บทที่ 1031 ไม่เคยมีความคาดหวังใดๆ
แต่ก็ยังมีความเคารพเหยาหมิ่นอยู่ ฉินซึ่งเทียนคงไม่ถอดเสื้อผ้าคุณนายต่อหน้าชายแปลกหน้าหรอก
แต่เขาก็ไม่ทำ
ถึงจะอยู่ในฐานะผู้ชม ตอนนี้จ้าวจิ้งก็เกิดแรงกระตุ้นอยากแทงฉินซึ่งเทียนให้ตาย
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฉินซีผู้ที่อยู่ในฐานะคนที่เกี่ยวข้อง
จ้าวจิ้งแค่รู้สึกค่อนข้างชื่นชมที่ตอนนี้ฉินซีสามารถสงบนิ่งได้แบบนี้ ถ้าทุกอย่างมันเกิดขึ้นกับตัวเธอ จ้าวจิ้งยากที่จะจินตนาการว่าตัวเองจะเกิดอารมณ์แบบไหน
ทั้งสองเดินออกมาจากห้องขัง เมื่อแสงอาทิตย์ส่องร่างกาย จู่ๆ ฉินซีก็สับสน
เธอพยายามค้นหาความจริงมานานมาก ตอนได้รับมันแล้ว ในทางกลับกันเธอรู้สึกไม่จริงเล็กน้อย
“เมื่อกี้สิ่งที่เห้อเสียงพูด เธอบันทึกไว้หมดใช่ไหม?” เธอบังคับให้ตัวเองสงบลง หันไปถามจ้าวจิ้ง
จ้าวจิ้งพยักหน้า “บันทึกไว้หมดแล้ว”
ฉินซีครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที “แบบนี้ วันนี้ยังเช้าอยู่ เธอไปจัดการขั้นตอนไต่สวนคดีใหม่เลยเถอะ เอาบันทึกเสียงให้ฉัน ฉันจะกลับไปจัดการสักหน่อย และจัดเตรียมแผนต่อไป”
จ้าวจิ้งตอบตกลง ไม่ได้ทำในทันที แต่ยืนอยู่ที่เดิม มองฉินซีอย่างค่อนข้างลังเล ทำหน้าลังเลที่จะพูด
เธอรู้สึกเป็นห่วงฉินซีอยู่นิดหน่อย
ฉินซีรู้ว่าทำไมเธอถึงเป็นห่วง ตบบ่าเธอ มองไปด้านหน้า แต่ไม่รู้สายตาอยู่ที่ไหน “ฉันไม่เป็นไร ก็แค่……อยากอยู่คนเดียวสักพัก”
จ้าวจิ้งเข้าใจแล้ว
จริงๆ แล้ว เวลานี้สำหรับฉินซี สิ่งที่ต้องการมากที่สุดน่าจะเป็นพื้นที่ส่วนตัว
“โอเค งั้นฉันไปดำเนินขั้นตอนก่อน” จ้าวจิ้งถอยหลังหนึ่งก้าว “มันไม่ไกลจากที่นี่ ฉันเดินไปก็ได้”
เสี่ยวเฉินเดินตามไปด้วยจิตสำนึก
ฉินซีโบกมือให้เธอ หันตัวกลับขึ้นรถ
เสี่ยวหลี่เงียบกว่าเสี่ยวเฉินนิดหน่อย ขึ้นรถไปก็มีสมาธิในการขับรถ ไม่ได้พูดอะไร
ฉินซีก็ยินดีที่เงียบ
เธอไม่เคยมีความคาดหวังใดๆ กับฉินซึ่งเทียน
แต่ยิ่งรู้มาก ก็เลี่ยงยากที่จะเกิดอารมณ์บางอย่าง ความอัปลักษณ์ของมนุษย์มันไม่มีจุดสิ้นสุดจริงๆ
เสี่ยวหลี่เห็นว่าเธอมีเรื่องกังวลใจ ดังนั้นจึงเงียบตลอดทาง ทั้งคู่เงียบสงบแบบนี้ กลับไปถึงโรงแรม
ฉินซีอารมณ์ไม่ดี เดินตรงกลับไปที่ห้องตัวเอง
ทั้งๆ ที่สามารถให้ความยุติธรรมแก่เหยาหมิ่นได้แล้ว ควรเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่เธอไม่ได้สุขใจเพียงอย่างเดียว
หนึ่งในนั้นยังมีความเกลียดชังที่มีต่อฉินซึ่งเทียน แม้ว่าจะไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจว่าในฐานะมนุษย์ ทำไมถึงทำสิ่งที่ต่ำต้อยกว่าสัตว์ได้
ฉินซีถอนหายใจเบาๆ ควักโทรศัพท์ออกมา เริ่มรับบันทึกเสียงที่จ้าวจิ้งส่งมา
โลกใบนี้ไม่สนใจว่าเธอรู้สึกอย่างไรในขณะนี้
ตอนนี้มันห่างไกลจากช่วงเวลาที่ดื่มด่ำความรู้สึกตัวเอง
ตอนที่ดาวน์โหลดบันทึกเสียงเพิ่งเสร็จ จู่ๆ ออดก็ดังขึ้นนอกประตู
ฉินซีขมวดคิ้ว
เวลานี้ จะมีใครมา?
