ในตอนนี้ แมงป่องดาน่าได้เห็นควินน์เข้าแล้ว เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเผชิญหน้ากับมัน โดยดาวเคราะห์ที่เป็นที่ตั้งของประตูมิติสีแดงนั้น มักจะมีตัวอันตรายต่างๆรวมไปถึงสัตว์อสูรที่อยู่เหนือระดับกลางมากมาย
แม้ว่าเขาจะวิ่งหนีออกไปข้างนอกได้ แต่ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นอาจจะดึงดูดสัตว์อสูรที่อันตรายยิ่งกว่า ซึ่งนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาจะเลือกทำ
เมื่อมองไปยังหนูจอมตะปบที่ถูกทุบจนเละไม่เป็นท่า เขากล้าพูดได้เต็มปากว่าสัตว์อสูรระดับกลางนั้นทรงพลังแค่ไหนและเขาจำเป็นต้องหลีกเลี่ยงก้ามแขนที่แหลมคมทั้งหมด แต่การใช้สกิลก้าวพริบตาออกไป คือการเผาพลาญค่าพลังงานเป็นจำนวนมาก ซึ่งเขาสามารถใช้สกิลนี้ในระหว่างการต่อสู้ได้อีกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
ขณะที่นางแมงป่องหันกลับมา มันก็พุ่งเข้าใส่เขาทันที ด้วยความหวังว่าจะทำให้มันตกใจและสร้างความเสียหายได้ ควินน์จึงใช้สกิลโลหิตฟาดฟันออกไปถึงสองครั้งติดกัน ทว่าในคราวนี้ การโจมตีของเขานั้นแข็งแกร่งกว่าคราวก่อน เส้นพลังงานสีแดงดูหนาและใหญ่ขึ้นเมื่อถูกปล่อยออกไปจากมือของเขา
การที่สกิลนี้อัพขึ้นเป็นเลเวล 2 นอกเหนือจากค่าความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นเป็นพิเศษแล้ว การโจมตีของเขาก็รุนแรงขึ้นเป็นเท่าตัว อย่างไรก็ตาม แมงป่องดาน่าไม่ได้โง่เขลาอย่างที่คิดไว้ ทั้งยังยกแขนที่มีหนามแหลมคมทั้งสี่ข้างของมันขึ้นมาป้องกันการโจมตี
ในขณะที่สกิลโลหิตฟาดฟันเข้าปะทะ ส่งผลให้นางแมงป่องถูกผลักออกไปอยู่สองสามก้าว ทว่ากลับมองไม่เห็นว่ามันจะบาดเจ็บอะไรหรือมีแม้แต่รอยขีดข่วนสีขาวบนก้ามแขนเหล่านั้น
“บ้าเอ้ย! ก้ามของแมงป่องตัวนี้เป็นโครงกระดูกที่อยู่ภายนอก!”
สัตว์ที่มีโครงกระดูกอยู่ภายนอก หมายถึง สัตว์อสูรต่างๆที่มีเปลือกแข็งมากๆห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ ขณะที่ควินน์จ้องมองและตรวจสอบสิ่งมีชีวิตตรงหน้าใกล้ๆ เขาจะเห็นว่าทุกส่วนของสัตว์อสูรตัวนี้เต็มไปด้วยเปลือกบางที่มีลักษณะเป็นป้องๆ ยกเว้นเพียงร่างกายส่วนบน
นั่นคือจุดอ่อนของแมงป่องดาน่าและนั่นคือเป้าหมายที่เขาต้องโจมตี
ด้วยแผนการที่คิดเอาไว้ ควินน์พุ่งออกไปข้างหน้าอีกครั้ง แมงป่องดาน่ากางแขนทั้งสี่ข้างของมันและตั้งท่าสำหรับการสวนกลับ ก้ามแขนข้างหนึ่งฟาดลงมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งควินน์หลบการโจมตีนั้นได้ แต่จากนั้นก้ามแขนอีกข้างก็ตามมาติดๆ
การหลบก้ามที่แหลมคมของมันนั้นเป็นเรื่องยาก แต่ตอนนี้ควินน์อยู่ในโหมดสมาธิเต็มเปี่ยม เมื่อก้ามแขนข้างที่สี่ของมันเงื้อขึ้นเพื่อโจมตี ร่างกายท่อนบนของมันก็ถือว่าเป็นช่องโหว่อย่างเห็นได้ชัด
ในขณะที่ควินน์ตั้งท่าใช้งานสกิลโลหิตฟาดฟัน เขาก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บแปลบที่ด้านหลังของเขา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่กำลังทิ่มแทงกับร่างกายอยู่จนกระทั่งมองตามไปยังต้นตอ ปรากฏว่ามันมาจากช่วงท้ายของสัตว์อสูรตัวนี้
“หางงั้นเหรอ? มันไม่ได้มีตั้งแต่แรกนี่นา?”
