Lucky baby คุณพ่อ ต้องพยายามจีบแม่ – ตอนที่ 297 พ่อแท้ๆของถวนจื่อ

บทที่ 297 พ่อแท้ๆของถวนจื่อ
ลี่จุนถิงที่กำลังวุ่นกับงานอยู่ จู่ๆก็ได้รับข้อความจากลี่จุนซิน พอหยิบขึ้นมาดูก็เห็นเป็นรูปภาพของเจียงหยุนเอ๋อ
ลี่จุนถิงก้มหน้าลงมาดูแวบหนึ่ง เห็นสีหน้าของเจียงหยุนเอ๋อในรูปภาพฉายแววจริงจังมาก เหมือนว่ากำลังเลือกเสื้ออยู่
ลี่จุนถิงยกมุมปากขึ้นพลันเผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมา
จากนั้นเขาก็เห็นคำอธิบายรูปภาพด้านล่างของลี่จุนซิน
“หยุนเอ๋อกำลังเลือกเสื้อให้นายอยู่ นายมีภรรยาที่ดีจริงๆ”
เห็นเนื้อหาข้อความของลี่จุนซิน รอยยิ้มในตาของลี่จุนถิงก็ยิ่งลึกมากขึ้น
เขาดูมือถืออยู่ครึ่งค่อนวัน แทบอยากจะสลักเงาของเจียงหยุนเอ๋อเข้าไปในหัวสมองของตัวเอง
ทั้งที่เจียงหยุนเอ๋อเพิ่งไปได้ไม่นาน แต่ลี่จุนถิงกลับรู้สึกว่าตัวเองนานมากแล้วที่ไม่ได้เจอเจียงหยุนเอ๋อ ในใจรู้สึกคิดถึงเป็นอย่างมาก
ในขณะที่ลี่จุนถิงจมปลักอยู่ในรูปภาพอยู่นั้น ซู่จี้งยี้ก็เดินเข้ามาในเวลาเดียวกัน
ลี่จุนถิงเงยหน้าขึ้นมองไปก็เห็นสีหน้าจริงจังของซู่จี้งยี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดี
“เกิดอะไรขึ้น?” ลี่จุนถิงขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางถามขึ้น
ซู่จี้งยี้มองลี่จุนถิงอยู่ชั่วขณะ เหมือนจะตัดสินใจได้แล้วจึงพูดขึ้น “คุณชายลี่ครับ ข้างล่างบริษัทมีคนหนึ่งบอกว่าตัวเองเป็นพ่อแท้ๆของถวนจื่อมาหาครับ”
ได้ยินที่ซู่จี้งยี้พูด สีหน้าของลี่จุนถิงก็แทบเปลี่ยนไปในทันตา
พ่อแท้ๆของถวนจื่อ?
จะโทษที่ลี่จุนถิงคิดมากไม่ได้ อยู่ดีๆคนคนนั้นก็โผล่มาในเวลานี้ แถมยังตรงมาหาถึงที่พอดีแบบนี้เนี่ยนะ?
จะบังเอิญเกินไปแล้วหรือเปล่า?
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ลี่จุนถิงถามด้วยสีหน้าที่ขรึมลง
ซู่จี้งยี้แทบจะสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของลี่จุนถิงเปลี่ยนไปทันที แต่ว่าเรื่องนี้สำคัญมาก เขาไม่กล้าไม่บอกลี่จุนถิงจริงๆ
“คืออย่างนี้ครับ มีผู้ชายคนหนึ่งมาหาบอกว่าตัวเองเป็นพ่อแท้ๆของถวนจื่อ แต่ก่อนเพราะมีเหตุผลหลายอย่างจึงขาดการติดต่อกับคุณนายไป และตอนนี้อยากกลับมาหาพวกเขาครับ” ซู่จี้งยี้บอก
สีหน้าของลี่จุนถิงยิ่งอยู่ยิ่งดูแย่ขึ้นเรื่อยๆ
ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริงหรือไม่ เขาก็รู้สึกให้อภัยไม่ได้
ถ้าเป็นเรื่องจริง แล้วปีก่อนนั้นทำไมผู้ชายคนนั้นถึงทอดทิ้งสองแม่ลูกคู่นี้ ให้พวกเขาต้องเร่ร่อนอยู่ข้างนอกอย่างโดดเดี่ยวและลำบากยากแค้น?
