Infinite Competitive Dungeon Society – บทที่ 125 – ในโลกที่มีพระอาทิตย์ตก (3)

Infinite Competitive Dungeon Society - บทที่ 125 – ในโลกที่มีพระอาทิตย์ตก (3)

บทที่ 125 – ในโลกที่มีพระอาทิตย์ตก (3)

ในเช้าวันต่อมาฉันได้ตื่นขึ้นมาบนเตียงชั่วคราวที่ฉันได้เอามาติดตั้งไว้ข้างๆเตียงตัวเก่าเพราะว่ารูเดียต้องการที่จะอยู่กับฉันแม้แต่ตอนหลับ ฉันก็ไม่มีทางเลือกได้แต่ติดตั้งเตียงชั่วคราวนี้ นอกจากนี้เพราะว่าฉันจำเป็นต้องนอนเพียงแค่ 2 ถึง 3 ชม. ฉันก็เลยให้เตียงของฉันกับรูเดียและมานอนหลับในเตียงชั่วคราว

ไม่ว่ายังไงเพราะว่าฉันยังคงต้องการที่จะนอนหลับอีกซักพักหนึ่ง ฉันก็ได้ปิดตาลงอีกครั้ง แต่ว่าไม่นานนักตาของฉันก็ได้เปิดขึ้นมาใหม่เนื่องจากการสั่นเล็กน้อยที่เกิดขึ้นกับมือของฉัน ในเวลาเดียวกันฉันก็ได้ตระหนักถึงสิ่งที่ทำให้ฉันตื่นขึ้นมา ฉันได้ถูกรูเดียจับมือเอาไว้อยู่

“รูเดีย เธอตื่นแล้วหรอ?”

“….อือ”

“โอเค เธอสามารถเปลื่ยนเสื้อได้เลย ฉันจะหันไปทางอื่นแล้วก็…หืม?”

รูเดียได้เงยหัวขึ้นมาจากผ้าห่ม เมื่อตาของเธอสบกับฉันทันใดนั้นหน้าเธอก็แดงขึ้นและมุดกลับลงไปในผ้าห่ม แม้อย่างนั้นเธอก็ยังคงไม่ยอมปล่อยมือฉัน เกิดอะไรขึ้นเนี้ย?

“มีอะไรหรือป่าวรูเดีย?”

“มะ…ไม่มีอะไรทั้งนั้น…!”

“บอกมาได้เลย ฉันเป็นห่วงนะ บอกมาสิ”

“มันไม่มีอะไร….ฉันเพียงแค่เพิ่งจะตระหนักได้ว่าฉันเป็นเศษสวะมนุษย์ที่แย่ที่สุด…!”

“นั่นไม่ใช่ ‘ไม่มีอะไร’ แน่ๆ”

“อะ ออกไป ฉันไม่สามารถจะคิดมันออกถ้าฉันอยู่กับนายในตอนนี้”

“เอาล่ะ ฉันจะไป….แต่ว่าเธอต้องปล่อยมือฉันก่อน”

ฉันได้เอามือของรูเดียที่จับอย่างแน่นหนาฉันอยู่ออก ผู้หญิงคนนี้ไปเอาแรงมาจากไหนกันนะ?

แต่ว่าหลังจากที่ฉันเอามือออกมาได้ รูเดียก็ได้มาจับมือของฉันอีกครั้ง แทนที่จะปล่อยให้ฉันดึงเธอขึ้น เธอแม้แต่ดึงฉันเกือบตกลงไปในผ้าห่มกับเธอ ฉันได้หยุดเอาไว้ได้เพราะว่าฉันแข็งแรงกว่านักบวช แต่ว่าฉันได้เผลอดึงผ้าห่มออกมาและมองใบหน้าที่แดงซ่านของรูเดีย

“เฮ้”

“ขะ ขอโทษ อยู่กับฉันเถอะนะ ฉันขอโทษ อยู่ที่นี่เถอะนะฉันขอร้อง”

“….โอเคๆ”

ในท้ายที่สุดฉันก็ได้ปล่อยให้แขนถูกรูเดียจับเอาไว้ รูเดียได้เปลื่ยนเสื้อในขณะที่ฉันหันหน้าไปทางอื่น ฉันคิดว่าฉันเกือบจะต้องตายจากความอึดอัดนี้

