ตอนที่ 70: อินทรีย์ประหลาด
“มอนสเตอร์ออกจากดันเจี้ยนและพวกมันอาจจะมาที่นี่? เป็นไปได้ยังไง! ดัชนีมอนสเตอร์ไม่ควรสูงพอที่บาเรียจะหยุดทํางาน!”
เดียร์ดูตกใจ เมื่อได้ยินข่าว เขาปิดปากของเขา ในขณะที่คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของการโทรเริ่มพูด
“แล้วคนที่ปกป้องดันเจี้ยนล่ะ? พี่ชายของฉันก็ได้รับมอบหมายที่นั่นเช่นกัน! บอกฉันว่าพวกเขาปลอดภัย!” เขาตะโกนขณะที่เขาคุกเข่าลง
เขาแน่ใจแล้วว่าน้องชายของเขาตายแล้ว หากสัตว์ประหลาดจากไป แต่เขายังมีความหวังอยู่บ้าง
“พวกเขาตายกันหมดแล้ว? คุณรู้ได้ยังไง! คุณไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วยซ้ำ! ฉันจะไปที่นั่นเพื่อตามหาพี่ชายของฉัน!”
“ไม่ ฉันรอไม่ไหวแล้ว เขาเป็นครอบครัวเดียวที่ฉันมี! ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาตายแบบนี้!” เขาพูดขณะตัดสาย
เขายืนขึ้นและเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อขณะที่เขาเริ่มวิ่ง
ไม่นานเขาก็มาถึงทางออกของเมืองและข้ามไป
ลูซิเฟอร์ไม่ได้เดินเร็วขึ้นมาก ในขณะที่เขายังคงครุ่นคิดบางอย่างอยู่ เขาเดินทางมาจากชายแดนเมืองเพียง 15 เมตรจนถึงขณะ
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงจากข้างหลังเขา
เขามองย้อนกลับไปและเห็นชายผมสีเข้มกําลังวิ่งมาทางเขา
ใบหน้าของลูซิเฟอร์ขมวดคิ้ว เมื่อเขาเห็นสัญลักษณ์อินทรีย์แดงบนเสื้อผ้าของเขา เห็นได้ชัดว่าชายผู้นี้มาจากกลุ่มเดียวกับที่โจมตีเขา
“คนพวกนี้ไม่เคยเรียนรู้เลย” ลูซิเฟอร์พึมพํา ขณะยกมือขึ้นและชี้นิ้วไปทางชายผมสีเข้ม
เดียร์กําลังวิ่งไปที่ดันเจี้ยนเมื่อเขาเห็นลูซิเฟอร์ชี้นิ้วมาที่เขา เขาได้เห็นการต่อสู้ของลูซิเฟอร์มากพอที่จะเห็นว่าเขาอาจจะโจมตีเขา
“เดี๋ยวก่อน! ฉันไม่ได้ตามคุณ! ฉันกําลังพยายามไปที่ดันเจี้ยนเพื่อช่วยชีวิต”
เดียร์พยายามอธิบายลูซิเฟอร์อย่างเร่งรีบ แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ สายฟ้าสีดําก็พุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วราวสายฟ้า
เขาไม่สามารถแม้แต่จะกระพริบตา เมื่อสายฟ้าสีดําพุ่งทะลุหน้าอกของเขา ทิ้งช่องว่างที่หัวใจของเขาควรจะเป็น
ชายคนนั้นโพล่งออกมาเป็นเลือดเต็มปาก เขาหยุดลงคุกเข่าขณะที่เลือดไหลอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของเขาซีดอยู่แล้ว
“… ช่วยพี่ชายฉันด้วย” เดียร์พูดจบก่อนจะล้มลง เผชิญหน้าก่อนจะตาย
