ความรู้สึกนี้มัน…
มันอบอุ่นราวกับร่างกายของเขาอยู่ในบ่อน้ำ บาดแผลของเขาค่อยๆรักษาตัวเองอย่างต่อเนื่อง
เซลล์ในร่างกายของเขาถูกแบ่งและไปแทนที่ส่วนที่เสียหายอย่างรวดเร็ว
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกแต่ก็สะดวกสะบายมาก
“ระดับ… อภินิหาร?“
ฟาง เจิ้งจือ คิดได้ในทันที เขาเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน ตอนที่เขาโจมตี หยิง ชาน ที่โลกแห่งเซียน
เขาใช้หอกฉีหลินแทงเข้าไปที่ด้านหลังของ หยิง ชาน
แต่แผลของ หยิง ซาน กลับหายเป็นปกติอย่างรวดเร็ว แสดงให้เห็นว่าเขาอยู่ในระดับอภินิหาร
ความสามารถรักษาตัวเอง
“ข้าบรรลุเข้าสู่ระดับอินิหารแล้ว?!” ฟาง เจิ้งจือ ตกตะลึง ตอนแรกเขาคิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในศิลาเซียนเป็นเพียงความฝัน
ในนั้นเขาสัมผัสได้ถึงความสงบ ราวกับร่างกายของเขาได้รับการชำระล้าง
แต่…
นั่นเป็นเพียงความฝัน
หรือเขาจะบรรลุเข้าสู่ระดับอภินิหารได้ในความฝัน?
ฟาง เจิ้งจือ สับสนและพูดไม่ออก เป็นไปได้ไหมว่าการเข้าไปในศิลาเซียนไม่ใช่ความฝัน ถ้าไม่ใช่ความฝันแล้วมันคืออะไร?
เป็นมิติคู่ขนาน?
หรือเขาถูกพาตัวไปที่อื่น?
ทำไมเข้าถึงเข้าไปในโลกนั้น? โลกนั้นอยู่ที่ไหน? มันอยู่ในร่างกายของเขาหรือ? หรือ…
คำถามมากมายผุดเข้ามาในหัว ฟาง เจิ้งจือ เขาคิดว่ามันค่อนข้างลึกลับ แต่เขาก็แน่ใจในเรื่องหนึ่ง
เขาอยู่ในระดับอภินิหารแล้ว!
ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ หยุน ชิงวู โดยสัญชาตญาน เขาอยากจะเปลี่ยนเงื่อนไข เพราะตอนนี้บาดแผลของเขาหายแล้ว และเขาอยากเปลี่ยนเป็นของมีค่าแทน
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถพูดออกมาได้
หยุน ชิงวู ตะลึงกับสิ่งที่เห็น มันค่อนข้างหาได้ยากที่นางจะแสดงท่าทีแบบนี้
เพราะนางนั้นเป็นนายน้อยของเหล่าปีศาจ
นางต้องมีความนิ่งสงบตลอดเวลา แต่ตอนนี้นางตกใจอย่างแท้จริง
หยุน ชิงวู ไม่รู้ว่าควรจะคิดยังไงดี
“อภินิหาร… ! เจ้า เจ้า… ” ริมฝีปากของ หยุน ชิงวู สั่นด้วยความตกใจ
ฟาง เจิ้งจือ อายุเท่าไหร่?
ไม่เกิน 16 ปี!
แต่เขาได้เข้าสู่ระดับอภินิหารแล้ว! มนุษย์อายุ 16 ปี อยู่ในระดับอภินิหาร?! เป็นไปได้ยังไง?
ไป่ ซิง และ วู่ ยี่ รวมถึงเหล่าปีศาจชั้นสูงเองก็ตกใจเช่นกัน
พวกเขาจ้องไปที่แผลของ ฟาง เจิ้งจือ ที่ตอนนี้ได้หายไปแล้ว พวกเขารู้ว่าสิ่งนี้หมายถึงอะไร
“ระดับอภินิหาร!“
“ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในระดับอภินิหารแล้ว!“
“เป็นไปได้ยังไง?“
มันเป็นเรื่องที่พวกเขาทำใจเชื่อได้ยาก
มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น
เผ่าพันธุ์ปีศาจต้องหวาดกลัวกับข่าวใหม่นี้
มนุษย์อายุเพียง 16 ปี ยิ่งไปกว่านั้นมนุษย์คนนั้นเป็น ฟาง เจิ้งจือ
ฟาง เจิ้งจือ ที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้และไร้ยางอายเป็นอย่างมาก
ที่สำคัญ มิติพิเศษของเขามีพลังอย่างไม่จำกัด เขามีความสามารถพอที่จะทำให้โลกตกอยู่ในความวุ่นวาย
หายากที่ ไป่ ซิง จะหวาดกลัวอะไรเช่นนี้
แม้แต่ ซิง หยวนกัว เองก็ไม่เคยทำให้เขาหวาดกลัว ปล่อย ซิง หยวนกัว ให้มีชีวิตเขาก็ไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไร
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นบาดแผลที่รักษาตัวเองของ ฟาง เจิ้งจือ มือของเขากลับสั่นสะท้าน
มนุษย์สามารถเก่งกาจและมีพรสวรรค์ได้ แต่…
นี่มันเหลือเชื่อ และน่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!
