บทที่ 259 แค่อยากให้ผู้หญิงที่ชอบดู
วันถัดไป ตอนที่เวินจิ้งตื่นขึ้นมา ที่ข้างๆได้ว่างเปล่าตั้งนานแล้ว
ดังนั้น มู่วี่สิงยังโกรธอยู่หรือเปล่า?
ล้างหน้าเสร็จเดินออกมาจากห้องรับแขก กลับไม่พบร่างของมู่วี่สิง
อาหารเช้าอุ่นๆสไตล์จีนวางอยู่บนโต๊ะอาหาร แต่จัดไว้สำหรับของเธอเพียงคนเดียว
เขาไปทำงานแล้ว?
เวินจิ้งทานอาหารเช้าอย่างรีบร้อน รีบไปบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป
เพียงแค่กลับถึงห้องทำงาน แม้แต่เกาเชียนก็ไม่อยู่ เธอเปิดข้อความอีเมล์ มีกำหนดการเดินทางใหม่โดยมู่วี่สิง
วันนี้มู่วี่สิงจะต้องเข้าร่วมฟอรัมทางการแพทย์ เย็นๆถึงจะกลับมา
ดังนั้น ทำไมถึงไม่พาเลขาอย่างเธอไปด้วย…
อืม ยังโกรธอยู่แน่เลย…
ตลอดช่วงเช้า เวินจิ้งเหม่อลอย แต่ว่าเมื่อวานไม่ทำงาน งานที่ทำค้างก็ไม่น้อย เวินจิ้งรีบทำอย่างรวดเร็ว
ระยะนี้เทียนอีร่วมมือกับบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปเพื่อตรวจสอบกรณีของฉือซิน มีความคืบหน้าแล้ว แต่ก่อนหน้านี้เป็นซูยินที่ดูแล เวินจิ้งจำเป็นต้องประสานงานกับซูยิน
ตั้งแต่หลังจากซูยินจากไป พวกเธอก็ไม่เคยติดต่อกัน
เวินจิ้งปลดล็อคมือถือ หาวีแชทของซูยินเพื่อโทร
“เวินจิ้ง” น้ำเสียงตกอกตกใจของซูยินดังมา
“ซูยิน ฉันหาเธอเพื่อส่งมอบเรื่องของฉือซิน” เสียงของเวินจิ้งเป็นทางการ
“ได้ ฉันส่งอีเมล์ให้เธอ”
ทั้งสองคนคุยเรื่องงานเสร็จ เวินจิ้งกำลังจะวางสาย
ซูยินเรียกเธอไว้ “เวินจิ้ง ขอโทษ”
เวินจิ้งเงียบ อันที่จริงก็ไม่ได้โกรธ
เพียงแต่ความสัมพันธ์กับซูยิน ยากที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
…
จนถึงกลางคืนมู่วี่สิงถึงจะกลับมา เวินจิ้งเงยขึ้นมอง มู่วี่สิงเดินผ่านตรงหน้าเธอ
หลังจากรอให้เกาเชียนออกมา เวินจิ้งยกกาแฟเข้าไป
มองไปที่ผู้ชายที่กำลังมุ่งมั่นทำงานจากที่ไกลๆ เวินจิ้งเดินเข้าไป
“คุณมู่”
มู่วี่สิงเงยขึ้นมอง ภายใต้ดวงตาที่เย็นชา
เวินจิ้งรู้สึกเจ็บหัวใจ
“ทำไมวันนี้ไม่มาทำงานพร้อมกันกับฉัน?”
“เมื่อวานเหนื่อยขนาดนี้ วันนี้นอนเยอะหน่อยไม่ดีเหรอ? หืม?”
เวินจิ้งรู้สึกอาย ในหัวสมองค่อยๆปรากฏภาพของเมื่อวาน เหมือนว่าจะมีหลายครั้ง…
เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“ดังนั้น คุณยกโทษให้ฉันแล้วเหรอ?”
