บทที่ 192 – วิญญาณสัมบูรณ์ (4)
[ก๊าซซซซซซ]
“โรโร่จบชีวิตมันซะ”
[ก๊าซซซซซซซซ]
ดวงกว่าได้สะบัดเขาทั้งสองข้างของมันและทุ่มผู้กินมานาลงไป ในเวลาเดียวกันหนวดของผู้กินมานาก็ได้เริ่มละลายกระดองของดวงกว่างช้าๆ ท่าทางของเดซี่ได้เปลื่ยนไป
“นะ นั่นมันอะไร? กระดองขอโรโร่ไม่สามารถจะถูกละลายได้ด้วยการโจมตีทางกายภาพนะ”
“เธอยังไม่ได้รับข้อความการจู่โจมใช่ไหม? มันเป็นผู้กินมานา! ผู้ กิน มา นา นะ! มันกำลังกินมานาที่เสริมพลังให้กับกระดองของโรโร่”
“ทำไมนายถึงมาสู้กับเจ้าสัตว์ประหลาดบ้าๆแบบนี้”
“เพราะว่าพวกเราหนีไปไม่ได้ ฉันจะบอกให้เธอรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ทีหลัง”
“ดึงมานาทั้งหมดออกไม่ ไม่เช่นนั้นมันจะไม่ตาย”
ความมั่นใจของเธอในตอนแรกได้หายไปและเธอดูจะกังวลเล็กน้อย
“ไม่ว่าลักษณะภายนอกมันจะเจ็บยังไง แต่ถ้ามันยังมีมานาเหลือมันจะฟื้นฟูกลับมา มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิต”
“ถ้างั้นคือมันได้ใช้มานาเพื่อสร้างร่างกายใหม่ตลอดเวลาหรอ? นั่นมันหมายความว่าถ้าเราไม่สามารถทำให้มานามันหมดลงก็จะไม่มีทางเอาชนะมันได้สินะ
“ฉลาดนี่…ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปแล้วล่ะ”
ด้วยแบบนี่ดวงตาของเดซี่ได้กระพริบขึ้น มอนสเตอร์จำนวนมากได้เริ่มปรากฏตัวขึ้นมาบนท้องฟ้า พวกมันคือมอนสเตอร์ที่ฉันได้ขายให้กับเธอไป หนอกเหนือไปจากเดรกที่เธอขี่และดวงกว่างแล้วก็ยังมี ไซครอปลอร์ด ราชินีตักแตนและมอนสเตอร์หลากหลายชนิดในโลกแมลงซึ่งทั้งหมดต่างก็เป็นอันเดต
“เธอสามารถควบคุมมันทั้งหมดได้ในเวลาเดียวกันเลยงั้นหรอ?”
