Chapter 35: หัวหน้าวิทยาเขตภาคตะวันออก
ข่าวที่หานเฟยบดขยี้ซิงชิวแพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครเชื่อข่าวนี้ในตอนแรก แต่มีคนจากคลาสหนึ่งยืนยันได้ทำให้ผู้คนต่างดูหมิ่นและอิจฉาหานเฟย
หลังจากที่เขาตื่นขึ้นหูคุนรู้สึกว่าโลกได้พังทลายลง เขาถูกบดขยี้ด้วยการโจมตีครั้งเดียว
เขาขบฟัน “ไอ้บ้า ทั้งหมดเป็นเพราะถังเกอ! อย่าได้ใจเกินไปนักหานเฟย…”
ในโรงเรียนมีคนบ่นพึมพำเมื่อพวกเขาเห็นหานเฟย “เขาอาจจะไม่ถึงระดับสามถ้าไม่ใช่เพราะถังเกอ”
มีคนกระซิบว่า “ดูนั่นหานเฟย เขาโชคดีอย่างไม่น่าเชื่อ เราไม่สามารถแกล้งเขาได้อีกแล้วสิ”
เด็กผู้หญิงบางคนดูถูกเขาเมื่อพวกเขาเดินผ่านหานเฟย “การพึ่งพาคนอื่นไม่ใช่ความสามารถเลย!”
หานเฟยค่อนข้างมืดมน ระดับของคนเหล่านั้นต่ำกว่าของเขาด้วยซ้ำ แต่คนเหล่านั้นก็ดูถูกเขาอยู่
..
ในโรงอาหารมีซุปกลืนวิญญาณเจ็ดชามวางอยู่ตรงหน้าหานเฟยและอีกสองชามต่อหน้าเหอเสี่ยวยู
หานเฟยกล่าวว่า “จัดการให้เสร็จ เราจะออกเดินทางหลังจากกินเสร็จ”
“ซู๊ดด…ซู๊ดด…”
เหอเสี่ยวยูมีซุปเพียงสองชาม เธอค่อนข้างโกรธที่เห็นว่าหานเฟยกินไปแล้วสามชาม เธอดื่มโควตาของตัวเองไม่ใช่สิ่งหลอกลวงจากคนอื่น
หานเฟยเหลือบมองเธอและผลักชามเข้าหาเธอ “นี่อีกสักชาม คุณจะได้แข็งแกร่งขึ้น”
เหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “ดื่มมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ฉันไม่สามารถดูดซับได้เร็วขนาดนั้น”
หานเฟยกล่าวว่า “ทำไมคุณถึงสนใจเรื่องนั้น มันไม่สามารถทำร้ายคุณได้หรอก ดื่มก่อน”
เหอเสี่ยวยูครุ่นคิดสักครู่และตระหนักว่ามันก็สมเหตุสมผล หลังจากดื่มครั้งสุดท้ายเธอเกือบจะทำลายอุปสรรคของระดับเจ็ดในการฝึกฝนของเธอ บางทีหานเฟยอาจจะคิดถูกที่จะกินซุปให้มากที่สุด
มีนักเรียนมากมายในโรงอาหาร แต่ไม่มีใครอยู่รอบๆ หานเฟยและเหอเสี่ยวยู
พวกเขาทั้งหมดมองพวกเขาด้วยความตกใจ ซุปกลืนวิญญาณถูกกินเหมือนน้ำสำหรับพวกเขาเลยหรอ
เห้อ!
หานเฟยและเหอเสี่ยวยูลุกขึ้น พวกเขามองหน้ากันแล้วเดินออกจากโรงอาหาร
พลังวิญญาณของเขาทะลุ 1,000 จุดอีกครั้ง หานเฟยมั่นใจมาก
….
