Chapter 139: ฉันจะไปเมืองทะเลคราม
หานเฟยเดินไปที่ร้านหม้อไฟและหลีกังก็ตกใจเมื่อเห็นเขา “ลูกพี่คุณลดน้ําหนักได้แล้ว!”
หานเฟยหัวเราะและไขมันบนใบหน้าของเขาสั่นเล็กน้อย “ฮ่าฮ่าฮ่า! ใช่ ตอนนี้ฉันดูยังไง? ฉันหล่อขึ้นมากเลยเหรอ”
หลี่ถังยิ้มอย่างหงุดหงิด “แน่นอน! แต่ว่าลูกพี่คุณนะหล่อมาตลอดอยู่แล้วนะ!”
หานเฟยยิ้มกว้าง “โอเคๆไปทําธุระของคุณ ฉันจะไปบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน”
เมื่อหานเฟยมาถึงบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน เขากําลังคุยกับนายประมงสองคนในหมู่บ้านที่เพิ่งกลายเป็นปรมาจารย์ตกปลา เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเห็นเขาก็เบิกตากว้าง
หัวหน้าหมู่บ้านประหลาดใจ “หานเฟย คุณผอมลงได้อย่างไร”
หานเฟยพูดอย่างมีความสุขว่า “ฉันเคยผอมนะ เป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันจะกลับมาผอมอีกครั้งไม่ใช่เหรอ? อย่ามาดูถูกฉันนะ”
” ฮะ?”
“อืม ลืมไปเถอะ ฉันแค่มาเดินเล่นที่นี่ ยังไงก็ตามคุณปู่คุณมีทักษะการตกปลาวิญญาณระดับสามอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”
หัวหน้าหมู่บ้านกระพริบตาและพูดกับนายประมงทั้งสองว่า “เอาล่ะคุณกลับไปก่อนแล้วมาที่นี่พรุ่งนี้ ตอนนี้ฉันมีบางอย่างที่จะต้องทํา”
หลังจากพวกเขาออกไปหัวหน้าหมู่บ้านก็พูดกับหานเฟยอย่างจริงจัง “คุณเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่แล้วหรอ”
หานเฟยประหลาดใจ “ว้าว! คุณรู้ได้ยังไง?”
“ถ้าไม่เป็นเช่นนั้นทําไมคุณถึงต้องการทักษะการตกปลาวิญญาณระดับสามล่ะ?”
หานเฟยเกาท้อง “ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันพัฒนาโดยบังเอิญน่ะ”
หัวหน้าหมู่บ้านตะลึง เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหานเฟยจะกลายเป็นปรมาจจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ได้เร็วขนาดนี้ มรดกทางจิตวิญญาณของเขาไม่ได้ดีขนาดนั้น เขาจะพัฒนาอย่างรวดเร็วได้อย่างไร? เป็นเพราะเฒ่าเจียงหรอ?
หัวหน้าหมู่บ้านส่ายหัวเล็กน้อยแล้วจับมือหานเฟย “หานเฟยคุณคิดจะเปลี่ยนศิลปะการฝึกฝนของคุณหรือยัง?”
หานเฟยส่ายหัวด้วยความตะลึง “หือ? ทักษะการฝึกฝนของเราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ด้วยหรอ”
หัวหน้าหมู่บ้านพยักหน้า “แน่นอนว่าทักษะการตกปลาวิญญาเป็นเพียงงานทักษะคุณภาพระดับกลางเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีทักษะคุณภาพสูงและคุณภาพที่สุดยอดกว่านั้นอยู่อีก คุณไม่อยากลองเหรอ”
หานเฟยถามว่า “แล้วฉันจะหาพวกมันได้ที่ไหน”
หัวหน้าหมู่บ้านยิ้มและรีบพูดว่า “ในเมือง แน่นอนว่าในเมืองอาจมีทักษะคุณภาพเยี่ยมยอด มากมาย แต่คนทั่วไปไม่สามารถรับได้ แต่มันจะง่ายมากที่จะได้ทักษะคุณภาพสูง!”