“ฉันเป็นผู้สมัครสืบทอดของฮีโร่ น่าทึ่งมากๆเลยใหม่
ถ้าเธอไม่แข็งแกร่ง จักรวรรดิก็คงจะไม่ให้กิลด์แมลงป่องทะเลทรายมาขัดขวางไม่ให้เธอไปได้ไกลอยู่แล้วล่ะ…. มันเพียงแต่ว่าวิธีของพวกนั้นมันไม่ได้ดีทื่สุด ตั้งแต่ที่ฉันสามารถจะรับเดซี่เข้ามาสู่กิลด์ของฉันเพราะแบบนั้น บางทีฉันอาจจะควรขอบคุณพวกนั้นเลยก็ได้ ถ้าพวกนั้นยังมีชีวิตอยู่ในโลกที่ล่มสลาย เมื่อฉันได้ไปที่นั้นฉันก็จะไปตอบแทนพวกเขาแน่ๆ แต่แน่นอนว่ามันเป็นไต้ฝุ่นคลั่งน่ะนะ
มอนสเตอร์ที่ซึ่งได้โผล่ขึ้นมาเหนือหัวเราในตอนนี้ได้เปลื่ยนตำแหน่งกันเมื่อเดซีได้กระพริบดวงตามารของเธอ จากนั้นฉันก็ได้เข้าใจว่าเดซี่กำลังใช้พลังของดวงตามาร มันช่วยให้เธออ่านความคิดของผู้อื่นและส่งความคิดของเธอไปยังพวกเขาได้ เมื่อได้ใช้พลังนี้จึงทำให้เธอสามารถสั่งกองทัพอันเดตของเธอได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพตามที่เธอต้องการ
มอนสเตอร์ประเภทอันเดตทั้งหดมของเดซี่ได้เคลื่อนไหวราวกับว่ามันมีชีวิต มันทั้งกัดและเผาหนวดของผู้กินมานาเพื่อที่จะไม่ให้หนวดไปโจมตีที่เดซี่กับฉัน แถมแม้แต่ยังคว้ามอนสเตอร์บนท้องฟ้าลงมาฆ่าเพื่อที่จะไม่ให้ผู้กินมานาได้ฟื้นมานาอีกด้วย กองทัพของเดซี่ได้ทำทั้งหมดนี่ได้อย่างง่ายดาย
“เดซี่ เธอนี่น่าทึ่งจริงๆ..”
“ตอนนี้ตานายแล้วคังชิน แสดงพลังของหัวหน้ากิลด์มา”
เธอกำลังพยายมามจะสั่งฉันเหมือนกัน เอ๊ะ? เดซี่ได้เหวี่ยงแส้ของเธอลงมาบนหลังของเดรกและฉันก็ได้ยกหอกขึ้น แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรออกมาก็ตาม แต่ว่าฉันทำมันไปแล้ว ฉันได้พุ่งเข้าไปหาผู้กินมานาและอัญเชิญภูติธาตุออกมา
“ริยู ชาราน่า”
[อื้อ]
[ฉันพร้อมแล้ว]
“ไพก้าแสดงรูปธรรม”
“โอเครนายท่าน”
ภูติธาตุทั้งสามตนได้บินอยู่เยื้องหน้าของฉันอย่างร่าเริง ไพก้าได้ปรากฏออกมาตามแบบร่างมังกรของของเธอและเปล่งออร่าสายฟ้ามาอย่างดุดัน
“ป้องกันคนๆนั้นจากการถูกโจมตี ริยูหยุดหนวดด้วยน้ำแข็ง ชาราน่าเสริมพลังให้ริยู ไพก้าพยายามทำให้มันเป้นอัมพาตให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
[ไม่ต้องห่วงสายฟ้าของฉันสามารถจะเผามานาได้]
ไพก้าได้ตะโกนออกมาเหมือนๆเตย หลังจากนั้นบอลสายฟ้าก็ได้ปะทะเข้ากับผู้กินมานาซึ่งได้สร้างเสียหายที่มากกว่ามันจะดูดกลืนได้ซึ่งเป็นผลให้ร่างกายของมันไหม้เกรียมไปเล็กน้อยและหนวดที่รัดโรโร่อยู่ได้หลุดไป
[ก๊าซซซซซซซซ]
[เอากลิ่นเน่าเหม็นไปไกลๆข้านะ]
“นั่นแหละฉันกำลังจะเข้าไปหาแกไงไอเวร”
หนวดที่บินเรามานาพวกเราได้ถูกแช่แข็งไปด้วยพลังของริยู จากนั้นก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ภูติธาตุทั้งสามได้ร่วมมือกันโจมตีหนวดที่ผุดออกมาจากพื้นพร้อมๆ กันและไพก้าก็ได้ใช้มานาของฉันไป 1% ทุกวินาที แต่ว่าฉันก็รู้ในวิธีที่จะเติมเต็มในมานานี้
[คิดว่าข้าจะปล่อยให้ทำงั้นหรอ!]
