“สายมากนะ กว่าจะมานี่ไปทำอะไรอยู่เหรอ”
รินที่ออนไลน์อยู่ในเกมส์ ส่งแชทมาหาผม
วันนี้เป็นวันเสาร์ เวลา 21.07 น. วันนี้เป็นวันนัดเล่นเกมกับคุณมิสึกิและคุณคุรุมิซากะ
เวลาที่นัดกันไว้คือสามทุ่มเป๊ะ แต่ผมมาเลทนิดหน่อย เหตุผลคือตื่นเต้นจัดจนต้องเข้าห้องน้ำ มันจะไม่เครียดและตื่นเต้นได้ไง เพราะผม..ที่เป็นแค่เน็ตเกมเมอร์เห่ยๆกำลังจะเล่นเกมออนไลน์ด้วยกันกับไอดอลสุดฮอตสองคนเลยนะ
ผมส่งข้อความตอบกลับไปว่า “ขอโทษที” ก่อนจะเข้าไปในห้องแชทด้วยเสียงที่มีผม คุณคุรุมิซากะ และคุณมิสึกิสร้างไว้
รายชื่อในห้องมีสามคน
“คาสึ” “ริน” “สเตอร์แมนกริฟ”
…คนสุดท้ายนี่ใครฟะ
แต่ว่าชื่อแม่มเท่ดีว่ะ
“มาช้าจังเลย คาสึคุง พวกชั้นรอกันตั้งนานแล้วนะ”
รินกล่าวทักผม
ผมตอบขอโทษกลับไปก่อนจะถามว่า
“ว่าไปคุณสเตอร์แมนกิฟคือใครนิ”
“ค่า ค่า ชั้นเองจ้า คุรุมิซากะ นานะไง”
ผมได้ยินเสียงแจ่มใสร่าเริงดันลั่นจากหูฟังผม เจ๊แกตะโกนซะดังเลยวุ้ย
“เดี๋ยวเถอะ นานะ เสียงดังไปแล้วนะ ลดเสียงตัวเองลงหน่อย”
“อ๊ะ โทษทีนะ”
ผมถือโอกาสถามเหตุผลว่าทำไมเธอถึงตั้งชื่อนี้
“คุณคุรุมิซากะ ทำไมถึงตั้งชื่อตัวเองว่า สเตอร์แมนกริฟเหรอ”
“คือว่า..นี่เป็นชื่อแมวที่ชั้นเลี้ยงไว้เอง เป็นไงบ้าง ชื่อน่ารักใช่มั้ยล่ะ”
ฟังทีแรกคิดว่าล้อเล่น แต่..คิดอีกที ฟังจากน้ำเสียงแจ่มใสของเธอก็ไม่ใช่คนโกหกซะด้วยสิ
แล้วเราควรจะตอบเธอว่าอะไรดีนะ ขณะที่กำลังกังวลเรื่องนี้อยู่ คุณมิสึกิก็พูดแทรกมาว่า
“เซนส์ในการตั้งชื่อของนานะมันต่างจากคนทั่วไป เธอไม่ต้องคิดากก็ได้นะ”
“ไม่จริงสักหน่อย ชั้นก็เป็นคนปกจติน้า”
ไม่อะ ไม่ปกติแน่นอน
ผมเปิดเน็ตค้นหาความหมายชื่อเธอ มันเป็นภาษาเยอรมัน แปลว่า บุกทะลวง
คนอะไรตั้งชื่อแมวว่าบุกทะลวงฟะ นึกถึงหงสาจอมราชันย์ที่ม้าเฉียวตั้งชื่อม้าตัวเองว่าลิโป้เลย นี่เธอกะจะให้แมวไปกระทืบชาวบ้านรึไง
“แล้วก็นะ สเตอร์แมน…นานะเล่นโหมดทูทอเรี่ยลจบละ ขอโทษนะคาสีโตะคุง รบกวนมาที่หมู่บ้านแรกสุดก่อนได้มั้ย”
“เข้าใจละครับ เดี๋ยวผมไป”
เราก็รู้ชื่อแต่ละคนละว่าใครเป็นใคร ก็เรียกชื่อจริงนี่ล่ะ ง่ายกว่ากันเยอะ
ผมขยับตัวละคร ไปที่หมู่บ้าน มองหาตัวละครที่ชื่อ รินกับสเตอร์แมนกริฟ
โอเคเจอละ รินน่ะหาไม่ยาก คุ้นเคยกันดีอยู่แล้วกับตัวละครเอฟล์ผมทองถือธนุ
ปัญหาคือ สเตอร์แมนกริฟนี่ล่ะ นี่มันพึ่บึ้กจากไหนวะ แรงบันดาลใจได้มาจากเดอะฮัลค์รึไง
“นี่คุณคุรุมิซากะสร้างตัวละครนี้เล่นเอาฮารึเปล่า”
