ค่ำคืนนั้นห่างไกลจากคําว่าเงียบสงบมากนัก
มันเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องและเสียงของการต่อสู้
แต่ในตอนนี้ ทั่วทั้งสนามรบกลับเงียบสงบ
ไม่มีเสียงฆ่าฟัน ไม่มีเสียงกรีดร้อง
เวลานั้นราวกับได้ถูกแช่แข็งเอาไว้
เป็นเพราะว่า…
แสงอันส่องสว่างได้พวยพุ่งออกมา
มันรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อจนแต่ละคนไม่สามารถแยกแยะได้ทันว่ามันคืออะไร
แต่นี่ยังไม่ใช่เรื่องสําคัญที่สุด
ที่สําคัญที่สุดคือแสงนั้นพุ่งไปหาคังหยาง
มันอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงห้าสิบเซนติเมตร!
ความตกใจ และไม่มีทางเลือก…
อารมณ์นี้แสดงอยู่บนใบหน้าของเหล่าปีศาจรวมถึงหน่วยเกราะมังกรและกองทัพหลายภูผาด้วยเช่นกัน ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
พวกเขาทั้งหมดต่างตื่นตะลึง
พวกเขาเบิกตากว้างขณะมองร่างสีน้ำเงินที่ค่อยๆผสานเข้ากับลําแสงที่พุ่งไปทาง คังหยาง
เขาจะทําอะไรกัน? ทําไมเขาถึงทําแบบนี้? เขาอยากตายหรือไงกัน? หรือเขาเหนื่อยที่จะใช้ชีวิตแล้ว?
พวกเขาคิดไม่ออกแม้แต่น้อย
สิ่งที่พวกเขาคือร่างหนึ่งปรากฏที่ด้านหน้าของคังหยางและยกมือขึ้น
“ตูม!”
เสียงที่สามารถสั่นสะเทือนไปทั้งโลกได้ดังขึ้น หูของทุกคนต่างอื้ออึง
เมฆฝุ่นกระจายไปทั่วทุกทิศทาง
ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดจากพลังที่ระเบิดออกมาหรือเพราะการโจมตีที่ไม่ได้ตั้งตัว
คังหยางและร่างสีน้ำเงินถูกปกคุลมด้วยฝุ่นอย่างสิ้นเชิง
ยามค่ำคืน
ช่างสงบและเงียบ
ลมพัดผ่านสนามลมตามมาด้วยกลิ่นคาวเลือด
“แคร้ง!”
บางคนทําอาวุธหล่นพื้น ทําให้เกิดเสียงดังขึ้นมา
มันไม่ดังมาก
หากการต่อสู้ยังคดุเดือดเสียงนี้คงไม่ได้น่าสนใจนัก
แต่ตอนนี้
มันราวกับก้อนหินที่ตกลงบนทะเลสาบอันนิ่งสงบ มันทําลายความเงียบและฉุดทุกคนออกจากภวังค์
แต่ละคนต่างเบิกตาอ้าปากกว้าง ใบหน้าซีดขาว…
“เขา… ขยับได้!”
เขาหนีจากเตาสวรรค์ได้!”
“เป็นไปไม่ได้! “
“เต๋าสวรรค์! เขาเป็นอิสระได้ยังไง?!”
เสียงต่างๆเริ่มดังขึ้น
ทั้งปีศาจและมนุษย์ต่างไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
เต๋าสวรรค์ถูกทําลาย?!
และ…
ถูกทําลายโดยผู้ที่อยู่ในระดับอภินิหาร?
มันเหลือเชื่อเกินไป
ราวกับมีคนบอกว่าดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก
เต๋าแห่งสวรรค์เป็นที่รู้จักกันในนามอุปสรรค์สุดท้ายก่อนที่จะเข้าสู่ระดับเซียน ผู้คนมากมายยอมสละทุกอย่างเพื่อจะเข้าถึงมัน
แต่ ฟาง เจิ้งจือ กลับทําลายมันง่ายๆ?
ไม่มีทาง
เขาต้องเข้าถึงมันก่อน!
ได้ยังไงกัน?
ดวงตานับไม่ถ้วนจับจ้องไปที่ร่างในเมฆฝน พวกเขาไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ง่ายๆ
ตําแหน่งที่ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ก่อนหน้านี้ตอนนี้
ว่างเปล่า!
“เขาเป็นอิสระแล้ว!”
“เขาหลุดมาจากพันธนาการเต๋าแห่งสวรรค์ได้!”
