อ่าน Netoge no Yome ga Ninki Idol datta ????????????????~????????????????????~ CH7-3 ความรู้สึกอันบริสุทธิ์
หลังจากทานข้าวเสร็จ พวกผมย้ายมานั่งเล่นที่ห้องรินกะ พูดคุยกันถึงเรื่องราวอดีตที่ผ่านมาไม่ก็เรื่องเกม เช่น พบกันครั้งแรกตอนไหน ไปขุดแร่ในเกมมีที่ไหนได้ของโหด ไม่ได้คุยเรื่องรักๆใคร่ๆกันเลย
คุยไปคุยมา เวลาก็ผ่านไปจนเริ่มเย็น แสงแดงสีส้มอบอุ่นสาดส่องเข้ามาที่ห้อง
เวลาผ่านไปเร็วกว่าที่คิดแฮะ ตอนนี้ดูเหมือนใกล้ได้เวลาที่ครอบครัวรินกะจะกลับบ้านละ
“…….”
“……”
พอถึงเวลาเย็น จู่ๆผมกับรินกะก็ไม่รู้จะคุยอะไรต่อ แสงแดดอบอุ่นที่ส่องในห้อง ราวกับเป็นสัญญาณที่ผมกับรินกะต้องจากกันแล้ว
ผมนั่งอยู่เคียงข้างรินกะไหล่แทบจะชนไหล่ แอบเหลือบมองรินกะ เป็นจังหวะเดียวกับที่เธอเหลือบมองผมเช่นกัน
สายตาผมกับเธอประสานกัน เห็นภาพของอีกฝั่งอยู่ในแววตาของอีกคน
ต้องทำไรสักอย่างแล้ว
เวลานี้แหละ ผมควรจะสารภาพความรู้สึกให้รินกะรู้
จริงๆก็เรื่อง่ายแค่สารภาพ แต่ความตื่นเต้นมันเอาเรื่องเล่นเอาตอนนี้ มือเหงื่อชุ่มเลย
“รินกะ..คือว่า..ผมมีเรื่องจะบอกครับ”
“มีอะไรเหรอ ว่ามาสิ”
รินกะมองผม กล่าวด้วยท่าทางจรืิงจัง
ระห่างของผมกับเธออยู่ใกล้ชิดกันมากจนเห็นทุกองคาพยพใบหน้าของอีกฝั่ง
โอ๊ยยย ตื่นเต้นชิบเป๋ง
แต่ว่า หมดเวลาตื่นเต้นแล้วโว้ย ลูกผู้ชาย ต้องพูดออกไปได้แล้ว
“รินกะชอบผมจริงๆใช่มั้ย”
“ใช่แล้ว เราเป็นสามีภรรยานี่นา”
“…ผมน่ะ ก่อนหน้านี้ยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง เลยไม่ได้สารภาพความรู้สึกให้คุณรู้..”
“….”
“แต่ว่า..ตอนนี้ผมรู้แล้ว.. ผมอยากจะบอกรินกะว่า..”
“แปบนะ”
“……เอ๋?”
ก่อนที่ผมจะสารภาพตวามรู้สึกจบ รินกะขัดจังหวะซะก่อน เล่นเอาผมปากอ้าตาค้าง
“คาสีโตะคุงตั้งใจจะสารภาพความรู้สึกอย่างจริงจังสินะ”
“อ..อืม”
“แต่ว่าชั้น..คือว่า..”
เอ๋ ความรู้สึกเลวร้ายเริ่มก่อตัวในใจผม ทำไมเธอขัดจังหวะไม่ให้ผมพูด ถ้าเป็นเกมส์ นี่มันอีเว้นแบ้ดเอนด์สุดๆเลยนี่หว่า
อย่าบอกนะว่า เธอจะสารภาพกับผมว่า จริงๆแล้วเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว หรือไม่ก็ ความรู้สึกที่เธอมีให้ผมจริงๆแล้วแค่หลอกกันเล่นขำๆ
“ความจริงแล้วชั้นตั้งใจจะเก็บเรื่องนี้ไว้ตลอด ..แต่ว่า..มาถึงจุดนี้แล้ว ชีั้นคิดว่าไม่ใช่การกระทำที่ดีน้ะ”
“พูดถึงเรื่องอะไรครับ”
“ขอโทษนะคาสึโตะคุง ที่จริงแล้วชั้นมีความลับบางอย่างน่ะ”
“ความลับเรื่องอะไรเหรอครับ”
ความรู็สึกผมตอนนี้ ไม่ต่างกับมีใครมาจับผมห้อยหัวเล่นบันจี้จัมป์เลย
“มันเป็นความลับที่หากคาสึโตะรู้เข้า เธออาจจะเกลียดชั้นเลยก็ได้น่ะสิ”
“อะไรนะ?”