เกมส์ออนไลน์ที่ผมเล่นมันเป็นเกมส์ที่ออกแบบตัวละครได้อย่างอิสระ และดูเหมือนว่าคุณคุรุมิซากะจะอัดพลังค่าตัวละครไปทางสายกล้ามเนื้อเต็มสูบ ดุแล้วนึกถึงตุ๊กตาดารุมะตัวล่ำๆเลย
“ดูตรงไหนว่าเล่นเอาฮา? เป็นไงบ้าง ตัวละครที่ชั้นสร้าง น่ารักใช่มั้ยล่ะ”
“……”
“เซนส์ของนานะมันก็แปลกอย่างนี้แหละ รีบไปล่ามอนเถอะ”
“รินจังกับคาสึคุงใจร้ายที่สุดเลย”
รินเดินออกจากหมู่บ้าน ส่วนคุณคุรุมิซากะก็ขยับตัวละคร วิ่งตามรินไป ไม่นานก็มาถึงทุ่งหญ้าที่มีพวกมอนสเตอร์อยู่
“ว้าว ดูสิ ตรงนัั้นมีแมวน่ารักมากๆอยู่ด้วยแหละ”
“นั่นมันเซเบอร์แคทนะ ระวังตัวด้วยนะ มันเป็นมอนสเตอร์ที่แกร่งเอาเรื่องเลย ถ้าเป็นนานะในตอนนี้สู้ไม่ได้แน่ อย่าเพิ่งเข้าไปใกล้มันนะ”
“ว้าย เด็กคนนี้น่ารักมากเลย เห็นมั้ยว่าดูหน้าตาน้องเค้ากำลังอยากเล่นกับชั้นสุดๆเลย”
“ไม่ใช่ซะหน่อยนานะ มันกำลังจะโจมตีเธอต่างหาก รีบหนีเร็วเข้า”
“หนีเหรอ…เอ..ต้องกดปุ่มไหนถึงจะหนีนิ….อ๊ะ?”
“ปาร์ตี้เมมเบอร์ คุณสเตอร์แมนกริฟ เสียชีวิต”
แชทข้อความอันโหดร้ายเด้งขึ้นบนหน้าจอ ประกาศชัดเจนว่ามีผุ้เล่นของเราตายซะแล้ว
เพิ่งออกจากหมู่บ้านยังไม่ถึงห้านาที โดนมอนกระทืบตายคาที่ซะแล้ว
“นานะ…”
“ขอโทษน้ารินจัง”
**สรุปคร่าวๆละกัน ขี้เกียจแปลตรงนี้เยอะ
หลังจากนี้นานะก็จะกลับมารวมตัวต่อ และออกไปสู้มอน แต่ผลที่ได้คืือ ทักษะการเล่นเกมของเธอเข้าขั้นห่วยแตกมาก ถึงขนาดว่าผมเดาว่าคุณมิสึกิคงคิดแน่ว่า นานะเล่นแย่กว่าที่จินตนาการไว้จมหู แต่ไม่กล้าพูดออกไปตามตรง
แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมาก เล่นเกมด้วยกัน ได้ยินเสียงคุณคุรุมิซากะยังคงหัวเราะร่าเริงได้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว
ระหว่างที่เล่น รินกับคาสึโตะ จะโชว์สกิลเพลย์เล่นกันเข้าขาดีจนนานะเอ่ยปากชม ก่อนที่เธอจะบอกว่า
“โทษทีนะ ชั้นเพิ่งนึกออกพอดีว่ามีธุระ ขอตัวแปบนะ”
เธอกล่าวจบ เสียงในห้องแชทก็เงียบกริบ แต่ว่าชื่อตัวละครยังสว่าง แปลว่าคุณคุรุมิซากะยังไม่ล้อคเอาท์จากเกม ก็คงไปทำธุระไม่นานมั้ง แปบๆเดี๋ยวคงกลับมา
ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ ปรากฏว่ามีเสียงแจ้งเตือนจากโทรศํพท์ผม เป็นข้อความจากคุณคุรุมิซากะส่งมา
“สถานที่กับบรรยากาศตอนนี้เหมาะเหม็งเลย อยู่ด้วยกันสองต่อสองแล้วนี่ล่ะโอกาสทอง”
ไม่ต้องบอกก็รู้ โอกาสทองที่เธอว่าหมายถึงให้ผมลองเรียกชื่อคุณมิสึกิ
ผมรีบแชทตอบกลับไปว่า
