อายุ16ปี?!
ขณะที่โม่ฉานฉือกำลังจะนั่งลงเขาได้ยินปิงหยางแนะนำตัวเองและแทบจะล้มลงไปกับพื้น อายุ16ปี เข้าร่วมการแข่งขัน? หอคอยหลิงหยุนคิดจะเล่นตลกอะไรกัน?
หอคอยหลิงหยุนหยิ่งยโสเกินไปให้ข้าจัดการพวกนางเอง! ศิษย์หุบเขาฟู่ซี่คนหนึ่งก้าวออกมาด้านหน้า
เจ้าคิดว่านี่เป็นเรื่องตลกหรือไงกลับไปนั่งซะ! ผู้อาวุโสกู่หยวนแห่งหุบเขาฟู่ซี่มองศิษย์คนนั้นตาแข็งทันที พร้อมกับตบหน้าศิษย์คนนั้นอย่างแรง เพี๊ยะ! เสียงดังก้องไปทั่วลานประลอง
ก่อนที่กู่หยวนจะก้มหัวให้โม่ฉานฉือ ท่านโม่ หลานของข้าถือดีเกินไป ข้าต้องขออภัยท่านด้วย!
ไม่ต้องกังวล โม่ฉานฉือส่ายหัวและมองไปที่ปิงหยาง เฉียนเยว่หายตัวไปหลังจากสงครามครั้งใหญ่ในอดีต ข้าได้ยินว่านางทิ้งลูกสาวคนหนึ่งไว้ที่อาณาจักรเซี่ย ตอนนี้นางน่าจะอายุ16ปีแล้ว ถ้าข้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นปิงหยาง!
ท่านพูดถูกแล้ว! กู่หยวนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
ถ้านางเป็นลูกสาวของเฉียนยู่นางน่าจะมาที่นี่เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์เท่านั้น อายุแค่16ปี…ตอนนี้ระดับพลังของกู่เฉินอยู่ในระดับจุติขั้นสูงสุดแล้วใช่หรือไม่?
ใช่แล้วระดับพลังหลานชายข้าอยู่เพียงแค่ระดับจุติขั้นสูงสุด! กู่หยวนพยักหน้าและหันไปมองหลานชายของตัวเองด้วยความไม่พอใจเท่าไรนัก
ท่านถ่อมตัวเกินไปผู้อาวุโสกู่ การที่กู่เฉินมาถึงขั้นนี้และเป็นศิษย์อันดับต้นๆของรุ่นได้ก็เพราะได้คำแนะนำจากเจ้า ในเมื่อเขาอยากจะสู้ในการประลองครั้งนี้ก็ให้เขาเข้าร่วมซะ!
ท่านจะให้เขาเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้จริงๆงั้นหรือ? กู่หยวนมองโม่ฉานฉือด้วยความประหลาดใจ
มันถึงเวลาที่กู่เฉินจะต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์แล้วแต่จำไว้ว่าเขาต้องชนะการต่อสู้ครั้งนี้ และห้ามทำอันตรายปิงหยางรุนแรง ไม่อย่างนั้นเขาจะถูกลงโทษ!
ท่านหมายความว่ายังไง?
หอคอยหลิงหยุนมักจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องผลประโยชน์ของทั้งห้าสำนักถ้าพวกเราได้การสนับสนุนจากหอคอยหลิงหยุน พวกเราอาจจะสามารถต่อกรกับศาลาหยินหยางได้ในอนาคต โม่ฉานฉืออธิบายด้วยความจริงจัง
ท่านโม่หลักแหลมมาก! กู่หยวนเข้าใจความต้องการของโม่ฉานฉือในทันที
เจ้าไปได้แล้วกู่เฉิน จำคำของข้าไว้ด้วย!
ขอบคุณท่านโม่ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง กู่เฉินรับคำ ในเวลาเดียวกันกู่หยวนก็มอบดาบน้ำแข็งเล่มหนึ่งให้กับเขา จำไว้ว่าน้ำเป็นคู่ปรับของไฟ! กู่หยวนกล่าวกับกู่เฉิน ขณะที่สายตามองไปที่ชุดเกราะเพลิงและหอกฉีหลินของปิงหยาง
ดาบประกายน้ำแข็ง?!ขอบคุณท่านปู่! กู่เฉินมองดาบสีฟ้าน้ำแข็งในมือ เขาโบกมันไปมาด้วยความดีใจ
งั้นข้าขอตัว! กู่เฉินกล่าวด้วยความภูมิใจ
อืม กู่หยวนละสายตาไปมองปิงหยางที่ยืนอยู่กลางลานประลอง
กู่เฉินกระโจนลงไปในลานและหยุดต่อหน้าปิงหยาง
น้องหญิงปิงหยางข้าชื่อกู่เฉิน ท่านปู่ของข้าเป็นผู้อาวุโสสามของหุบเขาฟู่ซี่ ข้าอายุ23ปี มีพลังอยู่ในระดับจุติขั้นสูงสุด พลังของเจ้าอยู่ในระดับไหนน้องหญิง? เห็นได้ชัดว่ากู่เฉินระวังตัวมาก เขาต้องการทดสอบปิงหยางคร่าวๆก่อน
ระดับพลัง? ปิงหยางกระพริบตา นางเห็นดาบน้ำแข็งในมือของกู่เฉิน รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของนางทันที
ข้าทะลวงเข้าสู่ระดับผนวกดาราและสะท้อนสวรรค์เมื่อครึ่งปีก่อน!