ความลับที่หากผมรู้แล้วอาจะเกลียดรินกะเลยเหรอ ม้นต้องเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่มากแน่
“คาสึโตะคุงคิดถึงเรื่องชั้นด้วยความกังวลมาตลอด จนวันนี้เธอชวนชั้นออกเดท ชั้นดีใจมากๆ ไม่สิ เพราะความตั้งใจของเธอทำให้ชั้นรู้สึกว่าการเก็บความลับเรื่องนี้ไว้มันทำให้ชั้นทุกข์ใจมาก”
“ความลับมันคืออะไรครับ”
“ให้ดูของจริงเลยน่าจะเข้าใจง่ายกว่า”
รินกะลุกขึ้นยืน เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
“…… “
ข้างในก็เป็นตู้เสื้อผ้าที่ทีชุดไปรเวทและชุดไอดอลแขวนไว้เต็มตู้
ก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกเลยนี่นา…
เอ๊ะ..เฮ้ย …ไม่สิ
ตรงชั้นล่างตู้ มีตุ๊กตาวางอยู่4ตัว ขนาดตุ๊กตาตัวเล็กน่ากอดกำลังดี
ตุ๊กตาพวกนี้เป็นตุ๊กตารูปคน ทำอย่างปราณีตมาก ให้ความรู้สึกว่ามันเหมือนคนจริงๆ
ใช่ ให้ความรู้สึกเหมือนคนจริงๆ เพราะว่าตุ๊กตาพวกนั้นมันคือตุ๊กตาที่ทำเลียนแบบผมเอง
“น..นี่มัน”
“ตุ๊กตาคาสึโตะค่ะ”
“….
ผมปากอ้าค้าง พูดไม่ออก
ตุ๊กตาพวกนี้ รินกะเป็นคนทำเองเหรอ
ถือว่าทำได้ออกมาหน้าตาใกล้เคียงกับผมมากสุดๆ
“คือว่า..ทุกคืนเวลานอน ชั้นจะต้องนอนกอดตุ๊กตาคาสึโตะคุงด้วยเสมอ…”
“เอ๋..?”
“ยิ่งวันไหนชั้นเหนื่อย ชั้นจะเอาทั้งหมดมานอนกอดพร้อมกัน พอทำแบบนี้แล้ว มันช่วยบรรเทาความปราราถนาของชั้นที่อยากให้คาสึโตะคุงกอดในชีวิตจริง ตอนนี้ชั้นทำมาทั้งหมดสี่คนละ”
“ไม่ใช้ลักษณะนามเป็น ตัว แต่ใช้เป็น คนเลยแฮะ….”
