Legend of the mythological genes – ตอนที่ 406 มหาเทพควงกระบอง

วู วู วู!
กระบองโลหะปล่อยเสียงแกว่งไปมากลายเป็นวงกลม เป็นเหมือนอุปสรรคที่ไม่สามารถเข้าถึงได้
เมื่อมีบางสิ่งเข้ามา พวกมันจะถูกกระะบองโจมตีอย่างหนักและแหลกเป็นชิ้น ๆ
แม้ว่าจะมีร่างกายเป็นเหล็ก พวกมันก็จะแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กระจัดกระจายไปทุกหนแห่ง
กระบองศักดิ์สิทธิ์เป็นเสาเทพที่สามารถยึดทวีปได้ มันแข็งมาก
สถานที่ที่เฟิงหลินยืนอยู่กลายเป็นพื้นที่ที่ไม่สามารถล่วงล้ำได้ ทำให้เกิดพายุขึ้น เมื่อใดก็ตามที่แรงอัดของกระบองผ่านไป ทุกอย่างก็จะแหลกสลายไปหมด
สัตว์จักรกลวิญญาณไม่สามารถเข้าใกล้ได้และรีบถอยห่าง
อสูรวิญญาณในร่างของพวกมันมีสติปัญญาและรู้เรื่อง เมื่อพวกมันเห็นฉากนี้ พวกมันก็รีบหลบหลีกวงป้องกันของกระบองโลหะ หันไปโจมตีป้อมปราการกำแพง
ภารกิจแรกของสัตว์จักรกลเหล่านี้คือการโจมตีป้อมปราการที่แข็งแกร่งของมหาวิทยาลัยสุดยอดกำแพง ตอนนี้เฟิงหลินยืนขวางทางพวกมันอยู่ พวกมันจึงหลบทันที ไม่เลือกที่จะต่อสู้ซึ่งๆหน้า
อย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกมันจะหลบเลี่ยง แต่เฟิงหลินก็ไม่เต็มใจปล่อยมันไป
เขาริเริ่มที่จะมุ่งหน้าไปหาพวกมัน พุ่งเข้าใส่สัตว์จักรกลขนาดเล็กที่อยู่ไม่ไกล สัตว์จักรกลเหล่านี้มีลักษณะคล้ายกันทั้งหมด รูปร่างของพวกมันดูเหมือนหัวโลหะขนาดใหญ่ที่มีดวงตาโต
 
“เผ่าพันธุ์: มนุษย์ระหว่างดวงดาว สิ่งมีชีวิตฐานคาร์บอน พลังชีวิตกว่า5พัน….
 
