God of Fishing – ตอนที่ 25

Chapter 25: ใครอยากจะฆ่าฉัน

หลังจากจัดการที่เก็บปลาสุดท้ายแล้วหานเฟยมีพลังวิญญาณที่เก็บสะสมไว้ที่ 3,241 จุดซึ่งเพียงพอสำหรับเขาที่จะเดินทางไปที่ก้นมหาสมุทรได้อีกสามครั้ง

แน่นอนว่าเขาจะโชคดีอย่างนี้ไม่ได้ทุกครั้ง มังกรทะเล หอยใบมีดผี และดอกไม้ทะเล ล้วนน่าเกรงขามมาก

หานเฟยยืนพิงตัวควบคุมที่เสียอยู่และกำลังศึกษาหม้อชำระล้างของปีศาจ

เมื่อมองไปที่น้ำเต้าขนาดเท่าแอปเปิ้ลฮันเฟยก็นั่งสมาธิ

“เปิดใช้งาน”

พลังวิญญาณสองพันจุดหายไปทันที หานเฟยรู้สึกได้ถึงหมอกจางๆ ในหัวของเขา เมื่อหมอกระเบิดความเข้าใจใหม่ๆก็ผุดขึ้นในใจของหานเฟย

ดูเหมือนจะมีเตาเผาไหม้อยู่ในความว่างเปล่า หานเฟยรู้สึกว่าเขาสามารถเก็บอะไรก็ได้ในน้ำเต้าและรวบรวมส่วนผสมที่น่าทึ่งเข้าด้วยกัน

ในระหว่างนั้นความคิดก็เกิดขึ้นในใจของหานเฟย

เตาหลอมแห่งจักรวาล : ด้วยจักรวาลเป็นเตาเผาและพลังงานทางจิตวิญญาณเป็นไฟทุกอย่างสามารถสร้างเป็นอาวุธได้

หานเฟยกลืนน้ำลาย โดยมีจักรวาลเป็นเตาหลอมงั้นหรอ ฟังดูน่าประทับใจทีเดียว

อย่างไรก็ตามเมื่อเขานึกถึงบทนำของตกความว่างเปล่าเขาก็สงบลง หลังจากการย้ายมาเกิดใหม่เขาได้เรียนรู้ที่จะยอมรับสิ่งที่ยอมรับไม่ได้

หานเฟยมองไปที่ไม้ไผ่สีม่วง มีดจากปลาใบมีด เบ็ดตกปลาเหล็กและเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นของเขา เนื่องจากเขามีมีดห้าเล่มจากปลาใบมีดเขาจึงเก็บหนึ่งในนั้นไว้ในเตาหลอมแห่งจักรวาล

ขณะที่มีดหายไปเขาก็เห็นช่องว่างในน้ำเต้าซึ่งมีดลอยอยู่

“หลอม”

ไฟลุกขึ้นทันที กริชขนาดเท่าฝ่ามือก็ลอยออกมา

หานเฟยลืมตาขึ้นและเห็นกริชตกอยู่บนมือของเขา

“โว้ว…”

หานเฟยค่อนข้างประหลาดใจ มีดยาวครึ่งเมตรของฉันถูกลดขนาดเป็นกริชเล่มเล็กงั้นหรอ

หานเฟยหยิบมีดขึ้นมา ด้วยเหตุผลบางอย่างเขารู้สึกว่ามีดนั้นเหมาะสำหรับเขา

พยายามทดสอบว่ากริชนั้นดีเพียงใดเขาใช้กริชตัดมีดสั้นอีกเล่มเขาเบิกตากว้าง กริชทำให้มีดมีรอยขนาดใหญ่

หานเฟยมองไปที่ไผ่สีม่วงและตัดสินใจทดสอบอีกครั้ง

กิ๊ง…

หลังจากแตะเล็กน้อยหานเฟยตรวจสอบพวกมันอย่างระมัดระวัง ไม้ไผ่สีม่วงและกริชไม่ได้รับความเสียหายใดๆ

