บทที่ 98 ไม่มีอะไรเกี่ยวกับคุณ
ด้านนอกประตู เวินจิ้งหยุดนิ่ง เธอรู้สึกตื่นเต้น อยากจะรู้ว่าคำตอบมู่วี่สิง
มู่วี่สิงยิ้มเยือกเย็น “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับภรรยาของฉัน?”
“คุณรังเกียจไหมถ้าฉันเคยอยู่กับเวินจิ้ง!”
“คุณฉิน ฉันว่าคู่หมั้นของคุณดูเหมือนจะคิดถึงภรรยาของฉัน จะพูดอะไรก็ล้วนพูดถึงแต่เวินจิ้ง” มู่วี่สิงกล่าวน้ำเสียงของเขาเย็นชายิ่งขึ้น
ฉินเฟยหน้าซีดเซียว เธอเองก็เห็นว่ามันเป็นเช่นนี้ มีโอกาสน้อยที่จะได้รับการปรึกษาหารือและอารมณ์ของเขาก็ค่อนข้างสงบ “มู่วี่สิง ในเมื่อคุณก็เป็นหมอ การช่วยชีวิตและช่วยเหลือผู้บาดเจ็บคือหน้าที่ของคุณ”
“ใช่ แต่นี่มันเกินความสามารถของฉัน” มู่วี่สิงขมวดคิ้ว
แพทย์ของหนานเฉิงล้วนไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะอาการของฉินซินนั้นยากเกินไปที่เขาสามารถควบคุมอาการได้ด้วยยา ในเวลานั้นและมีความหวังเพียงเล็กน้อยที่จะรักษา
“คุณ…ต้องทำอย่างไรหากจะให้คุณรักษา!” ฉินเฟยเองก็หมดหนทาง
“ฉันบอกไปแล้ว คุณฉินเฟยยังถามอะไรอีก” ความไม่พอใจในสายตาของมู่วี่สิงก็ปรากฏขึ้น
ฉินเฟยโมโห คิดว่าหากมู่วี่สิงไม่รับรักษา พ่อของเธอจะจัดการเธออย่างไร
“ฉันไม่เชื่อ มู่วี่สิง…ฉันต้องการให้คุณรักษา!” ฉินเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา เมื่อเห็นมู่วี่สิงกำลังจะออกไป เธอคว้าเขาไป
ฉืออี้เหิงปิดกั้นประตู ไม่ยินยอมให้เขาออกไป
เวินจิ้งขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นภัยคุกคาม เธอเดินเข้าไปจากนั้นผลักฉืออี้เหิงออก
“ในเมื่อหมอมู่ไม่รับรักษา พวกคุณได้โปรดเคารพการตัดสินใจเขาด้วย”
ฉืออี้เหิงหรี่สายตาลงมองไปยังเวินจิ้งจากนั้นเขากำหมัด “เขาเห็นคนจะตายแล้วยังไม่ช่วย เวินจิ้ง นี่คือสามีเธองั้นสิ?”
เวินจิ้งโกรธ ฉืออี้เหิงกล้าพูดไร้สาระเช่นนี้ได้อย่างไร?
“ฉันเชื่อเขา หมอมู่มีเหตุผลเสมอ แล้วพวกคุณยังมีหน้ามาตอแยแบบนี้ น่าสนใจใช่ไหมล่ะ?” เวินจิ้งมองอย่างประทับใจ
มู่วี่สิงด้รับการปกป้องอยู่ข้างหลังเธอและดวงตาของเขาก็ค่อยๆปรากฏรอยยิ้ม
“ถ้าหากหมอมู่รับรักษา บอกว่าทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี พี่สาวฉันคงไม่ต้องไร้หมอรักษาเช่นนี้ คงไม่ต้องจนตรอกมาหาเขาหรอก” ฉินเฟยพูดอย่างโกรธเคือง เห็นได้ชัดว่าถูกกระตุ้น
“ฉินเฟน ในเมื่อไม่มีใครรักษา มันสามารถแสดงให้เห็นคนของคุณผิดหรือสภาพพี่สาวของคุณนั้นซับซ้อนเกินไป ในปัจจุบันยังไม่มีวิธีการรักษา”
“นั่นไม่ใช่ มู่วี่สิงคุณรักษาได้!” ฉินเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงโมโห
เมื่อได้ยินเช่นนั้น มู่วี่สิงก็ยกริมฝีปากขึ้น “ฉันไม่เคยพูดว่าฉันสามารถรักษาให้หายได้ตามบันทึกทางการแพทย์ก่อนหน้าของฉินซินเธอได้รับการผ่าตัดสองขั้นตอนต่อไปคือกระบวนการรักษาด้วยยา ฉันได้ให้รายละเอียดของยากับเธอภายในปีนี้แล้ว ในท้ายที่สุดเธอยังคงต้องการเห็นความเพียรของเธอไม่เช่นนั้นมันจะไม่อยู่นานเป็นปี”
“อะไรนะ?” ฉินเฟยเบิกตากว้าง แทบล้มทั้งยืน
ฉืออี้เหิงประคองเธอเอาไว้ แต่เธอกลับเข้าหามู่วี่สิง “อย่ามาพูดบ้าๆ มู่วี่สิง พี่สาวฉันต้องอยู่ดีเธอจะต้องไม่ตาย ไม่ตายอย่างแน่นอน!”
เธอออกแรงของเธอ กดมือของเธอลงบนมือขวาของมู่วี่สิง เวินจิ้งสั่นและผลักฉินเฟยเกือบจะในทันที
“เธอทำอะไรของเธอ!” เธอดุ
ร่างกายของฉินเฟยสั่นสะเทือน ร่างกายเธอล้มลงก่อนที่จะยืนนิ่งอีกครั้ง เธอกระแทกโต๊ะข้างหลังเธอและล้มลงด้วยเสียงดัง
“อ่า … มันเจ็บ!” เธอรู้สึกเจ็บที่ท้อง รู้สึกปวดอย่างทรมาน
ฉืออี้เหิงตาโต ฉินเฟยเลือดไหล
เขาเหลือบมองเวินจิ้งด้วยความโกรธ “เวินจิ้ง เธอทำร้ายฉินเฟย!”
เวินจิ้งนิ่ง…เมื่อกี้เธอ…..เพราะว่าฉินเฟยทำร้ายมู่วี่สิงเธอจึงผลักเธอออกไป
แต่ แค่ผลักทำไมเลือดไหล
เวินจิ้งตัวแข็งทื่อ มองดูพยาบาลที่เข้ามาอย่างรวดเร็ว จากนั้นนำตัวฉินเฟยออกไป สายตาสุดท้ายที่มองเห็นคือ สายตาที่เย็นชาของฉืออี้เหิง
มู่วี่สิงขมวดคิ้วกอดเวินจิ้งเอาไว้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก “เวินจิ้ง เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง”