จากนั้น แมงป่องดาน่าก็ยกร่างของควินน์ขึ้นด้วยหางและทำการเหวี่ยงเขาไปกระแทกกับกำแพง ในตอนที่เขาร่วงลงพื้น HP ของเขาก็ลดลงอย่างฮวบฮาบ
[ HP : 13/45 ]
ขณะที่ควินน์ก้มลงมองยังหน้าท้องของตัวเอง เขาเห็นรอยเจาะทะลุขนาดใหญ่และเลือดของเขาก็ไหลทะลักออกมาจากร่างกายอย่างรวดเร็ว
[ ถูกโดนโจมตีส่วนสำคัญ ]
[ HP : 12/45 ]
[ HP : 11/45 ]
[ HP : 10/45 ]
เมื่อเลือดของควินน์ไหลออกมาจากร่างกายไม่หยุด HP ของเขาก็เช่นกัน เพื่อที่จะทำการหยุด HP ของเขาไม่ให้ลดมากไปกว่านี้ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น
[ สกิลกักเก็บโลหิต ]
[ ถูกใช้งาน 10 มิลลิลิตร ]
[ เหลืออีก 40 มิลลิลิตร ]
[ HP : 15/45 ]
ขณะที่เขาได้รับเลือดจากสกิลกักเก็บโลหิต รอยแผลที่หน้าท้องของเขาก็ค่อยๆหายเป็นปกติ แต่มันยังไม่เพียงพอ เขายังต้องเลือดมากกว่านี้ เพราะแมงป่องดาน่ากำลังพุ่งเข้ามาโจมตี เขาจึงต้องการเลือดเพิ่มให้เร็วที่สุด
“แค่ใช้มันให้หมดก็สิ้นเรื่อง!”
[ สกิลกักเก็บโลหิตว่างเปล่า ]
[ HP : 35/45 ]
ด้วยพลังชีวิตที่เกือบเต็ม บาดแผลของเขาจึงหายเป็นปลิดทิ้งอย่างฉับพลัน แล้วควินน์ก็สามารถขยับตัวได้อีกครั้ง เมื่อเขามองไปที่สัตว์อสูรระดับกลาง เขาก็สังเกตเห็นว่ามันไม่ได้มีหางจริงๆ
“มันคงจะเอากลับเข้าไปในร่างกายของมันและเอาออกมาได้ตามที่ต้องการ แต่คงจะเจ็บปวดล่ะสิท่า”
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเลเวลที่เขาได้รับทั้งหมดในตอนที่อยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ เขาก็คงจะตายแน่ๆ แต่เมื่อไม่มีเลือดที่กักเก็บเอาไว้ เขาก็ไม่สามารถรับการโจมตีใดๆได้อีก
ไม่มีโอกาสในครั้งที่สองอีกต่อไป
ด้วยความหวังว่ามันจะหยุดตรงดิ่งเข้ามา เขาจึงเหวี่ยงสกิลโลหิตฟาดฟันออกไปหนึ่งครั้ง แมงป่องดาน่ายกก้ามแขนทั้งสี่ของมันขึ้นมาไขว้กันและทำการบล็อคการโจมตีของควินน์ได้ทั้งหมด
แต่สัตว์อสูรที่มีความแข็งแกร่งสูงก็ยังรุดหน้าเข้ามาอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะปล่อยกงเล็บเลือดพุ่งเข้าใส่มันไปมากแค่ไหน มันเข้ามาใกล้มากและมากขึ้น ถึงกระนั้น ควินน์ก็ยังไม่หยุดใช้งานสกิลโลหิตฟาดฟันเลยแม้แต่น้อย
[ HP : 30/45 ]
[ HP : 28/45 ]
……
การปะทะกันอย่างดุเดือดกำลังปรากฏขึ้นให้ได้เห็นระหว่างเขาและสัตว์อสูรเบื้องหน้า เมื่อเส้นพลังงานสีแดงนั้นมีความรุนแรงยิ่งกว่าและสร้างความเสียหายให้นางแมงป่องจนกระทั่งถอยร่นไปได้ ในที่สุด แม้แต่ก้ามแขนนั้นก็เริ่มแตกร้าว แต่เขากับแมงป่องดาน่าก็ต่างไม่มีใครยอมใคร
[ HP : 13/45 ]
ทว่าควินน์ทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว ถ้าเขาใช้สกิลโลหิตฟาดฟันต่อไป อีกไม่นาน HP ของเขาก็จะหมดเกลี้ยง เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเปลี่ยนแผน
จากนั้นแมงป่องดาน่าก็เข้ามาใกล้มากพอ จนท้ายที่สุดหางของมันก็ปรากฏให้ได้เห็นเมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ในขณะที่ก้ามแขนทั้งหมดของมันป้องกันการโจมตีและปกปิดร่างกายที่ไร้เปลือกหุ้ม แผนของมันก็คือการลอบโจมตีจากด้านบนด้วยปลายหางที่มีความยาวและใหญ่
เมื่อมันโฉบหางลงมาเพื่อทำการต่อยเขา ในจังหวะก่อนที่หางจะแทงร่างกายของควินน์อีกครั้ง
“ก้าวพริบตา!”
