Chapter 36: ระเบิดพลังวิญญาณ
หานเฟยมองไปรอบๆ อย่างมั่นใจและถามว่า “ใครต่อไป”
ผู้คนต่างกระซิบกระซาบกัน นักเรียนที่อยู่ในจุดสูงสุดของระดับห้าสันนิษฐานว่าหานเฟยกำลังหมดแรงและเขาสามารถจัดการเขาลงได้และได้เบ็ดไม้ไผ่อันนั้นมา
อย่างไรก็ตามหานเฟยพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามในขณะที่เขายืนอยู่ว่า “คุณอ่อนแอเกินไปสำหรับฉัน ไปให้พ้นทางดีกว่า”
นักเรียนคนนั้นไม่ยอมแพ้ “ฉันมีซุปกลืนวิญญาณ ฉันอยากจะท้าทายนายนะ”
ตาของหานเฟยเป็นประกาย “งั้นก็ไม่เป็นไรตราบใดที่คุณมีซุป เข้ามาเลย คุณจะเป็นผู้ชนะถ้าคุณสามารถทำให้ฉันถอยหลังได้หนึ่งก้าว”
นักเรียนคนนั้นได้ใจ “ได้เลยย้ากกกก..”
จากนั้นเขาก็ตะโกนและพุ่งไปข้างหน้าด้วยท่อนเบ็ดเหล็ก หานเฟยสามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่าเขาใช้พลังงานจิตวิญญาณส่วนใหญ่ไปที่แท่งเหล็ก
แคร๊ง!!…
หานเฟยตัวงอและเกือบจะถอยหลัง แต่เขาก็เป็นระดับหกอยู่วันยังค่ำ หลังจากการปะทะกันนักเรียนคนนั้นก็หล่นลงกองกับพื้น
หานเฟยกล่าวว่า “ฉันก็บอกแล้วให้หลบๆไป…เหอเสี่ยวยูเก็บซุป!”
อย่างไรก็ตามนักเรียนตกปลาระดับที่ฉลาดบางคนคิดว่าหานเฟยเกือบจะหมดแรงจริงๆแล้วและอยากจะแค่ผลักหานเฟยให้ถอยหลังแล้วชนะต่างตะโกนว่า “ปล่อยฉัน…ถึงตาฉันแล้ว…ไม่ตาฉันต่างหาก…”
..หลายนาทีต่อมาไม่มีนักตกปลาระดับห้าคนใดมาท้าทายเขาอีกต่อไป พวกเขาสงสัยว่าหานเฟยจัดการพวกเขาได้อย่างไรในช่วงสุดท้ายและล้มพวกเขาด้วยการโจมตีครั้งเดียวเมื่อเขาเกือบจะถอยหลังทุกครั้ง
เหอเสี่ยวยูทำเพียงแค่เทซุปกลืนวิญญาณลงในน้ำเต้าและคิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อช่วยปรุงซุปฉันมาที่นี่เพื่อช่วยปรุงซุป
จากนั้นไม่นานก็มีคนมาที่โรงอาหารมากขึ้นเรื่อย ๆ
หานเฟยหยิบน้ำเต้าของเหอเสี่ยวหยูมาดื่มตอนนี้แล้วจึงพูดว่า“ ใครต่อไป ยินดีต้อนรับทุกคนนะ…”
ไม่มีใครตอบสนองเขา
หานเฟยตะโกนอีกครั้ง “ไม่มีนักรบที่มีความสามารถในวิทยาเขตทางใต้เลยหรอ ผู้เชี่ยวชาญระดับหกและระดับเจ็ดของคุณอยู่ที่ไหน”
“หลีกทาง!”