…
ในฐานะปีศาจ ความกลัวของ ไป่ ซิง นั้นสามารถเข้าใจได้ อย่างไรก็ตามแม้แต่ทหาร 50,000 นายของอาณาจักรเซี่ยก็หวาดกลัว
“ฟาง เจิ้งจือ? เขาอยู่ในระดับอภินิหารแล้ว!“
“เป็นไปไม่ได้!“
“เขาไม่ได้บอกว่าในมิติพิเศษของเขามีเต๋าจำนวนมากอยู่งั้นหรือ? เขาสามารถเข้าสู่ระดับอภินิหารได้ยังไงทั้งๆที่มีเต๋าจำนวนมากขนาดนั้น? ทำไมมันดูง่ายมาก?“
“มันนานแค่ไหนกันตั้งแต่เขาเข้าสู่ระดับสะท้อนสวรรค์?“
ผู้เข้าสอบทุกคนต่างหวาดกลัวเช่นกัน อย่างไรก็ตามมันแฝงไปด้วยความเสียใจและอิจฉา
ราวกับพวกเขาใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อค้นคว้าบางอย่าง…
พวกเขาต่างภูมิใจกับสิ่งที่พวกเขาฝึกฝนมากว่าสิบปี แต่เมื่อเขาเห็นน้องชายอายุสิบขวบของตัวเอง ราวกับเขาได้ยินน้องชายตะโกนใส่หูว่า ” พี่ชาย ดูข้าสิ ข้าทำมันได้ภายในสองชั่วโมงเท่านั้น! ข้าเก่งไหม?”
ในเวลานั้น…
คนทั่วๆไปคงตอบกลับแบบเดียวกัน
ไปตายซะ!
เจ้าทำให้เวลาของข้าสูญเปล่า!
ผู้เข้าสอบทุกคนก็รู้สึกแบบนั้น พวกเขาเคยภูมิใจในความสำเร็จของพวกเขา พวกเขาเคยเก่งกว่าใครๆ อย่างไรก็ตามเมื่อเจอกับ ฟาง เจิ้งจือ ความสำเร็จของพวกเขาก็ไร้ความหมายทันที
มันเจ็บปวดมาก
เฉิน เฟยยู่ นั้นรู้สึกมากกว่าใครๆ
ความรู้สึกของเขาไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ หากเขาเลือกย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงไม่ยอมให้ตัวเองเข้าสู่ระดับอภินหารและจากนั้นก็ต้องมานั่งทนอับอายเด็ดขาด
ซิง ฉิงซุย มองไปด้วยความหวาดกลัว แปลกใจ และกังวล
ท่าทีของ ซิง หยวนกัว เองก็คล้ายกับลูกชายของเขา
เขาราวกับมองเห็นดวงดาว เขาไม่สามารถช่วย ฟาง เจิ้งจือ ได้ ทำได้แค่มองดูอย่างชื่นชม
อย่างไรก็ตามดวงดาวนี้เจิดจ้าจนยากที่จะเปิดตามองได้
“เขาเข้าสู่ระดับอภินิหารแล้วงั้นรึ? รวดเร็วเหลือเกิน?” ซิง หยวกันถึงกับผงะไปกับสิ่งที่เขาเห็น
เป็นเพราะว่า…
ไม่มีใครในอาณาจักรเซี่ยที่สามารถเข้าสู่ระดับอภินิหารได้ตั้งแต่อายุสิบหกปี
นั่นหมายความว่า ฟาง เจิ้งจือ นั้นเป็นสุดยอดในหมู่ผู้อัจฉริยะใช้หรือไม่
ซิง หยวนกัว นึกถึงคำทำนายศักดิ์สิทธิ์
คำทำนายนั้นยังคงเป็นจริงหรือไม่?
ผู้ชนะบนทำเนียบมังกรทั้งสองจะทำให้โลกตกตะลึงและนำความสงบมาสู่โลก!
