ผู้ชายหรือผู้หญิงทำงานอยู่บ้าน – คุณคิดว่าประเพณีนั้นล้าสมัยไหม?
ผมคิดอย่างนั้น เพราะผมรู้จักครอบครัวที่ “พังทลาย” เพราะเรื่องแบบนี้
ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีคนไม่เหมาะกับการทำงานในโลกใบนี้
ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงก็ทำงานได้
ไม่สำคัญว่าชายหรือหญิงมีหน้าที่ทำงานบ้าน
ดังนั้นถึงไม่มีใครบ่นถึงความฝันของผมที่อยากเป็นสามีที่ทำงานบ้านเต็มเวลา
◇ ◆ ◇
มีไอดอลดังบางคนในชั้นเรียนของผม
เธอชื่อเรย์ โอโตซากิ ผมบลอนด์แสนสวยลูกครึ่งฝรั่ง และสไตล์ที่เฉียบขาดจากนักเรียนมัธยมปลาย โดยปกติแล้ว การแสดงออกทางสีหน้าของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปมากจนยากที่จะเข้าใจสิ่งที่เธอคิด แต่การแสดงออกทางสีหน้าของเธอบนเวทีนั้นน่าดึงดูดใจมากพอที่จะดึงดูดทุกคน
“โอโตซากิซัง! ผมดูรายการเพลงเมื่อวาน! เพลงใหม่สุดยอดมากเลย!”
“ขอบคุณนะ”
“โอโตซากิซัง! ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหม?”
“ได้สิคะ”
โอโตซากิรายล้อมไปด้วยทุกคนในชั้นเรียนในวันที่
กลุ่มไอดอล “มิลเฟย์สตาร์” เดบิวต์เมื่อสองปีที่แล้ว
พวกเขาเป็นที่รู้จักในนาม มิลสตาร์ และประกอบด้วย เรย์ คาน่อน มีอา และ โอตาซากิ
แน่นอนว่าไม่มีใครในโรงเรียนนี้ไม่รู้จักเธอ แทนที่จะเป็นการพูดเกินจริงที่จะบอกว่าทุกคนเป็นแฟนคลับ และผม ชิโดะ รินทาโร่ ไม่ใช่แฟนคลับของ มิลสตาร์
ใม่ใช่ว่าผมไม่ได้ชอบพวกเธอ แต่ผมก็ชอบนิดหน่อย แต่ผมไม่คิดว่าจะเรียกตัวเองว่าแฟนคลับได้
เพราะผมไม่ค่อยสนใจไอดอลตั้งแต่แรก
ผมแค่สนใจนิดหน่อยเพราะผมเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ
“โอโตซากิซัง ยังคงดังเหมือนเดิมเลย”
ยูกิโอะ อินาบะ เพื่อนสนิทที่นั่งด้านหน้าที่พูดกับผม
สำหรับผู้ชาย เขามีร่างกายที่ผอมบาง และถึงแม้จะเป็นการหยาบคายที่ได้พบเขาครั้งแรก แต่บางครั้งหลายๆคนก็นึกว่าเขาเป็นผู้หญิง
ผมไม่ค่อยสนใจโอโตซากิเท่าไหร่ และรู้สึกเห็นใจที่เธอต้องอยู่ท่ามกลางวงล้อมเพื่อนร่วมชั้นตลอดเวลา
“เพลงใหม่ที่ร้องในรายการเพลงเมื่อวานมีเนื้อหาค่อนดุดัน นายไม่สามารถตำหนิเหล่าแฟนคลับของเธอที่ตื่นเต้นกับเพลงได้หรอกนะ”
“รินทาโร่ นายมักจะพูดว่านายไม่ใช่แฟนคลับ แต่นายฟังเพลงใหม่ของพวกเธอแล้วใช่ไหมละ”
“ผมแค่อยากจะฟังเพลงที่ได้รับความนิยม แต่จะฟังแค่งานนอกเวลางานเท่านั้น”
“อืม … แต่รินทาโร่ที่บอกว่าไม่อยากทำงานก็ยังจะทำงานพาร์ทไทม์ได้ ผมแปลกใจนิดหน่อยนะ”
“ตอนนี้ผมต้องหาเลี้ยงชีพตัวเอง แต่สุดท้ายผมจะหาใครสักคนที่จะเลี้ยงผมได้และผมจะเป็นสามีที่ทำงานบ้านเต็มเวลา”
“มันเป็นเป้าหมายที่สูงสุดของนายเสมอเลยใช่ไหมละ”
ทุกครั้งที่ผมเล่าเรื่องนี้ ยูกิโอะรู้สึกทึ่งทุกครั้ง อย่างไรก็ตาม “การไม่ทำงาน” เป็นเป้าหมายในชีวิตของผมที่ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าใครจะพูดอะไร ผมจะไม่เปลี่ยนเป้าหมายนี้
“ว่าแต่ วันนี้นายทำงาน พาร์ทไทม์ หรือเปล่า”
“วันนี้ต้องผมทำหนะ มีเรื่องเร่งด่วนเข้ามา ผมดีใจนะเพราะจะได้ค่าแรงต่อรายชั่วโมงเพิ่มขึ้นด้วย”
ขณะพูดเช่นแบบนั้น ประตูห้องเรียนก็เปิดออก และอาจารย์ก็เข้ามา
การสนทนาของผมกับยูกิโอะก็ถูกขัดจังหวะ และเพื่อนร่วมชั้นที่กำลังล้อมโอโตซากิก็กลับไปนั่งที่
ทันทีที่เริ่มเรียน ผมมองไปทางด้านข้างของโอโตซากิ
(ไม่ว่าจะมองมุมไหนเธอก็สวยงาม)
เป็นเรื่องยากที่จะบอกได้จากการแสดงออกทางสีหน้า แต่ตราบใดที่เธอเป็นไอดอล เธอก็จะต้องผ่านความยากลำบากและปัญหามามากมาย
เธอคงจะมีปัญหามากแน่ๆ — พอคิดอย่างนั้นผมก็หันหน้าไปหากระดานเพื่อเรียน
[ นี่เป็นผลงานแรกที่ผมแปลนะครับ มีคำไหนผิดพลาดไปต้องขออภัย สามารถแนะนำกันมาได้นะครับ ผมจะเอาไปปรับปรุงในตอนต่อไป ]
