Netoge no Yome ga Ninki Idol datta ch13-5
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เวลากี่โมงแล้ว แต่คิดว่าน่าจะผ่านไปหลายสิบนาทีละ
“ฟรี้…ฟรี้…..ฟรี้”
ผมได้ยินเสียงกรนน่ารักหลับสนิทของรินกะ
ผมค่อยๆดันรินกะให้นอนบนเตียงอย่างนิ่มนวล เพื่อว่าเธอจะได้ไม่สะดุ้งตื่น
ผมหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูเวลา
“ตี 2 ละเหรอ”
ให้ตายสิ นอนไม่หลับเลยแฮะ
เพื่อให้หัวเย็นลง ผมตัดสินใจเปิดประตูห้องนอน ออกไปทำใจให้สงบระเบียงข้างนอก ทว่า มีใครบางคนอยุ่
“โอ้..คาสึโตะคุง เวลาป่านนี้ลุกมาทำอะไรรึ”
คนๆนั้นคือคุณคาสึมิ กำลังนั่งอยู่ตรงระเบียงใกล้ริมหน้าต่าง เปิดประตู ในมือถือกระป๋องเหล้า เลม่อนชาวเวอร์ ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าหน้าเธอแดงนิดๆด้วย
“ผมออกมารับลมนิดหน่อย”
“งั้นเหรอ อย่าบอกนะว่า รินกะเข้าไปอยุ่ในห้องเธอสินะ”
” ม่า ครับ”
“ห๊ะ จัดกันเรียบร้อยแล้ว”
“อย่าถามนะครับว่าผมทำอะไรเธอบ้าง เอาเป็นว่าพวกเราไม่ได้มีอะไรเกินเลยแน่ๆครับ”
ผมรีบปฏิเสธ คุณคาสึมิหัวเราะเล็กน้อย
“จะว่าไปทางคุณคาสึมิมาทำอะไรเหรอครับ”
“ชั้นเหรอ?ชั้นลุกมาถามตอบกับตัวเอง….ล่ะมั้ง”
“นี่ดื่มเหล้าด้วยเหรอครับ”
“อืม คาสึโตะคุงสนมั้ย”
“ขอบคุณครับ”
ผมยื่นมือจะไปคว้ากระป๋องเหล้า อีกนิดจะคว้าได้แล้ว ทว่าคุณคาสึมิชักมือกลับ
“ไม่ได้ไม่ได้ ไม่ควรนะ นี่มันจูบทางอ้อมนา”
“ดูสภาพของคุณนี่ไม่ใช่คนที่กังวลเรื่องอะไรพรรค์นั้นเลย สงสัยว่าคุณจะเมาแล้วนะครับ”
“นั่นสินะ จริงๆแล้วชั้นคออ่อน เวลาไปงานดื่มสังสสรค์กับพวกผู้ชาย ถ้าไม่มีเพื่อนที่ไว้ใจได้ไปด้วยกันจริงๆ ชั้นจะไม่ไปดื่มเลยนะ”
งานดื่มสังสรรค์งั้นเหรอ สำหรับผมที่่ยังอยู่มอปลาย มันเป็นโลกที่ผมจินตนาการไม่ออกเลย
“คออ่อนแต่ก็ยังดื่มอีกเหรอครับ”
“ดื่มเฉพาะเวลามีหลายเรื่องต้องคิดน่ะ”
“คิดเรื่องอะไรอยู่เหรอครับ”
ผมถามไปแบบไม่ได้คิดอะไร เพราะใจแค่หาหัวข้อสนทนาไปเรื่อยๆไม่ให้เด้ดแอร์ ทว่าคุณคาสึมิมีสีหน้าเศร้าเล็กน้อย ตอบกลับมา
“เรื่องรินกะน่ะ”
“รินกะเหรอ”
“น่าอิจฉาเธอจังเลยน้าาา”
คุณคาสึมิหันไปมองหน้าต่าง มองทอดสายตาไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน
ดูสภาพตอนนี้ ผมว่าเธอไม่ได้ทำเพราะปั่นหัวผม แต่เธอคิดอย่างที่พูดจริงๆ
