามติด
อาวุธเต็มที่ตะโกนเสียงดัง
จู มิงหลาง เพิ่งเริ่มต้นขั้นตอนนางฟ้าและเกือบจะลื่นล้ม
แน่นอนว่าพวกเขาเป็นคนธรรมดา และวิสัยทัศน์นี้มีค่าควรแก่การเป็นยามเฝ้าประตูเท่านั้น!
จู มิงหลาง กระแอมอีกครั้ง จ้องมองทุกคนด้วยสายตาของเขาและกล่าวว่า “ ข้าคือผู้กําจัดจากลัทธิเต๋า และเจ้าจะเห็นว่า
วิญญาณชั่วร้ายในคฤหาสน์ของเจ้าแข็งแกร่ง ประตูเปิดอยู่ แต่ประตูก็สว่างราวกับ ผีหุบปากยามสองคนอยู่ที่นี่ สังเกตุ
ไหมว่าที่ธรณีอากาศเย็นยะเยือกแม้กลางดึกจะรู้สึกว่ามีคนเข้าออกประตูคฤหาสน์แต่เขากลับไม่เห็นอะไร”
หลังจากได้ยินคําพูดเหล่านี้ ผู้คุมทั้งสองก็มองหน้ากันอย่างลึกซึ้ง
ชายหนุ่มบอกว่ามันทําให้ทั้งคู่หนาวสั่นจริงๆ!
อันที่จริง ทุกวันนี้ พวกเขามองธรณีประตูโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ตอนแรกพวกเขาคิดว่ามันเป็นตาของคนอื่น แต่หลังจาก
นั้นสองสามครั้งพวกเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
พูดตามตรง มีไม่กี่คนในที่นี้ พวกเขาคิดว่าอีกฝ่ายหนึ่งไม่ใช่มนุษย์
ฟังนักวิชาการคนนี้พูดแบบนี้ พวกเขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที!
“เดือนนี้มีผู้เสียชีวิตจํานวนมากในคฤหาสน์ของเจ้า โดยเฉพาะคนหลังครัว “เมื่อ จู มิงหลาง กล่าวคําเหล่านี้ เขายื่นสาม
นิ้วออกมาโดยตั้งใจ
ผู้เชี่ยวชาญการพูดควรขัดแย้ง ไม่ชัดเจน ให้เชื่อมโยงกันเอง
ทันทีที่ยามทั้งสองได้ยินสิ่งนี้ พวกเขามองไปที่ท่าทางที่ชัดเจนของ จู มิงหลาง และการแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ
“ไปบอกแม่บ้าน? “ผู้พิทักษ์ทางด้านซ้ายกล่าว
ยามทางด้านขวาพยักหน้า จากนั้นเหลือบมองที่ธรณีประตู แล้วรีบไปที่บ้าน
ไม่นานแม่บ้านสาวก็เดินออกมา ครั้งแรกที่นางมองไปที่ จู มิงหลาง และ ชิโรว ดวงตาของนางหันไปหลายครั้ง แต่นางเข้ามาทักทายพวกเขาด้วยความเคารพ
“ เจ้าสองคนพูดมากกว่านี้ได้ไหม ท้ายที่สุด ทาสบ้านที่กล้าหาญบางคนจะยังคงเผยแพร่ข่าวร้าย” แม่บ้านค่อนข้างระมัดระวัง
จู มิงหลาง มองไปที่สาวน้อย ชิโรว เด็กสาวผู้นับถือลัทธิผีอายุน้อยก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวมองไปรอบ ๆ ห้องโถงแล้วชี้
ไปที่ต้นตกแตนแก่แล้วพูดว่า” กลุ่มแมวหนุ่มเสียชีวิตภายใต้ ต้นไม้ต้นนี้”
เมื่อแม่บ้านและคนเฝ้าประตูทางขวาได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
มีแต่แม่บ้านกับคนเฝ้าประตูเท่านั้นที่รู้เรื่องแบบนี้ แล้วคนใช้พวกนั้นจะสนใจเรื่องพวกนี้ได้ยังไง!
