บทที่ 47 – เฮอร์มีส
ซอมบี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีผิวเน่าเปื่อย เคลื่อนไหวอย่างผิดปกติโดยที่ไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นมนุษย์เลย และสามารถจะติดเชื้อเหล่านี้ได้หากถูกพวกมันกัดหรือทำให้เป็นแผลซึ่งจะทำให้กลายไปเป็นซอมบี้
แน่นอนว่าฉันไม่เชื่อว่าซอมบี้พวกนี้จะสามารถทะลวงเกราะของฉันมาได้ แม้ว่ามันจะทำได้ แต่พวกมันก็ไม่มีทางจะทำลายผิวของฉันที่ได้รับการเสริมขึ้นมด้วยค่าความทนทานที่สูงของฉัน
ในกรณีสิ่งที่เหลืออยู่ที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีก็คือกลิ่นของซากศพและสายตาของฉันที่ต้องมองไปที่สิ่งที่ไม่น่าดู
“ก๊าซซซ”
“เท็มเพรส”
เท็มเพรสได้กวาดซอมบี้จำนวนมากไปเหมือนกับกระดาษ พวกมันส่วนใหญ่ตายลงไปและบางตัวก็ล้มลงไปครู่หนึ่งจากพิษของหอกดินดำ เนื่องจากว่าฉันต่อสู้กับบอสประจำชั้นแบบคนเดียวเสมอมา ฉันเลยเหมือนกับมาป่าในฝูงแกะเมื่อต่อสู้กับมอนสเตอร์ธรรมดา
“เท็มเพรส! เท็มเพรส!”
“ก๊าซซซซ”
“ก๊าาา”
เมื่อฉันได้ใช้เท็มเพรสอย่างต่อเนื่อง ซอมบี้รอบๆตัวฉันก็ได้ลอยออกไปในทิศทางเดียวกันเหมือนกับโบว์ลิ้ง เลือดที่ติดพิษของหอกดินดำได้กระจายออกไปโดนซอมบี้ตัวอื่นๆและทำให้พวกมันติดพิษเหล่านี้ไปด้วย ฉันรู้สึกเหมือนกับกำลังเล่นเกมยิงปืนอยู่เลยล่ะ แน่นอนว่าไม่ว่าฉันจะมีมานามากแค่ไหนก็ตามแต่ว่าเท็มเพรสใช้มานา 300 ทุกๆครั้งที่ฉันใช้มันฉันจะต้องดื่มมานาโพชั่นระดับต่ำทุกๆนาที
“ไพก้าจัดการด้านั้นที”
[เข้าใจแล้วนายท่าน]
เนื่องจากซอมบี้พวกนี้มันไม่แข็งแกร่งพอให้ฉันจะต้องใช้สปิริตออร่า ฉันเลยให้ไพก้าจัดการอย่างอิสระ เมื่อสายฟ้าของเธอได้แข็งแกร่งขึ้นในทุกๆวัน เธอก็สามารถที่จะจัดการกับซอมบี้ได้ตรวจตัวเองตราบเท่าที่เธอมีมานา มอนสเตอร์ที่ชั้นที่ 21 นี้อ่อนแอมากแต่ว่าพวกมันมีหลายตัว ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถล่าพวกมันแบบเอ้อระเหยไปได้ฃ
[คุณได้รับทอง 70]
[คุณได้รับทอง 80 ]
[คุณได้รับทอง 75 ]
เพราะว่าพวกมันอ่อนแอ พวกมันแต่ละตัวเลยให้เงินน้อยกว่า 100 ทอง แต่อย่างไรก็ตามด้วยจำนวนของพวกมันทำให้ทองได้เพิ่มขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ จากนั้นฉันก็เดินไปผ่านดันเจี้ยนไปเรื่อยๆ เอลลอสได้อธิบายว่าในชั้นที่ 21 มันจะเป็นสถานการณ์ที่ดำเนินไปเรื่อยๆอย่างเต่าคลานและตรึงเครียด แต่ว่าฉันไม่เห็นจะรู้เลยว่าส่วนไหนที่ตรึงเครียดและเอื่อยเชื่อยหรือว่าฉันเป็นเต่าทะเลกันนะ
ด้วยมานาโพชั่นระดับต้ำฉันได้วิ่งไปข้างหน้าเรื่องๆด้วยการใช้เท็มเพรสไปเรื่อยๆ ไพก๊าก็บินอยู่ตรงหน้าฉันและเบาซอมบี้ที่ไม่ได้มาจากด้านหน้าของฉัน ฉันประสบความสำเร็จในการผ่านชั้นที่ 21 ในเวลาเพียงแค่ 2 ชม.