จำได้ว่าเมื่อก่อน เธอก็เคยพูดว่า น่าอิจฉาเธอจังเลยน้า ทว่าครั้งนี้ บรรยากาศกับความรู้สึกผมบอกเลยว่ามันคนละเรื่อง
ผมได้แต่นิ่งเงียบไม่รู้จะพูดอะไร คุณคาสึมิยังคงจ้องมองพระจันทร์ที่หลบอยู่บนก้อนเมฆพลางกล่าว
“งานไอดอลก็ประสบความสำเร็จ แถมได้อยู่กับผู้ชายที่ชอบด้วย โม่ ชีวิตจะเพอร์เฟคไปไหน งานบ้านก็ทำได้ ชีวิตเรียกว่าไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องเลย”
“คุณคาสึมิ”
“แน่นอนว่าชั้นเป็นคนที่รู้อยู่แล้วว่ารินกะทุ่มเทความพยายามไปมากขนาดไหน ชั้นดูอยู่ใกล้ชิดมาตลอด ถ้าเด็กคนนั้นมีความสุข ในฐานะพี่สาวคงไม่มีอะไรจะทำให้ชั้นดีใจได้มากกว่านี้แล้ว ชั้นเชียร์น้องจากใจจริง แต่ก็นะ… นานๆที พอลองนึกเปรียบเทียบชีวิตตัวชั้นเองกับน้องมันก็…นิดนึง”
คุณคาสึมิกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า ท่าทีของเธอตอนนี้เล่นเอาผมจนถ้อยคำ
ภาพคุณคาสึมิ อิเมจในหัวผมคือ เป็นพี่สาวสายเฮ้วๆขี้แกล้งแต่เนื้อแท้เป็นกลับเป็นคนจริงจังกว่าที่คิดซะงั้น
หรือบางที นี่อาจจะเป็นอีกบุคลิกหนึ่งของเธอก็ได้
แต่ว่าผมเข้าใจความรู้สึกเธอนะ
ลองเทียบง่ายๆ เอาตัวเองไปแทนเธอ สมมติว่าคุณมีน้องสาวที่ทำอะไรก็ประสบความสำเร็ต ชีวิตดีถูกที่ถูกทางไปหมด ส่วนเราเป็นแค่คนธรรมดา จะรู้สึกยังไงล่ะ
“ฮะฮะฮะ สงสัยจะเมาหนักเกินไปละ ชั้นขอตัวกลับห้องก่อนแล้วกัน”
ผมมองดูคุณคาสึมิเดินหายลับกลับไปที่ห้อง แผ่นหลังของเธอดูน่าเศร้าเหลือเกิน
“…….”
สุดท้ายผมก็พูดอะไรไม่ออกอยู่ดี และจริงๆมันก็ไม่ควรจะพูดนี่แหละถูกแล้ว
บางที สิ่งที่ผมควรจะทำเพื่อคุณคาสึมิ คือลืมเรื่องว่า ตัวเองสามารถทำอะไรเพื่อคุณคาสึมิคงจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า
****
จบ CH 13
แปลไปครึ่งชั่วโมงนะครับ เอาให้จบตอน 13 จะได้ไม่ค้างคา พรุ่งนี้จะได้ขึ้นตอน 14 ให้มันเป๊ะๆไปเลย (ข้ออ้างเยอะก็งี้แหละ จริงๆจะหาช่องทางโหลดเกมส์มอนฮันก่อนด้วย 55)
ตอนนี้จะมีดราม่าดึงเชงนิดๆมาตัดความหวานซะหน่อย ตอนนี้ก็แปลมาถึงครึ่งทาง 54% ของเล่ม2ละ ก็รอลุ้นตอนหน้านะครับว่าเนื้อหาจะเป็นไงบ้าง
รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่มะรืนนะครับ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า kurakon
