บนมือของเขาปรากฏชดเกราะขึ้นสองชุดหนึ่งสี่ดำ อีกชุดสีเงิน พวกมันเป็นชุดเกราะที่สร้างขึ้นอย่างประณีต
ชุดเกราะ?!
มันไม่เหมือนชุดเกราะธรรมดา!
หรือว่ามันจะเป็นชุดเกราะซวนจีที่ถูกตกทอกมาจากเจ้าสำนักซวนจีรุ่นแรก?
ทุกคนที่อยู่รอบต่างมองไปที่ชุดเกราะด้วยความสงสัยและตกใจ
ความแข็งแกร่งของหยานฉิงนั้นคือการต่อสู้ระยะประชิดข้าจะคอยดูว่าหยานฉิงจะทำร้ายพวกเจ้าได้ยังไงถ้าเจ้าสวมชุดเกราะพวกนี้! ซูเหลียงกล่าวพร้อมส่งชุดเกราะให้ศิษย์ทั้งสองคน
ขอบคุณท่านซูเหลียง! ศิษย์ทั้งสองคุกเข่าลงด้วยความตื้นตันใจ
คนที่อยู่รอบๆรู้ได้ทันทีว่าชุดเกราะทั้งสองเป็นสมบัติของสำนักซวนจีที่พวกเขาคิดจริงๆ
เป็นชุดเกราะซวนจีจริงๆ!
มันจะยุติธรรมหรือ?พวกเขาใช้การช่วยเหลือของชุดเกราะซวนจี!
โทษอยานฉิงเถอะที่อวดดีเกินไปถ้าเขาไม่พูดแบบนั้น ซูเหลียงคงไม่นำชุดเกราะนั้นออกมา
ทุกคนต่างมองไปที่หยานฉิงคาดหวังว่าสีหน้าของเขาจะเปลี่ยนไป แต่กลับไม่มีอะไรเปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
ใบหน้าของเขายังคงเยือกเย็นเช่นเคย
ท่านผู้นำศาลาเรื่องนี้… ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์ไม่รู้จะรับมือกับเรื่องตรงหน้ายังไง เขาหันไปหามู่ฉิงเฟิงเพื่อขอคำแนะนำเพิ่มเติม
ในเมื่อสำนักซวนจีและนิกายเงาได้ยอมรับเงื่อนไขในการแข่งขันครั้งนี้แล้วทุกอย่างก็ควรดำเนินต่อไป! มู่ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมหลับตา รับทราบ! ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์เข้าใจก่อนจะประกาศต่อทันที การต่อสู้รอบที่สองระหว่างศิษย์สำนักซวนจีทั้งสองคนกับหยานฉิงจากนิกายเงา เริ่มได้!
ฟุ้บ! ศิษย์สำนักซวนจีทั้งสองคนกระโจนไปด้านหลังเพื่อเว้นระยะห่างจากหยานฉิงในทันที
ท่าทีของพวกเขาทำให้ผู้ชมรอบๆสับสนแต่พวกเขาก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็ว
แม้พวกเขาจะสวมชุดเกราะซวนจีอยู่แต่พวกเขาก็เลือกที่จะต่อสู้อย่างระมัดระวังกับหยานฉิงที่เชี่ยวชาญการต่อสู้ระยะประชิด
หยานฉิงเจ้ารนหาที่เองนะ! ศิษย์สำนักซวนจีทั้งสองมองหน้ากันพร้อมกับดึงดาบออกมาพลังถูกปลดปล่อยออกมา หนึ่งสีดำ อีกหนึ่งสีเงิน พวกเขาโจมตีหยานฉิงพร้อมกัน
โฮก!! หยานฉิงไม่ตอบศิษย์ทั้งสอง แต่เขาคำรามออกมาราวกับสัตว์ป่า ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงเลือด ตึง! รอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้น
ร่างของหยานฉิงหายไปจากจุดเดิมจากนั้นเขาก็ปรากฎตัวขึ้นด้านหน้าของศิษย์คนหนึ่งในชั่วพริบตาและความจับดาบของเขาไว้ด้วยมือเปล่า
เป็นไปได้ยังไง?! ศิษย์คนนั้นเบิกตากว้าง พวกเขารู้ว่าหยานฉิงแข็งแกร่ง แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
น่าเศร้าที่ศิษย์คนนั้นไม่ทันได้ทำอะไรเพราะดาบของเขาถูกหักออกเป็นสองส่วนแล้วจากนั้นนเขาก็ถูกกระแทกอย่างรุนแรงที่หน้าอกจนกระเด็นไปด้านหลัง
ตึ้ง! ศิษย์ทั้งสองคนล้มกลิงไปบนพื้น ใบหน้าของพวกเขาซีดขาว แสงสีเงินหายไปจากหน้าอก
น่าประทับใจมาก!
