Gate of God – ตอนที่ 607 ช่วยข้าด้วย!

”เร็วมาก!”ทุกคนล้วนคิดเช่นนั้นฝั่งราชาหลี่ฉินเองก็เคลื่อนไหวเช่นกัน
ดูเหมือนเขาจะอ่อนแอกว่าราชาเซี่ยโหลวอย่างเห็นได้ชัดแต่ความเร็วก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าราชาอสูรเลย เขาพุ่งเข้าไปถึงด้านหลังของราชาอสูรในทันที
แต่เขาก็ไม่สามารถเอาชนะราชาอสูรได้อยู่ดี
ฟางเจิ้งจือ เห็นทั้งสองคนพุ่งเข้ามาหา เขารู้สึกนับถือในตัวของราชาหลี่ฉินขึ้นมาทันที
เขาแก่แล้วแต่ยังแข็งแกร่งไม่ใช่น้อย!
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้โง่ ถ้าเขาพยายามอย่างหนักก็คงพอที่จะหยุดราชาอสูรเอาไว้ได้
เช่นเดียวกับตอนที่เฉิน เฟยฮัว เข้าช่วย ปิง หยาง
ถ้ามีความพยายามมากพอ…
ทุกอย่างย่อมเป็นไปได้!
แต่เห็นได้ชัดว่าราชาหลี่ฉินไม่ทำเขาจงใจไล่ตามราชาเซี่ยโหลวด้วยความเร็วแค่นั้น
”ชายแก่คนนี้จะใช้ข้าเป็นโล่งั้นหรือ?”ฟางเจิ้งจือ เดาถึงแผนการของราชาหลี่ฉินการที่ราชาหลี่ฉินจะเอาชนะราชาอสูรได้ด้วยตัวคนเดียวคงเป็นเรื่องยากเกินไป
และเพราะเหตุนั้นการลาก ฟาง เจิ้งจือ เข้ามาชวยเป็นหนทางที่ดีที่สุด
สำหรับคนอย่างราชาหลี่ฉิน…
เขาไม่ค่อยไว้วางใจใครนักและที่สำคัญที่สุดพวกเขาก็ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกันขนาดนั้น
พวกเขาพบกันเพียงครั้งเดียวในโถงบัลลังก์
เป็นไปไม่ได้เลยที่ราชาหลี่ฉินจะเสี่ยงชีวิตเพื่อฟาง เจิ้งจือ เขาคงทำเพื่อปกป้องอาณาจักรเซี่ย
ดังนั้นเขาคงจะใช้ฟาง เจิ้งจือ เป็นเบี้ยในการต่อกรกับราชาอสูรเป็นแน่
ฟางเจิ้งจือ จ้องไปที่พวกเขาทั้งสองที่เข้ามาใกล้ เขาถอนหายใจให้กับราชาหลี่ฉินที่เชื่อมั่นในตัวเขามากเกินไป
ราชาหลี่ฉินไม่กลัวว่าจะถูกราชาเซี่ยโหลวฆ่าตายแต่หลังจากได้เห็น ฟาง เจิ้งจือ ใช้ประตูชีวิตฟาดใส่ เฉียน วู่ ซ้ำไปซ้ำมาทำให้เขาเชื่อใจ ฟาง เจิ้งจือ
มันน่าเสียดายที่…
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้โง่
เขาไม่ได้มีจิตใจอันสูงส่งอย่างการสละตัวเองเพื่อส่วนรวม
ฟางเจิ้งจือ หันหลังกลับและวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งไปทางจักรพรรดิ หลิน มู่ไป่
ร้องขอความช่วยเหลือในขณะที่วิ่ง
”ฝ่าบาทได้โปรดช่วยข้าด้วย!”
”…”
ทหารทุกหน่วยรวมถึงกองทัพแดนใต้ต่างตกตะลึง
เพราะว่าฟาง เจิ้งจือ วิ่งด้วยความเร็วที่เทียบเท่ากับราชาทั้งสอง
และที่สำคัญกว่านั้นคือราชาเซี่ยโหลวที่กำลังพุ่งตรงเข้ามา จู่ๆก็พุ่งไปทางอื่น
”อย่าเข้ามา!”
”เร็วเข้าหนีออกจากวังไปซะ!”
