Chapter 43: น้ำลายไหล
จางฮั่นรีบแทรกผ่านฝูงชน เขาอยากรู้เกี่ยวกับที่มาของกลิ่นที่น่าหลงใหลนี้
ฝูงชนกระจัดกระจายเล็กน้อยทำให้จางฮั่นเห็นจาน “อาหารที่อร่อยที่สุด” เช่นเดียวกับหานเฟยที่กำลังทาน้ำมันปลาก่อนย่าง หลี่กังที่ถูหานเฟยทำร้ายก่อนหน้านี้กำลังช่วยหานเฟย
จางฮั่นสะดุ้ง ดูเหมือนจะไม่ถูกต้อง ทำไมคุณถึงยืนอยู่ตรงนี้แทนที่จะไปตกปลาล่ะ การทดสอบตกปลาอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่วันไม่ใช่หรอ คุณยอมแพ้แล้วหรอ
จากนั้นจางฮั่นก็เห็นเมนูที่น่าประหลาดใจ ไข่มุกคุณภาพต่ำสิบเม็ดสำหรับปลาตัวเล็กๆ หนึ่งตัวและหอยยี่สิบตัว?
“เชอะ!”
จางฮั่นอ้าปากค้าง เขาคิดว่าตัวเองมีไหวพริบพอสมควร แต่จากสิ่งที่เขาเพิ่งเห็นเขาแทบจะเรียกตัวเองว่าเป็นนักธุรกิจที่มีมโนธรรมได้เลย ดูนั่นสิ หอยถูกตั้งราคาไว้สูงกว่าราคาตลาดหลายร้อยเท่า แต่ผู้คนก็ต่อสู้เพื่อให้ได้มา
“หนุ่มน้อยขอหอยหน่อย”
“ไอ้หนูฉันอยากได้กุ้งมังกรสิบตัว”
“ฉันเอาไอ้นี้สองเลย”
…
จางฮั่นรู้สึกประหลาดใจมาก ..กำไรมหาศาล
หานเฟยสังเกตเห็นจางฮั่นแล้ว เขาถามว่า “ผู้จัดการจางคุณต้องการอะไรไหม ตอนนี้ทุกอย่างขายในราคาเพียงครึ่งเดียว! คุณไม่ควรพลาดนะ”
จางฮั่นอ้าปากค้างอีกครั้ง “คุณคิดราคาสำหรับปลาสีขาวตัวเล็ก ๆ เป็นไข่มุกคุณภาพต่ำสิบเม็ดหรอ”
หานเฟยกล่าวว่า “วันนี้ แค่ห้าเท่านั้น”
จางฮั่น: “…”
ห้า? ไข่มุกคุณภาพต่ำห้าเม็ดหมายถึงเหรียญทะเลห้าร้อยเหรียญซึ่งเพียงพอสำหรับซื้อปลาสีขาวตัวน้อยหลายสิบตัว
หานเฟยใจกว้างพอที่จะให้กุ้งมังกรสามตัวกับจางฮั่น
จางฮั่นรับพวกมันมาด้วยความสับสน เขากัดเนื้อทองคำและผงที่น่าหลงใหลบนนั้น และสับสนอย่างมาก จะมีอะไรอร่อยขนาดนี้ได้ยังไง?
