ตอนที่ 293 ควรค่าแก่การรำลึกถึง
ผลงานชิ้นก่อนๆ ที่ลู่เฉินนำออกมาเสนอ ส่วนมากเป็นแนวเพลงบัลลาดและเพลงซอฟต์ร็อก เน้นที่ความคิดถึงอดีตและความเลือดร้อน
แต่เขาไม่จำกัดแนวเพลงของตัวเองอยู่แค่นี้แน่ ปีนี้ต้องพัฒนาแนวเพลงอื่นที่หลากหลายมากขึ้น เพลง ‘ก็คือรักเธอ’ ที่นำออกมาร้องในวันวาเลนไทน์เพลงนี้ เป็นเพลงรักอย่างชัดเจน
ในบรรดาเพลงป็อบ เพลงรักเป็นเพลงที่มีผู้ฟังมากที่สุด และเป็นแนวเพลงที่ได้รับความนิยมมากที่สุดแนวหนึ่ง หลายสิบปีมานี้เกิดผลงานเพลงระดับตำนานจากทั้งในและต่างประเทศนับไม่ถ้วน ไม่เคยเสียความนิยมเลย
เพราะความรัก เป็นอารมณ์ที่สวยงามของมนุษย์อย่างหนึ่ง!
เพลง ‘ก็คือรักเธอ’ เพลงนี้มีทำนองไพเราะอ่อนหวาน เนื้อเพลงจำง่ายร้องง่าย วิธีการแสดงอารมณ์ไม่ซับซ้อนมากนัก ลู่เฉินร้องออกมาได้น่าฟัง สบายๆ แต่เต็มไปด้วยอารมณ์รักลึกซึ้งราวกับการพร่ำพลอดคำรักของคนรัก ส่งความหวานละมุนผ่านหูเข้าไปถึงหัวใจของคนฟัง
“ฉัน อยากบอกเธอมาตลอด เธอให้ความสุขที่ฉันคิดไม่ถึง เหมือนโอเอซิสกลางทะเลทราย…”
“บอกสิว่า เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป เป็นรากฐานของชีวิต เป็นปีกพาให้ฉันบิน และเป็นรังให้ฉันพักพิง…”
“ฉันยอม ยอมจริงๆ ยอมเสียทุกอย่างเพื่อจะรักษาเธอเอาไว้…”
“โอ้～ อยู่ด้วยกันนะ กาลเวลาที่ผ่านไป จำไว้ว่าฉันรักเธอแค่ไหน…”
“โอ้～ ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ ไม่ปล่อยวางไม่ทอดทิ้ง ไม่สนใจว่าทางข้างหน้าจะเป็นพายุฝน…”
“ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ กุมเธอเอาไว้ในมือ ความสุขเปี่ยมล้นมอบให้เธอคนเดียว…”
“โอ้～ ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ ฉันยอมทุกอย่าง…”
“ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ ให้เราได้อยู่ด้วยกัน!”
ตอนนี้คู่รักทุกคู่ในจัตุรัสประชาชนที่ได้ฟังเพลงนี้ ต่างเผยรอยยิ้มน้อยๆ พวกเขาอิงแอบซบกัน เพื่อสัมผัสไออุ่นจากกันและกันในค่ำคืนที่หนาวเหน็บ เสียงร้องของลู่เฉินเรียกอารมณ์หลงรักให้กลับมา
กาลเวลาล่วงเลยไปอย่างไร้เยื่อใย อาจจะมีวันหนึ่งที่ความรู้สึกถูกเวลาลดทอนลง คนรักกันค่อยๆ ห่างเหิน แต่เชื่อว่าทุกคนจะต้องจดจำคืนนี้ได้ ท่ามกลางกลุ่มคนที่เบียดเสียดกันเคยได้รับประสบการณ์ที่สวยงามและน่าประทับใจ!
“ก็คือรักเธอ รักแต่เธอ ให้เราได้อยู่ด้วยกัน!”
นี่เป็นความสุขอันสวยงามที่สุดในวันวาเลนไทน์!
