บทที่ 99 อย่าเป็นพยานตามอำเภอใจ
เวินจิ้งเอนกายอยู่ในอ้อมแขนของเขา เป็นเวลานานที่เธอไม่สามารถสงบลงได้
มองมือของตัวเอง มือเหล่านี้ดูเหมือนจะเปื้อนด้วยเลือด
เมื่อกี้ ฉินเฟยมีเลือดเยอะ
“ถ้า … เธอเกิดอุบัติเหตุจริงๆ … ” เวินจิ้งส่ายหัวตาของเธอ ภาพตรงหน้าเบลอไปหมด
มู่วี่สิงใบหน้าของเธอและจูบดวงตาของเธอเบา ๆ “ทุกอย่างฉันอยู่ที่นี่”
แค่เพียงมีฉันอยู่ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในห้องฉุกเฉิน ฉินเฟยถูกนำตัวออกมา ในหนึ่งชั่วโมงต่อมา
หมอถอดหน้ากากของเขาออก ใบหน้าของเขาเคร่งเครียด “ผู้ใหญ่ไม่ได้อยู่ในอันตราย แต่เด็กได้แท้งแล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉืออี้เหิงถอยห่างออกไป ดวงตาของเขาก็ไม่อยากเชื่อ
ภาพที่เวินจิ้งผลักฉินเฟยออกไปนั้นคนที่ทำร้ายคือเธอ
ความรู้สึกแพร่กระจายหยั่งลึกลงถึงหัวใจ
ฉินเฟยถูกนำตัวเข้าไปในวอร์ด ฉืออี้เหิงมองเธอ ใบหน้าเธอซีดและหวาดกลัว
“เฟยเฟย” เขากล่าวและสายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
ฉินเฟยลืมตาอย่างอ่อนโยน“ แล้วเด็กล่ะ?”
“ ขอโทษ” ฉืออี้เหิงลดสายตาลงและกำมือหมัด
ฉินเฟยหลับตาลง สุดท้าย ก็เป็นเช่นนี้
แต่ โชคดีที่เวินจิ้งผลักเธอ เธอตรวจดูการตั้งครรภ์นอกมดลูกก่อนหน้านี้และกินยาเพื่อทำแท้งเรื้อรัง แต่วันนี้เธอได้ใช้ยาที่ดีที่สุด
“เรายังมีลูกกันได้”
“เรื่องในครั้งนี้ ฉันจะจัดการเอง” ฉืออี้เหิงจับมือเธอไว้
ฉินเฟยถามอย่างบริสุทธิ์ใจว่า “เวินจิ้งเธอเกลียดฉันจริง ๆ แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรให้เธอเลย เป็นเพราะคุณเหรอ?”
“ไม่สนว่าจะใช่หรือไม่ ฉันจะไม่ปล่อยเธอแน่ ชีวิตคน เธอจะโหดร้ายเกินไปแล้ว เธอไม่ใช่เวินจิ้งที่ฉันรู้จัก” ฉืออี้เหิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ก็ใช่ เธอเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนไปเป็นคนที่เราไม่รู้จัก ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเลวได้เช่นนี้” ฉินเฟยแสร้งทำใบหน้าเจ็บปวด
อีกด้านหนึ่งเวินจิ้งรู้ว่าฉินเฟยได้คลอดก่อนกำหนด เธอหน้าซีด
เธอผลักฉินเฟยเธอไม่ได้ตั้งใจ และเธอไม่ได้ใช้แรง จะแท้งได้อย่างไร?
มู่วี่สิงใบหน้าเคร่งเครียด เขาสั่งให้หลี่ซานรีบเข้ามาเขาต้องการที่จะรับเวชระเบียนทั้งหมดของฉินเฟยหลังการตั้งครรภ์
เขาปลอบเวินจิ้ง พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อย่าคิดมาก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ เข้าใจไหม?”
เวินจิ้งมองลงไปและมันก็สงบลงได้ยาก
ที่ระเบียงทางเดิน ฉืออี้เหิงมองดูมู่วี่สิง และเวินจิ้งที่กำลังจะออกไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“เวินจิ้ง เอาลูกฉันคืนมา!”
“คุณฉือ โปรดอย่าพูดอะไรที่เพ้อเจ้อ” มู่วี่สิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ฉันไม่ได้พูดเพ้อเจ้อ เป็นเพราะเธอผลักฉินเฟย ฉินเฟยจึงแท้ง!”
“ผลกระทบจากแรงเพียงเล็กน้อยจะไม่ทำให้เกิดการแท้งบุตรของหญิงตั้งครรภ์” มู่วี่สิงกล่าว
หากการแท้งบุตรเกิดขึ้นก็สามารถบ่งบอกได้ว่าทารกในครรภ์ไม่แข็งแรงเป็นเวลานานหรือครรภ์ของหญิงตั้งครรภ์ไม่เหมาะสำหรับการตั้งครรภ์
“เวินจิ้ง เมื่อกี้เธอทำให้ฉินเฟยต้องเอาเด็กออก!” ฉืออี้เหิงพูดด้วยน้ำเสียงแนวแน่
“ฉันเปล่า ฉันไม่ได้ออกแรง…” เวินจิ้งพยายามอธิบาย แต่ในตอนนั้นคำพูดไม่มีหลักฐานใดๆเลย
“เธอโกรธเกลียดเธอ เป็นเวลานานเมื่อคุณอยู่ที่ประตูของสถานีตำรวจคุณก็จะลงไม้ลงมือ ในตอนนั้นโชคดีที่ฉันอยู่ที่นั่น แต่ตอนนี้คุณก็ยังทำอีก” ฉืออี้เหิงกล่าวหาคำต่อคำ
หน้าของเวินจิ้งซีดเซียวครั้งสุดท้ายเธอไม่ได้ผลักฉินเฟยเลย
เธอไม่รู้ว่าเธอล้มลงได้อย่างไร
“คุณฉือ ไม่มีหลักฐาน อย่ามากล่าวหาภรรยาของฉัน!” มู่วี่สิงมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอันตราย
