Chapter 25: ใครอยากจะฆ่าฉัน
หลังจากจัดการที่เก็บปลาสุดท้ายแล้วหานเฟยมีพลังวิญญาณที่เก็บสะสมไว้ที่ 3,241 จุดซึ่งเพียงพอสำหรับเขาที่จะเดินทางไปที่ก้นมหาสมุทรได้อีกสามครั้ง
แน่นอนว่าเขาจะโชคดีอย่างนี้ไม่ได้ทุกครั้ง มังกรทะเล หอยใบมีดผี และดอกไม้ทะเล ล้วนน่าเกรงขามมาก
หานเฟยยืนพิงตัวควบคุมที่เสียอยู่และกำลังศึกษาหม้อชำระล้างของปีศาจ
เมื่อมองไปที่น้ำเต้าขนาดเท่าแอปเปิ้ลฮันเฟยก็นั่งสมาธิ
“เปิดใช้งาน”
พลังวิญญาณสองพันจุดหายไปทันที หานเฟยรู้สึกได้ถึงหมอกจางๆ ในหัวของเขา เมื่อหมอกระเบิดความเข้าใจใหม่ๆก็ผุดขึ้นในใจของหานเฟย
ดูเหมือนจะมีเตาเผาไหม้อยู่ในความว่างเปล่า หานเฟยรู้สึกว่าเขาสามารถเก็บอะไรก็ได้ในน้ำเต้าและรวบรวมส่วนผสมที่น่าทึ่งเข้าด้วยกัน
ในระหว่างนั้นความคิดก็เกิดขึ้นในใจของหานเฟย
เตาหลอมแห่งจักรวาล : ด้วยจักรวาลเป็นเตาเผาและพลังงานทางจิตวิญญาณเป็นไฟทุกอย่างสามารถสร้างเป็นอาวุธได้
หานเฟยกลืนน้ำลาย โดยมีจักรวาลเป็นเตาหลอมงั้นหรอ ฟังดูน่าประทับใจทีเดียว
อย่างไรก็ตามเมื่อเขานึกถึงบทนำของตกความว่างเปล่าเขาก็สงบลง หลังจากการย้ายมาเกิดใหม่เขาได้เรียนรู้ที่จะยอมรับสิ่งที่ยอมรับไม่ได้
หานเฟยมองไปที่ไม้ไผ่สีม่วง มีดจากปลาใบมีด เบ็ดตกปลาเหล็กและเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นของเขา เนื่องจากเขามีมีดห้าเล่มจากปลาใบมีดเขาจึงเก็บหนึ่งในนั้นไว้ในเตาหลอมแห่งจักรวาล
ขณะที่มีดหายไปเขาก็เห็นช่องว่างในน้ำเต้าซึ่งมีดลอยอยู่
“หลอม”
ไฟลุกขึ้นทันที กริชขนาดเท่าฝ่ามือก็ลอยออกมา
หานเฟยลืมตาขึ้นและเห็นกริชตกอยู่บนมือของเขา
“โว้ว…”
หานเฟยค่อนข้างประหลาดใจ มีดยาวครึ่งเมตรของฉันถูกลดขนาดเป็นกริชเล่มเล็กงั้นหรอ
หานเฟยหยิบมีดขึ้นมา ด้วยเหตุผลบางอย่างเขารู้สึกว่ามีดนั้นเหมาะสำหรับเขา
พยายามทดสอบว่ากริชนั้นดีเพียงใดเขาใช้กริชตัดมีดสั้นอีกเล่มเขาเบิกตากว้าง กริชทำให้มีดมีรอยขนาดใหญ่
หานเฟยมองไปที่ไผ่สีม่วงและตัดสินใจทดสอบอีกครั้ง
กิ๊ง…
หลังจากแตะเล็กน้อยหานเฟยตรวจสอบพวกมันอย่างระมัดระวัง ไม้ไผ่สีม่วงและกริชไม่ได้รับความเสียหายใดๆ
หานเฟยรู้สึกมั่นใจในทันที ไผ่ม่วงจะต้องมีค่ามากแน่ๆ
เขามองไปที่หม้อชำระล้างของวิญญานและต้องตกใจ
