บทที่ 909 ฉันไม่ได้ให้คุณช่วยฉัน
“ฉันรู้”ลู่เซิ่นขัดจังหวะเธอ
สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดี ดวงตาของเขามองไปโต๊ะข้างเตียงของฉินซี
ฉินซีก็มองตามด้วย
เสื้อผ้าที่เธอใส่ตอนกระโดดลงไปในทะเลสาบถูกซักและจัดระเบียบเรียบร้อยแล้ว สิ่งของในกระเป๋าก็ถูกวางไว้อยู่บนนั้น
ฉินซีมองเห็นตัดกระดาษชัดมากในของต่างๆ และยิ้มอย่างเยาะเย้ยในเมื่อรู้แล้ว ทำไมต้องช่วยฉันด้วย”
“เพราะคุณจะต้องเสียใจที่หลัง”น้ำเสียงของลู่เซิ่นมุ่งมั่นมาก
ฉินซีขำ”จะเสียใจหรือไม่ ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ”
ลู่เซิ่นขัดจังหวะเธออีกครั้ง”คุณกระโดดลงไปในทะเลสาบในสวนหลังบ้านของฉัน เกี่ยวกับฉันสิ”
ฉินซีถูกขัดจังหวะครั้งแล้วครั้งเล่า และแผนการของเธอก็ถูกลู่เซิ่นขัดขวางจนไม่สำเร็จด้วย ความโกรธในใจมากขึ้น เธออารมณ์เสียใส่ลู่เซิ่น
เธอลุกขึ้นนั่งอย่างแรงและเอาน้ำเกลือออกจากมือ”โอเค ถ้าคุณคิดว่าฉันฆ่าตัวตายในทะเลสาบของคุณจะทำให้น้ำสกปรกขึ้นมา งั้นฉันจะเปลี่ยนไปที่อื่น คงไม่รบกวนคุณแล้วมั้ง”
แต่ลู่เซิ่นเอื้อมมือมาจับไหล่ของเธอ”ฉันรู้ว่าเธอเป็นใคร และรู้ว่าคุณต้องการอะไร”
น้ำเสียงของเขาสงบมากมาก เขาก็ไม่ได้ออกแรงมาก แต่ในขณะนี้ร่างกายของฉินซีอ่อนแอมาก เลยไม่สามารถผลักเขาออกไปได้ มีแต่ตะโกนว่า”คุณรู้อะไร คุณไม่รู้อะไรทั้งนั้น”
ลู่เซิ่นก้มลงเข้าใกล้เธอ”ฉินซี แม่ของคุณ เหยาหมิ่นเพิ่งเสียชีวิตไป ใช่ไหม”
สิ่งที่ฉินซีรับไม่ได้ที่สุดในขณะนี้ก็คือได้ยินชื่อแม่ของเธอ เธอจ้องไปที่ลู่เซิ่นอย่างเย็นชา และใช้สุดแรงดิ้นรน”คุณปล่อยฉัน”
เธอคิดว่าลู่เซิ่นจะไม่ยอมปล่อยเธอ แต่ผู้ชายดูเหมือนจะโกรธกับการต่อสู้ของเธอ ปล่อยมือและถอยหลัง
ฉินซีก็เสียการทรงตัวทันที และเกือบตกเตียง
ลู่เซิ่นรีบจับเธอไว้อย่างรวดเร็ว
ระยะห่างระหว่างพวกเขาใกล้กันมาก ฉินซีได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายของตัวลู่เซิ่นด้วย
“ระวัง”
เสียงของลู่เซิ่นดังขึ้นในหูของเธอ แก้มของฉินซีร้อนเบาๆขณะที่ได้สัมผัสการหายใจของเขา
แต่เขาไม่ได้กอดเธอนานมาก ลู่เซิ่นก็รีบวางเธอลงบนเตียงแล้ว
เธอรู้ว่าตัวขายหน้า ก็เลยไม่ได้ขยับเลย แค่ก้มหัวลง และแอบวางแผนในใจว่าหลังจากลู่เซิ่นจากไป เธอจะหาโอกาสหนีออกไป
แต่……
เธอเงยหน้าขึ้นและถามลู่เซิ่นว่า”เราอยู่ที่ไหน”