เมื่อฟาง เจิ้งจือ วิ่งเข้ามาใกล้จักรพรรดิ เหล่าหน่วยเกาะมังกรก็เริ่มตื่นตระหนก จักรพรรดิไม่สามารถลุกขึ้นได้ และ เฉิน เฟยฮัว เองก็ได้รับบาดเจ็บ
และตอนนี้ฟาง เจิ้งจือ กำลังพาราชาอสูรมาทางนี้ เขาไม่เข้าใจความสำคัญในการปกป้ององค์จักรพรรดิหรือไง? เขาไม่คิดจะเสียสละตัวเองเพื่อปกป้องจักรพรรดิงั้นหรือ?
เมื่อถูกราชาอสูรไล่ตามเขากลับวิ่งหนีมาทางจักรพรรดิเพื่อขอความช่วยเหลือ?
นั่นคือราชาอสูรใครจะช่วยเขาได้!
”หนีออกจาวังงั้นรึ?”ฟาง เจิ้งจือ ถามขึ้นมาราชาอสูรอยู่ทางประตูวัง การวิ่งไปทางนั้นเท่ากับวิ่งไปหาความตาย
ฟางเจิ้งจือ ยังคงวิ่งเข้าไปหาจักรพรรดิราวกับไม่ได้ยินคำพูดของหน่วยเกราะมังกร
”ช่วยข้าด้วย!ราชาอสูรจะฆ่าข้า!”
”ไม่นะปกป้องฝ่าบาท! เดี๋ยวนี้!”
หน่วยเกราะมังกรตกใจมากกับท่าทีตื่นกลัวของฟาง เจิ้งจือ ความหวาดกลัวเกิดขึ้นในใจของพวกเขาทันที
พวกเขาฆ่าฟาง เจิ้งจือ ตอนนี้เลยได้ไหม?
และแม้ว่าพวกเขาจะมีความคิดเช่นนี้แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะทำเช่นนั้น
ทหารองครักษ์กำลังต่อสู้กับทหารป้องกันเมืองจึงไม่สามารถเข้ามาช่วยได้
….ไอรีนโนเวล.
ยิ่งไปกว่านั้นความเร็วของทั้งสามคนไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะตามทัน
ทุกอย่างเกิดขึ้นกระทันหันมาก
ไม่มีใครสามารถหยุดฟาง เจิ้งจือ ได้
เขามาถึงในที่สุด!
เหล่าทหารต่างมองไปที่ฟาง เจิ้งจือ ที่ยืนอยู่ชิดกับจักรพรรดิ และ ราชาเซี่ยโหลวที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร
ถ้าเกิดราชาเซี่ยโหลวเปลี่ยนเป้าหมายขึ้นมาล่ะก็…
จักรพรรดิหลิน มู่ไป่ คงจบสิ้นตรงนี้
ชีวิตของจักรพรรดิแขวนอยู่บนเส้นด้ายไม่มีใครยอมให้เป็นแบบนั้น
องค์รัชทายาทหลิน เทียนหลง และราชาต้วน ต่างสับสนแม้แต่ เฉียน วู่ ก็กำมือของเขาแน่น
”อย่านะ…” ปิง หยาง ร้องตะโกนลั่นนางอยากจะร้องว่า “อย่าทำร้ายพ่อของข้า” แต่นางก็ไม่อยากให้ ฟาง เจิ้งจือ บาดเจ็บเช่นกัน
มันเป็นสถารการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
”อย่าทำร้ายจักรพรรดิ!”ในตอนนั้นเองเสียงของราชาหลี่ฉินก็ดังลั่นขึ้นมา
ขณะเดียวกัน
ราชาหลี่ฉินเองก็ตามราชาเซี่ยโหลวมาถึงอย่างรวดเร็ว
นิ้วของเขาพุ่งไปที่ไหล่ของราชาอสูร
แดง,ส้ม, เหลือง, เขียว, น้ำเงิน, ม่วง, คราม …
เมื่อแสงเหล่านี้ส่องสว่างขึ้นราชาอสูรก็หยุดเคลื่อนไหว แววตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
”โอ้?ดูเหมือนข้าจะประเมินเจ้าต่ำไป!”ราชาเซี่ยโหลวหันมองแสงทีส่องสว่างออกมาจากนิ้วราชาหลี่ฉิน
ราชาหลี่ฉินสงบเยือกเย็นมากขณะตาของเขาส่องแสงสีรุ้งออกมา
ฉากนี้น่าตกใจอย่างไม่น่าเชื่อ
”แสงรุ้งพวกนั้น…”
”ต้องใช่แน่ๆ!”