“โห…ฉันเหลือแค่ 1,053 จุดเหรอ มันใช้ค่าพลังถึง 188 จุดเลยหรอ”
หานเฟยลังเล เขารู้สึกยินดีกับผลลัพธ์ แต่ค่าใช้จ่ายนั้นมหาศาล ไผ่สีม่วงจะใช้พลังเท่าไหร่กันนะเมื่อมีดใช้พลังมากขนาดนี้
เขากัดฟันเก็บไม้ไผ่สีม่วงไว้ในเตาหลอมแห่งจักรวาลและโยนมีดที่เหลือลงไป เขาต้องการอาวุธและเขาไม่สามารถใช้เบ็ดไม้ไผ่ของเหอเสี่ยวหยูได้ตลอดเวลา
หานเฟยหายใจเข้าลึกๆเขายังมีปลาข้างเหลืองจำนวนพอสมควร หากพลังวิญญาณไม่เพียงพอเขายังสามารถดูดซับได้อีกหลายร้อยจุด
หานเฟยเริ่มหลอมและสงสัยว่าสุดท้ายแล้วเขาจะได้อะไร
หลังจากนั้นครู่หนึ่งน้ำเต้าก็เปล่งแสงและแท่งสีม่วงก็ลอยออกมา
หานเฟยรู้สึกอ่อนแอลงอย่างมาก แต่เขาไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องดูดซับพลังวิญญาณ เขารู้สึกโล่งใจอย่างมาก
หลังจากดูแท่งสีม่วงใกล้ ๆ แล้วหานเฟยพอใจอย่างมาก มันเป็นสีเงินที่ปลายทั้งสองข้างและตรงกลางเป็นสีแดงอมม่วง
เขาตระหนักว่าปลายทั้งสองข้างต้องทำด้วยมีดและส่วนตรงกลางทำจากไม้ไผ่สีม่วง
เบ็ดไผ่สีม่วง (ระดับมนุษย์คุณภาพปานกลาง)
หมายเหตุ: ทำด้วยไม้ไผ่สีม่วงอายุ 280 ปีและมีดของปลาใบมีดทำให้สามารถเปิดออร่าใบมีดที่แหลมคมได้
ระดับมนุษย์คุณภาพปานกลางหรอ อาวุธถูกจัดอยู่ในระดับต่างๆด้วยหรอ อย่างไรก็ตามไผ่สีม่วงเป็นสมบัติล้ำค่าไม่ใช่หรอ ทำไมตอนนี้มันถึงเป็นแค่ระดับมนุษย์คุณภาพปานกลางล่ะ
หานเฟยสังเกตอย่างระมัดระวังและวัดน้ำหนัก มันหนักกว่าสี่สิบกิโลกรัมและสามารถใช้เป็นอาวุธที่สวยงามได้
เมื่อหานเฟยจับเบ็ดเขารู้สึกว่าเขาใช้มันมาหลายปีแล้ว เขาพยายามกวัดแกว่ง มันหนักเล็กน้อย แต่มีประโยชน์มาก
หานเฟยลอง Sweeping Stick อาวุธดังกล่าวสั่นไหวและเปล่งประกายในขณะที่เขาเทพลังวิญญาณของเขาเข้าไป
ในตอนนี้เบ็ดไผ่สีม่วงดูเหมือนจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของหานเฟย แขนขาและลำตัวของเขาสามารถควบคุมและตอบสนองต่อมันได้อย่างแม่นยำ
หลังจากใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงหานเฟยรู้สึกว่าเขาคุ้นเคยกับมันมากขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้เขาเข้าใจถึงแก่นแท้ของ Sweeping Stick แล้ว