“ปกป้องพี่?” ลูซิเฟอร์ทวนคําพูดของชายผู้นั้นด้วยสีหน้าสับสนแต่เขาไม่ได้คิดนาน ไม่สําคัญหรอกว่าชายคนนั้นต้องการให้เขาทําอะไร เขาจะไม่มีวันเป็นหุ่นเชิดของใครอีก
เขาใช้เวลา 5 ปีที่ผ่านมาในชีวิตเพื่อฟังผู้คน ทั้งการได้รับบาดเจ็บ และเสียชีวิตในที่สุด ความตายคือสิ่งที่เขาได้รับจากการรับฟังคนอื่น จึงทําให้เขาจะไม่ทําในสิ่งที่คนอื่นต้องการให้เขาทําเว้นแต่เขาจะต้องการ
ลูซิเฟอร์ไม่สนใจชายคนนั้น เขาก็เดินไปตามทางของเขา
รถหุ้มเกราะประมาณ 10 คันกําลังแข่งกันทั่วเมือง พวกเขากําลังมุ่งหน้าไปยังลูซิเฟอร์ ในขณะนี้แต่ไม่ได้ไปเพื่อจับตัวเขาไว้
รถเหล่านี้เป็นรถหุ้มเกราะที่กิลด์อินทรีย์แดง เก็บไว้ในกรณีที่พวกเขาต้องการเผชิญหน้ากับฝูงชนในคุกใต้ดิน
ซาเล่ รักษาการหัวหน้ากิลด์อินทรีย์แดงกําลังนั่งอยู่ในรถที่นํากองคาราวาน
รถวิ่งไปที่ทางออกของเมืองแข่งกับเวลาเพื่อหยุดสัตว์ประหลาดก่อนที่พวกมันจะมาถึงเมือง หากพวกมันไปถึงเมือง ความหายนะจะมหาศาล
“ฉันหวังว่าชายคนนั้นจะเดินทางต่อไปและจะไม่มาขวางทางเราฉันไม่อยากเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายนั้นอีกในขณะที่ต้องเผชิญหน้ากับคนและสัตว์ในคุกใต้ดินพร้อมๆ กัน” นักเวทย์ที่ขับรถอยู่พูดขึ้น พลางถอนหายใจ
เขาได้เห็นการต่อสู้ที่คนครึ่งหนึ่งเสียชีวิต เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นเหมือนสัตว์ประหลาดที่ไม่ยอมตาย แม้หลังจากถูกลูกแก้วพลังงานของรองหัวหน้ากิลด์โจมตี เขาก็ยังสามารถยืนตัวตรงและฆ่าทุกคนได้
ถ้าเป็นคนอื่น พวกเขาอาจจะต้องตายหลายครั้ง เมื่อเผชิญหน้ากับกิลด์ แต่ผู้ชายคนนั้นเป็นเหมือนสัตว์อมตะที่ไม่เคยตาย
“ไม่เอาน่า เวนสัน จะดีกว่าถ้าผู้ชายคนนี้ไม่มีความสามารถในการรักษาที่ลึกลับเช่นนี้ เราน่าจะทุบเขาแทนที่จะกลัวเขา” อีกคนพูดแทรก
“ไม่ใช่แค่การรักษา ถ้าจําไม่ผิด สายฟ้าสีดําของเขาก็เป็นความสามารถระดับ S เช่นกัน สําหรับการบินของเขานั่นน่าจะเป็นระดับ A อย่างน้อยเขาก็เป็นนักเวทย์ที่
สามารถปลุกพลัง 3 อย่างออกมาได้ ตอนนี้ที่ฉันนึกถึง ดูเหมือนว่าสายฟ้าสีดํานั้นจะมีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่มีพลังนั้น คนๆนั้นคือวอร์ล็อคที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เคยมีมา เซล แอซเรล” ซาเล่พึมพําด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