ตอนเช้าพวกเขาใช้เวลามากมายในคุก แต่ในขณะนี้ ยังไม่ถึงเวลาทานอาหาร
จะเป็นใคร?
ฉินซีระแวดระวังในใจ ลุกขึ้นเปิดประตูห้องตัวเอง
เสี่ยวหลี่กำลังไปเปิดประตู ได้ยินการเคลื่อนไหวของฉินซี ก็หันไปมองเธอ
ฉินซีโบกมือให้เขา ตัวเองยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว ตั้งใจฟังการเคลื่อนไหวนอกประตู
เสี่ยวหลี่รู้แล้ว เดินไปยังทางเข้าประตูต่อ ไม่ได้รีบเปิดประตู และขึ้นเสียงถามว่า “ใคร?”
เสียงนอกประตูไพเราะอ่อนหวาน “รูมเซอร์วิส ทำความสะอาดค่ะ”
เสี่ยวหลี่พูดขึ้น “ไม่ต้องการ”
คนนอกประตูก็ไม่ได้วอแวมาก หันตัวเดินออกไป
เมื่อด้านนอกไม่มีเสียงแล้ว ฉินซีถึงได้เดินมาข้างๆ เสี่ยวหลี่
“รูมเซอร์วิสเหรอ? ” เธอพูดซ้ำอีกครั้งด้วยความสงสัย ลูบคางตัวเองโดยไม่รู้ตัว
เสี่ยวหลี่พยักหน้า รู้สึกสับสนเช่นกัน “ตอนเราเช็คอิน เคยบอกเป็นพิเศษแล้วว่าไม่ต้องการรูมเซอร์วิส ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ก็ไม่มีใครมา ทำไมจู่ๆ วันนี้มีคนมา?”
ฉินซีขมวดคิ้วครุ่นคิดสองสามวินาที
เธอมีลางสังหรณ์ไม่ดีอยู่รางๆ
เสี่ยวหลี่เห็นเธอสีหน้าเคร่งขรึม ก็ตอบสนองเช่นกัน “หรือ……มีคนตามหาเหรอ?”
ฉินซีเม้มปาก “เมื่อกี้เธอเห็นข้างนอกไหม?”
เสี่ยวหลี่พยักหน้า “เห็น เป็นพนักงานหญิงจริงๆ กำลังเข็นรถทำความสะอาด แต่มันมีจุดบอดในสายตาอยู่ ไม่แน่ใจว่ามีคนอื่นไหม”
คิ้วฉินซียังคงขมวดแน่น
จู่ๆ ก็มีรูมเซอร์วิสมา บอกว่าบังเอิญ มันก็เป็นเรื่องบังเอิญเกินไปหน่อย……
แต่จากการเคาะประตูแบบนี้เป็นคนของตระกูลฉินจริงๆ ดูเหมือนจะทำลวกๆ นิดหน่อย
นอกจากนี้ยังมีอีกหนึ่งปัญหา
“ถ้าเป็นพวกเขาจริงๆ ทำไมไล่ไปได้ง่ายๆ แบบนี้? ” ฉินซีสงสัย
เธอรู้ดีว่าถ้าเป็นสไตล์ของคนตระกูลฉิน ถ้ามาถึงที่จริงๆ เกรงว่าจะไม่สามารถไล่ไปได้ง่ายๆ แบบนี้
เสี่ยวหลี่ครุ่นคิดสักพักหนึ่ง พูดขึ้นอย่างลังเล “เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขามาสำรวจล่วงหน้า?”