เมื่อเห็นเฟิงหลินเข้ามาใกล้ อสูรตาเดียวเหล่านั้นก็ยิงแสงสีเขียวใส่ร่างเขา ราวกับว่าต้องการแทงทะลุเขาอย่างสมบูรณ์ ตัวเลขยังคงกะพริบ การวิเคราะห์เกิดขึ้นไม่หยุด
เฟิงหลินตัวสั่นและเปิดใช้งานอาณาเขตราชาลิงโดยสัญชาตญาณ พลังลิงหัวใจควบแน่น
การตรวจสอบของอสูรตาเดียวหยุดลงทันที
ไม่มีช่องโหว่รอบตัวเฟิงหลิน และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรั่วไหลข้อมูลใด ๆ ออกไปอีก
ในทางตรงกันข้าม เมื่อดวงตาของเขาเปิดและปิด พวกมันก็ปล่อยแสงสีเงินและพลังวิญญาณที่ทรงพลังออกมา มันเหมือนกับมือที่มองไม่เห็นมากมาย
เมื่อใดก็ตามที่พลังพุ่งผ่านไป มันจะล้อมรอบอสูรตาเดียวเหล่านั้นไว้ ยึดจับพวกมันทั้งหมด
ตาเดียวของสัตว์จักรกลเหล่านั้นปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมา พวกมันต้องการหลุดพ้นจากพันธนาการที่มองไม่เห็น
ปัง ปัง ปัง!
พวกมันค่อยๆหลุดพ้นจากเชือกพลังวิญญาณที่มองไม่เห็น
อย่างไรก็ตาม เฟิงหลินจะให้โอกาสพวกมันได้ยังไง?
เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับลิงทองคำกำลังตีลังกา
วูววววว!
กระบองโลหะหมุนไปในอากาศ แยกออกเป็นหลายพันอันในทันที มุ่งโจมตีอสูรตาเดียวเหล่านั้น
ไม่รู้ว่าร่างกายของสัตว์จักรกลวิญญาณหลอมมาจากโลหะชนิดใด แต่มันมีความทนทานสูงมาก
อย่างไรก็ตามเฟิงหลินมีกระบองศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นวัตถุโบราณ โลหะแข็งแกร่งเหล่านี้ถูกบดขยี้อย่างง่ายดายภายใต้กระบองโลหะ
ทุกที่ที่กระบองกวาดผ่าน ทุกอย่างจะถูกบดขยี้อย่างสมบูรณ์
ทันใดนั้นกลุ่มอสูรตาเดียวก็ถูกโยนเข้าสู่ความโกลาหลครั้งใหญ่ในทันที
สัตว์จักรกลตาเดียวที่เหลืออยู่เปล่งลำแสงออกมา ถักทอเป็นตาข่ายบนท้องฟ้า มันแผดเผาและแหลมคม ทุกอย่างจะถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย พวกมันต้องการเฉือนเฟิงหลินเป็นชิ้น ๆ
เปิด!
เฟิงหลินส่งเสียงดังอย่างไม่กลัวเกรง
เขตปกครองราชาลิงถูกบังคับให้เปิดขึ้น ทุกอย่างในอวกาศพลันตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
อวกาศบิดเบี้ยวเล็กน้อย
ลำแสงเหล่านั้นดูเหมือนจะปะทะเข้ากับกระจกที่มองไม่เห็นจำนวนมาก จากนั้นหักเหไปทุกทิศทาง จบลงด้วยการระเบิดสัตว์จักรกลเหล่านั้นเอง
เฟิงหลินก้าวออกไปท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย
กระบองโลหะ มหาเทพควงกระบอง!
กระบองโจมตีอย่างดุเดือด สร้างความโกลาหลอย่างมากบนอวกาศที่เต็มไปด้วยดวงดาว
เฟิงหลินกลายเป็นหนึ่งเดียวกับกระบอง หมุนอย่างรวดเร็วในอากาศ เขาเคลื่อนไหวด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ รวดเร็วจนเกิดภาพติดตา
อสูรตาเดียวเหล่านั้นไม่สามารถหลุดพ้นได้อย่างสมบูรณ์และไม่สามารถต้านทานแรงดึงดูดได้
ปัง ปัง ปัง!
พวกมันทั้งหมดระเบิดอย่างสมบูรณ์ ถูกบดขยี้เป็นเศษเล็กเศษน้อย
อสูรวิญญาณจำนวนมากต้องการล่องลอยออกจากชุดเกราะของพวกมัน ปล่อยเสียงคำรามเงียบๆ พวกมันดูบิดเบี้ยวและน่ากลัวขณะที่พยายามที่จะหลบหนี
 
“ แกคิดจะไปไหน?” เฟิงหลินคาดการณ์ไว้แล้วและปล่อยเสียงเย็นเยือกออกมา เขตปกครองราชาลิงขยายออกไปเหมือนตาข่ายขนาดใหญ่ ครอบคลุมพวกมันทั้งหมด ลม ไฟ สายฟ้าและไฟฟ้ารวมตัวกันทันทีจัดการอสูรวิญญาณทั้งหมดจนหมดไม่เหลือแม้แต่เศษผง
ภายใต้การโจมตีของเฟิงหลิน เผ่าพันธุ์วิญญาณต่างรู้ว่าเขามีพลังมากเพียงใด พวกมันจึงหลีกเลี่ยงเขาได้อย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เฟิงหลินเดินผ่านไป สัตว์จักรกลวิญญาณเหล่านั้นจะเคลื่อนตัวออกไปทันที ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขา
เฟิงหลินยืนอ้างว้างไม่มีใครเข้าใกล้
ในขณะนี้คนที่เหลือกำลังต่อสู้กับเผ่าพันธุ์วิญญาณอย่างดุเดือดทำให้เกิดการต่อสู้ที่ยากลำบาก
พวกเขาไม่มีอาวุธสังหารที่ยอดเยี่ยมเหมือนกระบองศักดิ์สิทธิ์และการใช้พลังทางพันธุกรรมเพื่อต่อสู้กับสัตว์จักรกลนั้นก็ทำให้พวกเขาเผชิญกับความยากลำบาก
สัตว์จักรกลวิญญาณยังรู้จักกลัวผู้ที่แข็งแกร่งกว่า และรังแกผู้อ่อนแอ เฟิงหลินยิ้มอย่างเย็นชา
(คิดจะหลบหน้าฉัน?ฉันจะปล่อยให้พวกแกทำยังงั้นได้ยังไง?)
เขาหันไปยังกลุ่มคนที่ถูกล้อมด้วยสัตว์จักรกลวิญญาณ
 
