นิยาย เกิดใหม่มาเป็นราชการในต่างโลก
บทที่ 59. บอล (10)
จากนั้นก็มีเสียง “ปิ้งปอง” และการระเบิดด้วยก้อนเมฆเห็ดเล็กๆ จากชุดเวทย์มนต์การเล่นแร่แปรธาตุพื้นฐานของแฟลม
“โอ้! ดูเหมือนว่าจะเสร็จแล้ว!”แฟลมยิ้มอย่างสดใสขณะที่เขามองไปที่ยาปรุงสําเร็จที่ใต้แสงแดดที่ผ่านหน้าต่างมา
“มันคือยาอะไรหรอ ฉันถาม
แฟลมยิ้มอย่างชั่วร้าย ” ฮุฮุ เป็นยาที่เหมาะกับผู้ชาย”
ฉันตะลึงกับเสียงกระซิบของเขาที่ข้างหูสําหรับผู้ชายจะดีแค่ไหน ทําไมนายถึงทําอย่างนั้นในชั้นเรียน?
แม้ว่าแน่นอนว่าฉันกําลังทําสิ่งเดียวกันด้วย
“ถ้าอย่างนั้นอย่าปล่อยให้แสงแดดส่องลงมาจะดีกว่ามันจะลด ประสิทธิภาพลง”
แฟลม รีบซ่อนยาเพิ่มสมรรถนะท่านชายไว้ในอ้อมแขนของเขา “ดูเหมือนนายจะมีความสามารถพิเศษด้านเวทมนตร์ แม้กระทั่งรู้เรื่องพวกนี้”
ฉันรู้สึกที่มแทงคําพูดของเขาแต่ยักไหล่ราวกับว่าไม่มีอะไรผิด “มันเป็นความรู้ทั่วไปความรู้ทั่วไปมันอยู่ในหนังสือเรียนที่เผยแพร่ในวันนี้ด้วยมันจะอยู่ในการทดสอบเมื่อสิ้นสุดการฝึกดังนั้นบางทีนายควรศึกษาเพิ่มเติมอีกหน่อย”
“ฮะฮะ อย่างนั้นเหรอ” แฟลมเกาหัวอย่างเขินอายโป่ง!
ชุดเวทมนตร์การเล่นแร่แปรธาตุพื้นฐานของฉันมีปฏิกิริยาแบบเดียวกับของแฟลม
“โอ้! เสร็จแล้วเหรอ ทําอะไรน่ะ?”
ฉันหยิบน้ำยาที่ทําเสร็จแล้วขึ้นมาเพื่อตรวจสอบว่าทําออกมาได้ดีหรือไม่
“หวี่ฮ์ฮ่ ถ้ายาเพิ่มสมรรถนะท่านชายของแฟลมถือว่าเป็นเรื่องปกติ ฉันควรเรียกของฉันว่า T.O.P ในหมู่พวกเขาไหม???
แฟลม กลืนน้ำลายแห่งราวกับว่าเขาหลงใหลในแสงจ้าจากยาเพิ่มสมรรถนะท่านชายของฉัน ซึ่งแตกต่างจากของเขามาก
“อีก! T.O.P? ดีที่สุด? ขอฉันดูหน่อย”
ฉันสะบัดมือที่เอื้อมไปหยิบยาของฉันอย่างง่ายดาย “เฮ้!คนมีการศึกษาควรทําตัวแบบนี้เหรอ!”
“เฮ้! เรื่องการฟื้นฟูร่างกายไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอก! ยอมแพ้ซะ!”
เมื่อ แฟลม พยายามจะกินยาของฉัน ฉันต้องจับเขาไว้ด้วยมือข้างเดียวในขณะที่ยื่นแขนออกไปพร้อมกับยาไปให้ไกลที่สุด
แต่ทําไมผู้ชายคนนี้ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?
แฟลม แข็งแกร่งเกินกว่าจะปล่อยเขาไปได้แต่ฉันไม่สามารถผลักเขาออกไปได้
ผู้ชายคนนี้ดูจริงจัง? ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภราวกับว่าเขาต้องการยาเพิ่มสมรรถนะจริงๆ
“อ้า!”