“สำรวจเหรอ? ” ฉินซีเบนสายตาขึ้นมองเขา
เสี่ยวหลี่พยักหน้า “ใช่ อีกฝ่ายอาจจะไม่รู้หมายเลขห้องที่แน่นอนของเรา เลยให้คนมาทดสอบดูก่อน ถ้ามีคนบอกว่าไม่ต้องการรูมเซอร์วิสก็จะเกิดความสงสัย ด้วยวิธีนี้ก็จะง่ายกว่าในการระบุว่าเป็นห้องไหน”
ฉินซีเข้าใจทันที “แบบนี้……”
ถ้าอย่างนั้นเมื่อครู่นี้พวกเขา……ไม่ได้ตกอยู่ในขอบเขตข้อสงสัยของอีกฝ่ายแล้วเหรอ?
ฉินซีเครียดในใจ “งั้นเราเตรียมตัวสักหน่อย รีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”
เสี่ยวหลี่ยังคงค่อนข้างประหลาดใจ “จะไปแล้วเหรอ? เมื่อกี้ฉันแค่เดาเท่านั้น บางทีแผนกต้อนรับอาจจะไม่ได้บอกอย่างละเอียดก็ได้นะ?”
ฉินซีส่ายศีรษะ “ก็อาจจะ แต่เราเสี่ยงไม่ได้”
กว่าเธอจะได้หลักฐานที่แสดงความบริสุทธิ์ของเหยาหมิ่นมาได้ ถ้าตอนนี้ตกอยู่ในมือของคนตระกูลฉิน มันคือสิ่งที่สุดท้ายที่เธออยากเห็น
ฉินซีแน่วแน่มาก เสี่ยวหลี่ก็ไม่ถามอะไรมากอีก เดินเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว เริ่มเก็บสัมภาระของเขาและเสี่ยวเฉิน
ฉินซีก็หันตัวกลับไปที่ห้องของตัวเอง
แต่เธอไม่ได้รีบเร่งเก็บข้าวของ แต่โทรหาจ้าวจิ้งก่อน
จ้าวจิ้งรับเร็วมาก “มีอะไร? ฉันกำลังดำเนินขั้นตอนอยู่ อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว”
ฉินซีพูดเสียงทุ้ม เอ่ยถามตรงๆ “ในโรงแรมเธอวางของสำคัญอะไรไว้ไหม?”
จ้าวจิ้งเงียบไปไม่กี่วินาที น่าจะกำลังนึกอยู่ ไม่กี่วินาทีต่อมาก็ตอบว่า “ไม่มีนะ เอกสารสำคัญฉันเอาติดตัวมาด้วย ในโรงแรมมีแค่เสื้อผ้าไม่กี่ชุด”
ฉินซีพยักหน้า “งั้นก็ดี”
จ้าวจิ้งสงสัย “ทำไม? โรงแรมโดนขโมยขั้นเหรอ?”
ฉินซีส่ายศีรษะ “เปล่า เหมือนคนของตระกูลฉินจะมาหา”
จ้าวจิ้งพูดขึ้นอย่างประหลาดใจ “เร็วขนาดนี้เลย?”
“ใช่ ตอนนี้ฉันเลยจะเช็คเอ้าท์ทันที อาจจะเก็บเสื้อผ้าเธอไม่ทัน” ฉินซีพูด
จ้าวจิ้งสงบลงอย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไร เสื้อผ้าไม่สำคัญ ความปลอดภัยของเธอสำคัญกว่า เมื่อกี้คนตระกูลฉินมาที่นี่เหรอ?”
ฉินซีส่ายศีรษะ “ไม่ใช่ แต่มีคนมาสำรวจ ฉันสงสัยว่าเป็นคนของตระกูลฉิน”
จ้าวจิ้งตอบ “แบบนี้ เพื่อความปลอดภัย เธอกับเสี่ยวหลี่ควรออกไปให้เร็วที่สุด”