ลู่เซิ่นเลิกคิ้ว”ที่บ้านของฉัน”
ฉินซีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
นี่อยู่ในรีสอร์ทชิงหยวนเลย แต่เธอไม่รู้ตัว
แต่อย่างนี้ก็ดี ถ้าเธออยากหนีออก อย่างน้อยก็รู้ทาง
แต่ลู่เซิ่นมองออกว่าเธอคิดอะไรอยู่อย่างรวดเร็ว”คุณก็พักผ่อนอยู่นี่แหละ อย่าคิดจะหนีเลย”
ฉินซีขมวดคิ้วอีกครั้ง”นี่อะไรกัน กักขังผิดกฎหมายเหรอ”
ลู่เซิ่นทั้งโกรธทั้งอยากขำ”ฉันช่วยชีวิตคุณไว้ และให้คุณพักผ่อนที่นี่ด้วย แทนที่จะขอบคุณฉัน กลับบอกว่าฉันทำผิดกฎหมายงั้นเหรอ”
ฉินซีพูดอย่างเย็นชา”ฉันบอกแล้ว ฉันไม่ให้คุณช่วยฉัน”
จริงๆแล้วเธอไม่ได้อยากตายมากหรอก แต่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อมากกว่า
ลู่เซิ่นเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าไว้ มองเธออย่างเย็นชาสักพัก และหยิบนิตยสารจากด้านข้างและโยนไปบนเตียงของฉินซี”ดูนี่สิ”
ฉินซีไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร กำลังจะปฏิเสธ แต่แค่ก้มลงดูก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยบนหน้าปก ฉินซึ่งเทียน
เธอหยุดกระทำทุกอย่างทันที
ลู่เซิ่นเห็นว่าเธอไม่ขยับตั้งนาน ก็อ่านหัวข้อข่าวออกมาด้วย
“ประธานฉินเดินออกจากอาการบาดเจ็บทางความรัก และได้พบกับรักที่แท้จริงในวัยกลาง”
นิตยสารเล่มนี้เป็นนิตยสารซุบซิบเพื่อดึงดูดความสนใจ ไม่น่าแปลกใจที่ตั้งชื่อเรื่องแบบนี้
แต่เมื่อฉินซีอ่านชื่อเรื่องนี้ แทบจะอ้วกมันออกมา
รักที่แท้จริง
ประชดจริงๆ
ถ้าหลี่เหวยเป็นรักแท้ที่จริง งั้นการทุ่มเทของแม่ในหลายปีที่ผ่านมาคืออะไร
แต่ลู่เซิ่นยังพูดต่อด้วยน้ำเสียงต่ำ
“ดูอ่านจากข่าวแล้ว ทั้งๆที่ฉินซึ่งเทียนตอนนั้นมีแฟนแล้ว แต่ถูกตระกูลเหยาคุกคาม ให้เขาแต่งงานกับเหยาหมิ่น และแฟนของเขาถูกตระกูลเหยาด้วย ฉินซึ่งเทียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแต่งงานกับเหยาหมิ่น สองคนแต่งงานกันมาหลายปี แต่ไม่ได้รักกันเลย เหยาหมิ่นชอบหาความสนุก ไม่เพียงแค่กู้เงินจำนวนมาก แต่ยังนอกใจมาหลายครั้งด้วย “
“หยุด”ในที่สุดฉินซีก็ทนไม่ไหว และตะโกนอย่างโกรธ
แต่ครั้งนี้ลู่เซิ่นดูเหมือนจะพอใจกับความโกรธของเธอ
แม้ว่าเขาไม่อ่านต่อแบ้ว แต่เขาหันไปพูดกับฉินซีว่า
“คุณรู้สึกโกรธใช่ไหม ถ้าวันนี้คุณฆ่าตัวตายแล้ว คุณรู้ไหมว่าพรุ่งนี้หนังสือพิมพ์จะเขียนยังไง”
ฉินซียิ้มอย่างเย็นชา”ฉันตายแล้ว ฉันจะสนใจพวกเขาเขียนยังไงทำไม”