รูเดียกำลังสวมใส่ชุดเดรสสีขาว แม้ว่าจะมีการตกแต่งด้วยริบบิ้นอยู่ส่วนต่างๆของเดรสเป็นครั้งคราว เธอก็จะสวมใส่ชุดเดรสสีขาวเสมอเมื่อเธออยู่ในบ้าน มันทำให้ความสนใจของฉันอยู่ภายใต้ขาเรียวสีขาวภายใต้ชุดเดรส เธอนี้มักจะน่าทึ่งได้เสมอเลย

“ฉันคิดว่าฉันเพิ่งจะตื่นขึ้นมาเป็นผู้ใช้พลัง”

“อะไรนะ!?”

การตื่นขึ้นมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงกับคนจากโลกเท่านั้นไม่ใช่หรอ!? คนจากโลกอื่นก็มีเหตุการณ์แบบนี้ด้วยหรอ!? ในขณะที่ฉันจ้องไปที่เธออย่างตกใจ รูเดียก็ได้จ้องมองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มน่ายินดี

“น่ารังเกียจ”

“มันไม่ใช่ธุระอะไรของเธอนี่”

“หุหุ นายนี่น่ารังเกียจจริงๆ…มาใกล้ๆนี่”

“ฉันจะน่าเกลียดยังไงมันก้ไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือพลังของเธอ…”

“โอ้ ปฐพี”

ฉันยังคงอยู่ที่เดิมแต่ว่าพื้นข้างล่างของฉันได้ขยับเข้าไปหาเธอ ฉันตกใจขึ้นมาอีกครั้ง ‘ปฐพีอะไร?’ นี้มันชั้นที่ 2 นะ! ฉันได้ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนับตั้งแต่ที่ฉันตื่นขึ้นมา

รูเดียได้เอื้อมมือออกมาและลูบหน้าของฉันด้วยมือของเธอ ฉันได้พยายามอย่างมากที่จะไม่กัดนิ้วของเธอและเปิดปากออกมา

“รูเดียพลังของที่ตื่นขึ้นมาคืออะไร?”

“อืมม ฉันสามารถจะควบคุมแผ่นดินและสามารถจะใช้มันเป็นพลัง มันเป็นพลังที่มีพื้นฐานขึ้นมาจากความเชื่อมั่นนับถือในวิญญาณ บางทีมันอาจจะดีกว่าถ้าพูดว่ามันขึ้นตามความเชื่อในธรรมชาติ”

เธอไม่ได้โกหก แม้ว่าฉันจะไม่ได้ระวังตัว มันก็ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่ได้ตระหนักถึงการเคลื่อนไหวทั้งหมดของฉัน บางทีพลังที่ตื่นขึ้นมาของเธอแข็งแกร่งกว่าความสามารถในการรักษาซะอีก

“อือ ถ้าฉันมีพลังนี้เมื่อตอนอยู่ในทวีปรูก้า….ไม่สิ มันไม่ใช่เวลาจะมาคิดแบบนี้”

“ใช่แล้ว ฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะตื่นเป็นผู้ใช้พลังในโลกเหมือกัน แล้วแบบนี้เธอจะสัมผัสฉันไปอีกนานไหม?”

“ในความฝัน….ฉันได้เจอกับคนหลายๆคนที่ฉันไม่รู้จัก”

“เมื่อไหร่เธอจะหยุดสัม…ฝันหรอ?”

“อือ”

รูเดียได้เมินคำถามของฉันและพูดด้วยเสียงเบาๆ ฝันหรอ? อา ความฝันนั้นน่าจะเป็นตัวที่ทำหน้าที่ในการกระตุ้นความสามารถให้ตื่นขึ้นมาและแสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ในอนาคต… แน่นอนว่ากับสิ่งที่เกิดขึ้นในทวีปลูก้า ฉันได้ยืนยันว่ามันไม่ได้เป็นความจริงไปทั้งหมด แต่ว่าบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายๆกันก็เกิดขึ้น ฉันได้เริ่มรู้สึกอยากจะรู้ในความฝันของเธอ

“ฉันก็อยู่ในความฝันกับเธอด้วยไหม?”