“คาสึโตะคุงเห็นชั้นทำแบบนี้ เธอคงเกลียดชั้นแล้วสินะ”
รินกะถามด้วยน้ำตาคลอเบ้า รู้เลยว่าเธอกังวลมากขณะที่คุยกับผม
อย่างนี้นี่เอง นี่สินะความลับของเธอ
ผมนึกย้อนกลับไปวันที่โนโนอะมาที่ห้อง แล้วรินกะบอกให้ผมไปซ่อนตัวที่เตียง ตอนนั้นก็แปลกใจว่ามีตู้เสื้อผ้าเป็นตั้วเลือกที่ดีกว่าแต่เธอไม่เลือก ที่แท้เพราะเธอปิดบังความลับซ่อนตุ๊กตาคาสึโตะไว้ในนี้นี่เอง
****หมายเหตุจากผู้แปล ถือว่าคนแต่งเรื่องนี้มันเฟี้ยวจริงๆ หน้าปกสปอยเนื้อเรื่องทุกอย่างแล้ว แต่ถ้าดูเฉยๆจะคิดว่าปกมันน่ารัก ไม่มีอะไรเลย
“คาสึโตะคุงคงรู้สึกขยะแขยงสินะที่เธอรู้ว่าชั้นทำตุ๊กตาพวกนี้เอามานอนกอดทุกคืน”
“ป..เปล่านะครับ ไม่ได้รู็สึกแบบนั้นเลย”
“พูดจริงเหรอ”
“อืม”
ผมพยักหน้าให้รินกะ เธอที่ตอนแรกทำท่าจะร้องไห้เต็มแก่แล้ว สูดลมหายใจลึกเสียงสั่น
ม่า ถามว่าตกใจมั้ยก็ตกใจแหละ ไอ้ที่เรียกว่าตุ๊กตาว่าคน แทนที่ จะเรียกว่า ตัว เล่นเอาสะอึกเลย
แต่ว่า ถ้าคุณเห็นความพิถีถิถันและความสมจริงของตุ๊กตา คุณจะรู้เลยว่า มันไม่ได้ทำลวกๆ แต่คนทำต้องใส่ใจในทุกกระเบียดนิ้ว
ลองคิดสภาพว่า ผมเพิ่งเจอกับรินกะได้แค่เดือนเดียวเท่านั้น แต่เธอทำตุ๊กตางานฝีมือที่ละเอียดได้ขนาดนี้ คุณต้องให้ค่าในจุดๆนี้ด้วย
“แล้วก็..ทีจริงแล้ว..ไม่ได้มีแค่เรือ่งนี้เรื่องเดียวน่ะ”
“เอ๋ หมายถึงมีตุ๊กตาคาสึโตะคคุงตัวอื่นอีกเหรอครับ”
“เปล่าค่ะ อันนี้คือคอลเลคชั่นคาสึโตะหมายเลขสองน่ะ”
รินกะกล่าวด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจซะด้วย
เธอดึงโปสเตอร์สตาร์มายที่ติดตรงกำแพงออก สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือ ภาพมินิโปสเตอร์ของผมตอนกำลังกินข้าวในห้องเรียน
“เป็นไงล่ะ น่ารักดีมั้ยคะ”
“ไม่คิดแบบนั้นเลยครับ อันนี้เขาเรียกภาพแอบถ่ายนะเจ๊ แล้วนี่คุณไปถ่ายผมตอนไหน ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”
“ไม่ได้แอบถ่ายซะหน่อย ชั้นแค่ถ่ายภาพสามีชั้นเฉยๆ ไม่ได้เรียกว่าแอบถ่ายซะหน่อย”
โอ้โห ชักเริ่มหนักข้อแล้วเว้ย
“ก่อนนอนทุกคืน ชั้นจะนอนกอดตุ๊กตาคาสีโตะคุงพลางจ้องมองมินิโปสเตอร์จนกว่าชั้นจะผล็อยหลับไปนะ ฮะฮะ”
เช็ดเชร้ ไอดอลสุดฮอตแกทั้งทำตุ๊กตาผม แถมยังแอบถ่ายรูปผมเป็นมินิโปสเตอร์ด้วยเลยเว้ย
“ขอโทษนะคะคาสึโตะคุง ชั้นคิดว่าสิ่งที่ชั้นทำไม่ได้มีอะไรผิดปกติ มันเป็นแค่ความรู้สึกที่อยู่ภายใน ต้องหาทางระบายน่ะ”
“ความรู้สึกทีต้องหาทางระบายเหรอครับ?”
“แต่ว่า..ถึงแม้ชั้นจะทำขนาดนี้ก็ยังไม่เติมเต็มความต้องการของชั้น มันก็แค่ช่วยระบายความรู้สีกข้างในได้นิดหน่อยเท่านั้นเอง”
“..งั้นเหรอครับ”
ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอเลย
สิ่งที่รู้คือรินกะคิดถึงผมในระดับที่ไม่ธรรมดาเลย
ว่าไป เดี๋ยวนะ พึ่งนึกบางอย่างออก
“ตะกี้เธอบอกว่า คอลเลคชั่นชุดสองใช่มั้ย แปลว่ามีชุดที่สามเหลืออยู่สินะ”
“ถูกต้องนะคะ”
****
จบ CH7-3
รีบแปลให้จบๆ จะได้กินเหล้าและทำงานสบายใจ อยากรู้คอลคชั่นชุดต่อไปก็รออ่านพรุ่งนี้
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