“ท่านอาจารย์ เชิญนั่งข้างใน ข้าจะไปเชิญท่านหญิง” แม่บ้านรีบพูด
หลังจากเดินผ่านทางเดินและเข้าไปในคฤหาสน์นี้ เห็นได้ชัดว่าแม่บ้านและหญิงสาวไม่ต้องการให้วางของไว้ที่ล็อบบี้
เพราะยังคงมีผู้มาเยี่ยมเยียนจํานวนมากที่ประตูคฤหาสน์ ซีอังกั๋ว
หลังจากมาถึงคฤหาสน์แล้ว จูมิงหลาง และ ชิโรว ก็รอผู้นําของประเทศนี้อย่างเงียบๆ
หลังจากสาวใช้ที่เสิร์ฟชาไปแล้ว หญิงสาวของใต้พิภพ ก็เข้ามาใกล้หูของ จู มิงหลาง และพูดด้วยเสียงที่ต่ำมาก: “พี่ใหญ่
มีคนถูกฝังอยู่ใต้ต้นตกแตน”
จู มิงหลาง มองนางด้วยความประหลาดใจ
ไม่น่าแปลกใจที่ หลี่เซียงหัว ให้เขานํานางมาด้วย นางมองเห็นวิญญาณ ซึ่งสามารถพูดได้ว่ามองเห็นสิ่งที่มืดมนที่สุดใน
ตระกูลที่มีชื่อเสียงได้อย่างชัดเจนและเบา เพลงสามารถทําให้ทุกคนสงบลงและเรียนรู้ความลับที่ซ่อนอยู่มากมาย!
“ เจ้ารู้จักตัวตนของบุคคลนั้นหรือไม่” จู มิงหลาง ถาม
“ตอนนี้เป็นแม่บ้านแล้ว” เด็กหญิง ชิโรว กล่าว
ดวงตาของ จู มิงหลาง เบิกกว้าง เขาต้องการจิบชา แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรเป็นเวลานาน
มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง!!
จู มิงหลาง รู้สึกว่าคนในรัฐนี้ไม่ได้กลัว พวกเขากลัว!
“เป็นไปได้ไหมว่ามีนักเวทย์มนต์ชั่วร้ายอยู่ที่นี่ด้วย จัดการร่างกายของพ่อบ้าน?” จู มิงหลางถาม
นางส่ายหัว
“แล้วมีคนฆ่าพ่อบ้านและแกล้งทําเป็น?” จู มิงหลาง กล่าว
ชิโรว เด็กสาวพยักหน้า
จู มิงหลาง ถูขมับของเขา
เขาไม่ได้มาเพื่อฆ่า เขามาเพื่อเป็นนักสืบของพระเจ้า?
แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับ มังกรดารามาร อย่างไร? ?