“ฉันก็คิดงั้นแหละ”
“ลบล้าง”
[ก๊าซซซซซซซซซ]
ด้วยเสียงของเดซี่ทำให้กองทัพอันเดตของเธอร้องเสียงแปลกๆออกมาและโจมตีไปที่หนวดอย่างสุดแรง ในเวลาเดียวกันไพก้าก็ได้ใช้พลังมานาของฉันมากขึ้น เธอได้โยนหอกสายฟ้าเข้าใส่ร่างของผู้กินมานา จากนั้นฉันก็กระโดดขึ้นไปบนร่างของมันและง้างหอกออกมาราวกับจะขว้างใส่มัน
“ความเร็วศักดิ์สิทธิ์”
‘โจมตีต่อเนื่อง 100 ครั้งโดยที่ขนาดของหอกน้้นแตกต่างไปจากครั้งหอก!’ ในขณะนั้นฉันก็แทงหอกที่ขยายขึ้นไปที่ร่างกายของผู้กินมานาทำให้ร่างกายของมันพ่องขึ้นอย่างบ้าคลั่งและพยายามที่จะกลืนกินฉัน ยังไงก็ตามกำแพงน้ำแข็งก็ได้ปรากฏขึ้นมารอบๆตัวในทันทีและแช่แข็งชิ้นส่องร่างกายของผู้กินมานาและทำให้มันแตกเป็นชิ้นๆ น้ำแข็งของริยูที่ได้ถูกเสริมพลังโดยชาราน่านั้นทรงพลังทั้งในด้านพลังโจมตีและป้องกันอย่างไม่น่าสงสัย
“ฮ่าาาาาาาาาห์”
[ก๊าซซซซซซซซซซ]
ผลของช่วงเวลาแห่งยักษ์นั้นน่าตื่นตาตื่นใจอย่างแท้จริง แม้ว่าฉันจะยังตัวเล็กนิดเดียวแต่ฉันก็สามารถจะใช้หอกยักษ์ได้อย่างอิสระ ในระยะเวลา 3 วินาทีที่รู้สึกเหมือน 30 วินาทีฉันก็ได้กระหน่ำแทงเข้าไปในร่างกายของมัน ฉันต้องการจะระเบิดร่างกายของมันทั้งหมดในคราวเดียว
[เลือดต้องสาปทำงาน ได้รับมานา 10% จากศัตรู]
[เลือดต้องสาปทำงาน ได้รับมานา 10% จากศัตรู]
หลังจากเลือดต้องสาปทำงานสองครั้งร่างกายของฉันก็ได้เอ่อล้นไปด้วยมานา
เพยีงแค่มานา 10% ของมันก็เพียงพอแล้วที่จะเติมเต็มมานาของฉันจนเต็ม แต่ว่าด้วยการเพิ่มขึ้นถึงสองครั้งทำให้มานามันล้นจนเกินไป ในตอนที่ฉันโคจรวงจรเพรูต้าฉันรู้สึกเหมือนร่างกายของฉันมันจะระเบิด ยังไงก็ตามฉันก็ได้คิดเรื่องนี้ไว้แล้ว ฉันได้เทมานาออกไปโดยไม่ลังเลเพื่อสร้างออร่าสีขาวเหนือเพลิงโกลาหลที่ห่อหุ้มหอกอยู่
“ฮีโรอิค สไตรค์”
เพลิงที่น่ากลัวได้ลุกโชนขึ้นบนท้องฟ้าในขณะที่เจาะทะลวงร่างของผู้กินมานาด้วยหอกของฉัน
[ติดคริติคอล]
[ก๊าซซซซซซซซซ]
เพลิงโกลาหลที่รุกโชนอยู่รอบๆหอกได้สร้างความเสียหายที่ร้ายแรงให้กับผู้กินมานามากแล้ว แต่ยยังไงก็ตามออร่าสีขาวนั้นทรงประสิทธิภาพกับผู้กินมานายิ่งกว่า ในตอนนี้มันมีเพียงทฤษฏีเดียวเท่านั้นคือผู้กินมานาไม่สามารถที่จะดูดกลืนมานาบริสุทธิ์ได้ แม้ว่าฉันจะไม่แต่ใจก็ตาม แต่ว่าฉันยังคงมีมานาเหลืออีกมากพอที่จะยืนยันมัน