หานเฟยรู้สึกมั่นใจในทันที ไผ่ม่วงจะต้องมีค่ามากแน่ๆ

เขามองไปที่หม้อชำระล้างของวิญญานและต้องตกใจ

“โห…ฉันเหลือแค่ 1,053 จุดเหรอ มันใช้ค่าพลังถึง 188 จุดเลยหรอ”

หานเฟยลังเล เขารู้สึกยินดีกับผลลัพธ์ แต่ค่าใช้จ่ายนั้นมหาศาล ไผ่สีม่วงจะใช้พลังเท่าไหร่กันนะเมื่อมีดใช้พลังมากขนาดนี้

เขากัดฟันเก็บไม้ไผ่สีม่วงไว้ในเตาหลอมแห่งจักรวาลและโยนมีดที่เหลือลงไป เขาต้องการอาวุธและเขาไม่สามารถใช้เบ็ดไม้ไผ่ของเหอเสี่ยวหยูได้ตลอดเวลา

หานเฟยหายใจเข้าลึกๆเขายังมีปลาข้างเหลืองจำนวนพอสมควร หากพลังวิญญาณไม่เพียงพอเขายังสามารถดูดซับได้อีกหลายร้อยจุด

หานเฟยเริ่มหลอมและสงสัยว่าสุดท้ายแล้วเขาจะได้อะไร

หลังจากนั้นครู่หนึ่งน้ำเต้าก็เปล่งแสงและแท่งสีม่วงก็ลอยออกมา

หานเฟยรู้สึกอ่อนแอลงอย่างมาก แต่เขาไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องดูดซับพลังวิญญาณ เขารู้สึกโล่งใจอย่างมาก

หลังจากดูแท่งสีม่วงใกล้ ๆ แล้วหานเฟยพอใจอย่างมาก มันเป็นสีเงินที่ปลายทั้งสองข้างและตรงกลางเป็นสีแดงอมม่วง

เขาตระหนักว่าปลายทั้งสองข้างต้องทำด้วยมีดและส่วนตรงกลางทำจากไม้ไผ่สีม่วง

เบ็ดไผ่สีม่วง (ระดับมนุษย์คุณภาพปานกลาง)

หมายเหตุ: ทำด้วยไม้ไผ่สีม่วงอายุ 280 ปีและมีดของปลาใบมีดทำให้สามารถเปิดออร่าใบมีดที่แหลมคมได้

ระดับมนุษย์คุณภาพปานกลางหรอ อาวุธถูกจัดอยู่ในระดับต่างๆด้วยหรอ อย่างไรก็ตามไผ่สีม่วงเป็นสมบัติล้ำค่าไม่ใช่หรอ ทำไมตอนนี้มันถึงเป็นแค่ระดับมนุษย์คุณภาพปานกลางล่ะ

หานเฟยสังเกตอย่างระมัดระวังและวัดน้ำหนัก มันหนักกว่าสี่สิบกิโลกรัมและสามารถใช้เป็นอาวุธที่สวยงามได้

เมื่อหานเฟยจับเบ็ดเขารู้สึกว่าเขาใช้มันมาหลายปีแล้ว เขาพยายามกวัดแกว่ง มันหนักเล็กน้อย แต่มีประโยชน์มาก

หานเฟยลอง Sweeping Stick อาวุธดังกล่าวสั่นไหวและเปล่งประกายในขณะที่เขาเทพลังวิญญาณของเขาเข้าไป

ในตอนนี้เบ็ดไผ่สีม่วงดูเหมือนจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของหานเฟย แขนขาและลำตัวของเขาสามารถควบคุมและตอบสนองต่อมันได้อย่างแม่นยำ

หลังจากใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงหานเฟยรู้สึกว่าเขาคุ้นเคยกับมันมากขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้เขาเข้าใจถึงแก่นแท้ของ Sweeping Stick แล้ว

