ผมอยู่ในสถานการณ์คนจมน้ำ ฟางเส้นเดียวก็ต้องคว้าแล้ว ถึงจะระแวงว่าผลออกมาไม่ดี แต่มันไม่มีทางเลือก เลยได้แค่จับตาดูวิธีการของริส
ริสยื่นมือหยิบโน๊ตบุ๊คตัวเองอีกรอบ ก่อนจะเริ่มใช้นิ้วชี้จิ้มคีบอร์ดตัวเอง
เธอกำลังพิมพ์แชทให้บับเบิ้ลเด้งออกมาเป็นข้อความคำพูดจากตัวละครคุโรสึกิ รูเซส ให้รินและคาสึเห็นทั้งคู่
และข้อความที่ริสพิมพ์มา เขียนว่า
“ไสหัวไปซะนังเมียเก่า”
“ว้อทททททท เดอะฟัคคคคค คุณริส!!!”
” วิธีที่ดีที่สุดในการทำร้ายจิตใจมนุษย์คือการใช้ความจริงตอกหน้าค่ะ”
“ผมไม่ได้บอกให้คุณไปทำร้ายจิตใจนะเฟ้ย แถมที่พิมพ์มานั่นก็ไม่ใช่เรื่องจริงด้วย”
“เคยเห็นในบล็อคที่คนเขาโพสกันมั้ยล่ะ เวลาเจ้าของกระทู้พูดว่า “แย่จัง ชั้นมันไม่ได้เรื่องเลย” แล้วมันมีคนเข้ามาโพสตอบกลับว่า”รู้ตัวว่าห่วยก็ดี” เนี่ย กรณีเดียวกันเป๊ะเลย”
“นั่นมันคนละเรื่องเลยไม่ใช่เรอะ ที่พูดนั่นมาจากประสบการณ์จริงรึไง แล้วก็ไอ้เรื่องนิสัยด้านนี้ของเธอ ตรงนี้คงต้องว่าอีกทีละ ก่อนอื่นเลย เธอรู้มั้ยว่าก่อนหน้าตะกี้ รินเขาพิมพ์แชทหาผมทุกวินาที แต่พอเธอพิมพ์ไปตะกี้ แชทนิ่งสนิทเลย”
“หึหึ ชั้นชนะแล้ว เห็นมั้ยว่าแค่ประโยคเดียวก็ชี้ขาดได้ละ”
…ยัยริสนี่มันชั่วร้ายสุดๆเลยว่ะ
“คาสิฟหะฟเโตะฤ ทำไฟกเฟกดหเฟ”
รินพิมพ์แชทบับเบิ้ลลอยมาด้วยประโยคที่อ่านแล้วไม่เข้าใจ สงสัยว่าคำพูดริสจะสร้างผลกระทบหนักมาก เล่นเอาเธอพิมพ์มาไม่เป็นภาษาคนเลย
ริสเห็นแล้วเลยพิมพ์แชทบับเบิ้ลเด้งไปอีกว่า
“มีอะไรใจเย็น ค่อยๆพูดค่อยจานะคะ ถ้าไม่ไหวก็หายใจเข้าลึกๆก่อนค่อยพิมพ์นะ 555”
“ยังจะกวนทีนเขาอีกรึ”
“…..ให้คำแนะนำต่างหาก”
“แนะนำเหรอ คิดตามที่พูดจริงดิ? ถ้าแนะนำจริงแล้วจะพิมพ์ 555 เพื่อ?”