ถึงแม้เจียงหยุนเอ๋อจะไม่ค่อยพูดขึ้นต่อหน้าเขา แต่ลี่จุนถิงก็รู้ว่าหลายปีมานี้เธอต้องลำบากมากแน่ๆ
ถ้าเป็นเรื่องโกหก ลี่จุนถิงก็ยิ่งให้อภัยไม่ได้
เรื่องสำคัญแบบนี้แต่กลับถูกคนอื่นเอามาหลอกตัวเอง จะให้เขายอมได้อย่างไร?
“ในเมื่อเขามาหาถึงที่แล้ว ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องไปเจอหน่อยอยู่แล้ว” ลี่จุนถิงพูดพลางลุกขึ้นจากด้านหน้าโต๊ะ
“ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยครับ” ซู่จี้งยี้มองสีหน้าของลี่จุนถิงก็รีบพูดขึ้น จากนั้นก็รีบออกไปอย่างรวดเร็ว
ไม่นานลี่จุนถิงก็ได้เจอกับผู้ชายคนนั้นที่ห้องรับรอง
มองแวบเดียวลี่จุนถิงก็รู้ทันทีว่าสถานะของผู้ชายคนนี้อาจจะไม่ธรรมดา
รูปลักษณ์ของผู้ชายก็ไม่ธรรมดา ออร่าในตัวทำให้คนแค่เห็นก็รู้สึกว่าสูงส่ง
เห็นลี่จุนถิงเดินเข้ามา ผู้ชายคนนั้นก็รีบยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว มุมปากผุดรอยยิ้มออกมา แต่ความจริงใจในนั้นมีมากแค่ไหนก็บอกไม่ได้เหมือนกัน
“คุณชายลี่ ได้ยินชื่อเสียงของคุณมานาน ผมชื่อโมเฉินยี่ครับ”
โมเฉินยี่ยื่นมือไปให้ลี่จุนถิง แต่ลี่จุนถิงก็แค่มองแวบหนึ่งไม่ได้คิดจะยื่นมือไป แค่ตอบ “อืม” คำเดียวบ่งบอกว่าตัวเองทราบแล้ว
เห็นลี่จุนถิงไม่สนใจมือที่ตัวเองยื่นออกไปโมเฉินยี่ก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัด แค่ดึงมือกลับอย่างไม่สะทกสะท้านราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คุณบอกว่าคุณเป็นพ่อแท้ๆของถวนจื่อ?” ลี่จุนถิงหรี่ตาลง “ทางที่ดีคุณบอกความจริงกับผมมาจะดีกว่า”
สีหน้าของโมเฉินยี่ไม่ได้ฉายแววร้อนรนออกมาแม้แต่น้อย “ใช่ ผมเป็นพ่อแท้ๆของถวนจื่อ”
ลี่จุนถิงพิจารณาโมเฉินยี่อย่างเงียบๆ อยากมั่นใจว่าคนๆนี้โกหกอยู่หรือเปล่า
ผ่านไปชั่วขณะ เขาก็เปิดปากถามขึ้นมาอีกครั้ง “คุณรู้จักกับหยุนเอ๋อยังไง?”