หานเฟยและเหอเสี่ยวยูยืนอยู่ที่ประตูทางตอนใต้ของมหาวิทยาลัยโดยต่างก็ถือเบ็ดของพวกเขา โดยเหอเสี่ยวยูถือน้ำเต้าขนาดใหญ่อยู่ด้วย
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือจานด้านหน้าหน้าอกของหานเฟยที่เขาบอกว่าหานเฟยเป็นหัวหน้าวิทยาเขตทางตะวันออกมาที่นี่เพื่อดวลกับนักศึกษาในวิทยาเขตทางใต้ ผู้ใดที่เอาชนะเขาได้จะได้รับเบ็ดไม้ไผ่ไป หมายเหตุ: ผู้แพ้จะต้องจัดหาซุปกลืนวิญญาณสองชาม ผู้เชี่ยวชาญระดับเจ็ดจำเป็นต้องหาสี่ชาม ผู้ที่ต่ำกว่าระดับหกเป็นชามเดียวก็ได้
ทันใดนั้นวิทยาเขตทางใต้ก็โกรธแค้น
นักเรียนหลายคนมองพวกเขาอย่างโกรธเกรี้ยว พวกเขาสองคนอวดดีพอที่จะท้าทายทั้งวิทยาเขตทางใต้งั้นหรอ
มีคนตะโกนเสียงดังว่า “คุณคือหานเฟยเหรอ อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณสามารถผยองอยู่ที่นี่ได้”
มีคนยกท่อนเหล็กและตะโกนว่า “ฉันจะทำให้แกรู้สีเลือดของแกเอง”
มีคนด่าว่า “คนที่ไม่รู้จักนายอาจคิดว่านายคือถังเกอ ใครคือหานเฟยกัน ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย เดี๋ยวนายจะได้คลานกลับบ้านในภายหลังแน่”
“ปล่อยฉันจัดการเองดีกว่า”
ชายระดับหกเดินเข้ามาพร้อมกับแท่งเบ็ดเหล็ก “ฉันชื่อหลี่ฟางเล่ย นักตกปลาระดับหก คุณกล้าที่จะดวลกับฉันไหม”
มีคนกระซิบว่า “มรดกทางจิตวิญญาณของหลี่ฟางเล่ยได้รับการวัดให้เป็นระดับ 2 คุณภาพสูง เขาเป็นผู้มีพรสวรรค์จากสวรรค์เขาจะไม่แพ้แน่ๆ”
“ใช้แล้ว แต่ว่าคู่ต่อสู้ของเขารู้สึกเหมือนเป็นระดับหกสำหรับฉันเช่นกัน พวกเขาเท่าเทียมกันอยู่นะ”
“หึหึ ฟางเล่ยล้มเขาให้เร็วที่สุดสำหรับวิทยาเขตทางใต้!”
หลี่ฟางเล่ยยกท่อนเหล็กขึ้นแล้วกู่ร้อง “ฉันจะขยี้นายซะ”
หานเฟยโบกมือ “รอสักครู่.”
หลี่ฟางเล่ยชะงักไป “อะไรของนาย นายกลัวหรอ แต่นายจะหนีสิ่งนี้ไปได้เว้นแต่นายจะคุกเข่าและยอมรับว่านายผิดไปแล้ว”
หานเฟยกลอกตาและพูดว่า “คุณยังไม่ได้เอาซุปกลืนวิญญาณมาให้ฉันเลย จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณไม่ให้ฉันหลังจากที่คุณแพ้ล่ะ”
หลี่ฟางเล่ยหน้าแดงด้วยความโกรธ “นายคิดว่าฉันซื้อซุปวิญญาณกลืนกินสองชามไม่ได้เหรอ”
หานเฟยกล่าวว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าคุณทำไม่ได้ แต่มันยากที่จะบอกว่าคุณจะให้มันรึเปล่า”
หลี่ฟางเล่ยรู้สึกโกรธที่ผู้ชายไม่เคารพเขา เขาคิดว่าเขาจะชนะอย่างแน่นอนงั้นหรอ?