[คุณได้เลเวล 22 คุณได้ระคุณสมบัติในการเข้าสู่ชั้นที่ 22]
[คุณได้รับโบนัสสเตตัส 5 แต้ม]
[ในประวัติศาสตร์ดันเจี้ยนที่หนึ่งทั้งหมด คุณเปป็นคนที่ใช้เวลาในการผ่านดันเจี้ยนชั้นที่ 21 ได้ไวที่สุด สถิตินี้จะได้รับบันทึกเอาไว้ คุณได้รับฉายา ‘ผู้เชี่ยวชาญความเร็วศักดิ์สิธิ์’ ความเร็ซของคุณเพิ่มขึ้นอย่างถาวร 3%]
[ความเร็วศักดิ์สิทธิ์ของคุณได้เป็นระดับ 2 เมื่อคุณใช้มันจะใช้มานา 19% ของมานาทั้งหมดและเพิ่มความเร็ซขึ้น 550% เป็นเวลา 0.55 วินาที]
“ชิน ทำไมนายกลับ…เอ๊ะ? นี้มันคือชั้นซื้อขายชั้นที่ 21 ใช่มั๊ย?”
“ใช่แล้ว ฉันเพิ่งจะผ่านมันมา ทำไมเธอถึงไม่บอกฉันว่าจะได้รับรางวัลสำหรับการทะลวงดันเจี้ยนอย่างนรวดเร็วล่ะ?”
โรเล็ตต้าได้อ้าปากออกมาเหมือนกับคนงี่เง่า จากนั้นเธอก็พุดออกมา
“เพราะว่าฉันไม่คิดว่าจะมีใครผ่านชั้นที่ 21 ในเวลา 2 ชั่วโมง…ปกติแล้วสองเดือนก็นับว่าเร็วแล้ว”
“ชั้นที่ 22 เหมือนกับชั้นที่ 21 มั๊ย?”
“ว่าไง? อา ใช่แล้ว มันเหมือนกันจนกว่าจะถึงชั้นที่ 24 เมื่อถึงตอนนั้นพวกกูลจะเริ่มปรากฏตัวขึ้นมา แต่ว่าเดี๋ยวก่อนนะ อา ชิน!!!”
“เดี๋ยวเจอกันใหม่นะ!”