นี่คือวิชาที่ว่าทำลายจากด้านในงั้นหรือ? เขาน่ากลัวจริงๆเขารับการโจมตีจากดาบของผู้ที่อยู่ในระดับบจุติขั้นสูงสุดด้วยมือเปล่าได้ยังไงกัน? บ้าไปแล้ว!
ผู้คนรอบๆต่างตกตะลึงถ้าไม่ใช่เพราะชุดเกราะซวนจี ศิษย์ย์คนนั้นคงซี่โครงหักไปแล้วถ้ารับการโจมตีนั้นตรงๆ
แน่นอนในเวลาเดียวกันศิษย์อีกคนเข้าโจมตีด้านหลังของหยานฉิงเช่นกัน
ฉั๊วะ! เลือดไหลออกมาจากแผลที่หลังของหยานฉิง ศิษย์อีกคนเลือกใช้ประโยชน์จากการต่อสู้แบบสองต่อหนึ่งในช่วงเวลาที่เหมาะเจาะ
อย่างไรก็ตามแม้หยานฉิงจะถูกดาบฟันจากด้านหลังเขาก็ไม่หันกลับมา
ในสายตาของหยานฉิงมีเพียงศิษย์ที่ล้มอยู่บนพื้นเท่านั้นเมื่อเขาเลือกเหยื่อแล้วเขาจะไม่หยุดจนกว่าเหยื่อจะแน่นิ่ง ขณะเดียวกันแผลบนหลังของหยานฉิงก็เริ่มฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะพุ่งไปหาศิษย์บนพื้นอย่างรวดเร็ว หยานฉิงเจ้า… ศิษย์สำนักซวนจีไม่เคยเห็นใครสู้แบบนี้มาก่อนเขาพยายามลุกขึ้นและวิ่งหนี
แต่เขาไม่สามารถทำได้
เมื่อเขาลุกขึ้นมือข้างหนึ่งจับเข้าที่ไหล่ของเขาจากนั้นโลกทั้งใบของเขาก็กลับหัว
ตู้ม!
ศิษย์คนนั้นถูกยกขึ้นและถูกทุ่มหัวลงพื้นต้องขอบคุณชุดเกราะซวนจีที่ทำให้เขายังไม่บาดเจ็บมากนัก แม้จะเป็นอย่างนั้นก็ไม่มีใครชอบที่จะถูกทำราวกับตัวเองเป็นประสอบทรายอยู่ดี
แน่นอนว่าตอนนี้เขาไม่มีเวลาสนใจเรื่องพวกนี้
หยานฉิงยังจับเขาไว้อยู่
ตู้มตู้ม ตู้ม… เสียงระเบิดดังก้องอย่างต่อเนื่องหมัดของหยานฉิงต่อยเข้าไปที่หัวศิษย์คนนั้นอย่างไม่หยุดยั้ง
ศิษย์อีกคนเองก็พยายามทำให้หยานฉิงอ่อนแอลงโดยการฟันไปที่หลังของเขาเรื่อยๆแม้เขาจะไม่กล้าเข้าใกล้หยานฉิงมากก็ตาม
มันเป็นภาพที่น่ากลัวมาก
คนที่อยู่รอบๆต่างเต็มไปด้วยความหวาดกลัวพวกเขาไม่เคยเห็นการต่อสู้แบบนี้มาก่อน
เขายังเป็นมนุษย์อยู่งั้นหรือ?
สัตว์ประหลาด…เขาเป็นสัตว์ประหลาด!
มันบ้าไปแล้ว!
ไม่มีใครคิดว่าการต่อสู้จะกลายเป็นแบบนี้
เสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นจากศิษย์ที่นอนอยู่บนพื้น
อา..ไม่นะไม่!!
แกรก ขณะที่ศิษย์ร้องด้วยความเจ็บปวด เกราะหัวที่เขาสวมอยู่กลับถูกโยนทิ้งลงไปที่พื้น เหลือเชื่อเขากล้าปาหมวกเกราะซวนจีทิ้ง?!
พระเจ้าช่วย!
ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างกลั้นหายใจ
ศิษย์สำนักซวนจีกำลังรู้สึกสูญเสียกำลังใจเป็นอย่างมากจากที่พวกเขายืนอยู่ พวกเขาสามารถเห็นเลือดที่นองไปทั่วลานประลองได้
โฮก!! เสียงคำรามของสัตว์ประหลาดดังขึ้นอีกครั้ง ราวกับเสียงของชัยชนะ
สัตว์ประหลาดสัตว์ประหลาด…. ศิษย์ที่ยืนอยู่ด้านหลังหยานฉิงเดินถอยหลังกับไปด้วยความหวาดกลัว ดาบในมือของเขาสั่นสะท้าน เขายอมหลั่งเลือดเพื่อสำนักซวนจี
อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อ
หลังของหยานฉิงถูกย้อมด้วยสีแดงเลือดบาดแผลของเขาลึกมากจนสามารถมองเห็นกระดูกได้ มันเป็นเพราะการโจมตีของศิษย์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ถึงอย่างนั้น…
หยานฉิงก็ไม่สนใจ
หรือมีความเจ็บปวดแม้แต่น้อย
เหลือเชื่อ!
