�
หรือว่าข้าต้องเปลี่ยนดาบ?ดาบที่อ่อนกว่านี้ หรือดาบที่ใหญ่กว่านี้ดี อ้อ…หรือควรจะเป็นดาบไม้? ฟางเจิ้งจือมองดาบไร้ร่องรอยในมือแล้วได้แต่ส่ายหัว ช่างมันเถอะ ข้าคงไม่เปลี่ยนหรอก
แล้วเขาควรทำยังไงต่อไป?
แม้แต่ตัวตนอันทรงพลังที่เดินออกมาจากประตูเทพเจ้ายังถูกเขาแทงอย่างง่ายดายเท่ากับแผนของหยุนชิงวูล้มเหลวใช่ไหม?
น่าเศร้าอะไรเช่นนี้
ฟางเจิ้งจือรู้สึกว่าตัวเองอาจจะแข็งแกร่งเกินไปด้วยพลังขนาดนี้จะมีใครกล้าเป็นศัตรูกับเขาอีกงั้นหรือ?
ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นเขามองไปยังประตูเทพเจ้าที่ไร้ประโยชน์ทั้งสองบาน
แต่ขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั่นเอง.. จุดสีดำปรากฎขึ้นในดวงตาของเขา
มันไม่ได้ใหญ่มากมันเป็นหินที่ตกลงไปยังตำแหน่งที่ไป่ฉืออยู่ด้วยความเร็วสูงสุด
หืม?อีกก้อนหนึ่งงั้นหรือ? ฟางเจิ้งจือตกใจเล็กน้อยอย่างไรก็ตามมันเพียงแค่ตอนแรกเท่านั้น
ในเมื่อเขาฆ่าคนแรกไปแล้วเขาคงไม่ต้องใช้ความพยายามมากมายในการฆ่าคนที่สอง
ฟางเจิ้งจือกังวลเล็กน้อยแต่เขาไม่ได้กลัวเพราะเขาทำสำเร็จไปแล้ว
ครั้งนี้เขาควรจะฆ่ายังไงดี?
แทงสักสองสามครั้ง?หรือตัดหัวเลยดี?
นั่นมัน?
ตัวตนอันทรงพลังอีกคนใช่ไหม?
สอง?
ขณะที่ฟางเจิ้งจือกำลังคิดวิธีฆ่าเหล่าเซียนและเหล่าราชาอสูรต่างได้สติ
ไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น! ฟางเจิ้งจือพูดออกมาอย่างมั่นใจ เขากำดาบในมือแน่น เขาเตรียมพร้อมจะฆ่าตัวตนอันทรงพลังคนถัดไป
ตูม!
หินดำยักษ์ขนาดใหญ่ตกถึงพื้นอย่างไรก็ตามมันห่างจากฟางเจิ้งจือออกไปประมาณสิบก้าว
แกรก!
แสงราวกับสาวฟ้าส่องประกายออกมาจากหินยักษ์สีดำราวกับมันถูกเปิดออกโดยสายฟ้า
เอ๊ะ?มันดูไม่เหมือนรอบแรก? ฟางเจิ้งจือสับสนเล็กน้อย แต่เขายังไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่ทันใดนั้น…
ตูม!
หินยักษ์สีดำระเบิดออกมาอย่างต่อเนื่อง
ครืน!การสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเกิดขึ้นราวกับทั้งจักรวาลกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เดี๋ยวก่อน!
มีบางอย่างผิดปกติ!
เมื่อมองไปยังฉากตรงหน้าสีหน้าของฟางเจิ้งจือเปลี่ยนไป พลังที่ปลดปล่อยออกมาจากหินก้อนนั้นทรงพลังเกินไป
มันน่ากลัวกว่าพลังของไป่ฉือหลายสิบเท่า
ฮ่าฮ่าฮ่า…ในที่สุดข้าก็ได้กลับมา! ทันใดนั้นเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มควัน
จากนั้นร่างหนึ่งค่อยๆปรากฎออกมาชัดเจน
เป็นร่างที่อยู่ในชุดเกราะสีดำที่เต็มไปด้วยลวดลายอันซับซ้อนพร้อมกับเปล่งแสงสีทองอ่อนๆออกมา
มันแตกต่างจากรูปปั้นที่เต็มไปด้วยฝุ่นก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิงใบหน้าของเขาแจ่มชัด ดวงตาสีดำเรียวแหลม
ยิ่งไปกว่านั้น… ที่หน้าผากของเขามีเส้นยาวสีทองราวกับดวงตาที่ปิดอยู่
ปีศาจ!