“ระดับอภินิหาร! มี 388 เต๋า! ฟาง เจิ้งจือ… เจ้าพัฒนาไปได้เร็วกว่าที่ข้าคิดไว้!” หนานกง เฮา มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ
เขาเก็บดาบของเขา
อย่างไรก็ตามดวงตาของเขายังเป็นประกายอย่างต่อเนื่อง ความตั้งใจในการต่อสู้ของเขายังคงแน่วแน่
มันเหมือนกับตอนที่เขายืนอยู่หน้า ฉือ กูเหยียน
หนานกง เฮา ไม่เคยเปรียบเทียบใครกับ ฉือ กูเหยียน แม้แต่ตอนที่ ฟาง เจิ้งจือ ท้าทายเขา
แต่ตอนนี้…
เขาอยากสู้กับ ฟาง เจิ้งจือ มาก
…
ฝนยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง
สายฟ้ายังคงเกิดขึ้นเรื่อยๆ
มือของ หยุน ชิงวู อ้าออก
ดาบอสูรกายในมือของนางหล่นลงกับพื้น
ก่อนหน้านี้ นางไม่สนใจว่าตัวเองจะตายหรือไม่ ต่อให้ตาย นางก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดมากมาย
แต่เมื่อนางเห็นบาดแผลของ ฟาง เจิ้งจือ หายไป ความคิดนั้นก็เหมือนกับควันที่ลอยหายไปทันที
เหตุผลก็คือ …
นางยังตายไม่ได้
ก่อนหน้านี้ นางคิดว่านางทำเพื่อเผ่าพันธุ์ปีศาจมากมายพอแล้ว แต่ตอนนี้นางรู้แล้วว่างานของนางยังไม่จบ
“ข้าตกลงกับเจ้าได้ แต่มันก็มีวันจบเหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้นต้องมีเงื่อนไขเพิ่ม” หยุน ชิงวู เริ่มพูด น้ำเสียงของนางต่างไปจากเดิม
นางเห็นด้วย?
ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าต้องพูดอะไรเพื่อโน้มน้าวนางอีกอย่างไรก็ตามมันง่ายกว่าที่เขาคิด
ข้อตกลงมีวันหมดอายุ
เงื่อนไขนั้นสามารถปรับเปลี่ยนได้
ขณะที่เขากำลังเตรียมจะพูด เขารู้สึกร่างกายของเขาอ่อนแรง ราวกับโดนช็อตด้วยไฟฟ้า
ราวกับพลังงานทั้งหมดของเขาหายไป
เกิดอะไรขึ้น?
ฟาง เจิ้งจือ คิดว่ามันคงเกี่ยวกับระดับอภินิหารของเขา เพราะเขาเคยได้ยินมาว่าการรักษาบาดแผลนั้นใช้พลังงานอย่างมาก
มันเป็นเรื่องที่คาดเดาได้
มันยากมากที่จะทำให้เซลล์ในร่างกายแบ่งตัว การที่จะสั่งให้มันทำแบบนั้นต้องใช้พลังงานเป็นอย่างมาก
แต่เขาต่างออกไป!
เขาแตกต่างจากคนอื่น บางคนอาจมีพลังเท่าทะเลสาบ แต่เขาเท่ามหาสมุทร!
พูดถึงเรื่องนี้…
มหาสมุทรของเขาอยู่ที่ไหน?
ฟาง เจิ้งจือ ลองเข้าไปในมิติพิเศษและพบว่าบาองย่างแปลกไป ต้นไม้ในมิติพิเศษของเขาต่างไปจากเดิมอย่างชัดเจน
มันสูงและแผ่กิ่งก้านสาขากว่าเดิม
ยิ่งไปกว่านั้น ผลไม้แต่ละลูกส่องแสงออกมาเล็กน้อย
มีลวดลายต่างๆมากมาย ทั้งภูเขา แม้น้ำ หรือ ก้อนเมฆ..
โตขึ้น?
ฟาง เจิ้งจือ เข้าใจการเปลี่ยนแปลงนี้ เพราะเขาเข้าสู่ระดับอภินิหาร ต้นไม้และผลไม้ถึงเปลี่ยนไป
แต่…
ทำไมทะเลถึงหายไป?
เขาไม่พบแม้แต่น้ำหยดเดียว หมอกหนาแน่นบนท้องฟ้าก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
เขารู้สึกร่างกายหนักอึ้ง แม้แต่ลืมตายังยาก
เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมทะเลของเขาถึงหายไป?
ใครใช้ทะเลของเขาไปกัน!
เดี๋ยวก่อน!
ผลไม้เหล่านั้น …
ฟาง เจิ้งจือ เห็นแสงสีม่วงในที่สุด มันสว่างที่สุดอยู่บนยอดต้นไม้
ที่สำคัญเปลือกของมันอ้าออกเล็กน้อย ทำให้เห็นแสงสีม่วงที่หมุนวนอยู่ข้างใน ราวกับมันพยายามจะทำลายเปลือกออกมา
มันคืออะไรกัน?
ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถเข้าไปดูใกล้ๆได้ เขาออกมาจากมิติพิเศษ ตอนนี้ขาของเขาเริ่มยืนไม่ไหว