[คุณได้เป็นเลเวล 23 คุณได้รับคุณสมบัติในการเข้าไปในชั้นที่ 23]
[คุณได้รับสเตตัสโบนัส 5 แต้ม]
[คุณได้ทะลวงผ่านชั้นซอมบี้ชั้นที่ 21 และ 22 อย่างรวดเร็ว คุณได้รับฉายา ‘เพชฌชฆาตซอมบี้’ พลังโจมตีและความต้านทานของคุณจะเพิ่มขึ้น 10% เมื่อต่อสู้กับมอนสเตอร์ประเภทอันเดต ผลนี้จะกลายเป็น 20% เมื่่อต่อสู้กับซอมบี้และกูล]
[คุณได้เป็นเลเวล 24 คุณได้รับคุณสมบัติในการเข้าไปในชั้นที่ 24]
[คุณได้รับสเตตัสโบนัส 5 แต้ม]
[ดันเจี้ยนจะจดจำวันนี้ไปตลอดกลาย คุณได้สร้างสถิติที่ยิ่งใหญ่โดยการเคลีย์ชั้นที่ 21 จนถึง ชั้นที่ 23 ในเวลาเพียงแค่ 5 ชั่วโมง คุณได้รับฉายา ‘สายฟ้าจุติ’ ความเร็วของคุณเพิ่มขึ้นอย่างถาวร 3% ความสัมพันธ์ของคุณกับธาตุสายฟ้าเพิ่มขึ้นอย่างมาก]
[คุณได้รับทักษะพิเศษทักษะติดตัว ‘พุ่ง’ เมื่อคุณวิ่งความเร็วของคุณจะเพิ่มขึ้นอย่างมากและคุณจะไม่รู้สึกเหนื่อยง่าย ความเชี่ยวชาญของทักษะนี้จะเพิ่มมากขึ้นเมื่อคุณวิ่ง]
เมื่อฉันกำลังจะไปที่ชั้นที่ 24 เหมือนที่เคยทำในชั้นก่อนๆ โรเล็ต้าก็ได้รีบวิ่งออกมาจากร้านและขวางทางฉัน มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอออกมาจากร้านขายของ
“ชินหยุด! มันอันตรายมากที่จะพุ่งเข้าไปในชั้นที่ 24 โดยไม่ระมัดระวัง!”
“ฟู่ ฟู่..อะ โอเค ถ้างั้นฉันขอหายใจก่อน”
ฉันได้แข็งแกร่งขึ้นด้วยฉายา โดยการมุ่งเน้นไปที่มันทำให้ฉันทำงานเกินกำลังตัวเอง อย่างแรกเลยในตอนนี้ฉันได้สูดออกซิเจนเข้าไปเพื่อลดความเหนื่อยล้าและกลับมาสงบลง เมื่อฉันมองกลับขึ้นไป ฉันก็เห็นโรเล็ตต้ามองมาที่ฉันอย่างโกรธเคือง
“ไม่ว่าฉายามันจะดีแค่ไหน แต่นายเมินและผ่านชั้นไปในชั้นที่ 22 ซึ่งชั้นกำลังรอนายอยู่ได้ยังไง? เป็นนักสำรวจที่หยาบคายอะไรแบบนี้!
“เอ๊ะ นั่นมันเป็นปัญหาด้วยหรอ?”
“…”
โรเล็ตต้าได้หันหน้าไปเงียบๆ เธอดูเหมือนจะโกรธอยู่
“ขอโทษนะ จากนี้ไปฉันจะแวะไปที่ร้านขายของเสมอเลย ดังนั้นอย่าโกรธเลยนะ”
“…ราเม็ง”
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว ฉันจะเอามาให้เธอด้วย”
“อืมม โอเค ถ้างั้นตอนนี้ก็พักซักหน่อยนะ”
โรเล็ตต้าได้ข่มความโกรธและยิ้มออกมา เพราะว่าเธอต้องการให้ฉันเอามันเออกมา ฉันก็เลยตัดสินใจที่ฉันกินข้าวที่นี่ไปด้วย ฉันได้เอาทำราเม็งให้สำหรับฉันและโรเล็ตต้า เธอก็ได้ให้กำลังใจเสียงดังในขณะที่จ้องมองไปที่ราเม็งที่เดือด
“นี่โรเล็ตต้าฉันได้ยินมาว่ามอนสเตอร์ที่อยู่ชั้นที่ 21 ชึ้นไปจะดรอปตั๋วเข้าสู่พื้นที่พักอาศัยใช่มั๊ย?”
“ใช่แล้วชิน แล้วนายถามเกี่ยวกับมันทำไมหรอ?”
