Netoge no Yome ga Ninki Idol datta ネトゲの嫁が人気アイドルだった　～クール系の彼女は現実でも嫁のつもりでいる～ – ตอนที่ 16.3

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา สายตามองเห็นเพดานสีขาวสะอาดตาของบ้านครอบครัวมิสึกิ ผมใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ปิดเทอมหน้าร้อนสองอาทิตย์ ก็เลยคุ้นชินกับภาพเพดานเป็นอย่างดี

“หือ?”

ผมรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ใต้ผ้าห่ม พอหันไปดูข้างๆ พบว่ามีใครบางคนกำลังขดตัวนอนกลมอยู่ข้างผม เหมือนแมวน้อยไม่มีผิด

ผมเลิกผ้าห่มขึ้นมาพบว่า เป็นเด็กสาวน้อยคนหนึ่ง เธอกำลังหลับปุ๋ย ได้ยินเสียงลมหายใจ ฟรี้ๆ แสดงชัดเจนถึงความรู้สึกสบายอกสบายใจไร้กังวล

เธอคือโนโนอะจัง น้องสาวของมิสึกิ รินกะ ไอดอลสุดคูล ชื่อเต็มของเธอคือ มิสึกิ โนโนอะ สาวน้อยนักเรียนป.1

น้องกำลังขดตัวนอนกลมอยู่ข้างผม ไม่ต่างอะไรกับแมวตัวน้อยเลย

“นี่ โนโนอะจัง”

“…..หือ?”

ผมเขย่าไหล่น้องอย่างอ่อนโยน น้องค่อยๆลืมตามองหน้าผมด้วยสายตาง่วงเหงาหาวนอน ก่อนจะค่อยๆส่งยิ้มให้ผม

“อ๊ะ คาสึโตะโอนี่จัง อรุณสวัสดิ์ค่ะ แหะแหะแหะ”

“….”

รอยยิ้มไร้เดียงสาที่ตั้งใจส่งให้ผม รู้เลยว่าน้องมาแอบนอน ตัวน้องก็รู้ว่าเป็นการกระทำที่ไม่ควร แต่ก็ยังทำ กระนั้น รอยยิ้มที่เธอส่งมาให้ผมก็ไม่ต่างอะไรกับรอยยิ้มของเทพธิดาตัวน้อยแสนซน มันน่ารักเอามากๆเลย

เฮ้ๆๆ อย่าเข้าใจผิดนะ ผมบอกว่ารอยยิ้มน้องเหมือนเทพธิดาตัวน้อย แต่ไม่ได้หมายความว่าผมเป็นโลลิค่อนนะเฟ้ย

มนุษย์เราลองใครมาเป็นอย่างผม ได้พบเจอรอยยิ้มน่ารักขนาดนี้ มันก็ต้องชมอยู่แล้ว เป็นเรื่องปกตินะครับ

“โนโนอะจัง นึกยังไงถึงมุดมานอนใต้ผ้าห่มผมรึครับ”

หลังจากหายตกใจ ผมเริ่มเอ่ยปากถามน้อง

โนโนอะจังส่งรอยยิ้มน่ารักทั้งที่สายตายังง่วง เอ่ยปากว่า

“….อืม..หนูกะว่าจะมาปลุกคาสึโตะโอนี่จังน่ะ”

“จะบอกว่ามาปลุก แต่สุดท้ายเปลี่ยนแผนเป็นนอนด้วยกันแทน?”

“อืม”

น่ารักจริงๆ จะว่าไป รินกะก็เคยทำแบบนี้กับผมมาแล้วนี่หว่า

ผมนึกถึงความทรงจำตอนนั้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมโนโนอะจัง

“จะว่าไป รินกะไปไหนรึครับ”

“ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”

“งั้นเหรอ สงสัยออกไปข้างนอกแล้วมั้ง”

เป็นไอดอลสุดฮอท เวลาก็ไม่ค่อยจะมี จะออกไปข้างนอกแต่เช้าตรู่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะนะ

ผมที่อยู่ด้วยกันกับเธอเห็นกิจวัตรประจำวันของเธอยุ่งแบบนี้บ่อยมากคือออกบ้านแต่เช้าตรู่แล้วก็กลับมาตอนมืดค่ำเลย

“คาสึโตะโอนี่จัง อุ้มหน่อย”

“ครับผม”

ผมอุ้มโนโนอะจังที่กางมือสองข้างรออยู่ ดูเหมือนว่าน้องจะยังง่วง เพราะพอผมอุ้มปุ๊บ น้องเอาหน้าซบอกผมทันที ก่อนจะหายใจเข้าออกเป็นจังหวะสงบ จะว่าไป เช้าแบบนี้มันก็ถือว่าให้น้องตื่นเลย ผมว่ามันก็เร็วไปแหละ

ผมผุดรอยยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกไปเปิดประตู ทว่าก่อนมือจะถึงลูกบิด จู่ๆก็รู้สึกเสียวสันหลังวาป สัญชาตญาณบอกว่าผมกำลังโดนใครบางคนแอบมองอยู่

ผมลองเลื่อนตาแมวตรงประตู มองออกไปข้างนอกห้องผ่านตาแมว

“แปลกเว้ย แต่ว่าที่กุรู้สึกตอนนี้ มันไม่ใช่ละ”

มันมีอะไรบางอย่างแน่ ถึงจะบอกคนอื่นไม่ได้ว่ามันคืออะไร แต่แม่งมีแน่นอน

ผมก้าวขาอันหนักอึั้งไปข้างหน้า เปิดประตูออกไป และภาพที่เห็นทำเอาผมกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจ โนโนอะจังโดดลงผละออกจากตัวผม

ภาพที่เห็นคือ สาวงามตากลมโตดุจลูกแก้ว กำลังนั่งอยู่ในท่าคุกเข่าทับฝ่าเท้า มองมาที่ผมตาเขม็ง

“เหวออออออออ”

“รีแอคชั่นแบบนี้นึกว่าเห็นผีเหรอคะ”

“ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ”

รู้ละว่าสัญชาตญาณบอกไม่ผิดเลย มีคนอยู่จริงด้วย และคนที่อยู่คือคูลไอดอลสุดงามที่คิดว่าออกไปข้างนอกแล้ว มิสึกิ รินกะ

“คาสึโตะเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอคะ”

“ผมเนี่ยนะ? บอกเรื่องอะไร ผมไม่เห็นจำได้เลย”

“คาสึโตะเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากให้ใครมุดเข้ามานอนใต้ผ้าห่มตามอำเภอใจนะคะ

“อ้อ….”

ดูเหมือนว่าผมจะเคยบอกแบบนั้นจริง เพราะว่ารินกะชอบเข้ามามุดนอนใต้ผ้าห่มเดียวกับผมทุกคืนเลยตอนที่ผมหลับไปเรียบร้อยแล้ว

ผมมักจะมารู้สึกตัวอีกทีตอนตื่นว่าเธอมุดเข้ามาใต้ผ้าห่มผม

เอาจริงๆเธอคือคนที่ผมรัก ไอ้การมานอนด้วยกันมันก็รู้สึกดีใจนะ แต่ว่าผมกับเธอเป็นผู้ชายกับผุ้หญิง นอนด้วยกันคงไม่ใช่เรื่องดี ผมเองก็เป็นผู้ชายทั้งแท่งด้วย

แต่ก้นะ..พวกเราคือคนรักกัน ตัวรินกะก็ตั้งใจเป็นสามีภรรยาด้วย แต่ว่าเรื่องนอนด้วยกันในตอนนี้มันก็อีกเรื่องหนึ่งนะ

แม้ว่าเธอจะเป็นถึงเน็ตไอดอลสุดคูล แต่แท้จริงแล้วเธอมีมุมน่ารักไร้เดียงสาราวกับเด็กน้อย ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่อยากให้เรื่องเธอมานอนกับผมหลุดไปถึงหูพวกผู้ใหญ่ครอบครัวเธอ เพราะมันอาจจะเกิดปัญหาในภายหลังได้…….รึเปล่าฟะ เพราะลองนึกดูอีกที พ่อแม่ของรินกะที่รู้ดีถึงนิสัยของรินกะ มีสิทธิ์จะมองว่าการที่ลูกสาวของตัวเองมุดเข้ามานอนเตียงเดียวกันกับผม เป็นเรื่องธรรมดาก็ได้มั้ง

แต่เรื่องนั้นไว้ว่ากันอีกที เพราะสุดท้าย ที่ผมห้ามไม่ให้เธอมุดเข้ามานอนกั้บผม เพราะผมให้ความสำคัญที่ได้คบกับเธอเป้นคนรักกัน และก่อนที่ความต้องการทางเพศจะผุดขึ้นมาจนไปทำลายกำแพงศีลธรรมและเกิดปัญหาในอนาคต ผมเลยเลือกที่จะห้ามเธอ ให้เลิกมุดเข้ามานอนกับผม

“ในเมื่อเธอบอกว่าไม่ให้มุดเข้ามาใต้ผ้าห่ม งั้นก็แปลว่าให้เปิดเผยซึ่งๆหน้าเลยก่อนมุดก็จบแล้วไง”

“เฮ้ยยย เธอไม่เข้าใจสิ่งที่ผมจะสื่อเลยนี่หว่า แล้วนี่แสดงว่าที่ห้ามไปนี่ก็ไม่ได้เปลี่ยนพฤติกรรมเลยรึ”

“แน่นอนค่ะ ชั้นแค่รอตอนที่มั่นใจแล้วว่าคาสึโตะคุงหลับสนิทซะก่อน จากนั้นค่อยมุดตัวเข้ามาไงคะ หึหึหึ”