ปีศาจที่ยังมีชีวิต!
แทบจะในทันทีความคิดเดียวกันปรากฎขึ้นในใจของทุกคน มันเป็นบรรยากาศอันทรงพลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากปีศาจ
ครั้งนี้มีชีวิต? ฟางเจิ้งจือตกตะลึง เขาเบิกตากว้างจ้องมองร่างที่ห่างออกไปประมาณสิบก้าว
อะไรกัน?!
ไหนรูปปั้น?
ไม่ใช่ผู้ที่ออกมาจากประตูจะเป็นรูปปั้นที่ยืนนิ่งก่อนงั้นหรือ?ทำไมอยู่ดีๆถึงมีใครก็ไม่รู้ปรากฎขึ้นอย่างฉับพลัน?
ฟางเจิ้งจือมองปีศาจอันทรงพลังใกลๆจากนั้นก็มองไปยังรูปปั้นที่ล้มอยู่ใกล้ๆเขา
ทันใดนั้นเขาก็นึกสิ่งที่ต่างกันออก เช่น…
ปีศาจที่อยู่ตรงหน้าชุดเกราะของเขาดูใหม่มากขณะที่รูปปั้นที่ล้มลงตรงหน้าเขาเหมือนชุดเกราะถูกใช้มานับครั้งไม่ถ้วน
ยิ่งไปกว่านั้นใบหน้าของรูปปั้นนั้นห่างไกลจากปีศาจร้ายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขามาก
มันเยี่ยมมาก…ในที่สุดข้าก็ได้หายใจอีกครั้ง! ปีศาจผู้ทรงพลังพูดออกมาอีกครั้ง ดูเหมือนเขายังไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว เขายังคงดืมด่ำกับความสุขที่ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง
เทพปีศาจ!
ยินดีตอนรับท่านเทพปีศาจกลับมาสู่โลก!
เหล่าปีศาจอาวุโสต่างคุกเข่าลงบนพื้นโดยไม่ลังเล
หืมเจ้าเป็นผู้ที่ตื่นขึ้นเหมือนกัน…เอ๊ะ? ชุดเกราะนี้ ใบหน้านี้…เห้อ ทำไม ‘เจียงจี’ ถึงตายอยู่ที่นี่? ปีศาจผู้ทรงพลังพยักหน้าให้เหล่าปีศาจอาวุโสจากนั้นเขาก็สังเกตเห็นรูปปั้นที่ล้มอยู่บนพื้น เขาแสดงความแปลกใจออกมาทันที
เจียงจี?
ผู้ที่ตายไปคือเจียงจีงั้นหรือ?
นามสกุลของเขาคือเจียง?!
หลังจากได้ยินสิ่งที่ปีศาจพูดเหล่าเซียนและศิษย์ต่างสับสน
แน่นอนว่ายกเว้นคนหนึ่ง
ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหัวหน้าตระกูลหนานกงคนปัจจุบันหนานกงเทียน
เขาดูตกตะลึงกว่าใครอื่นปากของเขาพึมพัมคำว่า’เจียงจี’อย่างต่อเนื่อง
หลังจากนั้นเขาก็คุกเข่าลงบนพื้น
เจียงจี…บรรพบุรุษของข้า!!! หนานกงเทียนตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงอันเจ็บปวด เขาดูน่าสมเพชยิ่งกว่าตอนที่หนานกงมู่บาดเจ็บสาหัสเสียอีก บรรพบุรุษ?!
หนานกงเทียนบอกว่าเจียงจีเป็นบรรพบุรุษของเขา?!
เกิดอะไรขึ้น?หนานกงเทียนเป็นบ้าไปแล้วรึ? เดี๋ยวก่อนนะ! เว้นแต่ว่าเจียงจีที่ล้มลงไม่ใช่ปีศาจ!
ไม่ใช่ปีศาจ?ถ้าอย่างนั้นเขาเป็นอะไร…
ก่อนที่เซียนคนนั้นจะพูดจบเขาก็นึกขึ้นได้ใบหน้าของเขาพลันซีดขาวทันที
เขาเป็นมนุษย์!
มนุษย์!
ทำไมมนุษย์ถึงออกมาจากประตูเทพเจ้าของเผ่าอสูรและเผ่าปีศาจ?