ต่อให้ไม่อยากจะเชื่อพวกเขาก็ต้องเชื่อ
แสงและร่างสีน้ำเงิน
นั่นก็คือ…
ฟาง เจิ้งจือ
ซิง ฉิงซุย ยืนนิ่งเพราะสิ่งที่เขาเห็น เขาต้องการให้ ฟาง เจิ้งจือ สามารถหลบหนีจากพันธนาการได้
แต่ ฟาง เจิ้งจือ กลับทําได้จริงๆ
“เขาอายุน้อยกว่าข้าเสียอีก!”
ซิง หยวนกัว ก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาเป็นผู้นําของสิบสามกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์และเป็นคนที่สามารถใจเย็นได้ตลอดการต่อสู้แต่คราวนี้
ดวงตาของเขากลับเบิกกว้าง “เขาอายุน้อยกว่า ซิง ฉิงซุยมาก!”
เสียงยังคงดังก้องไปทั่วสนามรบ
สายตาของ หนานกง เฮา จากแสงสีเงินเปลี่ยนมาเป็นที่เมฆฝุ่นเช่นกัน มันเป็นเพราะแสงสีเงินได้หายไป…
แต่ที่สําคัญกว่านั้น
แม้เขาจะเอามือมาขยี้ตา ก็ยากที่จะเชื่อ
“เขา … เขาทํามันได้จริงๆ?” หนานกง เฮา น้อยครั้งนักที่จะตกใจ แต่ครั้งนี้เจาตกใจมาก
ตาของ ปิง หยาง เปล่งประกายด้วยความไม่เชื่อ นางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“เจ้าไร้ยางอาย เจ้าไม่ทําให้ข้าผิดหวังจริงๆ! เจ้าทําลายพันธนาการของการจุติเต๋าแห่งสวรรค์ได้ยังไง?! เดี๋ยวก่อน บ้าเอ้ย เจ้าทํามันได้จริงเหรอ?!”
ปิง หยาง ไม่ค่อยสบถเท่าไรนัก แต่ตอนนี้นางกลับทํา อาจเป็นเพราะนางตื่นเต้นและนั่นเป็น ฟาง เจิ้งจือ
ดาบของ ฉาน หลิง หยุดค้างอยู่เหนือศีรษะของปีศาจ
ใบหน้าของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อและเขารู้สึกเย็นเยียบไปถึงกระดูกสันหลัง
หัวหน้าถิ่นฐานคนอื่นๆเองก็รู้สึกเหมือนเขาอาวุธของพวกเขาต่างสั่นสะท้าน
น้ำตกสีเงินได้หายวับไป
มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น แววตาที่เปล่งประกายจ้องมองที่พื้นดินชุดกระโปรงสีชมพูของนางพริ้วไหวตามสายลมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความยโส
นางงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ
นางคือ ฉือ กูเหยียน ผู้หยิ่งยโสและเฉลียวฉลาด นางมีความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้ และมีความมุ่งมั่นที่ชัดเจน
ที่พื้นดินมีใบหน้าที่งดงามอีกคนหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม …
ใบหน้าของนางกลับเต็มไปด้วยความตกใจมันช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
หยุน ชิงวู ตกใจจริงๆ แม้ว่านางจะรู้และสามารถคาดการณ์ได้หลายสิ่ง แต่นางไม่คิดเลยว่า ฟาง เจิ้งจือ จะสามารถทําลายพันธนาการลงได้
“มีเพียงคนที่ใช้เตสวรรค์เท่านั้นที่จะทําลายมันได้!”
นี่เป็นสิ่งที่นางพูดกับ ฟาง เจิ้งจือ เมื่อสักครู่ก่อน แต่ตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ ได้หายตัวไปแล้ว
เขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ราวกับเต๋าสวรรค์ที่ล่องหน!
“อาจารย์!” หยุน ชิงวู พยายามเรียกสติกลับคืนมาก่อนที่คนอื่นๆจะทําได้นางมองไปที่เมฆฝุ่นที่ปกคลุมอยู่ด้านหลัง น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความกังวล
ในขณะที่ หยุน ชิงวู กรีดร้อง …
ปีศาจต่างมีปฏิกริยาเช่นกัน
หลังจากทําลายพันธนาการลงได้ ฟาง เจิ้งจือ ก็พุ่งเข้าใส่ทั้งหยาง ดูเหมือนว่าเขาจะโจมตีทั้งหยาง
ถ้าการที่ ฟาง เจิ้งจือ สามารเป็นอิสระนั้นน่าเหลือเชื่อแล้วละก็
การที่ ฟาง เจิ้งจือ โจมตีใส่ คังหยาง นั้นก็เป็นเรื่องน่าขันมาก!
