ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ว่าเขาผิดพลาดตรงไหน ผู้บัญชาการรบครั้งนี้เป็น ซิง หยวนกัว ซึ่งชาญฉลาด เขาไม่มีทางอยู่ที่ถิ่นฐานวานรน้ำแข็งนาน
ยิ่งไปกว่านั้น…
ซิง หยวนกัว ต้องมองเห็นถึงความวุ่นวายภายในเมืองภูเขาเซียนแน่นอน เขาไม่มีทางปล่อยให้โอกาสทองเช่นนี้หายไปแน่นอน
เขาพลาดอะไรบางอย่างไปหรือไม่?
ฟาง เจิ้งจือ ไม่เข้าใจ อย่างไรก็ตาม เขาต้องแก้ปัญหาตอนนี้ให้ได้ก่อน เขาไม่สามารถยืนอยู่ด้านนอกกำแพงเฉยๆได้
หากอาณาจักรเซี่ยยังยึกครองถิ่นฐานวานรน้ำแข็งเอาไว้อยู่ ดินแดนภูเขาทางใต้ก็ไม่มีทางเคลื่อนทัพเข้ามาได้
เมืองภูเขาเซียนถูกล้อมโดยทหารห้าหมื่นนาย แต่พวกเขายังไม่ได้รับอันตรายอะไรมากมาย
ถ้าเขาเดาแผนการของ หยุน ชิงวู ได้ถูกต้อง การโจมตีโต้กลับของ ฟาง เจิ้งจือ จะไม่ได้ผลถ้าอาณาจักรเซี่ยยังคงยึกครองถิ่นฐานวานรน้ำแข็งอยู่
หลังจากสองถึงสามวันถ้าปีศาจสามารถรวมกองทัพกันได้แล้ว ก็ไม่มีอะไรที่จะหยุดพวกมันได้อีกแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าปีศาจสามารถรวมตัวกับทหารของดินแดนภูเขาทางใต้ได้…
ถ้าพวกเขาเลือกที่จะบุกอาณาจักรเซี่ย…
มันจะกลายเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงและยากลำบากต่อให้ได้รับชัยชนะก็ตาม หากพวกคนเถื่อนจากทางตอนเหนือฉวยโอกาสเข้าโจมตีอาณาจักรเซี่ยตอนนั้น ทั้งอาณาจักรต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอน
ตอนนี้เขาควรทำอะไรดี?
แม้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะไม่สนใจในเรื่องตำแหน่งหรืออำนาจอะไร เขาก็ไม่ต้องการให้อาณาจักรของเขาล่มสลายไป
เขายังห่วงใยครอบครัวของเขา
ถ้าอาณาจักรเซี่ยล่มสลาย…
หมู่บ้านภูเขาทางเหนือจะต้องได้รับผลกระทบไปด้วยแน่เขาไม่ต้องการให้คนธรรมดาต้องพบเจอกับสงครามที่โหดร้าย
ดังนั้นเขาจึงต้องวางแผน
แต่…
ฟาง เจิ้งจือ มองดูกองไฟและเหล่าปีศาจที่กำลังเดินลาดตระเวนอยู่อย่างไม่มีทางเลือก
พวกเขามีจำนวนนับห้าหมื่น ต่อให้เขาจะพยายามมากแค่ไหน อย่างน้อยก็คงฆ่าไปได้สักสองถึงสามร้อยตน มันไม่เพียงพอที่จะก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอะไร
พวกมันมีจำนวนมากเกินไป
ฟาง เจิ้งจือ พยายามนึกถึงกลยุทธ์ทางทหารต่างๆที่เขาได้เคยอ่านมา การที่มีจำนวนน้อยและจะเอาชนะผู้ที่มีจำนวนมากกว่าได้…
ไม่ว่าจะเป็นกลยุทธ์เมืองที่ว่างเปล่าหรือกลยุทธ์อื่นๆ
แต่พวกมันก็ดูไม่ค่อยเหมาะสมกับสถานการณ์ในปัจจุบัน
หรือเผาเสบียง?
นี่แหละยอดเยี่ยม!
แต่เสบียงอยู่ที่ไหนกัน?
กลยุทธ์เมืองที่ว่างเปล่าที่จริงแล้วก็เป็นกลยุทธที่ดี แต่มันไม่เหมาะกับสถานการณ์ในตอนนี้
คงมีแต่คนโง่ที่คิดใช้มันในตอนนี้!
แล้วถ้าลักพาตัว หยุน ชิงวู ล่ะ?