มู่วี่สิงดึงเธอเข้ามากอดในอ้อมแขน “ภรรยามู่ ฉันจะโกรธเธอลงได้ยังไง”
เวินจิ้งมองเขาอย่างไม่มั่นใจ
“ทำไม อยากให้ฉันใช้ร่างกายยืนยันอีกครั้งเหรอ?” สายตาของมู่วี่สิงเปลี่ยนมาเป็นอันตราย
เวินจิ้งรีบดันอกของเขา และส่ายหน้า “คุณอย่ามาทำเรื่อยเปื่อย…”
ที่นี่ยังเป็นห้องทำงาน
“วันหยุดฉันจะไปทานข้าวกับคุณปู่” เธอมองมู่วี่สิง
“ฉันไปกับเธอด้วย” ไม่อาจปฏิเสธน้ำเสียงของมู่วี่สิงได้
…
เมืองเป่ย ตระกูลหลิน
ช่วงนี้หลิงอี้ยุ่งเรื่องของสาขาหนานเฉิง กลับมาถึงเมืองเป่ยก็ดึกแล้ว
ส่งลี่ผู้เป็นแม่รออยู่ที่ห้องรับแขก มีหนังสือพิมวางอยู่ตรงหน้า หัวข้อหน้าหนึ่งคือหลิงอี้กับเวินจิ้ง
“กลับมาแล้วในห้องครัวยังมีซุป แกไปดื่มก่อน”
หลิงอี้หยิบออกมา สายตาเห็นหัวข้อข่าวหนังสือพิมพ์ ยกริมฝีปากบางขึ้นมา
“ช่วงนี้แกกับซูยินก้าวหน้าได้เร็ว” ส่งลี่พูดอย่างพึงพอใจ
หลิงอี้วางถ้วยซุปลง หยิบหนังสือพิม แม้ว่าด้านหลังจะมืด แต่ว่าใบหน้าด้านข้างของเวินจิ้ง ประณีตและสวยงาม
“ดูแล้วแกชอบเธอมาก สายตาแม่ใช้ได้” ส่งลี่มองสายตาของลูกชายที่จ้องหนังสือพิม มีรอยยิ้มแอบแฝง
หลิงอี้พูด “แม่ เธอไม่ใช่ซูยิน”
“อะไรนะ?”
“ฉันบอกว่าช่วงนี้ให้แกสานสัมพันธ์กับซูยิน แกไปยุ่งกับผู้หญิงอะไร?” ส่งลี่พูดอย่างโกรธ
“ผมไม่สนใจซูยิน อีกอย่าง แม่ไม่รู้เหรอว่าเธอได้ไปแต่งงานที่ต่างประเทศแล้ว?” หลิงอี้พูดเยาะเย้ย
นี่เป็นสิ่งที่เขาเพิ่งรู้ ก่อนหน้านี้คิดว่าเวินจิ้งคือซูยิน เขาไม่คิดที่จะไปตรวจสอบ และตอนนี้ จะให้แต่งงานกับซูยินยิ่งเป็นไปไม่ได้
“แกพูดอะไร นี่เป็นตระกูลลี่ทำไมถึงไม่บอกฉัน” ส่งลี่สีหน้าเย็นชา
“แม่ อย่าคิดที่จะจับคู่ให้ผมอีก ตอนนี้ผมไม่สนใจผู้หญิงคนไหน” หลิงอี้หรี่ตาของเขาอย่างสนุกสนาน
“แกคิดจะทำอะไรพูด! ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?” ส่งลี่ถาม
“หลานสาวของหลินเจิ้ง”
“หลินเจิ้ง?” ส่งลี่อึ้ง ชื่อนี้ เคยเป็นตำนาน
“แกแน่ใจ?” ส่งลี่ไม่กล้ามั่นใจ
“ไม่ง่ายเลยกว่าผมตรวจสอบเรื่องนี้ได้ ยังไงตอนนี้ เธอคือภรรยาของตระกูลมู่”
ส่งลี่ถลึงตาใส่ลูกชาย “แล้วแกอยากทำอะไร”
“แม่ ยากกว่าผมจะสนใจผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่เหรอ?” สายตาชั่วร้ายของหลิงอี้ประกายออกมา
“คนของตระกูลมู่แกยังคิด เลิกบ้าได้แล้ว แม่จะให้แกมองผู้หญิงอีกครั้ง แกอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีก” ส่งลี่ดุ
“อย่าจัดผู้หญิงให้ฉันไปเรื่อย อีกอย่าง นักข่าวที่ตามฉันให้ยกเลิกทิ้ง ข้าไม่อยากขึ้นหน้าหนึ่ง”
ใบหน้านี้ของเขา ให้แค่ผู้หญิงที่ชอบดูเท่านั้น
…
เวินจิ้งจามอย่างไร้สาเหตุ ใครด่าเธอ?