ขณะที่ผู้คนกำลังจับจ้องไปที่แสงสีรุ้งพวกเขาต่างก็นึกถึงเรื่องบางอย่าง สิ่งที่ทุกคนรู้ แต่มีเพียงไม่กี่คนที่เคยได้เห็นมันจริงๆ
บนโลกนี้มีตำนานกล่าวถึงหินศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามสิบหกชิ้น เล่ากันว่าหินแต่ละก้อนมีจารึกของเต๋าศักดิ์สิทธิ์อยู่ ซึ่งพวกมันจะนำไปสู่พลังระดับเซียนได้
แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ถึงหนทางสู่ระดับเซียนหรือ หนทางสู่หินศักดิ์สิทธิ์
แต่ก็มีคนรู้ว่าในอาณาจักรเซี่ยมีคนเก็บซ่อนหินไว้สิบสามก้อน
ถือว่าเป็นจำนวนที่มาก
เพราะว่าแม้แต่ศาลาเต๋าสวรรค์ยังมีหินศักดิ์สิทธิ์เพียงเก้าก้อนเท่านั้น
สำหรับจักรวรรดิคนเถื่อนที่ดูมีกองกำลังที่เหนือกว่าอาณาจักรเซี่ยแต่ในเรื่องของหินศักดิ์สิทธิ์กลับพูดได้ว่าน่าเวทนา
เพราะความจริงแล้ว…
จักรววรดิคนเถื่อนมีหินศักดิ์สิทธิ์เพียงก้อนเดียว!
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจักรวรรดิคนเถื่อนจะด้อยกว่าเพราะว่าเมื่อนานมาแล้ว ทั้งโลกมีเพียงอาณาจักรเดียวคืออาณาจักรเซี่ย
แต่เมื่อเวลาผ่านไปอาณาจักรเซี่ยล่มสลาย และแยกออกเป็นหลายดินแดน จนวัฒนธรรม ความรู้ของอาณาจักรเซี่ยในบางที่ค่อยๆเลือนหายไป
จนกระทั่งไม่กี่พันปีที่ผ่านมา…
ราชวงศ์เซี่ยได้ปรากฎตัวขึ้นมาอีกครั้งหินศักดิ์สิทธิ์ห้าก้อนแลกกับกองทัพห้าแสนคนรวมเข้ากับกองกำลังที่แข็งแกร่งอีกสิบสามแห่ง พวกเขาพิชิตโลกและสร้างอาณาจักรขึ้นมาใหม่บนดินแดนแห่งนี้
นั่นเป็นช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์ของอาณาจักรแม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับความรุ่งโรจน์ในอดีต แต่พวกเขายังคงยืนหยัดด้วยความภาคภูมิใจ แต่น่าเสียดายที่สองสามพันปีให้หลัง จำนวนของหินศักดิ์สิทธิ์ลดลงจนเหลือเพียงสิบสามก้อนในทุกวันนี้
สิ่งที่เกิดขึ้นมันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายได้
ถึงอย่างนั้นอาณาจักรเซี่ยก็ยังครอบครองหินถึงสิบสามก้อน แต่ไม่มีดินแดนเซียนอีกแล้ว
ถ้างั้นหินศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามก้อนจะอยู่ที่ไหน?
แน่นอนว่าไม่มีใครตอบได้
บางคนก็คิดว่ามันถูกเก็บซ่อนเอาไว้โดยกองตรวจการทั้งสิบสามเพราะแต่ละกองตรวจการครอบครองสมบัติเฉพาะตัวอยู่
อย่างเช่นที่กองตรวจการศักดิ์สิทธิ์มีหอสมบัติสวรรค์ ที่กองตรวจการความมั่นคงมีเกราะทะเลหยกถ้าหากหินศักดิ์สิทธิ์ซ่อนอยู่ในที่เหล่านั้น คงไม่มีใครที่จะหามันเจอ
มันเป็นทางเลือกที่ปลอดภัย
แม้จะไม่มีใครรู้ว่าความจริงเป็นเช่นไรก็ตาม
มันเป็นความลับที่ซ่อนอยู่แต่เมื่อทุกคนเห็นแสงสีรุ้งจากราชาหลี่ฉิน พวกเขาก็คิดได้
”หินศักดิ์สิทธิ์ซ่อนอยู่ที่บ้านพักของราชาหลี่ฉิน!”เฉียนวู่ มองราชาหลี่ฉิน ด้วยแววตาที่เปล่งประกายพร้อมกับเผยรอยยิ้มเยือกเย็น
ราชาหลี่ฉิน,ดินแดนเซียน ,ที่พักของราชาหลี่ฉิน
เฉียนวู่ เข้าใจในทันทีว่าทำไมราชาหลี่ฉินถึงเก็บตัวเงียบอยู่ในที่พักของเขาและรู้ถึงสถานที่ซ่อนของหินศักดิ์สิทธิ์ด้วย
ที่พักของราชาหลี่ฉิน
เมืองเหยียนเมืองหลวงของอาณาจักรเซี่ย ในสถานที่เปิดโล่งเช่นนี้ ใครจะคิดกัน?