ถ้าเหอเสี่ยวหยูอยู่ที่นี่เธอจะต้องประหลาดใจอย่างมากเพราะ Sweeping Stick ของหานเฟยได้มาถึงระดับใหม่แล้วในตอนนี้
“รู้สึกดีจัง…”
หานเฟยหยุดและล้มลงบนพื้นหลังจากสิ้นสุดเสียงอุทาน โลกหมุนไปต่อหน้าเขาและอวกก็พุ่งออกมาจากท้องของเขา
เขามองไปที่หม้อชำละล้างของปีศาจและยิ้มอย่างขมขื่น เขาใช้พลังวิญญาณของเขาจนหมดหลังจากการฝึกฝน
เจ้าของ: หานเฟย
ระดับ: ห้า (นักตกปลาระดับกลาง)
พลังวิญญาณ: 0 (159)
มรดกทางจิตวิญญาณ: ระดับหนึ่งคุณภาพสูง
อาวุธ: ก้านไผ่สีม่วง
ความสามารถหลัก: ตกความว่างเปล่า ท่าที่1:ตะขอจูบ (ระดับมนุษย์คุณภาพระดับเทพ)
เมื่อเห็นหมายเลขนั้นหานเฟยเดินโซเซไปที่กระท่อมซึ่งมีปลาข้างเหลืองอยู่และจัดการมัน
ครู่ต่อมาห้องเก็บปลาทั้งหมดก็ถูกจัดการและพลังวิญญาณของเขากลับมาที่ 144 จุด
ใช่ปลาข้างเหลืองทั้งหมดให้พลังวิญญาณ 144 จุดสำหรับเขา
หานเฟยรู้สึกอยากร้องไห้ เขาได้รับพลังวิญญาณสามพันคะแนนจากการเสี่ยงชีวิตสองครั้ง แต่เขาใช้มันทั้งหมดในเวลาไม่ถึงสองนาที
เขาเห็นหลุมขนาดมหึมาเบื้องหน้าเขา ฟังก์ชั่นการกลั่นเพียงอย่างเดียวทำให้เขาหมดพลังวิญญาณ แล้วของที่ต้องใช้พลังวิญญาณ 10,000 แต้มนี่เขาจะเป็นอย่างไรกัน
หานเฟยรู้สึกว่าเขาต้องกังวลเกี่ยวกับพลังวิญญาณตลอดเวลาในอนาคต หานเฟยถอนหายใจและทุบไม้เท้าของเขาที่มุมเรือเพื่อปลดปล่อยความโกรธของเขา อย่างไรก็ตามมันกระแทกตัวควบคุมเรือโดยบังเอิญและฝาไม้ที่อยู่บนเรือก็หัก
หานเฟยคิดว่าเขาคงถึงวาระแล้ว เรือได้รับความเสียหายในตอนแรก เขาจะถูกเรียกค่าเสียหายหรือไม่นะ
ห้ะ
ในขณะที่หานเฟยสงสัยว่าเขาควรจะชดเชยหรือไม่เขาเห็นภาพบล็อกบนคอนโทรลเลอร์ที่ถูกตัดด้วยมีดขึ้นมาอย่างฉับพลัน
หานเฟยตรวจสอบมันเป็นเวลานาน จากนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดลง
นี่มันผิดปกติแล้ว
มีใครอยากจะฆ่าฉันงั้นหรอ
คนแรกที่เขานึกถึงคือหูคุน แต่แล้วเขาก็ส่ายหัวหูคุนเกลียดเขาจริงๆ แต่เด็กตัวเล็ก ๆ คนนี้ไม่มีความสามารถในเรื่องนี้ นอกจากนี้ผู้ชายยังไม่รู้ว่าเขาออกจากเกาะเมื่อใดและเขาไม่สามารถทำลายเรือที่เป็นของเกาะได้
แต่จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่หูคุน หานเฟยจำไม่ได้ว่าเคยทำให้ใครโกรธแค้นเขาบ้าง..