พอพูดถึงคำถามนี้ สีหน้าของโมเฉินยี่ก็เหมือนจะหนักอึ้งขึ้นมา เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยแล้วอธิบายต่อว่า
“คืออย่างนี้ครับ ตอนนั้นผมท่องเที่ยวอยู่ข้างนอก เพราะว่านอนด้วยกันกับคุณหนูเจียงโดยไม่ตั้งใจ วันต่อมาพอตื่นขึ้น เดิมทีผมก็ตั้งใจจะรับผิดชอบเธอแล้ว แต่พอออกไปซื้อข้าวเช้ากลับมาเธอก็ไม่อยู่แล้ว”
พูดถึงตรงนี้ โมเฉินยี่ก็ส่ายหน้า ใบหน้าฉายแววเจ็บปวดออกมา “หลายปีมานี้ผมไม่เคยล้มเลิกตามหาเธอเลย ถึงแม้ตอนนี้ผมจะหาเธอเจอแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าสายไปแล้วหรือเปล่า……”
สายไปแล้วสิ ซู่จี้งยี้ที่อยู่ข้างๆคิดอยู่ในใจเงียบๆ
ด้วยนิสัยของลี่จุนถิง จะยกเจียงหยุนเอ๋อให้คนอื่นได้ยังไง?
แต่ว่า……ความคิดของเจียงหยุนเอ๋อพวกเขาก็เดาใจไม่ถูกเหมือนกัน ถ้าเกิดว่า……
ไม่ เป็นไปไม่ได้ ซู่จี้งยี้รีบปฏิเสธความคิดของตัวเอง
ความสัมพันธ์ของเจียงหยุนเอ๋อกับลี่จุนถิงลึกซึ้งมากขนาดนี้ จะเพราะว่าผู้ชายที่ไม่รู้ภูมิหลังความเป็นมาคนหนึ่งทิ้งลี่จุนถิงไปได้อย่างไร?
โมเฉินยี่พูดออกมารวดเดียว แม้แต่เรื่องที่ลี่จุนถิงยังไม่ทันได้ถามออกมา เขาก็อธิบายหมดแล้ว
หลังจากที่ฟังเขาเล่าจบ ลี่จุนถิงกลับเงียบขึ้นมา ความรู้สึกก็ซับซ้อนขึ้นมาด้วย
เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร หรืออาจจะ……หึง?
แค่คิดว่าเคยมีผู้ชายคนอื่นเคยครอบครองเจียงหยุนเอ๋อ เขาก็อิจฉาจนจะเป็นบ้า
สำหรับการเกิดมาของถวนจื่อ ลี่จุนถิงไม่เคยเปิดปากถามมาก่อนจึงไม่ได้รู้มากนัก รู้แค่ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ
เดิมทีลี่จุนถิงรู้สึกว่าก็ไม่ได้มีอะไรหนักหนา แต่พอผู้ชายคนนั้นมายืนอยู่ตรงหน้าตัวเองจริงๆ ลี่จุนถิงก็เข้าใจแล้วว่าจริงๆแล้วตัวเองก็แคร์อยู่เหมือนกัน
จะไม่แคร์ได้ยังไงกันล่ะ?
สายตาของลี่จุนถิงเย็นเยียบเล็กน้อย เขามองโมเฉินยี่อยู่ชั่วขณะพลางพูดขึ้นว่า “ต่อให้คุณพูดแบบนี้ แต่ผมก็แน่ใจไม่ได้ว่าที่คุณพูดมาเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า”
โมเฉินยี่เลิกคิ้วขึ้นเหมือนกับว่าคิดไว้อยู่แล้ว
ยังไงซะ ตั้งแต่ที่เขาตัดสินใจมาหาลี่จุนถิงในตอนแรก เขาก็เตรียมใจมาแล้วว่าเรื่องนี้ต้องไม่ง่ายอย่างที่คิดแน่นอน
“แล้วความหมายของคุณชายลี่คือ?”
“รอให้ถวนจื่อกลับมาแล้วค่อยคุยเรื่องนี้อย่างละเอียดอีกที” ลี่จุนถิงลังเลชั่วขณะแล้วพูดขึ้น
โมเฉินยี่ก็พยักหน้าตกลง