เสี้ยววินาทีนั้น ควินน์ไม่ได้อยู่ตรงหน้าของนางแมงป่องอีกแล้ว ณ ตอนนี้เขาได้ปรากฏตัวที่ด้านหลังของมัน เขาทำการรวบรวมกำลังภายในทั้งหมดจากปลายเท้าขึ้นมาสู่กำมือและเมื่อเขากระทืบเท้าลงพื้น ก็ถือเป็นจังหวะเดียวกันที่เขาก็ชักมือเข้าหาลำตัว พร้อมๆกับปล่อยการโจมตีจากมืออีกข้างด้วยพลังมหาศาลทั้งหมดออกไป
“สกิลอัดกระแทก!”
ทันทีที่แรงระเบิดอัดกระแทกร่างกายที่ไร้เกราะส่วนบนของมัน ทำให้เกิดช่องโหว่งขนาดใหญ่เท่ากับศีรษะของมนุษย์และชิ้นส่วนบริเวณนั้นทะลุออกไป จนทำให้เขาเห็นทัศนีภาพฝั่งตรงข้ามลอดผ่านร่างกายของสัตว์อสูรตัวนี้อย่างเต็มตา
ต่อมาเพียงชั่วครู ร่างของนางแม่งป่องก็ลมตึงไปกับพื้น พร้อมกันกับควินน์ที่หมดแรงล้า เมื่อเขายกมือขึ้นถุงมือสัตว์อสูรที่เขาสวมอยู่ก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ อาวุธของเขาได้รับความเสียหายหนักจนเกินไปจากการกัดของหนูจอมตะปบก่อนหน้า จึงไม่สามารถทนต่อการใช้งานของสกิลอัดกระแทกได้
ถุงมือเขาอสูรไม่ได้ให้ค่าความแข็งแกร่งเป็นพิเศษสำหรับควินน์อีกต่อไป แต่ก็เป็นเรื่องยากที่เขาจะอารมณ์เสียได้นานไปกว่านี้ เมื่อมีข้อความจำนวนมากปรากฏขึ้น
[ แมงป่องดาน่าถูกสังหาร ได้รับ 1000 Exp ]
[ โบนัสสำหรับการสังหารสัตว์อสูรระดับกลางเป็นครั้งแรก ได้รับ 5000 Exp ]
[ โบนัสสำหรับการสังหารแมงป่องดาน่าเป็นตัวแรก ได้รับ 2000 Exp ]
[ 8250/12800 Exp ]
แม้ว่าควินน์จะมีเลเวลที่สูงขึ้น ก็ยังต้องการแต้ม Exp จำนวนมากสำหรับการอัพเลเวลอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้ปัญหาที่ร้ายแรงที่สุดของเขา คือพลังชีวิตที่ต่ำจนเกินควร
HP ที่มีอยู่ คือ 13/45 และเลือดที่กักเก็บเอาไว้นั้นไม่เหลือแล้ว ไม่มีทางเลยที่เขาจะฟื้นฟู HP กลับมาปกติได้อีกครั้ง
จากนั้น เขาก็นึกบางอย่างในใจขึ้นมาได้ ถ้าระบบของเขาคล้ายกับเกม หากเขาอัพเลเวลขึ้นไป พลังชีวิตของเขาจะฟื้นฟูจนเต็มเหมือนเดิมหรือเปล่า?