“ผีของพ่อบ้านเล่าเรื่องทั้งหมดให้เจ้าฟังได้ไหม” จู มิงหลาง ยังคงถามต่อไป
“ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ว่าเขาตายแล้ว และยังคงทําหน้าที่ดูแลทําความสะอาดต่อไป” ชิโรว กล่าว
ชิโรว ทุกคนไม่สามารถสื่อสารโดยตรงได้
แน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วทั้งหมดจะกลายเป็นวิญญาณหยิน บางตัวก็หายไป
ก่อนที่ทั้งสองคนจะรอนาน จู มิงหลาง เห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีแดงขนาดใหญ่กําลังเดินเข้ามา
นางมาพร้อมกับสาวใช้สองคน แต่เมื่อนางมาถึงห้องโถงนี้ พวกนางถอยกลับด้วยตัวเอง แม่บ้านสาวแสร้งทําเป็นไม่เดิน
ตาม มีเฉพาะสตรีจากคฤหาสน์ ซีอังกั๋ว จูมิงหลาง และชิโรว สามคน
ดูเหมือนว่านางสาว ซีอังกั๋ว จะมีเรื่องส่วนตัวบางอย่างที่ไม่สะดวกให้คนอื่นรู้
“ที่ข้าจะพูดกับเจ้าสองคนนั้น โปรดเก็บเป็นความลับ ถ้ามันลามไปข้างนอก ข้าจะเอาเจ้าทั้งสองคนกลับคืนมา ตัดลิ้นของ
เจ้า และตัดหัวของเจ้าออก” หญิงชุดใหญ่สีแดงกล่าว
“โลกธรรมดาที่พวกเราได้ยินมานั้นพวกเราลืมไปแล้ว แต่ข้าไม่อยากเห็นบางคนต้องทนทุกข์เพราะเหตุนี้และต้องการ
ช่วยเหลือ ผู้หญิงคนนี้จะเล่าเรื่อง อันที่จริงพวกเรารู้แนวคิดทั่วไปแล้ว แต่แค่อยากจะเข้าใจรายละเอียดเพิ่มเติมสามารถ
ตัดรากของความชั่วร้ายออกไปได้” จู มิงหลาง แตะที่คางของเขาและพบว่ามันเรียบเกินไปและไม่มีเครา และตระหนักว่า
การกระทํานี้ซ้ำซ้อนเล็กน้อย
“ ข้ามีความสัมพันธ์กับพ่อบ้าน พ่อบ้านขู่ข้าและพยายามดูถูกข้า ข้าก็เลยคิดหาวิธีทํายาพิษเพื่อฆ่าพ่อบ้านจอมโลภ”
หญิงสาวเล่าอย่างใจเย็น
จู มิงหลาง ใช้การดื่มชาเพื่อปกปิด บนพื้นผิว เขาสงบและคุ้นเคย แต่หัวใจของเขาปั่นป่วน
มันเป็นความเสื่อมโทรมทางศีลธรรมที่รุนแรงตั้งแต่ต้น!
เขาอดไม่ได้ที่จะนั่งตัวตรงและฟัง
แน่นอน เพื่อแสดงการมองการณ์ไกลของเจ้านาย จูมิงหลาง ไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นทําทุกอย่างให้เสร็จได้ ดังนั้นเขา
จึงกล่าวว่า “พิษจึงถูกทิ้งไว้ในครัวด้านหลังและถูกกลุ่มลูกแมวกินเข้าไป เจ้าฆ่าเชฟสามคนโดยไม่ได้ตั้งใจใช่หรือไม่?”
“ใช่” ซีอังกั๋ว พยักหน้า ดวงตาของนางดูประหลาดใจ
“ในกรณีนั้น พ่อบ้านตายอย่างไร? มันเป็นฝีมือของพี่ชายบัตเลอร์เหรอ?” จู มิงหลาง ถาม
ซีอังกั๋ว ตะลึง คิ้วของนางขมวด และนางพูดด้วยท่าทางที่งุนงง: “ เจ้าไม่พบพ่อบ้านเมื่อสักครู่นี้หรือ? เขายังมีชีวิตอยู่ แผน
ของข้าล้มเหลวและถูกลูกแมวรบกวน”
“เจ้าไม่ต้องบิดเบือนข้า ข้ารู้ว่าพ่อบ้านตัวจริงตายแล้ว พ่อบ้านคนปัจจุบันควรเป็นคนรักของเจ้า น้องชายของพ่อบ้าน
พวกมันสูง ดูน่าเกรงขาม ค่อนข้างคล้ายกัน” จู มิงหลาง หัวเราะอย่างคาดเดาไม่ได้
หลังจากฟังหญิงสาว ใบหน้าของนางก็เต็มไปด้วยความสยดสยองและสับสน และนางพูดไม่ออกเป็นเวลานาน
จู มิงหลาง เห็นสีหน้าของนาง แต่ยังสับสน
ไม่ใช่เหรอ
นี่นางไม่รู้หรอ??