ถ้าเหอเสี่ยวหยูอยู่ที่นี่เธอจะต้องประหลาดใจอย่างมากเพราะ Sweeping Stick ของหานเฟยได้มาถึงระดับใหม่แล้วในตอนนี้

“รู้สึกดีจัง…”

หานเฟยหยุดและล้มลงบนพื้นหลังจากสิ้นสุดเสียงอุทาน โลกหมุนไปต่อหน้าเขาและอวกก็พุ่งออกมาจากท้องของเขา

เขามองไปที่หม้อชำละล้างของปีศาจและยิ้มอย่างขมขื่น เขาใช้พลังวิญญาณของเขาจนหมดหลังจากการฝึกฝน

เจ้าของ: หานเฟย

ระดับ: ห้า (นักตกปลาระดับกลาง)

พลังวิญญาณ: 0 (159)

มรดกทางจิตวิญญาณ: ระดับหนึ่งคุณภาพสูง

อาวุธ: ก้านไผ่สีม่วง

ความสามารถหลัก: ตกความว่างเปล่า ท่าที่1:ตะขอจูบ (ระดับมนุษย์คุณภาพระดับเทพ)

เมื่อเห็นหมายเลขนั้นหานเฟยเดินโซเซไปที่กระท่อมซึ่งมีปลาข้างเหลืองอยู่และจัดการมัน

ครู่ต่อมาห้องเก็บปลาทั้งหมดก็ถูกจัดการและพลังวิญญาณของเขากลับมาที่ 144 จุด

ใช่ปลาข้างเหลืองทั้งหมดให้พลังวิญญาณ 144 จุดสำหรับเขา

หานเฟยรู้สึกอยากร้องไห้ เขาได้รับพลังวิญญาณสามพันคะแนนจากการเสี่ยงชีวิตสองครั้ง แต่เขาใช้มันทั้งหมดในเวลาไม่ถึงสองนาที

เขาเห็นหลุมขนาดมหึมาเบื้องหน้าเขา ฟังก์ชั่นการกลั่นเพียงอย่างเดียวทำให้เขาหมดพลังวิญญาณ แล้วของที่ต้องใช้พลังวิญญาณ 10,000 แต้มนี่เขาจะเป็นอย่างไรกัน

หานเฟยรู้สึกว่าเขาต้องกังวลเกี่ยวกับพลังวิญญาณตลอดเวลาในอนาคต หานเฟยถอนหายใจและทุบไม้เท้าของเขาที่มุมเรือเพื่อปลดปล่อยความโกรธของเขา อย่างไรก็ตามมันกระแทกตัวควบคุมเรือโดยบังเอิญและฝาไม้ที่อยู่บนเรือก็หัก

หานเฟยคิดว่าเขาคงถึงวาระแล้ว เรือได้รับความเสียหายในตอนแรก เขาจะถูกเรียกค่าเสียหายหรือไม่นะ

ห้ะ

ในขณะที่หานเฟยสงสัยว่าเขาควรจะชดเชยหรือไม่เขาเห็นภาพบล็อกบนคอนโทรลเลอร์ที่ถูกตัดด้วยมีดขึ้นมาอย่างฉับพลัน

หานเฟยตรวจสอบมันเป็นเวลานาน จากนั้นใบหน้าของเขาก็ซีดลง

นี่มันผิดปกติแล้ว

มีใครอยากจะฆ่าฉันงั้นหรอ

คนแรกที่เขานึกถึงคือหูคุน แต่แล้วเขาก็ส่ายหัวหูคุนเกลียดเขาจริงๆ แต่เด็กตัวเล็ก ๆ คนนี้ไม่มีความสามารถในเรื่องนี้ นอกจากนี้ผู้ชายยังไม่รู้ว่าเขาออกจากเกาะเมื่อใดและเขาไม่สามารถทำลายเรือที่เป็นของเกาะได้

แต่จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่หูคุน หานเฟยจำไม่ได้ว่าเคยทำให้ใครโกรธแค้นเขาบ้าง..