ฝูงชนแยกออกและวัยรุ่นสองสามคนเดินผ่านไปอย่างมั่นใจ
ใครบางคนรู้สึกโล่งใจ “ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงที่นี่”
มีคนมั่นใจขึ้น “ วิทยาเขตทางใต้จะถูกล้อเลียนหากพวกเขาไม่มา”
มีคนกล่าวว่า “หานเฟยตายอย่างแน่นอน เขาคาดหวังที่จะต่อต้านพวกเขาได้อย่างไร ตราบใดที่เขาไม่ได้รับเวลาพักผ่อนก็ยังคงต้องรอดูว่าเขาจะอยู่รอดได้หรือไม่ เขาต่อสู้มานานแล้ว”
“ใครกันที่กำลังก่อเรื่องในวิทยาเขตทางใต้”
ชายคนนั้นจ้องไปที่หานเฟยอย่างมุ่งร้ายขณะที่เขาพูด
หานเฟยกล่าวว่า “ฉันชื่อหานเฟย หัวหน้าวิทยาเขตทางตะวันออก ตลอดชีวิตฉันไม่เคยพ่ายแพ้ ฉันมาที่นี่เพื่อพ่ายแพ้ดูซักครั้ง”
เหอเสี่ยวยูกลอกตาของเธอ นายไม่เคยพ่ายแพ้หรอ นายเคยเป็นนักตกปลาระดับสองมาก่อน ไม่มีใครกล้าสู้กับนายเพราะกลัวว่าจะฆ่านายโดยไม่ได้ตั้งใจ
“คุณไม่เคยพ่ายแพ้หรอ คุณแข็งแกร่งกว่าถังเกอหรือเปล่าเนี่ย”
หานเฟยไม่ได้ใส่ใจ “ถังเกอเป็นพี่น้องของฉัน เราไม่เคยทะเลาะกัน ฉันมาที่นี่เพื่อพ่ายแพ้”
ผู้มาใหม่คนหนึ่งเยาะเย้ย“ คุณเคยต่อสู้มาหลายครั้ง คุณต้องหมดพลังวิญญาณ แน่ใจหรือว่าต้องการสิ่งนี้”
หานเฟยกล่าวว่า “ฉันเป็นคนชอบดูดซับอย่างรวดเร็ว พลังงานทางวิญญาณของฉันไม่มีที่สิ้นสุด”
ทุกคนกลอกตา พวกเขาไม่เคยเห็นใครไร้ยางอาย พลังงานจิตวิญญาณไม่มีที่สิ้นสุดขนาดนี้
มีคนยกเบ็ดเหล็กของพวกเขาและตะโกนว่า “ฉันจะสู้กับแกถ้าอยากสู้”
หานเฟยกล่าวว่า “อยากอยู่แล้ว เข้ามาได้เลย”
ทุกคนโกรธแค้น
“ฆ่าเขา!”
“ขยี้เขา!”
หานเฟยโบกไม้เท้าอย่างเกียจคร้าน “มาเลย!”
“ฉันจะไปก่อนเอง!”
ใครบางคนไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไปและตัดสินใจที่จะตรวจสอบความแข็งแกร่งของหานเฟย อย่างไรก็ตามหานเฟยเพียงแค่กระโจนและฟาดสามครั้งพัดชายคนนั้นออกไปและงอท่อนเบ็ดเหล็กของเขา
“เอื้อออ…”
“ผู้ชายคนนี้ทำจากเหล็กเหรอ”
“ทำไมเขายังแข็งแรงขนาดนี้”
หานเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม “ต่อไป!”
“เดี๋ยวก่อน”
การท้าทายของหานเฟยถูกรบกวนโดยชายวัยกลางคนที่มีนักเรียนสองคนเดินตามมา
“คุณ..โจว”
โจวถิงดูโกรธมาก เขาไม่ค่อยเชื่อนักเมื่อมีคนบอกเขาว่าคนแปลกหน้ากำลังท้าทายคนทั้งโรงเรียน แต่ตอนนี้เขาเชื่อแล้ว เห็นได้ชัดว่าน้ำเต้าของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เต็มไปด้วยซุปกลืนวิญญาณ
โจวถิงมองหาหานเฟยและพบว่าผู้ชายคนนั้นเป็นระดับหกไม่ใช่ระดับเจ็ด
โจวถิงชี้ไปที่นักเรียนคนหนึ่งของเขาและพูดว่า “เฉินไคนายลองซิ”
ผู้ชายที่ชื่อเฉินไคเดินถือเบ็ดไม้ไผ่ออกมา และดูเหมือนว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆ ในระดับหก
เฉินไคกล่าวว่า “ฉันชื่อเฉินไคฉันขอท้าทายคุณ”
หานเฟยหรี่ตาและดูเคร่งขรึม
ฮึบ!
พลังวิญญาณพุ่งออกมาจากเบ็ดไม้ไผ่ของเขา หานเฟยหยุดหอบและตัวสั่น เมื่อเบ็ดไม้ไผ่ที่เข้ามาเขาก็ยกเบ็ดของตัวเองขึ้นปะทะกับมัน
แคร๊ง!!
นักเรียนหลายคนที่ต่ำกว่าระดับห้าก้าวถอยหลังภายใต้การโจมตีที่รุนแรงนี้
หานเฟยตะลึงเล็กน้อย ผู้ชายคนนั้นค่อนข้างแข็งแกร่ง เขาไม่ได้ใช้เทคนิคอะไร แต่มีพลังซ่อนอยู่เบื้องหลังการโจมตีของเขาอย่างมาก เขาเกือบจะก้าวถอยหลังไปเสียแล้ว
“หึ แรงดีนี่”
ดวงตาของหานเฟยเป็นประกาย แต่ใบหน้าของเฉินไคเปลี่ยนไปอย่างมาก การโจมตีที่เขาเปิดตัวด้วยพละกำลังแปดสิบเปอร์เซ็นต์ไม่ได้ทำให้ผู้ชายสั่นคลอนเลยเหรอ
โจวถิงก็ประหลาดใจเช่นกัน มรดกทางจิตวิญญาณของเฉินไคคือระดับสามคุณภาพสูง เขาเกือบจะเป็นระดับหกที่แข็งแกร่งที่สุดในวิทยาเขตทางใต้ แต่อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้เปรียบในการต่อสู้อีกหรอ
หานเฟยตะโกน “กวาด!”
แซ่บ!