พระเจ้าทรงทราบว่าจางฮั่นกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขากลับถามว่า “คุณจ่ายค่าธรรมเนียมหรือยัง”
ไม่ใช่แค่หานเฟยคนอื่น ๆ มองไปที่จางฮั่นด้วยความประหลาดใจ คุณกำลังคิดถึงเรื่องนี้แทนที่จะเพลิดเพลินกับอาหารสุดอร่อยหรอ
หานเฟยตบกระดานราคาด้วยรอยยิ้ม จางฮั่นเหลือบมองมันและแทบจะกระโดดเมื่อเขาเห็นว่ากุ้งมังกรราคาเป็นไข่มุกคุณภาพต่ำ เขาเพิ่งกินไข่มุกคุณภาพต่ำหรอ
จางฮั่นถามว่า “หานเฟยทำไมอาหารของนายถึงแพงจัง”
หลี่กังที่ไม่เคยสบตากับจางฮั่นเลยก็กล่าวว่า “คุณรู้อะไรบ้าง มันมีผลไม้แห่งจิตวิญญาณสามอย่างเป็นส่วนผสมเลยนะ คุณคิดว่ามันจะราคาถูกได้ไง”
“อะไรนะ”
จางฮั่นเกือบจะโยนกุ้งมังกรออกไป ผลไม้วิญญาณเป็นเครื่องเทศ หานเฟยคิดอะไรอยู่นะ
จางฮั่นรู้สึกโล่งใจที่เห็นพริก เขาบอกว่า “ไม่ใช่ว่าคุณรับผลทางวิญญาณมาจากชายชราในไร่ใช่ไหม”
จางฮั่นรู้จักสวนและยังจ่ายไข่มุกคุณภาพระดับกลางสำหรับผลไม้ทางวิญญาณที่นั่น มันอร่อยแต่ไม่มีประโยชน์เลย! พลังวิญญาณที่เขาได้รับจากมันไม่มากเท่ากับปลาสีเหลือง
หานเฟยกล่าวว่า “มีผลไม้ทางวิญญาณหลายชนิด บางอย่างสามารถช่วยคุณสร้างความก้าวหน้าทางพลังและบางอย่างก็เป็นเครื่องเทศจากธรรมชาติที่สามารถทำให้คุณมีความสุขได้
จางฮั่นมืดมน แน่นอนมันไม่ได้ทำให้เขามีความสุข!
หานเฟยถามว่า “ผู้จัดการจางคุณต้องการอะไรอีกไหม”
จางฮั่นถอนหายใจและจากไปโดยไม่พูดอะไร เขาครุ่นคิดหลายเรื่อง เนื่องจากถังเกอได้รับคัดเลือกจากทูตสวรรค์ให้เป็นสาวกหานเฟยจึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาถูกดัดแปลงโดยด้วยหรือเปล่า ในกรณีนี้จางฮั่นไม่สามารถใช้ประโยชน์จากเขาได้อีกต่อไป
…
หานเฟยยุ่งเหมือนผึ้งมาทั้งวัน เขาขายสินค้าหลายร้อยรายการและใช้วัสดุไปเพียงครึ่งเดียว เขาได้รับไข่มุกคุณภาพต่ำมากกว่าห้าพันเม็ดซึ่งเท่ากับไข่มุกคุณภาพปานกลางห้าสิบเม็ด
หลี่กังยิ่งรู้สึกยินดีมากขึ้น เขาเข้าร่วมกับพยัคฆ์เพื่อให้แฟนสาวของเขามีชีวิตที่ดีขึ้น แต่เขาไม่เคยทำเงินได้มากเลย แต่ตอนนี้มันคือไข่มุกคุณภาพปานกลางห้าสิบเม็ด! คนปกติไม่สามารถทำเงินได้มากขนาดนี้แน่ๆ
ทันใดนั้นหานเฟยตะโกนว่า “เสี่ยวกังนายมาทำต่อให้หน่อย ฉันเหนื่อยแล้วน่ะ!”
หลี่กังรู้สึกประหลาดใจ เขาได้รับอนุญาตให้ทำด้วยตนเองหรอ?
เขาพูดว่า “ฉันทำได้จริงๆหรอ…”
หานเฟยพูดอย่างเศร้าหมอง “นายอยากให้ฉันตายด้วยความเหนื่อยหรอ!”