ขณะที่ฉันกําลังจดจ่ออยู่กับแฟลมศาสตราจารย์ที่ดูแลชั้นเรียนเวทมนตร์ของวันนี้ได้เอายาจากมือของฉันไปดื่มทันทีฉันกับแฟลมได้แต่จ้องขวดยาเปล่าราวกับสุนัขที่ไล่ตามไก่เพียงเพื่อให้ไก่บินขึ้นไปบนหลังคา
“อ๊ะ อ๊ะ”
แฟลม รู้สึกท้อแท้เมื่อเห็นยาที่ว่างเปล่าเต็มไปด้วยความสิ้นหวังเหนือความผิดหวังธรรมดาๆ
“เธอมองอะไร นี่ไม่ใช่ทํามาเพื่อฉันหรือไม่อย่างนั้นเธอไม่มีทางทํายาเพิ่มสมรรถนะระหว่างเรียนได้ใช่ไหม”
ศาสตราจารย์มองลงมาที่ฉันและแฟลมสัมผัสเคราสีขาวเล็กน้อยของเขา
“อ่าฮะฮะ อิม”
ศาสตราจารย์จึงเอื้อมมือไปหา Flam
“อืม ปล่อยวางเถอะ”
ขณะพูดอย่างนั้น ศาสตราจารย์เวทย์มนตร์หันหัวด้วยหน้าแดงเล็กน้อยอาจเป็นเพราะว่าเขาเขินอาย
คุณเป็นคนแก่ที่โลภมาก
แฟลมลังเลและผลัดกันมองที่ยาและมือของศาสตราจารย์ แล้วดื่มทันที
ตามคาดของแฟลม!ทําในสิ่งที่ฉันทําไม่ได้!ทําเอาคนอื่นงง! ฉันขอสรรเสริญให้กับนาย!
“ถุย! มันไม่อร่อย”
แฟลมยื่นขวดยาเปล่าให้ศาสตราจารย์เรารวมทั้งศาสตราจารย์ก็หัวเราะ
“ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ”
“หักขอคะแนนพวกเธอสองคน”ชายชราพูดอย่างไม่เต็มใจในตอนท้าย
ในพื้นที่ด้านหลังห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ของโรงเรียนเวทมนตร์ สาวใช้ของอาเรเลียกําลังยุ่งอยู่กับการจัดงานเนื่องจากงานวันเกิดของเธอพิธีบรรลุนิติภาวะกําลังจะจัดขึ้นในวันนี้
อาเรเลีย ยังคงนิ่งอยู่เพื่อให้สาวใช้ที่มีงานยังสามารถแต่งหน้าให้เสร็จได้โดยไม่หยุดชะงักเธอรู้ว่าวันนี้สาวใช้พยายามมากแค่ไหน เธอก็อดทนกับความรู้สึกอึดอัดนี้วันเกิดของเธอคือพรุ่งนี้ อย่างไรก็ตามบอลวันเกิดจะดําเนินต่อไปอีกสามวัน วันเกิดของจักรพรรดิมี การเฉลิมฉลองเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์และมกุฎราชกุมารและจักรพรรดินีมีห้าวันดังนั้นวันเกิดของเธอจึงค่อนข้างสั้นแน่นอน เพราะเป็นวันเกิดครบรอบ 16 ปีของเธอที่ฉลองให้เธอเป็นผู้ใหญ่ จึงถูกจัดขึ้นเป็นเวลาสามวันมิฉะนั้นปกติแล้วมันเป็นแค่ลูกบอลสองวัน
ตามปกติแล้ว เธอไม่ควรหวังจะได้งานบอลไม่ว่าเธอจะแต่งงานทางการเมืองหรือไม่ก็ตามเว้นแต่สามีจะเป็นคนที่มีอํานาจอาเรเลีย ไม่คิดว่าจําเป็นต้องมีลูกบอลเพราะมันน่ารําคาญแต่เป็นเรื่อง ปกติที่พวกขุนนางธรรมดาจะใฝ่ฝันที่จะมีงานเลี้ยงวันเกิดขนาดใหญ่แบบนี้
“โอ้ ฝ่าบาท! ท่านงดงามมาก!”สาวใช้ทั้งหมดอุทานและยกย่องเจ้าหญิง
อาเรเลีย รู้สึกเจ็บปวดที่ต้องเผชิญหน้ากับสาวใช้แต่ก็ยังรู้สึกดีที่ได้ยินว่าเธอน่ารัก
ก๊อกก๊อก!
มีคนเคาะประตูห้องที่กําหนดให้กับอาเรเลียแม้จะเป็นเพียงที่พักอาศัยชั่วคราวแต่มีเพียงไม่กี่คนในจักรวรรดิที่มีอํานาจที่จะมายังที่ซึ่งเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์จักพรรดิ์ประทับอยู่
“ใครมา?”
“ฉันจะไปดูให้คะ”
เมื่อ อาเรเลีย ถาม สาวใช้คนหนึ่งก็เข้ามาใกล้ประตูทันทีและถามผ่านท่อที่เชื่อมต่อกับยามนอกห้อง
“ใครมาเยี่ยมบ้าง”
ทหารตอบด้วยเสียงที่อและสั่นผ่านท่อ”นายพลวิลเลียมอยู่ที่นี่กับหลานสาวของเขา”
มันเป็นไปไม่ได้โดยหลักแล้วที่ยามจะหยุดเขาไม่ให้เคาะ โดยปกติเขาจะป้องกันการเคาะและประกาศด้วยเสียงอันดัง แต่วิลเลียมไม่ชอบความวุ่นวายและต้องหยุดทหาร
“ฝ่าบาท! แม่ทัพวิลเลียมมาเยี่ยมแล้ว!”สาวใช้อุทานด้วยความตกใจ
“ให้เขาเข้ามา” อาเรเลียพูดอย่างใจเย็น
สาวใช้เปิดประตูอย่างระมัดระวัง
“ฉันขอโทษ ตอนนี้ฉันกําลังแต่งหน้าอยู่ดังนั้นมันจึงค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาติที่จะขยับศีรษะฉันขอโทษยูเรียด้วย”
วิลเลียมยิ้ม “ไม่ใช่ กระหม่อมผิดเองที่จู่ๆก็มาถึง”
“ใช่แล้ว ทั้งหมดเป็นความผิดของลุงคุณคิดยังไงถึงเข้าไปในห้องแต่งหน้าที่มีผู้หญิงแต่งหน้าอยู่นี่มันห้องน้ำหญิง ห้องน้ำหญิง!”
ยูเรียส่ายหัว ไม่ใช่เรื่องผิดที่เรียกสถานที่แต่งหน้าว่าห้องน้ำแต่วิลเลียมรู้สึกสับสนกับคําพูดของหลานสาวของ
เขา
ลองคิดดูเมื่อเขามองไปรอบๆมีเพียงผู้หญิงเท่านั้น
“อะแฮ่ม ขออภัย เราไปกันเลยไหม”
อาเรเลีย ได้เห็นในโอกาสที่หายากของวิลเลียมที่ประหลาดใจผ่านกระจกเธอรู้สึกขบขัน
“ไม่ ไม่เป็นไร ยูเรีย เธอหยุดล้อเลียนนายพลวิลเลียมไม่ได้หรอก” แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องตลกที่เหมาะกับรสนิยมของเธอ แต่เธอก็กลัวว่าสาวใช้จะสู้จี้ถ้าเธอเปิดเผยความรู้สึกภายในของเธอ
“ไม่เป็นไร กระหม่อมกับหลานสาวสนิทกันมากเป็นเรื่องปกติฮ่าฮ่าฮ่า” วิล เลียมขยี้ผมของยูเรียขณะที่เขาพูด
“โฮ่ โฮ่ อิจฉาจัง อะไรทําให้แม่ทัพมาที่นี่” อาเรเลียถาม
“อา กระหม่อมมาเพื่อทักทายและส่งยูเรียไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิ ดังนั้นงานของข้าพเจ้าก็เสร็จแล้ว”เขาพูดทักทายก่อนออกจากห้อง “กระหม่อมจะกลับไปดูรอบๆอีกครั้งโปรดดูแลหลานสาวของ ข้าพเจ้าด้วย”
ขณะที่ลุงของเธอก้าวออกไปยูเรียกนําเก้าอี้มาและนั่งลงข้างโต๊ะเครื่องแป้งที่อาเรเลียกําลังแต่งหน้าอยู่
“ว้าว สวยจังและน่าอิจฉาจัง” ยูเรียปรบมือและชื่นชมใบหน้าของเจ้าหญิง
สาวใช้รู้สึกงุนงงกับคําพูดและพฤติกรรมที่ไม่เป็นทางการของยูเรียแต่อาเรเลียตอบอย่างเป็นกันเองราวกับว่าไม่มีอะไรผิดปกติ”เธออยากลองแต่งหน้าด้วยไหมสาวใช้ของฉันแต่งหน้าเก่งมาก”
หลังจากวันแรกของการเรียนเวทมนตร์พวกเขาก็จบลงด้วยการไปกินขนมกันอาเรเลียและยูเรียตัดสินใจคุยกันแบบสบายๆในขณะที่พวกเขากําลังกินพาร์เฟต์อยู่ดังนั้นฉากนี้จึงเป็นธรรมชาติแต่สาวใช้ที่ไม่รู้สถานการณ์กลับงงงวย
“โอ้ ฉันขอลองมั้งได้ไหม”
ขณะที่ดวงตาของยูเรียเป็นประกายอาเรเลียก็หัวเราะออกมา
“โฮ่โฮโฮเธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันตอนที่ฉันพบเธอครั้งแรกดูเหมือนเธอจะไม่รู้อะไรเลยนอกจากเวทมนตร์
“ไม่หรอก มันเป็นโอกาสที่หายาก”ยูเรียรู้สึกอาย
“อืม- ให้ดูดีสําหรับผู้ชายที่ชื่อเดนใช่ไหม” อาเรเลีย ยิ้มเบา ๆ เมื่อเห็นแก้มของอีกฝ่ายเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย
ยูเรีย ตกใจและคลําหาในขณะที่เธอพูดว่า “อ่า ไม่นะ เธอหมายความว่ายังไง”
“อ้อ เกี่ยวกับเรื่องนั้น ตอนที่เราไปกินพาร์เฟต์เธอกับอลิซคุยกันอย่างเต็ดร้อนเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อเดน”
ยูเรียขึ้นเสียง “เถียงกันอย่างดุเดือด!ไม่ถึงขนาดนั้น!”
“อืมม ไม่ใช่เหรอ” อาเรเลียถามอย่างเจ้าเล่ห์
ยูเรียหันศีรษะด้วยใบหน้าแดงก่ำและหลบสายตาของเธอ
“แล้วจะไม่แต่งหน้าเหรอ” เจ้าหญิงยังคงถามต่อไป
“ฉัน- ฉันจะไป” ยูเรียพูดขณะที่เธอทําหน้าบึงอาเรเลียพบว่าเธอน่ารัก
โดยธรรมชาติแล้ว ยูเรียนั่งข้างเจ้าหญิงและแต่งหน้าโดยสาวใช้ด้วย
“ต่อไปฉันจะแนะนําเธอให้รู้จักกับทุกคนในหอพักที่ฉันพักอยู่ เนื่องจากทุกคนไปโรงเรียนพวกเขาจะอยู่ที่งานเลี้ยงยูเรียพูดอย่างเขินอาย
อาเรเลียยิ้ม “ฉันมองไปข้างหน้า ”
ฉันมองตัวเองในกระจก มีชายหนุ่มรูปงามยืนอยู่ในกระจกตามปกติ สิ่งที่แตกต่างจากปกติคือฉันสวมสูทซึ่งหายากเท่านั้นถ้ามันเยอะขนาดนี้ฉันคงดูไม่ผิดหรอก
ฉันเหวี่ยงแขนเบา ๆ พยายามนั่งและยืนขึ้น
สูทสุดหรูของคุณนายอาร์ซิลลาที่เธอให้ยืมมาพอดีกับตัวฉันพอดี ไม่ทําให้รู้สึกเคลื่อนไหวลําบากนอกจากนี้อาจเป็นเพราะเป็นผ้าไหมที่หรูหราจึงรู้สึกดีเมื่อสัมผัสฉันสวมหมวกที่เข้าชุดกันหยิบไม้เท้าขึ้นมาแล้วหันหลังกลับ
ข้างหลังฉันคืออัลฟอนโซที่เคลื่อนไหวไปมาราวกับชุดสูทของเขา ไม่สบายและลิสบอนซึ่งนั่งสบายๆบนโซฟาในชุดนักเรียนอัศวิน
“ชุดนี้สวยมาก ขอบคุณครับคุณนายอาร์ซิลลา”
ฉันทักทายคุณนายอาร์ซิลลาอย่างเกินจริงเล็กน้อยโดยก้มแขนเข้าด้านใน
“ไม่เป็นไร โชคดีที่ชุดที่ลูกชายของฉันเคยใส่ยังเหลืออยู่”คุณนายอาร์ซิลลายิ้มอย่างเป็นกันเองขณะดื่มชา
อัลฟอนโซกับฉันไม่มีเครื่องแบบมาแทนที่สูทอย่างลิสบอนในกรณีของอัลฟอนโซโรงเรียนอัศวินระดับล่างให้เฉพาะชุดฝึกไม่ใช่ชุดจริงอื่มอายุเข้าโรงเรียนอัศวินระดับต่ำโดยพื้นฐานแล้วคืออายุสิบหกมันคงเป็นการสิ้นเปลืองที่จะให้นักเรียนที่ต้องตัดชุดเครื่องแบบ สําหรับทําพิธีที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นกล่าวกัน ว่าเป็นที่ยอมรับสําหรับพิธีชักธงชาติที่หาได้ยากแต่ก็ไม่เพียงพอที่จะสวมใส่ไปงานวันเกิดของเจ้าหญิง
แม้ว่าฉันไม่รู้รายละเอียดเพราะฉันไม่ใช่นักเรียนโรงเรียนอัศวิน เมื่อพิจารณาถึงระดับที่จะรับเข้าเรียนในระดับสูงนักเรียนอัศวินมักจะรวยดังนั้นกรณีอย่างอัลฟอนโซที่ไม่มีชุดทางการจึงหายากจริงๆ