“ห๊ะ อย่าบอกนะว่า เมื่อคืนเธอก็มุดเข้ามาอีก”

ผมนึกถึงภาพรินกะตอนกลางดึก ที่หัวเราะด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายราวกับว่า ทุกอย่างเป็นไปดังอุบายของชั้นเอง

ขนาดว่าทำงานไอดอลเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดยังมานอนกับผมอีกรึ

“คาสึโตะคุงใจร้ายเองนี่นา พวกเราเป็นสามีภรรยาที่กินอยู่ด้วยกันแท้ๆ แต่เธอยังบังคับให้ชั้นนอนคนละห้องซะงั้น”

“พวกเราเป็นคนรักกัน ยังไม่ได้เป็นสามีภรรยาซะหน่อย แถมบ้านนี้ยังมีครอบครัวเธอพักอยู่ด้วยนะครับ ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงครอบครัวเธอมันคงไม่ดี เพราะฉะนั้นผมถึงห้ามไม่ให้มานอนด้วยกันไงครับ”

“ถ้าเธอพูดแบบนั้นแปลว่า วันไหนพวกเราอยู่ด้วยกันสองต่อสองก็จะอนุญาตให้นอนด้วยกันได้ ถูกต้องมั้ยคะ”

“….เอิ่ม…คือว่า…มันก็….”

ก็ไม่รู้จะเถียงอะไรกับคำพูดรินกะนะ แถมคำพูดเธอตะกี้ พอคิดแล้วมันก็รู้สึกเขินแทนซะงั้น

“เน่ คาสึโตะโอนี่จัง หนูก็จะนอนด้วยนะคะ”

“เอ๋?”

“ถ้าพี่รินกะย้ายไปอยู่กับคาสึโตะโอนี่จัง หนูก็จะตามไปด้วยค่ะ”

“ไม่ได้นะคะ โนโนอะต้องอยู่ที่บ้านนี้นะคะ”

“ไม่เอา”

โนโนอะจังเมินหน้าหนีกับคำพูดของรินกะ รู้สึกได้ถึงอาการน้องงอนพี่ ท่าทางเธอตอนนี้น่ารักมากเลย

ทว่า ผมรู้สึกเสียววาปแปลกๆ พอหันไปดู ทำไมรินกะหันกลับมาจ้องผมตาเขม็งซะงั้น

“มีอะไรรึครับ รินกะ”

“ทั้งสองคนสนิทกันดีนะคะ เพราะอยู่ด้วยกันตลอดสินะ”

“ก็นะ..ตั้งแต่ปิดเทอมหน้าร้อนผมก็เล่นกับน้องทุกวันครับ”

“ทั้งที่ตัวชั้นเองอยากจะมุดเข้ามานอนกับเธอทุกคืน อยากจะถูกเธอกอด อยากจะเข้ามาอ้อน อยากจะเล่นซุกซนกับเธอแท้ๆ”

“อ…เอ่อ”

“ชั้นอยากจะแสดงความรักให้กับคาสึโตะให้เหมือนกับปลอบเด็กตัวน้อยด้วย”

“เอ่อ หมายความว่าไงครับ”

“…ชั้นอยากแสดงความรัก อยากจะเล่นเน็ตเกมด้วยกันกับเธอ นี่คือใจจริงของชั้นเอง”

ตอนแรกนึกว่าคำพูดเธอจะชวนหลอน แต่พอเจอประโยคสุดท้าย เล่นเอาสะอึก เพราะเสียงสั่นๆจากใจจริงของเธอนี่แหละ

อาชีพไอดอลสุดฮอต มันต้องสละเวลาส่วนตัวมากๆ และรินกะที่ยุ่งสุดๆในช่วงนี้ เธอเลยไม่มีเวลาเล่นเกมกับผมด้วยเลย

ในขณะที่ผมกำลังทุกข์ใจกับความลำบากของรินกะ โนโนอะจังกระตุกแขนเสื้อผมกล่าว

“คาสึโตะโอนี่จังก็อาศัยอยู่ที่บ้านนี้ตลอดไปสิคะ”

“อืม ได้ครับ ผมจะอยู่ที่นี่ตลอดปิดเทอมหน้าร้อนนะครับ”

ผมตอบกลับโนโนอะจังที่คุยกับผมด้วยน้ำเสียงเหงา ก่อนจะดีใจเมื่อได้ยินคำตอบผม

รินกะที่มองเหตุการณ์ทั้งหมดกล่าวพึมพำว่า

“อิจฉาจัง ชั้นอิจฉาโนโนอะแล้วนะ ชั้นเองก็อยากเป็นเด็กที่อ้อนใครก็ได้อย่างอิสระจังเลย”

******

จบ CH16-1