“อือ นายก็อยู่ที่นั่น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันยากที่จะควบคุมตัวเอง”

“ฉันที่อยู่ในความฝันของเธอแล้วเธอก็ควบคุมตัวเอง…..เดี่ยวก่อนนะ เธอบอกว่าการควบคุม?”

“รูเดียเธอดูหายใจติดขัดนะ เธอไม่สบายหรือป่าว?”

ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจฉันได้จับมือของรูเดียเอาไว้ ในเวลาเดียวกันประตูก็ได้เปิดขึ้นมา แม่ได้ยืนอยู่ที่นั่นด้วยรอยยิ้ม

“ลูกมันดีนะที่มีสุขภาพที่ดีในตอนเช้า แต่ว่าลูกช่วยรอจนกว่ามันจะถึงตอนกลางคืนได้ไหม?”

“อะไรนะ!?”

“ลูกสาวคนใหม่ แม่ว่ามันจะดีกว่านะถ้าจะมีอารมณ์กันในตอนกลางคืนนั่นมันจะดีที่สุด เอาล่ะไปกินข้าวเช้าข้างล่างกันเถอะ”

“…ค่ะ แม่”

“ลูกสาวคนใหม่!? ทำไมแม่ถึงเรียกรูเดียแบบนั้นล่ะ? รูเดียเธอรู้ไหมว่านั่นหมายถึงอะไร หืม”

ฉันคังชินชายในหมู่ชายเกือยแล้วที่จะต้องการเป็นสามีในวัย 21 ปี

“ถ้างั้นไว้เจอกันนะ”

“คุณเจ้าชายไว้เจอกันนะ!”

“ใช่ รูเดีย แล้วก็ชูนะด้วย ทั้งคู่ไว้เจอกันนะ”

“แต่ว่า…..”

ในคฤหาสน์ของฉันซึ่งได้กลายเป็นบ้านกิลด์ ฉันได้เห็นรูเดียและชูนะอยู่ รูเดียได้พบว่ามันยากที่จะแยกจากฉัน ในขณะที่เธอเกาะฉันแน่นหลังจากที่แยกห่างสักสองสามก้างเธอก็จะเริ่มตกใจ หลังจากนั้นเธอก็จะพูดซ้ำไปซ้ำมา ฉันไม่สามารถปล่อยไว้แบบนี้ได้ ดังนั้นฉันก็เลยส่งเธอให้กับชูนะ”

“ชูนะฝากดูแลเธอด้วยนะ”

“คะ ค่ะ! คุณเจ้าชาย แล้วคือว่า….คุณกำลังเดทกับรูเดียหรอ…?”

“ไม่อะ พวกเราเป็นแค่เพื่อนนะ….โอ้!”

“ตาย!”

น่าแปลกมากที่รูเดียทำสำเร็จในการแยกออกมาจากฉัน! แต่ว่ามันน่าเสียดายที่ฉันไม่รู้ว่าเพราะทำไม

ชูนะได้ยิ้มขมในขณะที่เฝ้ามองพวกเรา แต่ว่าเธอก็ได้กำหมัดแน่และพูดออกมาอย่างมีความสุข

“ดังนั้นฉันยังคงมีโอกาส….”

“ชูนะไปกันเถอะ…ตลอดไป!”

“กรี๊ด! ระ รูเดีย ไม่ ขอโทษ ฉันขอโทษ!”

เมื่อมองดูพวกเธอคุยกันเสียงดัน ฉันก็ได้เห็นพวกเธอจากไปสู่ดันเจี้ยน มันดูเหมือนว่ารูเดียจะจัดการกับชูนะ แต่ฉันก็เชื่อว่านั้นเป็นการแสดงออกถึงความสนิทสนมกัน ฉันก็เลยได้มุ่งหน้าไปดันเจี้ยนเช่นกัน

เวลาจะผ่านไปอย่างช้าๆถ้าคุณรู้สึกเบื่อ หลังจากที่ได้ส่งรูเดียเข้าดันเจี้ยนไปแล้ว ฉันก็ได้ทำการล่าเวนดิโก้สามครั้งและฝึกเทคนิคหอกของฉัน แม้ว่าฉันจะรู้ว่ามันสำคัญแค่ไหน แต่ด้วยความรู้สึกเบื่อและเหนื่อยหน่าย ฉันก็รู้สึกเหมือนกับกำลังบังคับตัวเองให้ทำแบบนั้น