“ฉันมาได้แค่นี้?!” นักรบดวงดาวถูกปกคลุมไปด้วยรอยฟกช้ำและเกราะไมโครเมชาที่เขาสวมใส่ก็ปล่อยแสงสีแดงที่ออกมาซึ่งเป็นสัญญาณว่ามันถึงขีดจำกัดแล้ว
 
เมื่อสูญเสียการปกป้องของเกราะเมชา ร่างมนุษย์ของเขาจึงได้สัมผัสกับสภาพแวดล้อมนอกโลก ใคร ๆ ก็สามารถจินตนาการได้ว่าชะตากรรมของเขาจะเป็นยังไง
เขามองสัตว์จักรกลดุร้ายตรงหน้าด้วยความป่าเถื่อน
(สารเลว ต่อให้ต้องตาย ฉันก็จะลากพวกแกไปด้วย!)
เขาส่งเสียงร้องคำราม เปลวไฟพลันลุกขึ้นบนร่างกายของเขา เขากลายเป็นเหมือนดาวต กพุ่งเข้าหาสัตว์จักรกลอย่างไม่ลังเล ดูราวกับว่าเขากำลังจะชนพวกมันและให้ทั้งสองฝ่ายพินาศไปด้วยกัน
(อะไร?)
ในพริบตาต่อมา ดวงตาแสนโกรธเกรี้ยวเขาก็หรี่ลง เงาสีดำกวาดมา ฟาดฟันลงมาจากท้องฟ้าด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ ราวกับว่าภูเขาลูกใหญ่ได้กดทับลงมา กลิ่นอายรุนแรงทำให้รู้สึกหายใจไม่ออก
ตูม!
สัตว์จักรกลที่ดุร้ายและน่ากลัวถูกทุบจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที ไม่ยอมให้แม้แต่วิญญาณที่อยู่ข้างในหลบหนี
 
“ขอบคุณ … ” ก่อนที่เขาจะกล่าวขอบคุณ เงาสีดำก็พุ่งไปทั่วท้องฟ้าโดยไม่หยุดนิ่ง มุ่งตรงไปยังพื้นที่ที่มีคนหนาแน่น
 
ทุกที่ที่เขาผ่านไปจะมีเศษโลหะถูกทิ้งไว้
ไม่มีสัตว์จักรกลตัวใดที่คู่ควรกับบุคคลนี้ ภายใต้การโจมตีของกระบอง ทุกอย่างจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ
นักรบดวงดาวกัดฟัน เดินตามเขาไปโดยสัญชาตญาณ
หนึ่งคนหนึ่งกระบอง ด้วยความกล้าหาญที่ไม่หยุดยั้ง เขาสามารถกวาดผ่านกองทัพสัตว์จักรกลวิญญาณได้
เส้นทางตำนานของซุนหงอคงนั้นไร้ที่ติ ไม่มีช่องโหว่ใด ๆ
แม้ว่าจะเผชิญหน้ากับสัตว์จักรกลวิญญาณที่แปลงมาจากโลหะผสม เขาก็ไม่เสียเปรียบเลย ด้วยการสนับสนุนจากพลังทางพันธุกรรมของเขา เขาแสดงพลังอันยิ่งใหญ่ออกมา มีเพียงสัตว์จักรกลขนาดใหญ่ที่เป็นแกนกลางของกองทัพใหญ่เท่านั้นที่สามารถปราบปรามเขาได้
เฟิงหลินยังคงฆ่าอย่างไม่หยุดยั้ง ค่อยๆพุ่งเข้าหาด้านในของคลื่นสัตว์จักรกล แหวกเปิดเส้นทาง
นักรบดวงดาวโดยรอบรวมตัวกันตามสัญชาตญาณ พุ่งตามเขาไป
ชายหนึ่งคนและทีมหนึ่งพุ่งออกไปเหมือนลูกศร มุ่งตรงไปยังแกนกลางของกองทัพ
นั่นคือจุดที่การต่อสู้รุนแรงที่สุด!