จากนั้นฉันก็ตามด้วยฮีโรอิคสไตรค์ครั้งที่สองและสาม มานาที่เอ่อล้นในตัวของฉันได้ถูกระบายออกไปและในทางกลับกันฉันก็ได้พิสูจน์แล้วว่าทฤษฏีของฉันมันค่อนข้างจะเป็นความจริง
“ไพก้า”
[เข้าใจแล้ว]
ไพก้าได้บินเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็วและเข้าไปในหอก สายฟ้าสีขาวได้มาห่อหุ้มออร่าสีขาวแทนที่เพลิงโกลาหล ร่างของมันได้ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงอยู่แล้วดังนั้นมันจะดีกว่าที่จะยืมพลังในการโจมตีของไพก้าแทนที่จะไปสร้างไฟเพิ่มอีก
[จะ เจ้าเป็นมนุษย์แน่หรอ?]
ด้วยมานาที่ฉันได้รับมาอีกครั้งหนึ่ง ผู้ใช้มานาก็เริ่มอ่อนแอลงไปอย่างเห็นได้ชัด นอกเหนือจากนี้กองทัพอันเดตของเดซี่ก็กำลังจัดกรตัดหนวดทุกๆเส้นและป้องกันไม่ให้เกิดการฟื้นคืนมาด้วยมานา ถ้าหากมันยังเป็นเช่นนี้ต่อไปมันก็จะตายอย่างแน่นอน
ยังไงก็ตามฉันก็ยังไม่มั่นใจนักว่าเดซี่และภูติธาตุของฉันจะอยู่จนถึงตอนนั้นไหวไหม ที่สำคัญไปกว่านั้นฉันอยากจะจบงานนี้ด้วยตัวเอง ในตอนที่ช่วงเวลาแห่งยักษ์ยังทำงานอยู่
ดังนั้นฉันจึงได้จับหอกที่ขยายใหญ่ขึ้นพร้อมกับแทงไปที่ผู้กินมานาอีกครั้ง
“ฮีโรอิค สไตรค์”
[ข้าจะฆ่าเจ้าแล้วเอาเจ้ามาเป็นมานาของข้า]
[ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นแน่]
“หนวด ตัดหนวดของมันทั้งหมดก่อนเลย”
ท่ามกลางเสียงตะโกนจากทุกๆด้าน ร่างกายและพลังของพวกเราได้ปะทะกัน จากนั้นฉันก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเข้ามาในหูอีกเลย หนวดนั้นต้องการจะเจาะเข้าไปในเกาะของฉัน แผ่นดินได้สั่นสะเทือนในทุกๆครั้งที่ผู้กินมานาโจมตี น้ำแข็งของริยูได้กระจัดกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง พลังของหอกโกลาหลได้ผสมผสานไปกับพลังของไพก้าทำให้ประกายสายฟ้าเกิดขึ้นไปทั่ว
[เลือดต้องสาปทำงาน ได้รับมานา 10% จากศัตรู]
ในตอนที่ฉันได้ยินข้อความฉันก็ได้ระเบิดมานาที่รวบรวมเอาไว้ภายในหอกและทำการระเบิดการโจมตีไปที่ผู้กินมานา”
“ตายซะ ไอ้เจาหนอนไชเกราะ”
อย่าคิดว่าฉันจะลืมที่แกทำลายเพราะของฉันไปนะ
[อ๊ากกก! มะ มานาของข้า….!]