หานเฟยครุ่นคิดเล็กน้อย เขาไม่จําเป็นต้องเปลี่ยนทักษะการฝึกฝนของเขา การตกความว่างเปล่าของเขาเป็นทักษะคุณภาพระดับเทพ ทําไมเขาถึงต้องการสิ่งที่มีคุณภาพเพียงแค่ระดับสูงล่ะ?
หานเฟยถามว่า “คุณปู่คุณให้ทักษะการตกปลาวิญญาณระดับสามก่อนได้ไหม ถ้าฉันได้ทักษะการฝึกฝนที่ดีกว่านี้ฉันจะใช้อันที่ดีกว่านี้ แต่ถ้าฉันไม่ได้ฉันก็ยังมีทักษะการตกปลาวิญญาณให้ฝึกฝน!”
หัวหน้าหมู่บ้านถอนหายใจ “คุณไม่เข้าใจ ทักษะการตกปลาวิญญาณมีข้อบกพร่อง
“ฮะ?”
“ข้อบกพร่องอะไร”
หัวหน้าหมู่บ้านพูดโดยใช้มือไพล่หลัง “มีการกล่าวกันว่าทักษะการตกปลาวิญญาณถูกเขียนขึ้นใหม่จากทักษะการฝึกฝนที่ไม่สมบูรณ์ที่ตกทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณ ดังนั้นผลของมันจึงลดลงอย่างมาก และมีการกล่าวกันว่ายิ่งคุณฝึกฝนมันจริงนานเท่าไร ทักษะการตกปลาของคุณยิ่งคุณก้าวหน้าได้ยากขึ้น แน่ใจหรือว่ายังต้องการ”
เมื่อได้ยินคําพูดของเขาหานเฟยมั่นใจมากขึ้นว่าเขาต้องการมัน ทักษะนี้มีศักยภาพสูง!
“ใช่! ยังเร็วเกินไปที่ฉันจะกังวลเกี่ยวกับปัญหานี้”
หัวหน้าหมู่บ้านหยุดชั่วคราว ใช่หานเฟยมีเพียงมรดกจิตวิญญาณระดับสาม บางทีเขาอาจจะ หยุดแค่การเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่นี้ คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกลายเป็นนักตกปลาใน ตํานานแม้ว่าเขาจะทําเช่นนั้นมันก็เป็นเรื่องยากสําหรับเขาเอง ทําไมฉันต้องกังวลมากเกี่ยวกับเขาด้วยละ?
หานเฟยได้รับทักษะการตกปลาวิญญาณระดับสาม แต่หลังจากที่เขาตรวจสอบข้อมูลใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว
<ทักษะที่มีอยู่ > การตกปลาวิญญาณ (ไม่สมบูรณ์)
(ระดับสาม> เทคนิคการควบคุมน้ํา (ไม่สมบูรณ์)
<หมายเหตุ ทักษะโบราณนี้ยังไม่สมบูรณ์หลังจากเวลาผ่านไป การเรียนรู้จะต้องใช้พลังวิญญาณ 1,000,000 จุด
ทักษะที่แทน : การตกความว่างเปล่า
(ระดับสาม> เทคนิคการฉีดน้ํา (ไม่สมบูรณ์)
(ระดับความสําเร็จ> 0/100000
หานเฟยตกตะลึงหม้อชําระล้างของปีศาจหน้าเลือดมาก? เขารู้สึกว่าเขาได้รู้แนวทางของราคาสิ่งที่ต้องจ่าย สิบเท่าของปริมาณพลังวิญญาณที่ต้องการต่อระดับ หลังจากนั้นเมื่อฉันต้องฝึกฝนตกความว่างเปล่าระดับที่สี่ฉันจะไม่ต้องใช้พลังวิญญาณ 10 ล้านจุดหรอ?