ศิษย์สำนักซวนจีไม่ต้องการที่จะเชื่อสายตาตัวเองแต่เขาเห็นว่าหยานฉิงนั้นเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าหวาดกลัว
ตอนนี้สัตว์ประหลาดกำลังจ้องมองมาที่เขาราวกับเขากำลังเป็นเหยื่อรายต่อไปของสัตว์ร้าย
ไม่!!! ศิษย์คนนั้นกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว หยานฉิงกำลังมุ่งหน้าเขามาหาเขาแล้ว
ราวกับสัตว์ร้ายที่มีดวงตาแดงก่ำ
…
…
ในเวลานี้ไม่เพียงศิษย์จากสำนักอื่นๆจะหลับตาเท่านั้นแม้แต่ซูเหลียงก็หลับตา เขาไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์ตรงหน้าได้
อย่างไรก็ตามเขาทำอะไรได้บ้าง?ชุดเกราะซวนจีเป็นทางออกเดียวที่เขาคิดออก อย่างไรก็ตามแม้ชุดเกราะนั้นจะทรงพลังแต่มันก็ช่วยได้แค่การป้องกัน
มันไม่สามารถช่วยเรื่องการต่อสู้หรือทำอะไรอื่นได้
หยานฉิงหยานฉิงของข้า…ทำไมเขาถึงเข้าร่วมนิกายเงากัน! ซูเหลียงรู้สึกเจ็บปวดมาก เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการหาตัวหยานฉิงและเอาเขามาเข้าร่วมสำนักซวนจี และเขายังถูกบังคับให้ฆ่าหยานฉิงทันทีถ้าปฏิเสธ อย่างไรก็ตามร่างกายที่ราวกับเป็นอมตะกับหยานฉิงนั้นยากที่จะจัดการมาก รวมกับสัญชาติญานและความฉลาดของเขา ในที่สุดเขาก็สามรถเข้าสู่แดนศักดิ์สิทธิ์ได้
มันอาจจะเป็นจุดสิ้นสุดอย่างไรก็ตามหยานฉิงกลับไปเข้าร่วมนิกายเงาซึ่งเป็นคู่แข่งของสำนักซวนจี หัวใจของซูเหลียงนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความเจ็บปวด
ซูเหลียง?เจ้ายังมีลูกเล่นอะไรอยู่อีกหรือเปล่า? เขาได้ยินเสียงของวู่จวี้เอ๋อร์
วู่จวี้เอ๋อร์อย่ามั่นใจเกินไป! ซูเหลียงลืมตาขึ้นและมองไปที่ศิษย์สำนักซวนจีที่ล้มลง ก่อนจะหันหน้าหนีไป
ฮ่าฮ่า… วู่จวี้เอ๋อยิ้มแต่นางกลับเงียบลง จากนั้นนางก็มองไปที่ศาลาหยินหยางและเก้าขุนเขาแล้วพึมพำออกมาเงียบๆ ศาลาหยินหยาง เก้าขุนเขา แม้จะช่วยเหยียนซิวเอสไว้ได้ แต่ข้าจะล้างแค้นให้ฟางเจิ้งจือ!
หยานฉิงหยุด เจ้าชนะแล้ว! ทันใดนั้นเสียงของศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์ก็ดังขึ้น เขาไม่ต้องตัดสินอะไรอีก เพราะผลของมันชัดเจนแล้ว
มือของหยานฉิงหยุดอยู่กลางอากาศเขาค่อยๆลุกขึ้นยืนและเช็ดเลือดออกจากมุมปาก ก่อนจะเดินกลับไปฝั่งนิกายเงา
มันเกิดขึ้นเร็วมากแต่สำหรับศิษย์ของสำนักอื่นๆทุกอย่างดูผ่านไปเชื่องช้า เมื่อพวกเขาได้สติพวกเขาพบว่าหลังของพวกเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
น่ากลัวมาก!
ใช่ข้ายอมสู้กับเซียนมากกว่าสู้กับศัตรูแบบหยานฉิง!
ทุกคนต่างส่ายหน้าด้วยความหวาดกลัว
ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์ปาดเหงื่อออกจากหน้าผากอย่างรวดเร็วการแข่งขันรอบแรกได้สิ้นสุดลงแล้ว การแข่งขันรอบที่สองกำลังจะเริ่มขึ้น
ข้าเป็นตัวแทนของทั้งห้าสำนักขอประกาศสรุปผลการแข่งขันในรอบแรก ผู้ที่ผ่านไปยังรอบที่สองคือหอคอยหลิงหยุน ศาลาหยินหยาง นิกายเงา ศาลาเต๋าสวรรค์…
เดี๋ยวก่อน! ทันใดนั้นก็มีเสียงขัดจังหวะการประกาศ พร้อมกับร่างของมนุษย์ที่กำลังร่อนลงมาจากท้องฟ้า
……………………………………..