ถ้าหากว่าจะมีด้านดีก็คือฉันได้มั่นใจว่าฉันได้ชินกับเทคนิคหอกและวงจรเพรูต้าที่ฉันฝืนบังคับให้เลเวลอัพแล้ว ฉันคิดว่าจะใช้แต้มทักษะเพื่อเพิ่มเลเวลพวกนี้อีกครั้ง แต่เนื่องจากว่าฉันไม่มั่นใจว่าจะได้รับแต้มทักษะเพิ่มขึ้นอีก ฉันก็เลยได้ตัดสินใจที่จะเก็บมันเอาไว้ก่อน

[การปีนดันเจี้ยนด้วยตัวคนเดียวมันน่าเบื่อ]

“โอ้? นั่นมันคาดไม่ถึงเลยนะ ฉันไม่คิดว่าเธอจะอยากทำงานกับปาตี้มากแบบนี้”

ด้วยการอ้อมหลบแขนเวนดิโก้ ฉันได้ตอบกลับข้อความไป

[ฉันต้องการจะเข้าปาตี้กับชินเร็วๆ นอกจากนี้ชินก็ยังไม่ได้มามหาลัยในวันนี้]

“ขอโทษนะ แต่ว่าฉันให้ความสำคัญกับการต่อสู้เพียงคนเดียวนะ”

เหตุผลที่ฉันไม่ไปมหาลัยเพราะว่ามันเป็นการยากที่จะแยกจากรูเดีย

[ฉันรู้ว่ามันเป็นเพราะนายอาย]

“ไม่ มันไม่ใช่แบบนั้น…”

ฉันได้ตอบกลับไปอย่างจริงใจในขณะที่แทงหอกไปที่ตาของเวนดิโก้และปล่อยสายฟ้าเข้าไป ฉันได้กระโดดขึ้นไปหลบมือของเวนดิโก้ที่กรีดร้องอยู่

“ตอนนี้เธอกำลังอยู่ชั้นที่เท่าไหร?”

[ชั้นที่ 40 ยมทูตได้ฆ่าฉันไปแล้ว]

“เยี่ยม ฉันไม่คิดว่าเธอจะผ่านมันมาได้อย่างง่ายดาย”

[อึก ในครั้งแรกมันได้มาโผล่ด้านหลังของฉันแบบปุบปับและฆ่าฉันไป ในครั้งที่สองฉันได้พยายามอย่างดีที่สุดในการจดจำรูปแบบมัน แต่ว่าทันใดนั้นก็ได้มีเคียวถูกยิงออกมาจากท้องและฆ่าฉัน]

“ไม่ใช่ว่าฉันได้บอกเธอเกี่ยวกับกลยุทธ์ในการเอาชนะยมทูตแล้วหรอ?”

[ฉันไม่ใช่สัตว์ประหลาดอย่างชินนะ!]

ดูเหมือนว่าบอสชั้นที่ 40 จะไม่ใช่ชั้นที่จะเอาชนะได้ง่ายๆด้วยพรสวรรค์และพลังเวทย์ มันทำให้รู้สึกเหมือนว่ายมทูตเป็นหนึ่งในผู้บังคับบัญชาที่แข็งแกร่งที่สุด เมื่อเธอได้อาชนะมัน เธอก็ไม่น่าจะมีปัญหาจนกว่าจะถึงชั้นที่ 0 นอกจากนี้เธอก็อาจจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าชั้นที่ 50 อีกด้วย

….แน่นอนว่าการที่เยอึนก็น่าจะสามารถมีวิธีรับมือกับพลังความเย็นเช่นกัน ในขณะที่ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันก็ได้หลบมือของเวนดิโก้และไปหยุดบยหัวของมัน

“เพื่อนของฉันคนหนึ่งกำลังจะไปถึงชั้นที่ 40 ทำไมเธอไม่ลองไปล่ากับพวกเขาดูล่ะ?”

[เพื่อนหรอ? แน่นอน! เพื่อนของชินทั้งหมดเป็นคนดีใช่ไหม?]