“เร็วเกินไปมั้งครับ ผมยังไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจเลย”
“ไม่เห็นเป็นไรสักหน่อย ตะกี้ยังเห็นเรียกชื่อรินอยู่นี่นา แค่เติม กะ เข้าไปด้านหลัง เรื่องหมูๆ”
เรื่องหมูๆตรงไหนล่ะครับ เรียกริน กับ เรียกรินกะ นี่มันคนละเรื่องเลยนะคร้าบบบ
“เป็นอะไรรึเปล่าคาสึโตะคุง จู่ๆก็เงียบยาวเลย”
“เอ่อ คือริน..เห็นกะโมเมะ(นกนางนวล)มันบินอยู่น่ะ”
(อันนี้เป็นมุกภาษาญี่ปุ่นคือ ชื่อเธอคือรินกะ แต่พระเอกยังป้อด เลยเรียกลากเสียงรวม รินกะโมเมะ ชื่อรวมไปเลย (กะโมเมะแปลว่านกนางนวล)
“กะโมเมะ? ในเกมนี้มีตัวนี้อยู่ด้วยเหรอ”
เสียงโทรศัพท์แจ้งเตือนว่าแชทเข้าดังขึ้น ผมหันไปดูพบว่า มีข้อความจากคุณคุรุมิซากะส่งมาคือ
“………..”
แค่เห็นจุดล้วนๆก็รู้ละว่าเธอพูดไม่ออกกับความป้อดของผม
ตูก็อยากจะสวนไปว่า จะเอาไรมากกับชีวิตหนุ่มน้อยเชอรี่บอยที่่ยังไม่เคยสัมผัสผู้หญิงในชีวิตจริงสักครั้ง แถมให้เรียกชื่อผุ้หญิงธรรมดายังพอว่า นี่ให้เรียกชื่อจริงของไอดอลสุดฮอต ถ้าเรียกได้ชิวๆโดยไม่ตื่นเต้นสิแปลก
คุณคุรุมิซากะส่งแชทต่อมาอีก
“พยายามเข้าน่า คาสึคุง”
ผมพิมพ์ตอบกลับ
“พุร่งนี้ผมจะลองพยายามอีกที
เธอพิมพ์ตอบมาอีกว่า
“พรุ่งนี้มันก็แค่ยืดเวลาออกไปเรื่อยๆ สุดท้ายเดี๋ยวพรุ่งนี้มาถึงจริง เธอก็ผลัดวันประกันพรุ่งอีกอยู่ดี”
ก็ถูกตามที่เธอพิมพ์ว่ามานั่นแหละ
“อย่าไปเกร็งสิ ก็แค่เรียกชื่อตามธรรมชาติ แค่นั้นเอง”
เจอคำแชทเข้าไป ในใจผมก็เริ่มปั่นป่วน สมองค่อยๆไตร่ตรองทีละอย่าง
ถ้าสมมติว่าผมไม่ได้มีคุณคุรุมิซากะคอยผลักดัน แปลว่าผมจะไม่สามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับคุณมิสึกิรึเปล่า
คุณมิสึชอบผมและตั้งใจจะเป็นภรรยาผมในชีวิตจริง
ตั้งแต่วันที่ผมรู้ตัวจริงของเธอว่ารินคือคุณมิสึกิ ชีวิตประจำวันผมก็เปลี่ยนไป
สิ่งที่เห็นชัดแน่ๆคือความชอบของคุณมิสึกิที่มีต่อผม เธอชัดเจนในการกระทำว่าต้้งใจเป็นภรรยาจริง ไม่ได้พูดเล่น
และผมก็คิดว่า ถ้าเธออยากเป็นภรรยาผมจริง มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่แย่ซะหน่อย
ในใจผมก็รู้สึกดีใจและมีความสุขด้วยซ้ำ
ผมกลับมาห้องแชทคุณมิสึกิ กล่าวว่า
“อืม คิดไว้แล้วล่ะว่าต้องพูดตอนนี้”
“คาสึ? มีอะไรจะพูดเหรอ”
สมองผมตอนนี้คิดถึงเรื่องในอาทิตย์ที่ผ่านมา ความทรงจำที่มีรินกะทุกการกระทำหลั่งไหลเข้ามาในหัว
มันเป็นสัปดาห์ที่แสนสนุกจริงๆ
ในสี่ห้องหัวใจผมก็คิดแต่เรื่องคุณมิสึกิอยู่ตลอด