จากนั้นหานเฟยพักผ่อน เมื่อมองไปที่ถังปลาสีขาวปลาสีเหลืองกุ้งก้ามกรามและหอยทะเลที่อยู่ข้างหลังเขาเขารู้สึกว่าพลังทางวิญญาณกำลังพลุ่งพล่านอยู่ที่เขา เขาดูดซับพลังวิญญาณมากกว่าสี่พันจุดในเวลาเพียงวันเดียว พลังทั้งหมดของเขามากกว่าห้าพันจุด
ที่สำคัญที่สุดเขาไม่ได้สูญเสียอะไรเลย สิ่งที่เขาจ่ายไปคือแอลกอฮอล์หนึ่งร้อยกิโลกรัมซึ่งมีราคาเพียงไข่มุกคุณภาพปานกลางห้าเม็ด
หลี่กังเฝ้าดูมานานพอที่จะรู้ว่าต้องทำอย่างไร เขาต้องแปรงน้ำมันปลาและพริกไทยและใส่พ่นกระเทียมเท่านั้น มันเป็นงานง่ายๆ
หลังจากพักผ่อนชั่วครู่หานเฟยถามว่า “เสี่ยวกังเพื่อนสนิทของนายอยู่ที่ไหนหมดล่ะ”
หลี่กังพบว่ามันยากที่จะตอบคำถาม เพื่อนสนิทของเขาส่วนใหญ่อาจจะตายแล้วก็ได้
เขากล่าวว่า “ฉันคิดว่าตอนนี้พวกเขาน่าจะเป็นขี้ปลาไปแล้ว”
หานเฟย: “…”
หานเฟยถามว่า “แล้วนายมีเพื่อนสนิทอีกไหม”
หลี่กังกล่าวว่า “ไม่เลย ถ้ามีส่วนใหญ่ก็อยู่ในแก๊งน่ะ”
หานเฟยถามว่า “แฟนของคุณทำอะไรอยู่ที่บ้าน”
หลี่กังเปลี่ยนสีหน้าทันที “เจ้านายแฟนคือชีวิตของฉัน! ได้โปรดอย่าเอาเธอไป…”
หานเฟยขัดจังหวะเขา “นายคิดอะไรอยู่ ฉันจะถามว่าแฟนของนายทำงานในร้านบาร์บีคิวของฉันได้ไหม ฉันจะให้นายสิบเปอร์เซ็นต์ของกำไร”
หลี่กังตะลึง “ละ..ลูกพี่..คุณพูดจริงใช่ไหม”
มันเกินความคาดหมายของหลี่กังมากหลังจากที่เขาถูกพยัคฆ์ไล่ออกเขาวางแผนที่จะเกษียณและไม่ได้คาดหวังว่าหานเฟยจะช่วยรักษาบาดแผลของเขาและเสนอเงินให้เขาสิบเปอร์เซ็นต์
หลี่กังถามอีกครั้งว่า “ลูกพี่คุณพูดจริงหรอ”
หานเฟยพูดว่า “ทำไมฉันต้องโกหกนาย เงินจำนวนนี้ไม่สำคัญสำหรับฉันในตอนนี้”
หลี่กังรู้สึกยินดีมาก เมื่อพิจารณาจากยอดขายในวันนี้หนึ่งเปอร์เซ็นต์ของกำไรคือไข่มุกคุณภาพปานกลาง 5 เม็ดและจะเพิ่มเป็นสองเท่าเมื่อการขายครึ่งราคาสิ้นสุดลง นั่นเป็นมากกว่าสิ่งที่เขาสามารถหาได้ในแก๊งพยัคฆ์!
หานเฟยเสียบปลาและกุ้งกับแก่หลี่กังในตอนนี้ พลังวิญญาณของพวกมันจะถูกเขาถูกดูดซับเมื่อใดก็ตามที่พวกเขามันผ่านเขา..
..