คำพูดของคนที่กำลังจะตายมันน่าจดจำเสมอ จากนั้นร่างกายของมันก็ได้ทันในทันที มานาที่อยู่ในแผ่นดินทั้งหมดได้ถูกดูดกลับไปและรวบอยู่ในจุดๆเดียว
เดี๋ยวก่อนนะนี้มัน…?
“อันตรายคังชิน”
นั่นคือเสียงตะโกนของเดซี่ ยังไงก็ตามฉันก็ไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ในอันตราย การระเบิดของมานานี้ไม่ได้มีเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวอย่างแน่นอน ฉันได้กัดฟันแน่นและโยนตัวไปยังจุดๆเดียว
“ผิวมังกร”
‘อย่าได้ปล่อยให้ฉันล้มนะผิวมังกร อย่าปล่อยให้ฉันล้มนะรอยสักแมลงปีกแข็งทองคำ’
ฉันได้บังตัวผู้กินมานาไว้ด้วยร่างกายของตัวเองซึ่งมันได้ระเบิดตัวเองหลังจากนั้นในทันที
[เหตุการการจู่โจมสำเร็จ! ผู้เข้าร่วมทั้งสี่คนได้ประสบความสำเร็จเหตุการการจู่โจม! ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่นี้จะเพิ่มผลตอบแทนให้มากยิ่ขึ้น! เนื่องจากว่าระดับโดยเฉลี่ยของคุณน้อยกว่าบอสการจู่โจมรางวัลจะถูกเพิ่มขึ้นอีกครั้ง]
[คังชินได้มีผลงานมากที่สุด เลือกรางวัลของคุณ]
[1.หนังสือเวทย์ดูดกลืนมานา
2.หนึ่งล้านหนวด (อีปิค)
3.อิลิกเซอร์ x3
4.ฮูดผู้กินมานา (อีปิค)]
ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าถูกทุบด้วยค้อนจนมึน ฉันได้เกือบตายถึงสองครั้งภายในวันๆเดียว ฉันไม่ได้รู้สึกเหมือนว่าฉันยังรอดอยู่อีกแล้ว
แต่ว่าฉันก็ยังคงไม่ตาย แน่นอนว่าถ้าฉันไม่มั่นใจในระดับหนึ่ง ฉันก็จะไม่พุ่งเข้าไปเอาตัวบังแบบนั้น
“คังชิน คังชิน! บอกฉันสิถ้านายตายแล้ว”
“ฉันจะตอบเธอได้ยังไงถ้าฉันตาย”
ฉันรู้สึกได้ว่าเดซี่กำลังมาอยู่ใกล้ๆฉัน ฉันได้ลุกขึ้นและตะโกนกลับไป หลังจากฉันยืนขึ้น ตัวของเดซี่ที่แข็งทื่อก็ได้ผ่อนคลายลงไป เธอดูเหมือนว่าจะรู้สึกโล่งใจ มันหาได้ยากมากเลยสำหรับเธอที่จะตะโกนแบบนี้ แต่ว่าในวันนี้ฉันก็ได้ยินเธอตะโกนมากกว่าหนึ่งครั้งในวันเดียวแล้ว การจู่โจมระดับ SSS น่าทึ่งมาก
ในขณะที่ฉันกำลังมึนกับความคิดนี้ก็ได้มีเสียงตะโกนอื่นดังขึ้นมาจากด้านบน
“เจ้าชายฉันกำลังจะลงไปแล้ว”
“อ๊าากกกกก! ช่วยด้วย ฉันต้านไว้ไม่ได้แล้ว”
อ่า….ใช่แล้ว เมื่อเห็นเดซี่เอียงหัวและมองไปข้างบน ฉันก็ยักไหล่และพูดออกไป
“ไปจัดการพวกนั้นกันเถอะ”
จากนั้นพวกเราก็ได้ใช้เวลาเพียงแค่ 2 ชม. ในการเก็บกวาดกองทัพทางอากาศและลงมาจากเขา