สายตาของโรเล็ตต้ายังคงมองไปที่ราเม็งที่เดือดอยู่ มันเกือบที่จะพร้อมแล้วในตอนนี้
“พวกมันไม่ได้ดรอปมาเลย ฉันได้ฆ่ามอนสเตอร์ไปกว่าหมื่นตัวและนะในตอนที่ผ่าน 3 ชั้นล่าสุดมา”
“นายไม่ควรจะคิดว่ามันง่ายนะ ตั๋วเข้าที่พักอาศัยมันเป็นของโครตหายากเลยนะ”
“โครตหายากเลยหรอ?”
“โครตหายากเลยล่ะ”
โรเล็ตต้าได้หยิบตะเกียบขึ้นมาในขณะที่ตอบอย่างเคร่งขรึม เธอได้บอกให้ฉันส่งราเม็งมาให้เธออย่างเงียบๆ เมื่อส่งชามราเม็งมาให้เธอ ฉันก็บ่นอย่างเงียบๆ
“เว้ยเอ้ย แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้ไปกัน? ฉันจะใช้ตั๋วซื้อคฤหาสน์พิเศษได้ยังไงถ้ายังไม่ได้ตั๋วเข้าไปในพื้นที่นั้นมาเลย?”
“…คฤหาสน์พิเศษ?”
ดวงตาของโรเล็ตต้าได้เบิกกว้างและพร้อมด้วยปากที่เต็มไปด้วยเส้นราเม็. ดูเหมือนเธอจะพยายามกลืนราเม็งลงไปอย่างรวดเร็ว ฉันอดไม่ได้ที่จะมองว่าเธอน่ารัก
“ใช่แล้ว คฤหาสน์พิเศษ ฉันได้รับมันมาจากการล่าอัศวินลิซาร์ดแมนเพียงลำพัง”
“คฤหาสน์พิเศษแห่งเดียวในดันเจี้ยนที่หนึ่งที่ไม่มีเจ้าของก็คือสวนมาเรียนน่า ถ้างั้นก็…โว้วววว!!!”
ทันใดนั้นโรเล็ตต้าก็กำหมัดและยกขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับตะโกนออกมาด้วยความยินดี จากนั้นโรเล็ตต้าก็ค่อยๆสงบลงในขณะที่ลดหมัดลงและหลบเลี่ยงสายตาของฉัน
“โว้วว?”
“มะ มันไม่มีอะไร! มันไม่มีอะไรทั้งนั้น!”
“…”
“มาเถอะ มากินราเม็งกันดีกว่า!!!”
ความลึกลับที่ไม่สามารถเข้าใจได้ได้ปรากฏขึ้นมา
หลังจากที่เติมเต็มกระเพาะด้วยราเม็ง ฉันก็ได้ตรวจสอบอุปกรณ์อย่างรวดเร็วและซื้อน้ำศักดิ์สิทธิ์อีก 5 ขวด จากนั้นฉันก็ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับชันที่ 24 จากโรเล็ตต้า
“ชินนายรู้เกี่ยวกับกูลใช่มั๊ย?”
“น่าจะนะ ถ้าซอมบี้เป็นซากศพที่ฟื้นคืนชีพ ถ้างั้นกูลก็ไม่น่าจะใช่มอนสเตอร์ที่ปรากฏตัวตามหลุมศพและกินศพหรอ?”
“ใช่แล้ว นั่นคือสิ่งที่นักสำรวจบนโลกพูด ยังไงก็ตามต้นกำเนิดหรือวิธีการแพร่พันธ์ของมันไม่สำคัญ สิ่งสำคัญก็คือความแข็งแกร่งของพวกมัน”
เธอได้อธิบายถึงความแตกต่างช่วงใหญ่ของกูลและซอมบี้ อย่างแรกความเร็วของกูลนั้นไม่สามารถเอาไปเปรียบกับซอมบี้ได้เลย แถมพวกมันก็ยังแข็งแรงและหนังเหนียว ผิวของพวกมันสามารถจะสะท้อนเหล็กกลับมาได้อย่างง่ายได้และกรงเล็บของมันก็ทรงพลังอีกด้วย นอกจากนี้แม้ว่าพวกมันจะได้รับบาดเจ็บ แต่พวกมันก็สามารถที่จะฟื้นตัวได้ด้วยการกินเนื้อซอมบี้ตัวอื่นๆ
มันไม่เพียงแค่พลังโจมตี พลังป้องกัน และความเร็วที่สูง แต่มันยังมีโพชั่นติดตัวที่อยู่รอบๆอีกด้วย! เพียงแค่คำอธิบายเกี่ยวกับพวกมัน ก็ได้ทำให้พวกมันน่ากลัวมากแล้ว โรเล็ตต้าได้ชูนิ้วขึ้นมาและให้คำแนะนำ
“เมื่อนายเห็นพวกมัน ก็จัดการตัดหัวหรือแทงหัวใจมันซะ เข้าใจนะ?”