หานเฟยหมดหวัง พลังวิญญาณสิบล้านจุดจะไม่ทําให้เขาหมดหวังหรอ อย่างไรก็ตามเขาสามารถใช้เวลาสองหรือสามปีเพื่อสะสมพลังจํานวนนี้ แต่เมื่อมาถึงระดับที่ 5 มันจะเป็น 100 ล้านจุด! จากนั้นเขาจะต้องใช้เวลาอีกหลายสิบปีเพื่อสะสมพลังวิญญาณให้เพียงพอ
ให้ตายเถอะเป็นเพราะคุณรู้ว่าฉันเพิ่งได้รับหินวิญญาณคุณภาพสูงหรอ? ดูเหมือนว่าฉันต้องไปที่เมืองเพื่อหาพลังวิญญาณเพิ่ม
หานเฟยเดินเข้ามาพร้อมกับเชิดหน้าขึ้น
ผู้เฒ่าเจียงกําลังดื่มและกินบาร์บีคิวราวกับว่าเขาไม่เห็นฮั่นเฟย
ดังนั้นหานเฟยจึงเดินไปรอบ ๆ หนึ่งวงกลมสองวง เมื่อเขาเดินไปเจ็ดวง Old Jiang ก็ด่าว่า “ ไอ้อ้วน”
หานเฟยโกรธมาก “ คุณตาตาบอดเหรอ? คุณไม่เห็นเหรอว่าฉันลดน้ําหนักแล้ว”
ผู้เฒ่าเจียงหัวเราะเยาะอย่างดูถูก “ ใช่ตอนนี้คุณผอมลงเล็กน้อย”
หานเฟยเงียบ “ ผู้อาวุโสคุณเชื่อไหมว่าฉันจะผอมลงในอีก 1 เดือน”
เฒ่าเจียงยังคงเย้ยหยัน “ ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะผอมหรืออ้วน! ทําไมคุณถึงยังอยู่ใน Heavenly Water Village? คุณไม่อยากไปในเมืองเหรอ”
หานเฟยยื่นพุ่งออกมา “ ใช่ฉันจะ! ฉันจึงมาบอกลาคุณ”
ในตอนเย็นเจียงฉินกลับมา เมื่อเธอเห็นโต๊ะอาหารที่หานเฟยทําเธอก็ยิ้มอย่างมีความสุข 5 คุณกําลังจะไปในเมืองหรือไม่”
หานเฟยพยักหน้า “ใช่! ฉันอยากเห็นว่า Fourth Academy ที่ Old Jiang แนะนําให้ฉันเจ๋งแค่ไหน”
เจียงฉินแข็งตัวชั่วครู่แล้วพยักหน้า “ โอเค แต่ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของคุณคุณแทบไม่สามารถไปที่ Fourth Academy เพื่อทดลองได้เลย”
“ฮะ?”
หานเฟยตะลึง ฉันแทบจะไม่สามารถไปที่ Fourth Academy? สถาบันที่สี่นี้เป็นปีศาจหรือไม่? แต่ทําไมถึงเป็นโรงเรียนขยะในมุมมองของ He Xiaoyu?
หานเฟยสงสัยว่าเป็นโรงเรียนที่ดูโทรม แต่จริงๆแล้วแข็งแกร่งมาก
เฒ่าเจียงกินอย่างออกรส หานเฟยกําลังคิดถึงสถาบันที่สี่ในขณะที่เจียงซินรู้สึกเหม่อลอยเล็กน้อย
หลังอาหารค่ําเฒ่าเจียงส่งจดหมายถึงหานเฟย ”คุณไปได้แล้ว!”
หานเฟยหยิบจดหมายขึ้นมาและเหลือบมองไปที่มันซึ่งอ่านว่า “ถึงไอ้เฒ่า”
หานเฟยตกตะลึง ถ้าฉันเอาจดหมายนี้ไปใช้ฉันจะถูกฆ่าหรือเปล่า?