“อืมม ใช่สิ ใช่แล้ว”

มันเป็นช่วงเวลาที่ดี ถึงแม้ว่ารู้เดียจะแข็งแกร่งขึ้นเมื่อพลังตื่นขึ้นมา แต่ว่าการเพิ่มเยอึนไปด้วยจะทำให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก

[เฮะๆ ฉันอยากจะพบพวกเขาเร็วๆนี้ มะ ไม่ต้องกังวลนะ! ฉันเพียงแค่กำลังรอคอยไปที่จะได้พบกับพวกเขาในฐานะเพื่อนนะ ฉันไม่ได้หมายความว่าฉันกำลังมองหาผู้ชายคนอื่นนะ!]

“หนึ่งในนั้นเป็นพี่สาวคนโตของหัวหน้าปาตี้คนเก่าของเธอ เธอชื่อว่าเพลรูเดีย ถ้าเป็นไปได้อย่าพยายามพูดถึงน้องสาวของเธอ”

[….ผู้หญิง?]

“อือ ใช่แล้วล่ะ”

ฉันได้ส่งฮีโรอิค สไตรค์เข้าไปที่หน้าผากของเวนดิโก้ที่พยายามจะจับฉันโดยไม่สนใจอะไร แล้วตามไปด้วยสายฟ้าสีขาวจู่โจมต่อเนื่อง

[เพื่อน…แต่เป็นผู้หญิง? แฟน?]

“เธอเป็นแค่เพื่อนเหมือนเธอกับฉันไง”

[ฉันเกลียดชิน]

“ยังไงก็เถอะ ปฏิบัติกับเธอดีๆนะ โอเค? เธอเพิ่งจะเสียน้องสาวไปไม่นานมานี้…”

[โอเคเลย]

หลังจากคุยกับเยอึนแล้วฉันก็ได้จบการต่อสู้กับเวนดิโก้ สูญเสียน้องสาว หือ…มันเป็นคำที่ออกมาจากคนที่ฆ่าเธอ ฉันรู้สึกอยากจะอ้วก แม้ว่าชินะจะพยายามฆ่าฉันก่อน แม้ว่าเธอจะทรยศต่อโลกและไปเข้าพวกกับเดม่อนลอร์ด ครั้งหนึ่งเธอก็เคยเป็นเพื่อนกับฉันและเป็นน้องสาวของรูเดีย มันไม่ได้เปลื่ยนความจริงที่ว่าฉันฆ่าเธอไปเลย

[เลือกรางวัลของคุณ
1.รองเท้าขนเวนดิโก้
2.คริสตัลเยือกแข็ง]

[คุณได้กินคริสตัลเยือกแข็งจนถึงขีดจำกัด ความต้านทานและความสัมพันธ์พลังงานเยือกแข็งเพิ่มขึ้นอย่างมาก! พลังเวทย์ของคุณเพิ่มขึ้น 6! การกินมากกว่านี้จะไม่เกิดผลใดๆ]

“…เอ๊ะ”

ทันใดนั้นฉันก็ได้ตระหนักได้ว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ฉันได้เริ่มเคลียร์เวนดิโก้

Infinite Competitive Dungeon Society

Infinite Competitive Dungeon Society

ICDS, 무한경쟁던전사회
Score 7.8
Status: Ongoing Type: Author: , , Artist: Released: 2015 Native Language: Korean
อ่านนิยาย Infinite Competitive Dungeon Society เรื่องย่อ : เหตุการณ์ดวงจันทร์แฝดคือจุดเริ่มต้นชองการเปลื่ยนแปลงทุกอย่าง เพราะการปรากฏตัวของมอนสเตอร์และดันเจี้ยนในสังคมยุคใหม่ และผู้ที่ใช้ความสามารถของเขาต่อสู้กับมัน โลกได้กำลังเผชิญหน้ากับประวัติศาสตร์ครั้งใหม่ นี่คือกำเนิดขึ้นของแหล่งพลังงานชนิดใหม่ๆ และอาชีพดั้งเดิมมากมายได้หดหายไป สามัญสำนึกปกติได้ถูกเปลื่ยนแปลงไปและจินตนาการได้กลายมาเป็นความจริง

Comment

Options

not work with dark mode
Reset