หากเธอคิดกับผมว่าอยากจะเป็นภรรยาจริงๆ ในฐานะที่ผมเป็นลูกผุ้ชาย ก็ควรจะตอบสนองกับเธออย่างตรงไปตรงมา
ไม่ว่ายังไง ผมก็อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอต่อ ไม่ว่าจะเป็น ริน หรือ คุณมิสึกิ
มันอาจจะเป็นความปรารถนาที่เห็นแก่ตัว แต่ก็มาจากใจจริงของผม
“ริน…ไม่สิ คุณมิสึกิ ช่วยฟังเรื่องที่ผมจะพูดต่อไปนี้หน่อยนะ”
“.เรื่องอะไรเหรอ”
ผมกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง ส่วนทางคุณมิสึกิ น้ำเสียงที่ตอบกลับมาเจือปนด้วยความตื่นเต้น
“ความจริงคือว่า ผมคิดกับคุณมิสึกิแค่เพื่อนสนิทในเกมส์ออนไลน์เท่านั้น”
“……..ฮึก”
ผมได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้าลึกผ่านเฮดโฟน
เสียงโทรศัพท์ของผมดังตามมาติดๆบอกว่ามีข้อความเข้า แน่นอนว่าต้องเป็นของคุณคุรุมิซากะแน่
เธอคงจะโวยวายเรื่องเรียกชื่อแหงๆ ซึ่งไอ้การที่ผมพูดเมื่อกี้มันคงสวนทางความคาดหวังเธอแน่
ตอนนี้ผมไม่มีความจำเป็นต้องพึ่งพาคุณคุรุมิซากะ จึงปิดมือถือ และหันไปกล่าวกับคุณมิสึกิต่อ
“ความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณมิสึกิในตอนนี้ จะเรียกว่าเป็นความรักรึเปล่า ผมยังไม่กล้าฟันธง มันอาจจะเป็นแค่ความรู้สึกปลื้มไอดอลเฉยๆเท่านั้น”
“ง..งั้น..เหรอ”
คุณมิสึกิตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
แต่ว่าผมยังพูดไม่จบ ผมยังไม่ได้สารภาพความรู้สึกที่แท้จริงให้เธอฟังเลย
“แต่ว่า..ผมก็อยากตอบรับความรู้สึกคุณมิสึกิ ไม่สิ ต้องบอกว่า ผมอยากจะรู้จักคุณมิสึกิให้มากกว่านี้ อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ให้ลึกซึ้งกว่าที่เป็นตอนนี้ สรุปสั้นๆคือ ผมอยากจะเผชิญหน้าโดยตรงกับความรู้สึกตัวเองที่มีต่อคุณมิสึกิในโลกความจริง”
“..เอ๋?”
“เพราะฉะนั้น ผมขอเริ่มจากขั้นแรกก่อนด้วยการขอเรียกคุณมิสึกิ ว่า รินกะ จะได้มั้ยครับ”
เอาวะ ถึงจะตื่นเต้นก็เหอะ แต่ในที่สุดผมก็สารภาพความรู้สึกทั้งหมดออกไปแล้ว
ทีนี้ก็เหลือรอลุ้นหัวก้อยละ ว่าเธอจะตอบรับหรีอปฏิเสธมาว่าไง
***
จบ CH4-1
ตอนนี้มีจุดแตกต่างนิดหน่อย แต่ไมไ่ด้มากเกิน ถ้าเคยอ่านแล้วก็ไม่มีอะไร ถ้าไม่เคยอ่านก็จัดไปครับ
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
![[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)](https://novel00.net/wp-content/uploads/2021/09/9930_cover-1-193x278-1.jpg "[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)")