เฉินไคหน้าซีดหลังจากการปะทะกัน เขาเลื่อนออกไปหลายสิบเมตร มือของเขาสั่น การโจมตีนั้นทรงพลังขนาดนี้ได้อย่างไร
เฉินไคดูค่อนข้างกังวล เขาเหยียบลงบนพื้นและเบ็ดไม้ไผ่ของเขาก็เปล่งประกาย
“ระเบิดพลังวิญญาณ!”
หานเฟยก้าวถอยหลังทันทีเพื่อหลบพลังมหาศาลนี้และป้องกันมันได้
เหอเสี่ยวยูพูดอย่างรีบร้อน “นี่มัน..การระเบิดพลังวิญญาณ มันทรงพลังมาก แม้แต่ระดับเจ็ดบางคนก็ยังรับมือไม่ไหว”
หานเฟยเขย่าแขนและศีรษะของเขา “มันดูค่อนข้างยาก ฉันสามารถรวบรวมพลังวิญญาณได้ แต่ฉันจะระเบิดมันได้ยังไงนะ”
“มันเป็นไปได้ยังไงกัน”
“เขาทำจากเหล็กหรอ ทำไมเขาอึดขนาดนี้”
โจวถิงรู้สึกประหลาดใจ ชายหนุ่มคนนี้ไม่ง่ายเลย การได้รับการระเบิดพลังวิญญาณโดยไม่ได้รับบาดเจ็บเป็นสัญญาณของความแข็งแกร่งของเขา
และทุกคนก็ประหลาดใจในพลังวิญญาณที่ปลายเบ็ดของหานเฟยนั้นที่ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
หานเฟยประกาศว่า “ระเบิดพลังวิญญาณ…”
โจวถิงเตรียมรับมือ เขาพยายามกันพลังวิญญาณของหานเฟยออกไป แต่วินาทีถัดมามือของเขาก็ถูกพลังวิญญาณมหาศาลพัดออกไป
“ฮึ หยุดพักก่อน”
กลุ่มพลังวิญญาณแตกสลาย หานเฟยถูกบังคับให้ถอยหลังไปสองสามก้าวใต้คลื่น
ดวงตาของหานเฟยเป็นประกาย มันช่างน่าประทับใจจริงๆ เขาไม่รู้ว่าจะระเบิดมันอย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะคนคนนี้เขาก็คงทำไม่ได้
โจวถิงค่อนข้างอาย เขาเกือบจะล้มเหลวในการทำลายการระเบิดพลังวิญญาณของนักเรียนระดับหก
เขาหรี่ตาลงโจวถิงกล่าวว่า “เจ้ามีความสามารถในการต่อสู้ของนักตกปลาระดับแปดและเจ้าก็หน้าด้านพอที่จะหลอกนักเรียนเหล่านี้ให้นำซุปกลืนวิญญาณมาให้เจ้า ไปให้พ้น”
“เชอะ…”
นักเรียนทุกคนอุทานด้วยความตกใจ
ความสามารถในการต่อสู้ของนักตกปลาระดับแปดหรอ นั่นคือนักเรียนที่เก่งมากๆคนหนึ่งเลย
มีคนสงสัย “เขาคือถังเกอหรือเปล่า มีใครอีกบ้างในวิทยาเขตตะวันออกที่แข็งแกร่งแบบนั้น”
“ชิ! คุณแสร้งทำเป็นระดับหกแต่จริงๆคุณเป็นระดับแปดหรอ เอาซุปของเรามา”
“ถูกต้อง ให้ซุปของเราหานเฟย!”
หานเฟยพูดว่า “นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร เห็นได้ชัดว่าฉันเป็นระดับหก ฉันแค่ไม่ได้บอกนายถึงความแข็งแกร่งที่เกิดจากธรรมชาติของฉันเพราะฉันไม่ชอบขี้อวดเฉยๆ”
หานเฟยมองไปที่โจวถิงและยิ้มด้วยความลำบากใจ “นายโจวฉันมาที่นี่เพื่อค้นหาความก้าวหน้าจริงๆและฉันก็เข้าใจมากขึ้นหลังจากสัมผัสได้ถึงพลังของการระเบิดพลังงานวิญญาณ ฉันจะลาล่ะ”
โจวถิงคว้าหานเฟย “คุณกำลังจะไปไหน”
หานเฟยร้อง “นี่!! ฉันเป็นระดับหกจริงๆ! คุณสามารถตรวจสอบฉันได้!”
โจวถิงหยิบเขาขึ้นมาและจากไปโดยไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด
หานเฟยตะโกนในขณะที่เขาถูกอุ้มอยู่กลางอากาศ “เหอเสี่ยวหยูตามฉันมา!”
นักเรียนต่างตกตะลึงที่โรงอาหารของวิทยาเขตทางใต้
บางคนบ่นพึมพำ “ระดับแปดหรอ ระดับหกที่แข็งแกร่งเท่ากับระดับแปดงั้นหรอ เขาเป็นผู้มีพรสวรรค์จากสวรรค์จริงๆหรอ”