มาถึงณ.ตอนนี้ สิ่งที่จะแก้สถานการณ์ได้ดีที่สุดคงต้องคุยความจริงจากปากตัวเองละ ผมรีบคว้าโทรศํัพท์มือถือ เดินออกจากห้อง ก่อนจะกดเบอร์รินกะ ไม่ถึง 5วินาที เธอก็รับสาย ทว่าไม่มีเสียงพูดอะไรออกมาจากฝั่งนั้นสักคำ
“รินกะ เป็นอะไรรึเปล่า”
“ฮึก ฮึก…..คาสึโตะ…..ชั้นมัน..กลายเป็นเมียเก่าไปแล้ว”
“ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่เลย ยัยคุโรสึกิรูเซสมันพูดเองเออเองต่างหากครับ”
“ตัวห่างกันแค่ไม่กี่วัน ใจสามีก็คิดเป็นอื่น สายสัมพันธ์สามีภรรยาก็ถูกฉีกขาดทิ้งง่ายๆ โหดร้ายที่สุด ฮึก ฮือออ”
“รินกะครับ อย่าร้องไห้สิ คนที่ผมชอบมีแค่รินกะเพียงคนเดียวนะครับ”
“…..พูดแบบตะกี้อีกรอบซิ”
“ค…คนที่ผมชอบมีแค่…รินกะเพียงคนเดียวนะครับ”
ให้พูดซ้ำมันก็อายนิดหน่อยเลยเสียงตะกุกตะกัก
“คาสึโตะ พูดแบบตะกี้อีกรอบนะ”
“คนที่ผมชอบมีแค่รินกะเพียงคนเดียวนะครับ”
“อีกรอบค่ะ”
“รินกะคือคนเดียวเท่านั้น คนที่ผมชอบมีแค่รินกะครับ”
“ขอโทษนะคะ ขออีกรอบค่ะ คราวนี้จะตั้งอัดเสียงละ”
“เฮ้ย”
ไม่นึกว่าจะทำถึงขนาดนี้
เท่าที่ฟังจากน้ำเสียง ดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์เย็นขึ้นมาละ ผมเลยรีบถือโอกาสนี้อธิบายเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง
“สรุปก็คือ เธอรับฟังคำขอเอาแต่ใจ ซื้อบ้านและตั้งกิลด์เพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับน้องสาวที่ชื่อริส ถูกมั้ยคะ”
“ถ..ถูกต้อง ถูกต้องนะครับ ในที่สุดก็เข้าใจสักที ผมนี่โล่งอกเลยครับ”
“ของตายอยู่แล้ว ชั้นคือมิสึกิ รินกะ ไอดอลสายคูลนะคะ ไม่ว่าจะเจอสถานการณ์แบบไหนก็จะพิจารณาอย่างใจเย็น และเลือกตาเดินที่ถูกต้องเสมอนะคะ”
……กุว่าไม่ใช่นะ ตะกี้นี่ไม่มีตรงไหนที่ใกล้เคียงว่าพิจารณาอย่างใจเย็น ไม่สักนิดเลย
“เข้าใจและยอมรับทุกอย่างที่อธิบายเนอะ”
“ยกเว้นเรื่องเดียวคือคำว่าอดีตเมียค่ะ
“เด็กคนนั้นก็ปากคอเราะร้ายไปหน่อย แต่เนื้อแท้ก็ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะ อยากให้เธอวางใจจุดนี้”
“ไม่มีเจตนาไม่ดี?คนที่คิดแบบนี้จริงเขาจะใช้คำว่า อดีตเมีย เหรอ?”
ผมนึกภาพรินกะเอียงคอถามกลับด้วยความสงสัยออกเลย
“เด็กคนนั้นก็ไม่ได้ต่างอะไรกับผมครับ เธอเป็นเด็กขาดความอบอุ่น ไม่เคยได้อ้อนใครเลย ต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวตามลำพังตลอด น้องก็เลยปากเสียแบบที่ได้ยินนั่นแหละครับ”
“อย่างนี้นี่เอง เข้าใจละ ชั้นวางใจแล้วค่ะ คาสึโตะ”
“รินกะ?”
