บทที่ 3 คุณหมอมู่คือแฟนเธอ
อาทิตย์ถัดมา เวินจิ้งไม่ได้รับการติดต่อจากมู่วี่สิง เรื่องชดใช้ค่าเสียหายก็ราวกับว่าหายไป
เจี่ยนอีเห็นเวินจิ้งนิ่งไปก็รีบถาม“ผู้ชายครั้งที่แล้วล่ะ？ไม่ไปเดทกันเหรอ？”
“เราไม่รู้จักกัน”เวินจิ้งตอบอย่างหนักแน่นอีกครั้ง
“แก……แกมันน่าโมโหจริงๆ！งั้นผู้ชายที่นัดดูตัวล่ะ？”เจี่ยนอีถามต่อ
“หนูไม่สนใจเขา”เวินจิ้งตอบอย่างเย็นชา ไม่อยากจะพูดถึงเท่าไหร่
“เป็นเพราะฉืออี้เหิงจะกลับประเทศใช่ไหม แกเลยรอเขา！”เจี่ยนอีถามอย่างโกรธๆ
ได้ยินดังนั้น เวินจิ้งก็นิ่งไป อะไรนะ？ฉืออี้เหิงจะกลับมา？
เขายังจะกลับมาเหรอ？เธอนึกว่าเขาจะลงหลักปักฐานที่ประเทศB ไม่กลับมาแล้ว
“แม่ เรื่องนี้หนูไม่รู้”เวินจิ้งขมวดคิ้ว
“แกไม่รู้？งั้นก็ดี แม่จะหาผู้ชายที่พึ่งพาได้ให้อีก ครั้งนี้แกจะปล่อยไปไม่ได้อีก！”เจี่ยนอีกำชับ มองเวินจิ้งที่25แล้วแต่ยังไม่รีบร้อน
สีหน้าของเวินจิ้งถอดไป เรื่องนัดดูตัวนี่ชินไปแล้วเลยตอบสนองเบาๆ
แค่คิดว่าฉืออี้เหิงจะกลับมา ในใจก็รู้สึกแปลกๆ
วันเสาร์ ที่ร้านกาแฟนั่น เวินจิ้งพูดไม่ออก ไม่ทันแต่งหน้าแต่งตัวก็ออกไป
ฝ่ายตรงข้ามนั่งลงไป สวมสูทผูกไทต์ ผมหวีอย่างพิถีพิถัน ใบหน้าก็……ก็หล่อดี ดวงตาดอกท้อนั่นดึงดูดคน
ในหัวของเวินจิ้งมีแต่ใบหน้าของมู่วี่สิงปรากฏ เหมือนว่าหลังจากเห็นเขา ผู้ชายที่เคยคิดว่าหล่อก็เฉยๆไปเลย
เรียกสติตัวเอง ทำไมต้องคิดถึงเขานะ ทั้งสองแทบจะไม่รู้จักกัน
เกี่ยวกับนัดดูตัวเวินจิ้งก็เคยชินเป็นอย่างมาก ไม่รอฝ่ายตรงข้ามพูดก็แนะนำตัวเองก่อน ฝ่ายตรงข้ามก็พูดขึ้นมา
“ผมช่อฉีเซิน คุณน่าจะรู้จักผม”น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนไม่มีชั้นเชิง
แต่เวินจิ้ง……ไม่รู้จักเขา
“ฉันน่าจะรู้จักคุณ？”เวินจิ้งนิ่งไป ไม่มีอารมณ์ที่จะรับมือ
“ผมคือประธานบริษัทฉีซื่อกรุ๊ป ที่หนังสือพิมพ์มักจะมีข่าวผม ปกติคุณเวินไม่ตามข่าวพวกนี้เหรอครับ？”
เวินจิ้งนิ่งไปอีกรอบ เธอไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้จริงๆ……
แต่ว่า รอบนี้เจี่ยนอีแนะนำประธานให้เธอ？อีกอย่างของในตัวชายคนนี้ก็ไม่รู้ว่าแพงแค่ไหน
เธอเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆของบริษัทยาเล็กๆ จะเหมาะกับคนแบบนี้ได้ไง？
เวินจิ้งรู้ตัวดี ตอนนั้นที่เธอกับฉืออี้เหิงเลิกกันก็เพราะไม่เหมาะกัน พอคิดตรงนี้เธอก็ยิ่งหมดอารมณ์
ที่หน้าประตูร้าน รถปอร์เช่สีดำก็ค่อยๆจอดลง ชายคนนั้นหรี่ตามองเวินจิ้งที่นั่งข้างหน้าต่าง ในหัวก็มีภาพหนึ่งเข้ามา
เขาเปิดประตูรถ
“ไม่เป็นไร ตอนนี้ไม่สนใจ ต่อไปก็ต้องสนใจมากขึ้น ยังไงซะใบหน้าของผมก็น่าดึงดูด ไม่ใช่เหรอ？ฉีเซินดูภูมิใจ
สีหน้าของเวินจิ้งดูราบเรียบไป ตอนที่อยากพูดอะไรออกมา ที่ด้านข้างจู่ๆก็มีเงาคุ้นๆมานั่ง！
เขาเหรอ？ผู้ชายที่โดนกาแฟสาดใส่ครั้งที่แล้ว มาที่นี่ได้ไง？
“เธอมีแฟนแล้ว”มู่วี่สิงพูดเสียงทุ้ม
เวินจิ้งงง มองมู่วี่สิงและก็มองฉีเซิน
ฉีเซินขมวดคิ้ว พอได้ยินก็โกรธ“เวินจิ้ง คุณไม่โสดแล้วยังจะมาดูตัวให้เสียเวลาผม？คุณแกล้งผมใช่ไหม？”
“ไม่ใช่ค่ะ”เวินจิ้งอยากอธิบาย แต่มู่วี่สิงโอบไหล่เธอ เธอไม่กล้าขยับได้แต่มองฉีเซินที่ออกไปอย่างโกรธๆ
“คุณทำอะไร……”เวินจิ้งมองมู่วี่สิง แม้ว่าเธอจะไม่อยากพัฒนากับฉีเซินแต่ว่าก็ไม่เคยคิดจะใช้วิธีนี้