ระดับสะท้อนสวรรค์?! กู่เฉินตกตะลึง เขาไม่ได้เตรียมใจกับคำตอบของปิงหยาง และพยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะออกมา
ที่นี่คือที่ไหน?ยอดเขาสวรรค์ ที่สำนักทั้งห้าต่างมารวมตัวกันเพื่อแสดงให้เห็นถึงพลังอันน่าเกรงขามของตัวเอง อะไรคือระดับสะท้อนสวรรค์? อย่างน้อยควรจะระดับอภินิหารด้วยซ้ำ!
อุ้ก! ขณะที่กู่เฉินพยายามกลั้นหัวเราะ แต่กลับมีเสียงคนหลุดหัวเราะออกมาจากฝั่งอาณาจักรเซี่ย มันเป็นเสียงของหลินมู่ไป่ ก่อนที่เขาจะรีบกลับไปอยู่ในความสงบทันที ปิงหยางไม่ได้โกหกเมื่อครึ่งปีที่แล้วนางอยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์จริงๆ และตอนนั้นนางภูมิใจกับมันมาก
แม้หลินมู่ไปจะรู้ความจริงแต่ศิษย์สำนักอื่นๆหาได้รู้ความจริงไม่ พวกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้น
ระดับสะท้อนสวรรค์เข้าร่วมการแข่งขันได้ด้วยงั้นรึ?!
รู้สึกว่านางจะเป็นองค์หญิงและมาจากหอคอยหลิงหยุน!
นางคงถูกตามใจจนเสียคนนางคงมาถึงระดับสะท้อนสวรรค์เพราะมีคนช่วยสินะ?
เหอะเพราะเป็นองค์หญิงสินะ เลยเข้าร่วมการประลองได้?
กู่เฉินเองก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ฮ่าฮ่า น้องหญิงปิงหยาง ข้าไม่อยากรังแกเจ้า ข้าจะสู้กับเจ้าด้วยมือข้างเดียว เจ้าคิดว่ายังไง? กู่เฉินกล่าวพร้อมเอามือไขว้หลังข้างหนึ่ง ขณะที่อีกมือถือดาบประกายน้ำแข็งไว้อยู่
มือเดียว?เขาไร้ยางอายมาก
เป็นข้ายังไม่ต้องใช้สักมือด้วยซ้ำ!
เขาระวังตัวมากเกินไป!
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้นรอบๆลานประลอง
งั้น…ข้าขอเริ่มก่อน3 กระบวนท่าได้หรือไม่? ปิงหยางกล่าวด้วยความลังเล สายตาของนางมองไปยังดาบในมือของกู่เฉิน
3กระบวนท่า? กู่เฉินเกือบจะตอบรับอย่างรวดเร็ว แต่เขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ไม่3 มากไป ข้าให้เจ้าเริ่มก่อนแค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น! กู่เฉินพูดออกมาโดยไม่ปรึกษากูหยวน
ในเมื่อท่านแข็งแกร่งข้าขอเริ่มก่อน 2 ได้ไหม? ปิงหยางดูผิดหวังกับคำตอบของกู่เฉินเล็กน้อย
2…ได้2 ก็ 2 ข้าจะเริ่มโจมตีทันทีหลังจากจบ 2 ครั้ง! กูเฉินรับคำ
ได้ขอบคุณท่านมาก…แต่ข้าเกรงว่าท่านจะหลอกข้า ปิงหยางเตรียมจะก้าวไปข้างหน้า แต่นางก็ชะงักไปด้วยความกลัวบนใบหน้า
ไม่ต้องกังวลท่านปู่ของข้าบอกไม่ให้ทำร้ายเจ้า ข้าจะไม่โจมตีเจ้าก่อนแน่นอน!
