บทที่ 29 ฉันเชื่อเขา
เย่กวนกวนถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล เรื่องนี้สร้างความตกอกตกใจให้กับผุ้อำนวยการไม่น้อย ส่วนคนตระกูลเย่หลายคนก็มาถึงที่โรงพยาบาลตั้งนานแล้ว ทั้งหมดยืนออกกันอยู่หน้าห้องผ่าตัด
สามชั่วโมงให้หลังเย่กวนกวนก็ถูกเข็นออกมา มู่วี่สิงดึงผ้าปิดปากออก สีหน้าหนักอึ้ง
“คุณหมอมู่ เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ? กวนกวนไม่ใช่ว่าพ้นขีดอันตรายแล้วหรือไง?” เย่ถิงสาวเท้ามาด้านหน้า สีหน้าเป็นกังวล
“คนไข้แพ้เมโคบารามิลร่างกายจึงเกิดอาการต่อต้าน” มู่วี่สิงบอกเสียงหนัก
“อย่าบอกนะว่าคุณให้ยาชนิดนั้น?” เย่ถิงกระวนกระวาย เขาเข้าใจถึงอาหารข้างเคียงของลูกสาวหากใช้ยาชนิดนั้น
มู่วี่สิงเงียบลง หว่างคิ้วขมวดเป็นปม
ยาก่อนหน้านี้ที่เขาใช้มีปริมาณเมโคบารามิลน้อยมาก จนแทบจะไม่เป็นที่สังเกตด้วยซ้ำ
แต่ว่าตอนนี้กลับไม่รู้ว่าปริมาณยาที่ว่านั่นเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมากตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงได้กระตุ้นจนร่างกายของเย่กวนกวนทนไม่ไหว
เย่กวนกวนยังคงสลบอยู่ เย่ถิงรีบสั่งให้คนเข้าไปตรวจสอบเรื่องทั้งหมดจากนั้นก็มาที่เสาะหาความจริงที่ห้องทำงานมู่วี่สิงอย่างมีโทสะ
“มู่วี่สิง คุณตั้งใจหรือเปล่า?” เย่ถิงถามหน้าเยือกเย็น ก่อนหน้านี้เย่กวนกวนก็เคยผ่านการทดสอบว่าแพ้เมโคบารามิล แต่มู่วี่สิงที่รู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้วว่าเธอแพ้ก็ยังจะใช้นี้อยู่อีก
“ท่านเย่ ผมไม่มีทางเอาชีวิตมาทำเป็นเรื่องล้อเล่น” มู่วี่สิงสีหน้าหนักแน่น สบตากับเย่ถิงสงบ
“เรื่องในครั้งนี้เป็นเพราะความสะเพร่าของคุณ” ทว่าเย่ถิงกลับตัดสินเขาเช่นนี้
คนที่เขียนใบสั่งยานอกจากมู่วี่สิงแล้วคนอื่นไม่มีทางรู้ได้แน่ ผลลัพธ์ในครั้งนี้แน่นอนว่าย่อมต้องการให้มู่วี่สิงเป็นคนแบกรับไว้
เพียงแต่คนที่ถูกแพ่งเล็งเป็นมู่วี่สิงหรือว่าเย่กวนกวนกันแน่ เรื่องนี้ยังไม่อาจรู้ได้
“ถ้าหากเป็นความผิดของผม ผมย่อมขอรับผิดชอบเอง” คำพูดทุกคำทุกประโยค มู่วี่สิงเอ่ยมันออกมาอย่างหนักแน่น
“ถ้าหากเย่กวนกวนเกิดเรื่องขึ้นมา มู่วี่สิง ผมจะสาวให้ถึงรากถึงโคน!”เย่ถิงหยีตาอย่างดุร้าย ยามนี้ในสมองปรากฏแต่ภาพเย่กวนกวนที่สลบไปด้วยใบหน้าขาวเผือด ถ้าหากเขาตรวจสอบออกมาได้ว่าใครเป็นคนบงการหรือมีผู้เกี่ยวข้องคนไหนบ้าง เขาจะไม่ปล่อยมันไว้สักคน!
บริษัทการผลิตยาเทียนอี
เมื่อคืนมู่วี่สิงไม่ได้กลับมาทั้งคืน เวินจิ้งนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์อย่างไม่สบายใจ ข้อความมากมายที่อัดแน่นคล้ายกับว่ากลายเป็นตัวมู่วี่สิงไปแล้ว
กระทั่งว่าหนักตาซ้ายกระตุกเธอก็ยิ่งเป็นกังวลเพิ่งขึ้นไปอีกเท่า
อย่าบอกนะว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับมู่วี่สิง
เวลานี้เองที่โทรศัพท์ดังขึ้นมากะทันหัน เป็นประกาศจากกลุ่มแฟนคลับของมู่วี่สิง
สัปดาห์ก่อนอั้นเถียนดึกเธอเข้ามาในกลุ่มนี้ บอกว่าสามารถได้รับข่าวสารข้อมูลในชีวิตประจำวันของมู่วี่สิงได้อย่างฉับไว
เธอกดเปิดอ่าน แล้วใบหน้าก็ค่อยๆกลายเป็นสีซีด
เป็นข่าวเกี่ยวกับที่มู่วี่สิงใช้ยาผิดขนาน ทำให้บนโลกออนไลน์มีคนเริ่มตั้งข้อสงสัยถึงทักษะและคุณธรรมความเป็นหมอของเขา
“จิ้งจิ้ง เรื่องนี้ไม่จริงแน่” ตอนพักเที่ยงอั้ยเถียนอ่านรายงานไปก็พูดไปพลาง รู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
“ฉันไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นมายังไง แต่ว่าหมอระดับมู่วี่สิงไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน ฉันเชื่อเขา”
ทั้งที่รู้จักมู่วี่สิงไม่ถึงเดือน ยังไม่เข้าใจเขายังถ่อยแท้ แต่เวินจิ้งก็เชื่อมั่นในจุดนี้
“เขาอธิบายกับเธอยังไงบ้าง?” อั้ยเถียนถาม
เธอคิดว่าเวินจิ้งคงจะรู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องนี้
ทว่าเวินจิ้งกลับย่นคิ้ว วันนี้เธอยังไม่ได้ติดต่อกับมู่วี่สิง ยังรู้เรื่องนี้ช้ากว่ากลุ่มแฟนคลับของเขาเสียอีก
นอกจากนี้ทำไมเขาจะต้องมาอธิบายให้เธอฟังด้วย
เธอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่มีกระทั่งเบอร์โทร.ของเขา ถ้าอยากจะหาเขาก็ทำได้แค่ไปที่โรงพยาบาล
“เธอคงไม่ใช่ว่าเห็นรายงานในกลุ่มถึงได้รู้เรื่องหรอกนะ?” อั้นเถียนตกใจ
อั้ยเถียนตกใจแน่นิ่งไป ถ้ามู่วี่สิงต้องการภรรยาสักคน ทำไมต้องเป็นเวินจิ้ง?