ลู่เซิ่นยักไหล่”คุณก็ปล่อยวางได้ดีนะ แต่ถ้าคุณจะไปตายแบบนี้ ฉันคิดว่า”รักแท้ “ของฉินซึ่งเทียนคงดีใจมากมั้ง”
ฉินซีกำหมัดแน่นๆ
“เมียหลวงและลูกสาวเมียหลวงของฉินซึ่งเทียนก็ตายไปง่ายอย่างนี้ หลังจากนี้เธอจะมีชีวิตที่มีความสุขมาก
เธอจะปล่อยให้เธอมีความสุดแบบนี้เหรอ”
น้ำเสียงของลู่เซิ่นดูเซวๆ ในที่สุดฉินซีก็อดทนไม่ได้ เธอเงยหน้าขึ้นและมองเขาอย่างตาแดง”ฉันไม่อยาก
ให้เธอมีชีวิตที่ดีอยู่แล้ว ฉันก็อยากอยู่ดีๆเพื่อต่อสู้กับเธอ แต่… ฉันก็ต้องอยู่ต่อได้ก่อน… “
สีหน้าของลู่เซิ่นจริงจังขึ้น”อยู่ไม่ได้แล้วเหรอ”
อารมณ์ของฉินซีใกล้จะแตะแล้ว”คุณไม่รู้เลย มันรู้สึกยังไงกับการถูกไล่ล่าหนี้และปิดกั้นที่ประตูบ้านไม่กล้าออกไปข้างนอก คุณไม่ได้เจอเรื่องแบบนี้ ถึงพูดได้ง่ายๆว่าต้องการมีชีวิตอยู่ต่อ”
การแสดงออกของลู่เซิ่นเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ดึงเก้าอี้และนั่งลงข้างๆฉินซี”ตกลงเหยาหมิ่นกู้เงินมากเท่าไหร่ นี่ไม่ใช่การกู้เงินธนาคารตามกฎหมายเหรอ”
ฉินซีก้มหัวลงและหายใจเข้าลึกๆ
ไหนๆก็พูดถึงขนาดนี้แล้ว มันก็ไม่มีอะไรต้องปกปิด
เธอไม่กลัวว่าคนอื่นจะรู้เรื่องชั่วๆที่ฉินซึ่งเทียนทำไว้ ว่า จึงบอกความจริง”คุณก็รู้ แม่ของฉันไม่ได้กู้เงินจำนวนมากเพื่อเลี้ยงชู้ ไม่สามารถคืนได้ถึงฆ่าตัวตาย”
ลู่เซิ่นพยักหน้าอย่างระมัดระวัง
ถึงแม้เขาจะรู้ว่าต้องมีแผนการอะไรอยู่เบื้องหลัง แต่เมื่อได้ฟังจากฉินซีแล้ว ก็รู้สึกแตกต่างกัน
ฉินซีหัวเราะเยาะ”คุณแม่ไม่มีชู้อะไรสักหน่อย เงินกู้ทุกบานที่เธอต้องรักผิดชอบ ก็เพราะฉินซึ่งเทียนใช้ชื่อของเธอไปกู้มา”
ลู่เซิ่นเลิกคิ้ว ไม่ได้แปลกใจมาก
แต่ท่าสงบของเขาทำให้ฉินซีไม่พอใจเบาๆ”คุณไม่เชื่อที่ฉันพูดเหรอ”
ลู่เซิ่นส่ายหัว”ฉันรู้สึกเสมอว่า เรื่องต่างๆต้องไม่ง่ายอย่างที่ข่าวเขียนไว้แน่”
ฉินซีมองดูเขาอย่างสงสัย เชื่อคำพูดของเขา และเล่าเรื่องเกิดขึ้นระหว่างหลายวันที่ผ่านมาอย่างสั่นๆ
ลู่เซิ่นขมวดตาม
“ก็แปลว่าฉินซึ่งเทียนกู้หนี้จำนวนมาก ถึงขนาดยืมกินดอกเบี้ยเพื่อชำระหนี้ของบริษัทเหรอ”
ฉินซีพยักหน้าและยิ้มอย่างเย้ยหยัน”เพียงคุณแม่คนเดียว จะกู้เงินจำนวนมากขนาดนี้ได้ยังไงละ ฉินซึ่งเทียนไม่อยากเป็นคนประกันด้วยซ้ำ เพียงเพิ่งชื่อเสียงของคุณแม่คนเดียว นอกจากกินดอกเบี้ยแล้วใครจะให้ยืมให้เขาละ”