“ชิ ดูเหมือนว่าฉันจะต้องยอมแพ้กับการไปต่ออย่างรวดเร็วซะแล้ว”
“อย่าแม้แต่จะพยายาม ถ้าจำนวนของกูลมันเริ่มเพิ่มมากขึ้น แม้แต่นายก็จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่หายนะ”
“ขอบคคุณสำหรับคำแนะนำนะโรเล็ตต้า”
“นะ นั่นมันเป็นราคา 500 ทองนะสำหรับข้อมูลนี้”
ด้วยคำพูดขอบคุณของฉัน โรเล็ตต้าได้ยกมือขึ้นและมองออกไปด้วยท่าท่าง ‘อุ๊บส์’ ฉันสงสัยว่าทำไมเธอจะต้อองพูดถึงทองในตอนที่ฉันขอบคุณเธอด้วยนะ ชีวิตนี้เต็มมไปด้วยเรื่องลึกลับจริงๆ
ดันเจี้ยนนี้มันมีโครงสร้างเดียวกันทั่วพื้นที่ มันกว้างพอๆกับทางเดินของปราสาทและมีเพดานที่สูงมากจนมองไม่เห็น มีคบเพลิงที่แขวนไว้ตามผนังซึ่งทำให้มีแสงสว่างตามทางเดิน ถ้าคุณเดินต่อไปตมทาง มันก็จะจบด้วยบันไดขึ้นไปสู่ชั้นต่อไป แม้ว่ามันจะมีทางแยกอยู่บ้างแต่ว่าสุดท้ายมันจะนำไปสู่ปลายทางเดียวกัน มันเป็นเพียงเรื่องของทางอ้อมหรือทางตรงเพียงแค่นั้น
อย่างไรก็ตามชั้นที่ 24 มันแตกต่าง อย่างแรกทางเดินมันแคบและมีพื้นที่ไม่แข็ง อย่างที่สองมันมีวัตถุที่ไขว้กันอยู่ติดอยู่ที่นี่และตรงนั่น และก็ยังมีคบเพลิงที่ทำให้เกินลางไม่ดี มันรู้สึกว่าพลังชีวิตของฉันจะลดลงเพียงแค่ฉันอยู่ที่นี่
[ที่นี่มันเป็นสถานที่ๆเต็มไปด้วยความตาย นายท่าน]
ไพก้าได้พูดออกมา ฉันได้จับด้ามหอกและสังเหตุไปที่สภาพแวดล้อมของฉัน แม้แต่พวกอันเดตมันก็ยังได้รับพิษเหมือนกัน พวกมันมีเนื้อและเลือด ในเมื่อพิษของหอกดินดำมันเป็นพิษที่จะผลาญเลือดกัดกินกระดูกฉันก็ไม่ต้องกลัวอะไรตราบเท่าที่ฉันมีมัน
ฉันเชื่อในโรเล็ตต้า แต่ฉันไม่ต้องการที่จะทำให้ตัวเองกังวัลเกินไป ถ้าฉันปล่อยให้ตัวเองหวาดกลับโดยบางสิ่งที่ชื่อว่ากูล ฉันก็จะไม่สามารถที่จะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดได้
“เริ่มสำรวจ!!!”