เมื่อลู่เฉินร้องเพลง ‘ก็คือรักเธอ’ จบแล้ว เสียงปรบมือดังไปทั่ว โดยเฉพาะจากคู่รักทั้งหลายที่ปรบมือแบบเอาเป็นเอาตาย
ลู่เฉินวางกีตาร์ลง แล้วค้อมตัวลงขอบคุณพร้อมกับวงนิพพาน
“ขอบคุณทุกคนครับ หวังว่าคู่รักทุกคู่บนโลกใบนี้จะได้ครองคู่กันตลอดไป!”
เสียงปรบมือดังขึ้นกว่าเดิม!
จู่ๆ เบื้องล่างของเวทีก็เกิดความเคลื่อนไหวเล็กน้อย มันเกิดขึ้นเร็วมาก เด็กหญิงคนหนึ่งที่สวมชุดกระโปรงสีขาวถือดอกกุหลาบช่อหนึ่งเดินขึ้นมาบนเวที มาหยุดอยู่ตรงหน้าลู่เฉิน
เด็กหญิงอายุอย่างมากไม่เกินห้าถึงหกขวบ ผิวขาวน่ารักเหมือนตุ๊กตา เธอพยายามเขย่งปลายเท้ายื่นดอกไม้ให้ลู่เฉิน
ลู่เฉินรู้สึกประหลาดใจ รีบก้มตัวลงไปรับดอกไม้มา “ขอบใจจ้ะ หนูชื่ออะไรคะ”
เขาจำได้ว่าในลำดับงานไม่มีการมอบดอกไม้ น่าจะเป็นสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด
เด็กหญิงตอบเสียงแหลมว่า “หนูชื่อยายา พี่ลู่เฉิน สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ!”
ลู่เฉินถอนใจ “พี่ลู่เฉินยังไม่มีแฟนนี่คะ ทำยังไงดี”
เด็กหญิงขมวดคิ้วใช้ความคิด แล้วตอบอย่างดีใจว่า “ถ้าอย่างนั้นยายายกพี่สาวให้ค่ะ เธอตะกละมาก แล้วก็ชอบแย่งของของหนูอยู่เรื่อย…”
ผู้ชมในที่นั้นหัวเราะ…เด็กหญิงช่างน่ารักเหลือเกิน!
ลู่เฉินหัวเราะเหอะๆ ยื่นมือออกไปกอดเด็กหญิง แล้วจูงเธอไปส่งด้านล่างเวที
แน่นอนว่าเด็กหญิงต้องมีครอบครัว และยังเป็นครอบครัวใหญ่อีกด้วย มีพี่สาวและน้องสาวอีกหลายคน!
เมื่อกลับมาถึงตรงหน้าไมโครโฟน ลู่เฉินยิ้มพลางพูดว่า “ขอบคุณน้องยายาครับ ขอบคุณดอกไม้ที่น้องมอบให้ ยังมีพี่สาวของน้อง…”
ทุกคนหลุดขำออกมาอีกครั้ง ลู่เฉินพูดต่อว่า “เพลงต่อไป ผมอยากเชิญผู้ชมขึ้นมาบนเวที ร่วมกันร้องเพลงกับผม เพลงนี้ทุกคนคงจะไม่รู้สึกว่าไม่คุ้นเคย มันคือเพลง…”
“ดวงตาของคุณ!”
ไม่รอให้ลู่เฉินพูดชื่อเพลง แฟนคลับที่อยู่ด้านล่างเวทีชิงตอบก่อน
เพลง ‘ดวงตาของคุณ’ เป็นเพลงประกอบหลักของละคร ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ ที่ลู่เฉินกับเฉินเฟยเอ๋อร์ร้องคู่กัน
พร้อมกันกับที่เรตติ้งของละคร ‘รักนี้ชั่วนิรันดร์’ พุ่งสูงขึ้น เพลงนี้ก็กลายเป็นเพลงดังที่รู้จักกันทุกครัวเรือน กลายเป็นเพลงที่ต้องเลือกของคู่รักหนุ่มสาวเวลาไปร้องคาราโอเกะ
ลู่เฉินพยักหน้า “ใช่แล้วครับ คือเพลง ‘ดวงตาของคุณ’ ใครอยากจะขึ้นมาร้องเพลงบนเวทีกับผมบ้างครับ”
เสียงเขาเพิ่งพูดจบ เบื้องล่างเวทีมีมือหลายข้างชูขึ้นโบกไปมามากมาย หญิงสาวบางคนถึงกับกระโดดเหยงๆ พลางตะโกนอย่างตื่นเต้น “ฉัน ฉัน!”