เขาไปเอาความกล้าหาญแบบนี้มากจากไหน?! เขาจะรนหาที่ตายให้ตัวเองอีกงั้นรึ?!
เหล่าหัวหน้าดินแดนต่างไม่เชื่อสายตาพวกเขา
ในที่สุดเหล่าทหารก็ได้สติ
พวกเขาทั้งหมดต่างมองหน้ากัน
ในดวงตาของพวกเขามีเพียงความคิดเดียว
แปลกใจ!
จิตใจของพวกเขาว่างเปล่า
จนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่เข้าใจว่า ฟาง เจิ้งจือ หลุดออกมาจากพันธนการได้ยังไง
เขาสามารถเข้าถึงเต๋าแห่งสวรรค์ได้แล้วงั้นหรือ?
เป็นไปไม่ได้!
งั้นเขาทําได้ยังไง?
ไม่มีใครสามารถคิดออก จากนั้น ฟาง เจิ้งจือ ก็ได้ทําบางอย่าที่เรียกได้ว่าเป็นการฆ่าตัวตาย
เมฆฝุ่นปกคลุมร่างทั้งสองอย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ถูกเปิดเผยตัวอย่างรวดเร็วดวงตานับไม่ถ้วนจับจ้องอยู่ที่ร่างทั้งสอง
ผลลัพธ์นั้นพวกเขาไม่ต้องเดาก็รู้ได้
อย่างไรก็ตาม …
เมื่อพวกเขาเห็นร่างที่ยืนอยู่ พวกเขากลับตกใจมาก
ชายเสื้อสีน้ําเงินยังคงพัดไปตามสายลมขณะที่ร่างกายของเขาเลอะไปด้วยฝุ่นเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามเขากําลังยิ้มอยู่
ด้านหน้าของเขาเป็นชายในชุดดําผมยาวประบ่า เขากําลังมอง ฟาง เจิ้งจือ ด้วยดวงตาอันว่างเปล่า
มันเป็นภาพที่แปลกมาก
มันทําให้ทุกคนในสนามรบต่างไม่เชื่อ
“เกิดอะไรขึ้น?!”
“นั่นเป็นไปไม่ได้ มันไม่ใช่ความจริง!”
“เขา … เขาจริง ๆ … จริง ๆ แล้ว … “
“นั่นคือคังหยาง ผู้ที่เป็นครึ่งเซียน!”
สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องไปที่คังหยางที่ทรุดลงพวกเขาไม่สามารถเชื่อได้ลงว่า ฟาง เจิ้งจือ สามารถโจมตีโดนเขาได้
อะไรกัน
นั่นเป็นสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาได้!
“เป็นไปได้ไหมว่าเขาใช้เตาสวรรค์จริงๆ! การจุติเต๋าแห่งสวรรค์ … เขา เขาเป็นครึ่งเซียน!”
“เป็นไปได้ยังไง เขาจะอยู่ในระดับจุติได้ยังไง!”
“ถ้าไม่ใช่ เขาสามารถทําลายพันธนาการได้อย่างไร เขาสามารถโจมตีทั้งหยางได้อย่างไร? คังหยางเป็นถึงครึ่งเซียน!”
ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ความคิดนับไม่ถ้วนวนเวียนในหัวของพวกเขา มันรุนแรงจนพวกเขาลืมว่ากําลังอยู่ในการต่อสู้
พวกเขาทั้งหมดดูที่ คังหยาง และ ฟาง เจิ้งจือ และพยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้น
เหลือเชื่อ?
ไม่มีคําพูดใดที่จะอธิบายสิ่งนี้ได้เป็นสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาได้เลย
“อาจารย์!” เสียงของ หยุน ซิงวู ดังขึ้น สีหน้าของนางเจ็บปวดขณะที่กรีดร้อง
ฟาง เจิ้งจือ หนีจากพันธนาการของเขา ..
นั่นไม่ใช่สิ่งที่นางวางแผนหรือคาดหวังไว้
ตลอดทศวรรษที่ผ่านมา มีสิ่งต่างๆที่ทําให้นางประหลาดใจแม้แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในถิ่นฐานวานรน้ำแข็งก็อยู่ในแผนและการคาดการณ์ของนาง
แต่นางไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้
ไม่นานหลังจากนั้น ..
ฟาง เจิ้งจือ ก็พุ่งไปหาลังหยาง
นางรู้ว่าทําไมคังหยางถึงถูก ฟาง เจิ้งจือ โจมตี!