เมื่อเขามองไปรอบๆคลังเก็บอุปกรณ์ เขาสังเกตว่ามีไข่สามฟองกองอยู่ในซากโลหะ หลังจากที่รอไปสักครู่เพื่อให้เรี่ยวแรงของเขากลับคืนมา เขาก็เดินไปที่ร่างของแมงป่องดาน่าที่ตายแล้ว
เขาไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องหนักหนาอะไรที่จะฉีกร่างของสัตว์อสูรตัวนี้เพื่อมองหาคริสตัลอยู่ในตัวมัน เพราะถ้าหากเป็นควินน์ในอดีต เขาก็คงแสดงความเห็นอกเห็นใจและให้เกียรติสัตว์อสูรตัวนี้แน่ๆ แต่การต่อสู้ที่เพิ่งเกิดขึ้นนั้นแสดงให้เขาได้เห็นว่าแม้แต่บนดาวเคราะห์ดวงอื่น ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอด
ก่อนหน้านั้นเขามักจะถูกรังแกที่โรงเรียนอยู่เป็นประจำ แต่มันไม่เคยเป็นแบบนี้ แน่นอน ผู้แข็งแกร่งในโรงเรียนส่วนใหญ่มีสิทธิ์ที่จะปกครองทุกอย่างและเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่เขาไม่เคยรู้สึกว่ากำลังจะตาย เขาถูกทำร้ายมาหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกเลย ที่เขารู้สึกว่าเขาเฉียดใกล้ความตายเข้าแล้วจริงๆ
ในที่สุด เมื่อทำการชำแหละร่างและขุดคุ้ยหาในทุกๆส่วนไม่ว่าจะแขนหรือขา เขาก็ได้พบคริสตัลของแมงป่องดาน่าและทำการเก็บมันเอาไว้ที่ ‘ช่องเก็บของ’ ในระบบของเขาอีกครั้ง
ตอนนี้ ควินน์มองไปยังไข่พวกนั้นที่อยู่ในคลังเก็บอุปกรณ์ เมื่อเขาเดินมาถึง เขาทำการยกไข่ขึ้นมาหนึ่งฟอง โดยพวกมันมีขนาดใหญ่เทียบเท่ากับลูกฟุตบอล เขาได้ก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วเงื้อมันขึ้นเหนือหัว ก่อนจะทุ่มมันลงที่พื้นทันที
เลือดสีดำสาดกระเซ็นทั่วพื้นเต็มไปหมด ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีตัวอ่อนที่มีลักษณะเป็นครึ่งคนครึ่งแมงป่องอยู่ภายใน
[ ไข่ของแมงป่องดาน่าถูกกำจัด ได้รับ 1000 Exp ]
[ โบนัสสำหรับการกำจัดไข่ของแมงป่องดาน่าเป็นครั้งแรก ได้รับ 2000 Exp ]
[ 11250/12800 Exp ]
นี่ทำให้ควินน์ประหลาดใจมาก ระบบได้นับไข่ของแมงป่องดาน่าให้เป็นสัตว์อสูรตัวแรกที่สังหารได้ เขาจึงได้รับแต้ม Exp โบนัสจากมันด้วย
จากนั้น เขาก็เดินไปหาไข่สองฟองที่เหลืออยู่และโยนพวกมันทั้งคู่ลงพื้นเหมือนกับฟองแรก
[ ไข่ของแมงป่องดาน่าถูกกำจัด ได้รับ 1000 Exp ]
[ ไข่ของแมงป่องดาน่าถูกกำจัด ได้รับ 1000 Exp ]
[ 13250/12800 Exp ]
[ ขอแสดงความยินดี ตอนนี้คุณเลื่อนขั้นเป็นเลเวล 9 แล้ว ]
[ HP : 13/50 ]
เมื่อควินน์มองเห็นข้อมูลที่ปรากฏขึ้นมา เขาไม่พอใจเลยกับการอัพเลเวลในครั้งนี้ ระบบไม่ได้คืนค่าพลังชีวิตให้เขาเหมือนอย่างที่เขาคิดไว้ แม้ว่าจำนวน HP ของเขาจะเพิ่มขึ้น แต่นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
มันทำให้เขาตะหนักได้ว่า แม้ระบบของเขาจะคล้ายเกมแค่ไหน แต่นี่ก็ไม่ใช่เกม มันคือชีวิตจริง โดยข้อความถัดไปมันทำให้เขารู้ซึ้งยิ่งกว่าเดิม
[ ความหิวของคุณเพิ่มมากขึ้น ]
[ คุณไม่สามารถระงับความกระหายเลือดได้อีกต่อไป ]
[ HP ของคุณจะลดลง -1HP ทุกๆชั่วโมงจนกว่าคนจะดื่มเลือดมนุษย์ ]