เอาล่ะนะ! ปิงหยางตะโกนพร้อมกับพุ่งตัวไปด้านหน้าพร้อมกับหอกฉีหลิน แต่นางกลับลื่นไถลไปด้านหน้าราวกับสะดุดบางอย่าง
โอ้ย…ท่านหลอกข้า?! ปิงหยางตะโกนด้วยความเจ็บปวด
หลอกเจ้า?ข้าเปล่านะ! กู่เฉินประหลาดใจยิ่งกว่า
ศิษย์สำนักอื่นๆเริ่มซุบซิบนินทาทันที
เขาน่ารังเกียจมากกล้าหลอกเด็กสาวได้ยังไง?
ใช่เขาน่ารังเกียจมากนางอยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์เท่านั้น!
ไอขี้แพ้!
ข้า…ข้ายังไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าน้องหญิงปิงหยาง ข้อเท้าเจ้าแพลงงั้นหรือ?… กูเฉินพูดออกมาพร้อมกับเหงื่อแตกเต็มแผ่นหลัง เขาได้รับการปกป้องจากปู่ของเขาเสมอตังแต่ยังเด็กมันเป็นวัยเด็กที่น่าเยื่อ กู่หยวนนั้นขึ้นชื่อเรื่องเป็นคนมีวินัยและมักให้เขาอ่านหนังสือกลยุทธ์ทหารต่างๆมากมาย แต่น่าเสียดายที่สาระเหล่านั้นไม่ได้เข้าหัวของกู่เฉินเลยแม้แต่น้อย
กู่หยวนตื่นตระหนกและวิ่งเข้าไปหาปิงหยางทันทีที่เห็นนางล้มลงกับพื้น
เฉินระวังตัวด้วย! เสียงของกู่หยวนดังขึ้น แต่มันสายเกินไป
ร่างของกู่เฉินกระเด็นขึ้นไปบนอากาศดาบประกายน้ำแข็งร่วงหล่นพื้น ติ้ง!
หัวของกู่เฉินกระแทกพื้นในเวลาเดียวกันก่อนที่เขาจะหมดสติไปในทันที
ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ชัดเจนเพราะมันเร็วมาก
เกิดอะไรขึ้น?
ดูเหมือนนางจะใช้การโจมตีระยะประชิดงั้นหรือ? อืมคงจะเป็นอย่างนั้น นางเป็นองค์หญิงคนโปรดของอาณาจักรเซี่ย ตอนที่นางไปอยู่หอคอยหลิงหยุน นางคงได้ของวิเศษบางอย่างมา!
น่าเศร้าที่กู่เฉินไร้เดียงสาเกินไป!
คนรอบๆต่างมองร่างของกู่เฉินที่นอนนิ่งแทบเท้าปิงหยางพร้อมกับส่ายหน้า
เฉินเฉิน เจ้าเป็นอะไรไหม?! กู่เฉินพุ่งเข้าไปหากู่เฉินทันที ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกทันทีเมื่อพบว่ากู่เฉินยังมีลมหายใจอยู่ แต่เขายังโกรธมากอยู่ดี หอคอยหลิงหยุนชนะในรอบนี้ แต่มันน่าภูมิใจงั้นรึที่ใช้วิธีไร้ยางอายเช่นนี้?!
ในสงครามไม่มีความยุติธรรมท่านคงแก่และความจำเลอะเลือนไปแล้วกู่หยวน เสียงเรียบสงบของเฉียนเยว่ดังขึ้น
เจ้า…
ผู้อาวุโสกู่! โม่ฉานฉือรีบขัดกู่หยวนทันที เขาขมวดคิ้ว ข้าต้องขอชื่นชมในความเจ้าเล่ห์ของลูกสาวท่านจริงๆ แต่ข้าแนะนำรอบหน้าลูกสาวของท่านไม่ควรลงมาอีก!
ทำไม? เฉียนเยว่ถามกลับ?
ข้าพูดเพราะเป็นห่วงลูกสาวท่านเพราะวิธีแบบเดิมไม่มีทางใช้ได้ผลอีก! โม่ฉานฉือพูดพร้อมรอยยิ้มอันเย็นชา
อืมสมเหตุสมผล หยาง เจ้าอยากจะกลับมานั่งหรือยัง? เฉียนเยว่พยักหน้าแล้วหันไปถามปิงหยาง
ตอนนี้เลยหรอ?ท่านแม่ข้ายังอยากเล่นต่ออีกหน่อย ปิงหยางสายหัวด้วยความไม่พอใจ
ได้งั้นอีกรอบหนึ่ง เฉียนเยว่ยิ้มให้ปิงหยาง และไม่ใส่ใจกับคำพูดของโม่ฉานฉืออีก
……………………………………..