มู่วี่สิงเดินเข้ามา น้ำเสียงใส่ใจ “เป็นหวัดเหรอ? กินยาไหม?”
เวินจิ้งส่ายหน้า “ไม่ใช่ ฉันไม่เป็นไร คุณอย่าตื่นตูม”
ขณะนี้เธอกำลังดูเอกสารที่ซูยินส่งให้เธอ กรณีของฉือซินก้าวหน้ามากแล้ว
ระหว่างที่ฉือซินรับโทษ ในคุกเคยมีคนเสี้ยนหายาเสพติด การคาดเดาในตอนนี้ควรแยกออกจากเรื่องนี้
และในสามวันก่อน นักโทษที่ถูกวางยาฆ่าตัวตาย พบเพียงผงที่ทำให้เกิดการตายของฉือซิน
เบาะแสที่สำคัญที่สุดถูกทำลาย
หากมีการถามนักโทษคนนี้ ก็จะสามารถติดตามตรวจสอบได้อย่างราบรื่น
เวินจิ้งไม่คิดว่ากรณีนี้จะยุ่งยากขนาดนี้
น้ำอุ่นแก้วหนึ่งถูกยื่นมาด้านข้าง มู่วี่สิงพูดอย่างไม่พอใจ “ต่อไปกลับบ้าน ไม่ต้องทำงานแล้ว”
“เฮ้อ ฉันประสิทธิภาพน้อย แน่นอนว่าต้องทำงานนานกว่าคนอื่นอยู่แล้ว” เวินจิ้งพิงขาของเขา และขมวดคิ้ว
ตอนนี้งานเลขาไม่ได้ง่ายและสบายเหมือนตอนที่ทำงานธุรการในบริษัทผลิตยาเทียนอี ในทางกลับกัน ต้องระวังและอดทนมากขึ้น
อีกอย่างปริมาณงานเพิ่มเป็นสองเท่าจากงานเดิม
“เธอแค่รายงานฉัน ฉันเป็นสามีของเธอ” มู่วี่สิงทำให้โหด
ให้เวินจิ้งมาบริษัท ข้อแรกเพื่อไม่ให้เธอเบื่ออยู่บ้าน สอง อยากให้เธออยู่ข้างกาย
แต่ไม่ใช่ให้เธอแบ่งเบาภาระงานของเขา
“เจ้านาย พนักงานที่ขยันขนาดนี้ ให้ค่าล่วงเวลาดีไหม?” เวินจิ้งมองเขาเงียบๆ
“เงินเดือนของเธอสูงกว่าของเกาเชียน” มู่วี่สิงเคาะหัวสมองของเธอ
แฟนชอบเงินขนาดนี้
เวินจิ้งอึ้ง ตอนนี้คิดๆ ตอนที่เธอเข้ามาทำงานเหมือนว่ายังไม่เคยถามเงินเดือน ก็เข้ามาทำงานแล้ว
เลอะเทอะจริงๆเลย
วันถัดไป เวินจิ้งไปแผนกบุคคลแต่เช้า เธอเข้ามาทำงานก็หนึ่งสัปดาห์แล้ว งานเลขาแค่ชั่วคราว ไม่รู้ว่ามู่วี่สิงจะจัดงานอะไรให้เธอ
เมื่อถามแผนกบุคคลเวินจิ้งเพิ่งรู้ ว่าเธอได้เข้ามาทำงานอย่างเป็นทางการแล้ว เงินเดือน…หกหลัก…
“ไม่มีช่วงทดลองงานเหรอ?” เวินจิ้งกระพริบตา เธอกำลังฝันไปใช่ไหม…
“ภรรยามู่ นี่เป็นคำสั่งของคุณมู่ คุณเป็นพนักงานประจำของเรา”
“ออ”
เวินจิ้งอึ้ง ประจำ?
แต่หากเธอสอบเข้าบัณฑิตวิทยาลัยแล้ว ต้องมาทำงานไม่ได้แล้ว
เธอสื่อสารกับผู้อำนวยการฝ่ายบุคคล “แต่ว่า ฉันเป็นแค่พนักงานชั่วคราว”