ผู้คนระเบิดความตกใจออกมา
มันแปลกมาก
ไม่มีใครเข้าใจได้ว่าทำไมเจียงจีที่เป็นมนุษย์ถึงตกลงมาจากประตูเทพเจ้าของเผ่าปีศาจและเผ่าอสูร มันไม่สมเหตสมผลแม้แต่น้อย
ใช่มันไม่สมเหตุสมผลเลย… ฟางเจิ้งจือเหลือบตามองเทพปีศาจที่ยืนอยู่ใกล้ๆ จากนั้นก็หันไปมอง’เจียงจี’ที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ร่างของเขาชาราวกับถูกฟ้าผ่า
หมายความว่า…
ชิบ***แล้ว!เขาฆ่าผิดคน?!
สายลมอันเย็นเยือกทำให้ร่างของฟางเจิ้งจือสั่นสะท้านมากกว่าเดิม
เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเรื่องบ้าบอเช่นนี้ถึงเกิดขึ้นมันไม่สมเหตุสมผลเลยแม้แต่น้อย
มนุษย์ตกลงมาจากประตูเทพเจ้าเผ่าพันธ์ุอสูรและเผ่าพันปีศาจ?
ใครจะเชื่อเรื่องนี้!
โดยเฉพาะฟางเจิ้งจือเขาไม่เชื่อเพราะมันไร้สาระเกินไป
เดี๋ยวก่อน!
จักรวาล… มันเป็นจักรวาลเดียวกันงั้นหรือ?!
คำพูดของหยุนชิงวูปรากฎขึ้นในจิตใจของเขาทั้งสามเผ่าพันธุ์ถูกผนึกไว้ที่เดียวกัน
งั้นถ้าเป็นจักรวาลเดียวการมารดาแห่งโลกจะเสียเวลาสร้างประตูถึงสามบานไปทำไม?
อะไรคือเหตุผล
ฟางเจิ้งจือไม่เข้าใจอย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่าเรื่องนี้มีบางอย่างผิดปกติ
มีความเป็นไปได้ที่หยุนชิงวูอาจจะไม่ได้รู้เรื่องราวในตำนานทั้งหมด
อย่างไรก็ตามเรื่องเหล่านั้นไม่สำคัญอีกต่อไปเพราะความจริงตรงหน้าเขาได้เกิดขึ้นแล้ว
เขาฆ่าคน!
ข้าบรรพบุรุษของตระกูลหนานกง…
มันทำให้ฟางเจิ้งจือรู้สึกกระอักกระอวนใจเล็กน้อย ด้านของเทพปีศาจหลังจากเขาเห็นศพของเจียงจีเขาก็หันไปมองไป่ฉือพร้อมถอนหายใจ เผ่าพันธุ์อสูร? จิ้งจอกเก้าหาง? จากนั้นเขาก็หันไปมองฟางเจิ้งจือและหยุนชิงวู พวกเจ้าฆ่าเจียงจีงั้นหรือ?
ท่านเทพปีศาจปิงเจียงจีถูกฟางเจิ้งจือฆ่า หยุนชิงวูเป็นนายน้อยคนปัจจุบันของพวกเรา เพราะความฉลาดของนางทำให้พวกเราพาท่านกลับมาได้! หนึ่งในปีศาจอาวุโสกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว
นายน้อย? เทพปีศาจหันไปมองหยุนชิงวู จากนั้นเขาก็ถามออกมา เจ้าชื่อหยุนชิงวูใช่ไหม?
ใช่แล้ว หยุนชิงวูพยักหน้านางดูนิ่งเฉยราวกับไม่ได้รับผลกระทบจากพลังของเทพปีศาจที่เดินเข้าไปใกล้นาง
ทำไมเจ้าถึงไม่คุกเข่า? เทพปีศาจถามขึ้นมาอีกครั้ง
ในโลกนี้ข้าคือผู้ปกครอง…ไม่ใช่เจ้า หยุนชิงวูพูดออกมาอย่างมั่นคง โอ้?น่าสนใจ สำหรับเผ่าปีศาจแล้ว ผู้แข็งแกร่งคือผู้ที่ปกครองทุกสิ่ง จากคำพูดของเจ้าดูเหมือนเจ้าจะมั่นใจเหลือเกินว่าแข็งแกร่งกว่าข้า? เทพปีศาจเพียงยิ้มอย่างเยือกเย็นเท่านั้น
ไม่ที่ข้าหมายถึงคือข้ายังไม่เห็นว่าเจ้าแข็งแกร่งขนาดไหน?
หืม…เจ้าอยากเห็นงั้นหรือ?
มีคนห้าคนยืนอยู่ด้านหน้าข้าพวกเขาต้องการจะฆ่าข้า แต่ข้ายืนรอดอยู่ตรงนี้มาเกือบชั่วโมงแล้ว สำหรับเจ้าแล้ว…จะทนได้นานแค่ไหน?
……………………………………..