หลี่ฟางเล่ยโกรธจัดและโจมตี
เสียงดังสั่นเกิดขึ้น…
หานเฟยสกัดกั้นการโจมตีได้อย่างง่ายดายและตะโกนว่า “รออะไรอยู่เตรียมซุปออกมาให้พร้อมสิ ถ้าคุณวิ่งหนีไปจะทำยังไงล่ะ”
เหล่าคนที่มุงอยู่ต่างโกรธจัด “ใครจะสนใจซุปสองชามกัน”
“แกคิดว่าแกจะชนะหรอ”
“นายอวดดีเกินไปแล้ว ถ้าฉันสู้กับนายฉันจะเอาชนะความไร้สาระของนายซะ!”
ทั้งสองคนต่อสู้กันเป็นเวลาหลายนาที หานเฟยหายใจหนัก
หลี่ฟางเล่ยค้นพบความประหลาดใจว่าผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งเกินไป เขาใช้กำลังเต็มที่ แต่ไม่สามารถบดขยี้คู่ต่อสู้ได้ ให้ตายเถอะ เขาสามารถเอาชนะผู้ชายคนนี้ได้อย่างแน่นอนถ้าเขาอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับหก
เหอเสี่ยวยูมองไปที่ท้องฟ้า เธอรู้สึกว่าหานเฟยกำลังเสแสร้ง การแสดงของเขาค่อนข้างสดใส แต่เขาไม่สามารถใช้พลังวิญญาณได้มากกว่าสามสิบจุด
เสียงดัง…
หานเฟยฟาดฟันอย่างแรงและฟาดหลี่ฟางเล่ยลงกับพื้น
ใบหน้าของหลี่ฟางเล่ยแดงระเรื่อ มันน่าผิดหวังจริงๆ เขาหมดพลังวิญญาณแล้ว แต่ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงยังสบายดี
หลายคนพูดไม่ออก
มีคนเหล่ “ผู้ชายคนนั้นน่าจะแข็งแกร่งกว่าหลี่ฟางเล่ยหรอ แต่หลี่ฟางเล่ยใช้พลังวิญญาณของเขาไปมาก เขาจะถูกบดขยี้โดยระดับหกอีกคน”
ทันใดนั้นอีกคนก็กระโดดออกมาและประกาศว่า “ฉันชื่อเจียถงจากคลาสเจ็ด ฉันจะให้คุณพักสักครู่เผื่อว่าคุณจะอ้างว่าฉันกำลังเอาเปรียบคุณ”
หานเฟยหมดคำพูด การพักผ่อนเพียงชั่วครู่จะสร้างความแตกต่างหรอ สำหรับชาวประมงทั่วไปที่จะฟื้นพลังวิญญาณได้พวกเขาต้องฝึกฝนตัวเองเป็นเวลาครึ่งวัน
หานเฟยโบกมือและกล่าวว่า “รอสักครู่ ไม่ใช่ว่าฉันกำลังง่วง แต่ซุปกลืนวิญญาณของอยู่ที่ไหน ฉันจะไม่สู้คุณจนกว่าซุปจะถูกส่งมา ฉันกังวลว่าคุณจะไม่ให้ฉัน”
“คุณคิดว่าเราไม่มีเกียรติเหรอ”
เจียถงโกรธมาก การถูกสงสัยนั้นน่าอับอายยิ่งกว่าการถูกยั่วยุ
เจียถงกล่าวว่า “มีคนเอาซุปกลืนวิญญาณไปแล้ว!”