“สุดยอดวอร์ล็อคเซลน่ะเหรอ? เมื่อคุณพูดถึงมัน ใช่แล้ว เขามีสายฟ้าสีดํา” ถอนหายใจ “นี่ไม่ได้หมายความว่าเด็กชายคนนั้นมีศักยภาพที่จะเป็นวอร์ล็อคเหมือนสุดยอดวอร์ล็อคเซลหรือเปล่า” นักเวทย์เวนสันถามซาเล่
“ไม่ ฉันไม่คิดว่าเขาจะเป็นสุดยอดวอร์ล็อคเซลได้” ซาเล่ส่ายหัวตอบ เขาหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “ด้วยความสามารถที่เด็กคนนี้แสดงออกมา เขาสามารถเป็นวอร์ล็อคที่ยิ่งใหญ่กว่าได้ หากเขาไม่หยุดยั้ง”
หมัดของเขากําแน่นด้วยความหงุดหงิดเพราะเขาเองก็ไม่ชอบสิ่งที่เขาพูด สุดยอดวอร์ล็อคเซลเป็นไอดอลของเขาในขณะที่ลูซิเฟอร์นั้นไม่สามารถเป็นอย่างอื่นไปได้มากกว่าคําว่าศัตรูของเขา
การวางศัตรูไว้บนแท่นที่สูงกว่าไอดอลของเขาเป็นสิ่งที่ยากที่สุดสําหรับเขา แต่เขากําลังบอกว่าเขารู้สึกอย่างไรจริงๆ
ลูซิเฟอร์มีความสามารถของสุดยอดวอร์ล็อค ในขณะที่เขามีความสามารถที่ไม่เคยมีมาก่อน ความสามารถในการรักษาบาดแผลไม่ว่าจะอันตรายแค่ไหน นั่นไม่ใช่เรื่องที่น่าเย้ยหยัน
ในโลกนี้มียาเม็ดและสิ่งอื่น ๆ ที่สามารถเร่งการรักษาได้ แต่ราคาแพงที่สุดเท่าที่จะทําได้ แม้แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถรักษาใครสักคนได้เร็วเท่ากับที่ลูซิเฟอร์รักษาตัวเอง
ยังมีหมอบางคนที่สามารถรักษาคนอื่นได้ แต่ต้องแลกมาด้วยอาการบาดเจ็บของตัวเอง มันเหมือนกับการรักษาให้บาดแผลมีความอันตรายน้อยลงและเหมือนการถ่ายบาดแผลของคนอื่นให้ตนเองบนร่างกายของพวกเขา และถึงแม้จะต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงก็ตาม ไม่มีความสามารถเช่นการรักษาของลูซิเฟอร์ที่เคยเห็นในโลกนี้
ด้วยความสามารถแบบนั้น การต่อสู้กับกองทัพของแวเรียนท์ในสายตาของซาเล่จึงไม่น่าแปลกใจ
หลังจากฆ่าชายคนนั้นแล้ว ลูซิเฟอร์ก็หมดความงุนงงและความคิดที่น่าเศร้าของเขาแล้ว ราวกับว่าการฆ่าใครสักคนทําให้อารมณ์ของเขาดีขึ้น
เขาหยุดเดินเหมือนหอยทากและบินต่อไปยังเมืองถัดไป
เขายังคงบินไปโดยสูงกว่าพื้นดินไม่กี่เมตร แต่การควบคุมของเขาดีขึ้น การต่อสู้ครั้งสุดท้ายคือการต่อสู้ที่เขาใช้การบินอย่างเต็มที่ ซึ่งเพิ่มการควบคุมความสามารถของเขาในระดับ 1
“หืม? นั่นอะไรนะ?”
ลูซิเฟอร์บินตรงไปข้างหน้า เมื่อเขาสังเกตเห็นบางสิ่งกําลังมาทางเขา
ดูเหมือนนกอินทรีย์ แต่มีขนาดใหญ่ผิดปกติ มันค่อนข้างใหญ่กว่าลูซิเฟอร์ สิ่งที่ทําให้เขาตกใจจริงๆ ไม่ใช่อย่างนั้น แต่เป็นความจริงที่ว่านกอินทรีย์ตัวนี้มีหัวเป็นสิงโต