ลู่เฉินยิ้ม “คนอยากร้องเยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ งั้นผมเลือกดีกว่า คุณแล้วกันครับ…”
เขาชี้ลงไปด้านล่าง “คนที่ใส่เสื้อกันหนาวขนเป็ดสีแดงนั่นแหละครับ ขอบคุณครับ!”
หญิงสาวที่ถูกลู่เฉินเลือกนั้นทำหน้าเซอร์ไพรส์ แฟนคลับคนอื่นๆ รอบข้างส่งสายตาอิจฉามองเธอกันยกใหญ่ พร้อมกับหลีกทางให้เธอ
“สวัสดีครับ คุณชื่ออะไรครับ”
ลู่เฉินถามหญิงสาวที่เพิ่งเดินขึ้นมาบนเวทีอย่างเป็นมิตร ฝ่ายนั้นอายุประมาณยี่สิบปี หน้าตาหมดจด
หญิงสาวหน้าแดงตอบว่า “ฉันชื่อหลินอวี๋ ฉันเป็นแฟนคลับของคุณ”
คืนนี้เธอออกมาเดินเล่นกับเพื่อน ผ่านมาถึงจัตุรัสประชาชนเห็นป้ายโฆษณาถึงรู้ว่าลู่เฉินจะมาแสดงที่นี่ จึงอยู่ต่อเพื่อดู ไม่คิดว่าจะถูกลู่เฉินเลือกขึ้นมาร้องเพลงคู่บนเวที
ราวกับความฝันเลย!
ลู่เฉินยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นเรามาร้องเพลง ‘ดวงตาของคุณ’ ด้วยกันเถอะครับ!”
ดนตรีดังขึ้นอีกครั้ง
เพลง ‘ดวงตาของคุณ’ เป็นผลงานเพลงที่ทุกคนคุ้นหูกันอยู่แล้ว เพลงนี้มีระดับความยากไม่น้อย แต่หญิงสาวที่ชื่อว่าหลินอวี๋คนนี้ก็ทำได้ดี นอกจากตอนต้นเพลงที่ร้องไม่ตรงจังหวะเพราะความตื่นเต้นแล้ว ตอนหลังๆ เริ่มร้องได้ดี เข้าคู่กับลู่เฉินได้ไม่เลว
“…มีน้ำตามากมายไหลไม่หยุด สงสารความรักที่ยากลำบากทุกย่างก้าวของคุณ ความฝันที่ทุกข์ทรมานช่างจริงใจเหลือเกิน!”
ร้องเพลงคู่จบไปหนึ่งเพลง ผู้ชมปรบมือให้เสียงดังเหมือนเดิม
“ขอบคุณหลินอวี๋ครับ!”
ลู่เฉินส่งแฟนคลับลงจากเวทีไป เจ้าหน้าที่ยังมอบของขวัญให้เธอชิ้นหนึ่งด้วย
ร้องเพลงจบสองเพลงแล้ว การแสดงของลู่เฉินก็เสร็จสิ้น คืนนี้เป็นพิธีเปิดร้านของเซินฉีไม่ใช่คอนเสิร์ตส่วนตัวของลู่เฉิน ยังมีรายการอีกหลายอย่างรออยู่!
เขากับวงนิพพานจึงบอกอำลาทุกคน
ตอนนี้เองบรรดาแฟนคลับกลับไม่ยอม แล้วไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่ม ทุกคนตะโกนตามพร้อมกัน “ร้องอีกเพลง ร้องอีก!”
เสียงตะโกนเสียงเรียกของพวกเขาและพวกเธอดังมาเป็นระลอกใหญ่ ทำให้บรรยากาศในจัตุรัสประชาชนสั่นคลอน ท่ามกลางความหนาวเหน็บยามค่ำคืน ทำให้คนรู้สึกเลือดร้อนขึ้นมา
ลู่เฉินกอดกีตาร์ยืนอยู่บนเวที ทั้งซาบซึ้งใจและอบอุ่นใจ
แม้จะไม่ได้อยู่เคียงข้างกับคนรัก แต่วันวาเลนไทน์ปี 2016 สำหรับเขาแล้ว คู่ควรแก่การรำลึกถึง!
เพราะมีคนมากมายที่ชื่นชอบเขา และต้องการเขา!