ดวงตาของ ฟาง เจิ้งจือ เป็นประกาย อย่างไรก็ตามมันกลับมืดลงในทันที เขาไม่รู้แม้แต่ว่าตอนนี้ หยุน ชิงวู อยู่ที่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากเหตุการณ์ที่หน้าผา เฟิง ซู่ พวกปีศาจก็ได้เพิ่มการป้องกันให้แน่นหนาขึ้น
มันช่างน่าปวดหัวมาก…
ฟาง เจิ้งจือ ไม่อยากจะแก้ปัญหานี้อีกต่อไป ขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ จะยอมแพ้ เขาก็คิดขึ้นมาได้ว่า เขามีข้อตกลงกับองค์หญิง ฉาน ยู่
หลังจากได้ยิน ฟาง เจิ้งจือ ปฏิเสธความต้องการของนาง องค์หญิง ฉาน ยู่ ก็คิดจะเข้าไปด้านในคนเดียว
นางเดินข้ามกำแพงไปโดยไม่รอคำอธิบายของ ฟาง เจิ้งจือ แม้แต่น้อย
“เชี่ยเอ้ย!” ฟาง เจิ้งจือ อยากจะผลักให้องค์หญิง ฉาน ยู่ ล้มลง และเขาจะเอาตัวไปทับนางไว้ไม่ให้นางขยับไปไหนได้
อย่างไรก็ตามคนอย่างองค์หญิง ฉาน ยู่ ไม่มีทางให้ ฟาง เจิ้งจือ ควบคุมนางแน่นอน
ความปราถนาของนางเป็นเหมือนคำสั่งของดินแดนภูเขาทางใต้ นางถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้ตลอด นางไม่คิดจะสนว่า ฟาง เจิ้งจือ จะอนุญาติหรือไม่
การที่บอกแผนของนางกับ ฟาง เจิ้งจือ นั่นก็แสดงให้เห็นว่านางก็พอเคารพเขาอยู่บ้างแล้ว
เขาจะปล่อยให้องค์หญิงเข้าไปข้างในคนเดียวงั้นหรือ?
หรือเขาควรตามนางเข้าไปด้านในแล้วค่อยๆคิดแผนไปเรื่อยๆ?
ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับสถานการณ์ในตอนนี้
แต่มันก็ไม่ใช่การตัดสินใจที่ยากลำบากมากนัก เนื่องจากตอนนี้เขาไม่ได้มีแผนการที่ชัดเจนอะไร เขาจึงตัดสินใจที่จะเลิกคิด
และแน่นอนว่าเขากลัวองค์หญิง ฉาน ยู่ จะทิ้งเขาไว้ด้านหลังคนเดียว
เพราะอย่างน้อยที่นี่ก็เป็นดินแดนของนาง เหตุผลเดียวที่พวกเขายังไม่ถูกพบเห็นเป็นเพราะองค์หญิง ฉาน ยู่
แม้ว่าเขาอาจจะมีพลัง แต่เขาก็ยังต้องอยู่ใกล้ๆกับองค์หญิง ฉาน ยู่ เพื่อความอยู่รอด
“รอข้าด้วย!“ฟาง เจิ้งจือ เดินตามหลังองค์หญิงเข้าไปในเมือง
ความหวังเดียวของเขาคือการตามองค์หญิงเข้าไปและยืนยันว่าองค์ราชาและองค์รัชทายาท ฉาน หลิง ยังปลอดภัย จากนั้นก็พาพวกเขาออกมา
ในเมืองนั้นอันตรายเกินไป
เดี๋ยวก่อน
มีบางอย่างผิดปกติ! หากเขาและองค์หญิงสามารถเข้าไปในเมืองได้โดยไม่ถูกหยุด ทำไมพวกเชื้อพระวงศ์ถึงไม่เลือกที่จะลอบหนีออกมา?
ใครจะกล้าหยุดพวกเขา?
ไม่ นี่เป็นกับดัก!
ท่าทีของ ฟาง เจิ้งจือ เปลี่ยนไปทันที พระราชวังอาจจะถูกควบคุมโดยเหล่าปีศาจแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นด้านนอกอาจจะเป็นเพียงกลลวงเท่านั้น
เขาเพิ่งเดินเข้ามาในกับดักหรือเปล่า?
สิ่งนี้ไม่ได้รบกวนใจของ ฟาง เจิ้งจือ นานมากนัก ทันทีที่พวกเขาเหยีบลงไปบนหรือของพระราชวัง เขาก็ตกใจกับสิ่งที่เห็นทันที
เขาเห็นหน่วยทหารสวมเกราะหวายจ้องมาที่เขาและองค์หญิง ฉาน ยู่เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังลาดตระเวนในพื้นที่
ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองทั้งสองคนด้วยความไม่เชื่อ
ท่าทีของ ฟาง เจิ้งจือ ดำมืดลงทันที
เขาคิดว่าตัวเองเป็นผู้เก่งกาจในด้านการลอบโจมตีอยู๋เสมอ แต่วันนี้องค์หญิง ฉาน ยู่ ได้ทำลายชื่อเสียงของเขาลง เธอไม่ได้ตรวจสอบก่อนที่จะกระโดด!