”เมื่อข้าพิชิตอาณาจักรเซี่ยหินศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามก้อนจะเป็นของจักรวรรดิคนเถื่อน!”เฉียน วู่ คิดอย่างตื่นเต้น “ราชาเซี่ยโหลว ฆ่าพวกมันซะ!”
”ราชาเซี่ยโหลวการกระทำของเจ้าชักจะล้ำเส้นไปเสียแล้วเจ้ารู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเจ้ากล้าทำร้ายองค์จักรรรดิ?”ราชาหลี่ฉินเอ่ยถามและจ้องมองไปที่ราชาเซี่ยโหลวพร้อมกดไหล่ของเขาแน่น
”จะเกิดอะไรขึ้นรึ?ฮ่าฮ่า…ไว้มาคุยกันหลังจากที่เจ้าเอาชนะข้าได้!”ราชาเซี่ยโหลวหัวเราะและพูดต่อ “แล้วเจ้ารู้ไหมว่าจะเกิดอะไรถ้ามาขวางข้า? เจ้าไม่ได้ยินหรือว่าคนที่ข้าจะฆ่าคือ ฟาง เจิ้งจือ?”
แน่นอนว่าราชาหลี่ฉินรู้เรื่องนั้นดีแต่ ฟาง เจิ้งจือ ดันพาเขาเข้ามาใกล้จักรพรรดิ
เขาจะทนได้อย่างไร?
และที่สำคัญเขาจะมั่นใจได้อย่างไรว่าถ้าหากฆ่าฟาง เจิ้งจือ แล้วราชาเซี่ยโหลวจะกลับไปยังประตูชีวิต
คำพูดของเฉียน วู่ และคำพูดของราชาอสูร…
น่าเชื่อถืองั้นหรือ?
ด้วยอายุและประสบการณ์ของราชาหลี่ฉินแล้วเขาไม่โง่พอจะเสี่ยงกับคำว่า ‘สัญญา’
ตอนนี้ทางออกที่ดีที่สุดคือไม่ให้ราชาเซี่ยโหลวฆ่า ฟาง เจิ้งจือ
แต่…
การหยุดยั้งเขา
แผนของราชาหลี่ฉินคือให้ฟาง เจิ้งจือ รับการโจมตีของราชาเซี่ยโหลว จากนั้นเขาจะโจมตีราชาเซี่ยโหลวจากด้านหลัง
แต่เขาไม่คิดเลยว่าฟาง เจิ้งจือ จะวิ่งหนีไปทางจักรพรรดิอย่างไม่ลังเล
เดี๋ยวก่อน!
ฟางเจิ้งจือ อยู่ที่ไหน!
ราชาหลี่ฉินมองไปรอบๆเพื่อหาฟาง เจิ้งจือ แต่เขาหายไปแล้ว
เมื่อหันกลับมาเขาเห็นร่างสีดำพุ่งออกไป
และไม่ต้องสงสัยเลย…
ร่างนั้นคือฟาง เจิ้งจือ
ราชาหลี่ฉินตกตะลึงไปชั่วขณะ
เขาอยากจะตะโกนเรียกและพูดว่า”เฮ้ย มาช่วยกันสู้กับราชาอสูร!”
แต่เห็นได้ชัดเลยว่าฟาง เจิ้งจือ ไม่มีทางกลับมา เขาวิ่งด้วยความเร็วสูงสุด ภายในพริบตาร่างของเขาก็ค่อยๆหายไป
”เขาหนีไปขณะที่ข้าหยุดราชาอสูรเอาไว้? เจ้าเด็กเหลือขอ …เขาจงใจให้เป็นแบบนี้!”ราชาหลี่ฉินเข้าใจเรื่องนี้ทันที
”หลบไปหลบไป เจ้าตาบอดหรือไง?ไม่เห็นหรือว่าข้าถือประตูชีวิตอยู่ในมือ? หลีกทางให้ข้าหรือจะให้ข้าฟาดมันใส่พวกเจ้า!”เสียงของ ฟาง เจิ้งจือ ดังเอะอะจากระยะไกลๆ