ในตอนกลางคืนเมื่อพวกเขากำลังจะปิดร้าน หวังเจ๋อและเหอหมิงถังก็มาถึง
หวังเจ๋อรู้สึกโกรธที่เห็นหานเฟย “หานเฟยนายกำลังทำอะไรอยู่ นายกำลังปรับตัวให้เข้ากับชีวิตของชาวประมงระดับต่ำหรอห้ะ การทดสอบตกปลาใกล้เข้ามาแล้วและนายกำลังขายของแทนการฝึกฝนหรอ”
หลี่กังพูดอย่างโกรธๆว่า “อาจารย์หวังเจ๋อลูกพี่ของฉันเป็นคนที่มีความสามารถมาก การทดสอบตกปลาไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด”
“หุบปาก” หวังเจ๋อกล่าวอย่างเศร้าใจ “หานเฟยคุณจะพูดเอง”
หานเฟยพูดอย่างเคร่งขรึม “อาจารย์รากฐานของฉันอ่อนแอและฉันต้องการความมั่งคั่งเพียงพอที่จะสร้างรากฐานของฉัน…”
หวังเจ๋อกล่าวว่า “พูดอะไรที่ฉันเข้าใจได้ซิ”
หานเฟยกล่าวว่า “ฉันรู้สึกว่ากำลังจะก้าวไปอีกขั้น ฉันต้องหาเงินเพื่อซื้อยาเพิ่ม”
หวังเจ๋อกล่าวว่า “แล้วนายสามารถหาเงินได้เท่าไหร่ล่ะ ฉันแทบไม่เชื่อเมื่อได้ยินข่าวลือ แต่นายก็มาอยู่ที่นี่จริงๆ”
หานเฟยกล่าวว่า “อาจารย์ฉันได้รับไข่มุกคุณภาพปานกลางห้าสิบเม็ดในหนึ่งวัน!”
หวังเจ๋อกล่าวว่า “หุบปาก! คุณคิดว่าไข่มุกคุณภาพกลางห้าสิบเม็ดมันจะทำอะไรได้ เดี๋ยวก่อน…ไข่มุกคุณภาพกลางกี่เม็ดนะ”
หานเฟยกล่าวว่า “ห้าสิบ”
แกร๊กๆๆๆ…
หลี่กังเทไข่มุกคุณภาพต่ำออกจากกล่องและประกาศว่า “ฉันบอกว่าลูกพี่ของฉันเป็นคนที่มีความสามารถ! กล่องนี้ใกล้เต็มแล้ว”
หวังเจ๋อ: “…”
เหอหมิงถัง: “…”
ในที่สุดหวังเจ๋อและเหอหมิงถังก็สังเกตเห็นราคาอาหารของ หานเฟย
“หือ…”
ทั้งคู่อ้าปากค้าง
หวังเจ๋อถามว่า “มีใครซื้อของแพงขนาดนี้จริงๆเหรอ”
หานเฟยพูดกับลี่กังว่า “ย่างกุ้งมังกรและหอยให้อาจารย์หวังและอาจารย์เหอที”
หลี่กังถามว่า “ฉันควรเรียกเก็บเงินไหม”
หานเฟยหมดคำพูด ฉันจะเรียกเก็บเงินจากครูได้ยังไง
ครู่ต่อมาหวังเจ๋อและเหอหมิงถังแทบจะน้ำลายไหล กลิ่นหอมยั่วยวนของมันทำให้พวกอยากอาหารมาก
เมื่อหวังเจ๋อรู้ว่าหานเฟยใส่ผลไม้วิญญาณสามชนิดให้กับหอยเขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร เขาคิดว่าเขาเป็นเจ้าสัวหรอน่ะ
อย่างไรก็ตามหลังจากกัดกุ้งมังกรหวังเจ๋อก็ยอมแพ้
เหอหมิงถังก็กล่าวว่า “หานเฟยขอกุ้งมังกรอีกสองสามตัวให้เหอเสี่ยวหยู”
“ให้ฉันด้วย”
ทันใดนั้นเสียงของผู้หญิงที่ชัดเจนก็ดังขึ้นมา