อย่างน้อย นางควรจะลองฟังเสียงฝีเท้าก่อน! ถ้านางบังเอิญเจอเข้ากับผู้ที่มีพลังเก่งกาจล่ะ? นางอยู่แค่รับดับสะท้อนสวรรค์ขั้นสูงสุดเท่านั้น
เขาเต็มไปด้วยความกระอักกระอวนใจ…
ฟาง เจิ้งจือ สามารถบอกได้ว่าการลอบเข้ามาของพวกเขานั้นล้มเหลว ท่าทีของทหารพวกนั้นได้บอกเขาแล้ว
ตอนนี้เขาจะทำยังไงดี?
ต่อสู้หรือหนี?
นอกจากนี้ทหารเหล่านี้เป็นยามจริงๆหรือเป็นพวกปีศาจ? ฟาง เจิ้งจือ ไม่รู้ ชุดเกราะที่พวกเขาสวมใส่ทำให้ยากที่จะเห็นที่หน้าผากของพวกเขา
นั่นหมายความว่าเขาไม่สามารถดูได้ว่าพวกเขามีตาปีศาจหรือไม่
“เจ้ากำลังมองอะไร? เดินต่อไปเรื่อยๆ”เสียงหยิ่งทะนงดังขึ้นในอากาศและแสงสีแดงก็ค่อยส่องแสงออกมาจากร่างขององค์หญิง ฉาน ยู่
มันเป็นลวดลายของเมฆ และมันแสดงให้เห็นถึงตัวตนขององค์หญิง ฉาน ยู่
ฟาง เจิ้งจือ รู้ว่าทำไมองค์หญิง ฉาน ยู่ ถึงทำสิ่งนี้ แต่เขาก็กลัวว่าทหารจะเป็นปีศาจจริงๆ
ในขณะที่เขาคิดเรื่องนี้ ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น
ทหารยามตกใจเมื่อพวกเขาเห็นลวดลายเมฆบนร่างของอค์หญิง ฉาน ยู่ พวกเขาหันมองกันและกันก่อนจะเดินลาดตระเวนต่อ โดยไม่สนใจองค์หญิง ฉาน ยู่ และ ฟาง เจิ้งจือ แม้แต่น้อย
ฟาง เจิ้งจือ ยังไม่มั่นใจว่าพวกเขาเป็นทหารลาดตระเวนหรือปีศาจที่ปลอมตัวมากันแน่
มันมีความเป็นไปได้ทั้งสองด้าน
ถ้าพวกเขาเป็นทหารลาดตระเวนพวกนั้นต้องรู้จักองค์หญิง ฉาน ยู่ และปล่อยให้นางผ่านไปแต่ถ้าพวกเขาเป็นปีศาจที่ปลอมตัวมา มันอาจเป็นสิ่งที่พวกนั้นทำตบตา
ฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถบอกได้
เขาเป็นกังวลเล็กน้อย อย่างไรก็ตามองค์หญิง ฉาน ยู่ ไม่ลังเลแม้แต่น้อย นางยิ้มอย่างเป็นประกาย
จากนั้นนางก็ทำสิ่งที่แปลกประหลาด
ดูเหมือนนางจะมีความกล้ามากขึ้นเพราะเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้น นางลาก ฟาง เจิ้งจือ เข้าไปในวังหลวง
นางกล้าแม้แต่ใช้ทางเดินหลัก!
ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกไม่สบายใจกับสิ่งนี้ เขาต้องการบอกองค์หญิง ฉาน ยู่ เขาต้องการจะบอกให้นางซ่อนสถานะที่แท้จริง
นางพึ่งอยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ขั้นสูงเท่านั้น!
แต่แน่นอน…
เขาไม่ได้พูดอะไร พวกเขาวิ่งผ่านทหารยามไปไม่น้อยกว่า 10 นาย
พวกเขาผ่านไปได้อย่างราบรื่น
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ยังรู้สึกว่าพวกเขาเด่นเกินไป
แม้ว่าเขาจะชอบเป็นที่สนใจ …
แต่นี่มันมากเกินไปสำหรับเขา
พระราชวังยังคงอยู่ในการควบคุมของดินแดนภูเขาทางใต้ ฟาง เจิ้งจือ ยังคงสำรวจเหล่าทหารในพระราชวังอย่างต่อเนื่อง
ถ้าเขามีโอกาสที่สอง …
เขาจะฟาดหัวองค์หญิง ฉาน ยู่ ให้นางสลบและพาออกไปนอกราชวังเพื่อตั้งสติ
การพุ่งเข้ามาในพระราชวังแบบนี้ …
มันอาจจะแลกมาด้วยชีวิตของพวกเขา…