หานเฟยกล่าวว่า “ไม่จำเป็น ฉันมีความคิดที่ดีกว่า มาดวลกันที่โรงอาหารของคุณ มันสะดวกกว่า”
ทุกคนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด เขาคิดว่าเขาสามารถเอาชนะได้กี่คน ฉันหวังว่าสมองของคุณจะไม่เต็มไปด้วยซุปกลืนวิญญาณนะ
เหอเสี่ยวยูอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไป เธอพูดกับตัวเองว่าฉันมาที่นี่เพื่อช่วยเขาดื่มซุปที่เขายังทำไม่เสร็จ แต่ฉันไม่คุ้นเคยกับผู้ชายคนนี้
เหอเสี่ยวยูไปไกลกว่านั้น “ทำไมคุณถึงไม่มีความกล้าในเรื่องนั้น ฉันได้รับแจ้งว่ามีผู้เชี่ยวชาญหลายคนในวิทยาเขตทางใต้ แต่ก็ไม่เป็นความจริงเลย เหอเสี่ยวยูไปที่วิทยาเขตทางตอนเหนือกัน…”
เจียถงตะคอก “คุณกล้าดียังไง มาที่โรงอาหารถ้าคุณกล้า!”
หานเฟยพูดว่า “ถ้าฉันกล้าหรอ ฉันสามารถทำให้คุณล้มละลายได้เลยนะ”
หานเฟยเดินเข้ามาด้วยท่อนไม้ไผ่ในขณะที่ทุกคนจ้องมองเขาอย่างโกรธเกรี้ยว
เหอเสี่ยวยูหายใจเข้าลึก ๆ ฉันจะไม่พ่ายแพ้ฉันจะ ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ พวกเขาคงไม่ชนะฉัน ฉันเป็นผู้หญิง
ในที่สุดหานเฟยก็เห็นซุปสองชามที่หลี่ฟางเล่ยแพ้ เขาตะโกนทันที “เหอเสี่ยวยูเก็บซุป!”
เหอเสี่ยวยูหน้าแดงรู้สึกผิดราวกับว่าเธอกำลังขโมยของเล่นเด็ก แต่มันคือซุปกลืนวิญญาณ เธอเคยได้รับสองชามทุก ๆ ห้าวัน แต่เธอได้รับสองชามอย่างง่ายดาย
เจียถงกล่าวว่า “สู้ได้ไหม”
หานเฟยกล่าวว่า “แน่นอนว่าวิทยาเขตทางตอนใต้มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มาสู้กันเถอะ”
เจียถงโจมตีในขณะที่หานเฟยพยักหน้า พลังวิญญาณพุ่งออกมาจากไม้เท้าของเขาอย่างบ้าคลั่ง
หานเฟยตะโกนว่า “เยี่ยมไปเลย! สมเป็นคาดหมายของอัจฉริยะแห่งวิทยาเขตทางใต้”
“ดีเลยๆ! “
หลังจากการปะทะกันสองสามครั้งเจียถงก็หน้าแดง ผู้ชายคนนี้มีพลังงานทางจิตวิญญาณมากแค่ไหน? ทำไมมันไม่เคยหมด
ในทางกลับกันหานเฟยแสร้งทำเป็นหายใจหนักในขณะที่เขาควบคุมการส่งออกของพลังงานจิตวิญญาณของเขา ท้ายที่สุดตอนนี้ร่างกายของเขาแข็งแรงมากจนสามารถป้องกันการโจมตีของเจียถงได้ด้วยพลังงานครึ่งหนึ่งที่ศัตรูใช้ ดังนั้นเขารู้สึกว่าเขาสามารถบดขยี้พวกเขาสองสามคนติดต่อกันได้
ผ๊วะ!! …
ด้วยความประมาทเจียถงโดนหานเฟยฟาดและเหวี่ยงออกไปสามเมตร
หลายคนตะลึง ผู้ชายคนนี้มีบางอย่างที่อยู่เบื้องหลังความกล้าหาญของเขาอย่างแท้จริง เขาเอาชนะผู้เชี่ยวชาญระดับหกสองคนติดต่อกัน
หานเฟยเพียงตะโกน “เหอเสี่ยวยูเก็บซุป…”