“ริสจังที่เป็นน้องสาวของเธอก็เท่ากับว่าเธอเป็นสมาชิกครอบครัวเดียวกันกับชั้น ตั้งแต่นี้ ชั้นอยากกระชับความสัมพันธ์ดีๆกับน้องเธอ จะมอบความรักอย่างที่เต็มที่และพร้อมจะช่วยเหลือดูแลริสจังค่ะ”
“เอ่อ อืม ขอบคุณนะครับ”
ผมกำลังนึกอยู่ว่า สมมติริสได้ยินคำพูดรินกะตะกี้ เธอจะรับได้รึเปล่านะ สำหรับเธอที่โตมาคนเดียว ผมเดาไม่ออกจริงๆ
“จะว่าไป รินกะล็อคอินเข้ามาในเกมได้ไงครับ”
“ชั้นซื้อโน๊ตบุ๊คมาน่ะ เท่านี้ถึงชั้นไม่อยู่บ้านก็เล่นเกมส์ออนไลน์กับคาสึโตะได้แล้ว โอ๊ะ โทษทีนะ ชั้นต้องวางสายแล้วล่ะ”
“งานด่วนเข้ามาเหรอ”
“ราวๆนั้นค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
เสียงโทรศัพท์ตัดสายดังขึ้น ดูท่าว่าจะยุ่งจริงๆ
ผมกลับไปที่ห้องตัวเอง ดุหน้าจอคอม พบว่า รินล็อคเอาท์จากเกมส์ไปแล้ว
“….เพ่ชาย ยัยผู้หญิงที่ชื่อรินน่ะ ชั้นว่าเธอเป็นตัวอันตรายระดับภัยพิบัติเลยนะ ระดับความอันตรายชั้นให้ SSเลย อย่าไปข้องแวะกับเธอเลยจะดีกว่านะคะ”
“..ฮะฮะ”
ริสกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง ส่วนผมได้แต่หัวเราะแห้งๆตอบกลับไป
เธอไม่รู้นี่หว่าว่า รินคนที่เธอบอกว่ามันอันตรายน่ะ ตัวจริงคือคนที่เธอปลื้ม มิสึกิ รินกะ
****
“…ดูสิเพ่ชาย แสงส่องจากนอกม่านแล้วอะ ฟ้าสว่างแล้ว”
“เหวอ จริงด้วย สรุปว่าเราเล่นเกมโต้รุ่งลืมวันลืมคืนเลย”
“ตาล้าแถมยังปวดหัวตุบๆเลย”
ริสนอนลง ใช้มือนวดขมับตัวเอง
“เลิกเล่นก่อนละกันเนอะ”
“…อืม…เอาไงดีนะ..กลางวันนี้มีธุระต้องออกไปข้างนอกด้วย”
“งั้นนอนพักสักแปบก่อนดีกว่านะ”
“….หิวจัง”
“เดี๋ยวลงไปดูชั้นล่างว่ามีอะไรพอกินได้มั้ย”
ผมกับริสเดินออกมาด้วยกันจากห้องลงไปที่ชั้นล่าง
อย่าว่าแต่ริสเลย ผมเองก็ล้าไม่ต่างกัน
เน็ตเกมเมอร์ก็แบบนี้แหละ รู้ว่าผลลัพธ์การเล่นโต้รุ่งมันเป็นยังไงแต่ก็ยังทำอยู่ดี
และนิสัยเน็ตเกมเมอร์อีกเช่นกันว่า ถึงตอนนี้จะสำนึกผิด แต่วันหน้ามีโอกาส ยังเล่นโต้รุ่งอีกมั้ย บอกเลยว่าไม่พลาด
ตอนนี้แค่ลากสังขารลงมาข้างล่างก็เหมือนใช้พลังงานไปทั้งชีวิต ผมกับริสเลยมานั่งที่โซฟาห้องรับแขกพร้อมกัน
“…เกมส์ออนไลน์ สุดจัดปลัดบอก”
“แต่ก็สนุกใช่มั้ยล่ะ”
“อืม แต่ว่า ถ้าเล่นคนเดียว ชั้นก็คงเลิกกลางคันแหละ”
“งั้นเหรอ”
“……ฟรี้”
“ริส?”
“ฟรี้…..ฟรี้…..”
ริสเอียงคอหลับตาซบไหล่ผม ฮู้ดยังคงทำหน้าที่ปกปิดใบหน้าของริสไว้อย่างดี ทว่าเสียงลมหายใจหลับสนิทของเธอก็บอกถึงความไว้วางใจไร้กังวล
ผมเองก็ว่าจะไปนอน แต่คิดอีกที ไม่ดีกว่า ริสบอกว่า กลางวันนี้ต้องออกไปข้างนอกนี่นา ตั้งนาฬิการอไว้ก่อนละกัน ปล่อยให้เธอหลับตรงนี้ไม่กวนดีกว่า
ไหล่ของผมรู้สึกถึงน้ำหนักของใบหน้าริสที่ซบมา
เกมส์ออนไลน์ทำหน้าที่ของมันได้ดีจริงๆ ผมคิดว่าความมสัมพันธ์ของผมกับริสพัฒนาลึกซึ้งขึ้นเพราะเล่นเกมส์นี่แหละ
****
จบ Netoge no Yome ga Ninki Idol datta เล่ม 3 ch17-6 ใช้ชีวิตร่วมกับน้องสาวบุญธรรม