เจียงซินส่งหานเฟยออกจากไร่ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเธอก็พูดว่า “อย่าลืมสิ่งที่คุณสัญญากับฉันล่ะ”
หานเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน เมื่อฉันเข้มแข็งฉันจะกลับมา ฉันเก่งเรื่องการล่าสมบัติเป็นพิเศษ ไม่ว่าสถานที่นั้นจะลึกลับแค่ไหนฉันก็สามารถหาสมบัติได้เสมอ”
” ตกลงๆ! ไปที่เมืองซะ! จะเป็นการเสียเวลาเปล่าหากคุณยังคงอยู่ในหมู่บ้านน้ําสวรรค์ต่อไป”
หานเฟยพยักหน้าและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง วันหนึ่งฉันจะกลับมาอย่างมีสง่าราศีเขา คิดกับตัวเอง]
ในสํานักงานใหญ่ของแก๊งปลามังกรมีการจัดประชุมสมาชิกหลัก
หลี่กังผู้ดูแลร้านอาหารหม้อไฟ
สมาชิกอาวุโสของปลามังกรหลี่กาน
หลี่ชิงที่ดูแลแผงขายบาร์บีคิว
เฉินหยุผู้จัดการห้องไพ่ปลามังกร
ทุกคนนั่งเรียบร้อยและไม่มีใครกล้าพูด
หานเฟยพูดอย่างจริงจังว่า “ วันนี้ฉันรวบรวมพวกคุณทั้งหมดมาที่นี่เพื่อบอกคุณว่าฉันจะออกเดินทางไปยังเมืองทะเลคราม”
แม้ว่าคนอื่นๆจะไม่แปลกใจ แต่พวกเขาก็ยังอยู่ในความโกลาหล
หลี่กังสําลัก “ลูกพี่ฉันทนไม่ได้ที่จะแยกทางกับคุณนะ!”
หานเฟยเตะเขา “หยุดร้องไห้ปลอมๆน่า! คุณตะไปกับฉันก็ได้ถ้าคุณรักฉันมากจริงๆ”
“เอ่อ ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องทรัพย์สินของคุณดีกว่า!”
คนอื่นๆต่างก็แอบดูหมิ่นเขา ทุกคนรู้ดีว่าในฐานะชายที่ร่ํารวยที่สุดอันดับสองในแก๊งปลามังกรคือหลีกังและภรรยาของเขา เขามีชีวิตที่เหมือนอยู่บนสวรรค์
หานเฟยตบโต๊ะ “เอาล่ะมาเข้าประเด็นกันดีกว่า ปลามังกรมีกฏของพวกเรา ห้ามไม่ให้ละเมิดกฏและวินัย ห้ามรังแกคนทั่วไปหรือกระทําการยักยอกหรือทุจริต…”
หานเฟยพูดคุยเกี่ยวกับกฎต่างๆมากมายและในที่สุดเขาก็ปล่อยพลังออกมาเพื่อเขย่าทุกคนที่อยู่รวมทั้งหลี่กาน
หลี่กานตื่นตระหนก “ปะ….ปรมาจารย์ตะ…ตกปลาขั้นสูง?”
หานเฟยถอนพลังของเขาแล้วพูดกับผู้คนที่หวาดกลัวว่า “แม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านน้ําสวรรค์ แต่ฉันก็มีเพื่อนและอาจารย์อยู่ที่นี่ ถ้าใครกล้าฝ่าฝืนคําสั่งหลังจากที่ฉันจากไปฉันจะบอกให้เขารู้ว่าเขาจะต้องจ่ายด้วยอะไร อย่างไรก็ตามอากังส่งครึ่งหนึ่งของรายได้ต่อเดือนของปลามังกรไปให้ฉันที่เมืองทะเลครามทุกเดือนนะ”
หลี่กังรีบพยักหน้า “ได้เลยลูกพี่”
หานเฟยพูดต่อ “ยังไงก็ตามดูแลกระท่อมของฉันด้วย ฉันอยากให้บ้านของฉันอยู่ที่นั่นเมื่อฉันกลับมา”
หลี่กังรีบรับคํา “ได้เลยลูกพี่ ฉันจะทําความสะอาดเอง”
หานเฟยตบไหล่หลีกัง “ผู้คนเดินขึ้นที่สูงและน้ําก็ไหลลงสู่ที่ต่ํา ถ้าฉันอยู่ในหมู่บ้านน้ําสวรรค์ไปชั่วชีวิต ฉันจะไม่มีทางรู้ว่าท้องฟ้านั้นสูงแค่ไหน”
ด้วยเหตุนี้เขาจึงหันหลังและเดินจากไป “ฉันไปแล้วนะ”
หลังจากที่เขาจากไปหลี่กังและคนอื่นๆยังคงยืนอยู่ในห้องประชุมอย่างตกตะลึง
บ้านของผู้นําหมู่บ้าน
หานเฟยร้องเรียก “คุณปูฉันจะไปเมืองทะเลครามนะ”
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย
