ตอนที่ 378 เริ่มดีขึ้น
สายลมอ่อนๆ พัดผ่านต้นหลิว กลิ่นดอกไม้หอมอบอวลชวนหลงใหล เป็นฤดูกาลของฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามสดใสของภาคใต้
จวนฝูโจวบนถนนซีเหมิน ถนนอิฐทอดยาวขยายออกไปทางประตูทิศตะวันตก
ก่อนจะถึงเรือนที่ปลูกสร้างอย่างยิ่งใหญ่ มีเสาธงสูงยี่สิบฟุตตั้งอยู่บนแท่นหินสองด้านทั้งซ้ายขวา ธงสีน้ำเงินโบกสะบัดอยู่บนยอดเสา ด้านขวาของธงใช้ไหมสีเหลืองปักลายสิงโตตัวผู้แยกเขี้ยวเผยกรงเล็บ ลักษณะท่าทางดุดัน ธงโบกสะบัดพลิ้วไปตามสายลม ยิ่งทำให้สิงโตตัวนั้นแลดูมีชีวิตชีวาอย่างเด่นชัด…
หวังผู่จุดบุหรี่หนึ่งมวนด้วยความคุ้นชิน พร้อมกับกวาดสายตามองตัวหนังสือแต่ละบรรทัดที่ปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์
ซึ่งไม่เหมือนกับนักอ่านคนอื่นที่อ่านอย่างรวดเร็วด้วยความเคยชิน เวลาหวังผู่อ่านหนังสือมักจะอ่านละเอียดมากโดยเฉพาะการเปิดฉากของหนังสือเล่มใหม่เขาจะอ่านอย่างตั้งใจมาก
เพราะเขาคิดว่าตอนเปิดฉากสามารถแสดงความสามารถของผู้เขียนได้ ถ้าหากตอนแรกดีพอ เช่นนั้นก็มีความมั่นใจที่จะตามอ่านต่อไป ถ้าหากข้างหน้าไร้สาระไม่สมเหตุสมผล เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลา
นี่ถือว่าเป็นความเศร้าของนักอ่านรุ่นเก่า ถ้าหากเป็นนักอ่านหน้าใหม่จะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ หากอ่านแล้วดีก็อ่านได้หมด
แต่เขาไม่เหมือนกับนักอ่านรุ่นเก่าหลายคนที่มีความรู้สึกว่าตนเองเหนือกว่า หวังผู่จะไม่เยาะเย้ยนักอ่านหน้าใหม่ เพราะตัวของนักอ่านรุ่นเก่าก็มาจากนักอ่านหน้าใหม่ ตรงกันข้ามเขารู้สึกอิจฉาที่คนหลังมีหนังสือที่สามารถอ่านได้
และถ้าหากไม่มีการสนับสนุนของนักอ่านหน้าใหม่เป็นจำนวนมาก เว็บไซต์วรรณกรรมก็คงไม่อาจพัฒนาจนมีขนาดใหญ่เหมือนทุกวันนี้
ตอนเปิดฉากของ ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ เล่มนี้ หวังผู่รู้สึกดีมาก ไม่ใช่มุกเดิมๆ อย่างทะลุมิติย้อนเวลากลับไปในอดีตบวกกับมีของวิเศษขี้โกงทรงพลังทำลายฟ้าดินได้ และสไตล์ก็ไม่เหมือนกับแบบดั้งเดิมมากนัก สไตล์การเขียนโดดเด่นตัวอักษรสามารถดึงดูดคนได้
และที่สำคัญที่สุดคือ ส่วนใหญ่แล้วไม่มีคำผิดเลย
นี่ทำให้หวังผู่รู้สึกสบายมาก และเขาก็มีเหตุผลที่จะอ่านต่อ
เมื่อยิ่งอ่านก็ยิ่งอิน หวังผู่พบว่า ‘ยุทธจักร’ ที่บรรยายในหนังสือ ให้ความรู้สึกแปลกใหม่กับเขาเป็นอย่างมากถึงแม้จะไม่มีฉากหลังของราชวงศ์ แต่กลับไม่เหมือนยุคสมัยราชวงศ์และจักรวรรดิในนิยายแฟนตาซีที่นิยมกันอยู่ในตอนนี้เลย มีความรู้สึกเหมือนอ่านนิยายที่เล่าเรื่องพงศาวดารด้วยภาษาชาวบ้านมากกว่า
หวังผู่ถูกดึงดูดเข้าไปโดยไม่รู้ตัว อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ผันผวนไปตามเรื่องราวที่ต้องประสบของตัวเอกลิ้มเพ้งจือ(หลินผิงจือ) จนกระทั่งบุคคลที่แม่ชีน้อยงี้นิ้ม (อี้หลิน) เรียกว่า ‘พี่เล่งฮู้ชง’ (หลิงหูชง) ปรากฏตัว
นี่มันไม่เหมือนกับที่คิดไว้เลยนี่นา!
คำบรรยายที่ยาวเหยียดท่อนนี้ แสดงภาพลักษณ์ของจอมยุทธ์ที่ทั้งกล้าหาญและเฉลียวฉลาดออกมาเหมือนจริงมาก จนรู้สึกตื่นเต้นอดไม่ได้ที่จะตบโต๊ะชมเปราะ เพราะมันเหมือนท่าทางของตัวเอกจริงๆ
เมื่อเทียบกันแล้ว ลิ้มเพ้งจือตัวเอกที่อยู่ก่อนหน้ากลับแตกต่างกันมาก!
ตัวประกอบเก่งกว่าตัวเอก นั่นคือข้อห้ามสำคัญนะ!
หวังผู่อดเป็นห่วงขึ้นมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าเรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร ทว่าตอนที่เขาอยากจะอ่านต่อ กลับพบว่าด้านหลังไม่มีให้อ่านต่อแล้ว
ไม่มีแล้ว จะไม่มีได้อย่างไรกันเล่า
ยังไม่ได้อัปเดตเท่านั้น
“แม่งเอ๊ย!”
หวังผู่อดสบถออกมาไม่ได้ ผลปรากฏว่าบุหรี่ที่เขาคาบอยู่ในปากก็ร่วงหล่นมาพร้อมกับขี้บุหรี่ ตกลงไปบนกางเกงของเขาพอดี
“เชี่ยแล้วๆ!”
หวังผู่รีบเอามือปัดด้วยความตื่นตระหนก โชคดีที่ก้นบุหรี่ดับไปนานแล้ว จึงไม่ได้ไหม้กางเกงของเขา
“นายกำลังอ่านอะไรอยู่ ดูตื่นเต้นเชียว”
‘ต้าเสิน’ ที่นั่งอยู่ข้างๆ ชะโงกหน้าเข้ามา แล้วถามด้วยความสงสัย
หวังผู่เขย่ากางเกง แล้วยิ้มเอ่ยว่า “นิยายที่เขียนจากระดับเทพตัวจริง นายอยากอ่านไหมล่ะ”
‘ต้าเสิน’ ยักไหล่ ทำท่าไม่สนใจ…เขาชอบเล่นเกมอย่างเดียว
“อ่านนิยายไม่สนุกหรอก มาเล่นเกม ‘สงครามนางฟ้าและซาตาน’ กับฉันดีกว่า สนุกมากนะ ฉันจะพานายเล่นเอง!”
หวังผู่เหลือบมองหน้าจอของเขาอย่างดูถูก แล้วเอ่ยว่า “เป็นเกมออนไลน์ฟรีหลอกเอาเงินอีกละ ฉันไม่หลงกลหรอกนะ และไม่มีกำลังขนาดนั้นด้วย”
หวังผู่เมื่อก่อนเคยเล่นเกมออนไลน์สองสามตัว ล้วนพูดว่าเล่นฟรีแต่ความเป็นจริงถ้าไม่จ่ายเงินก็เล่นต่อไม่ได้ เขาไม่เหมือนกับ ‘ต้าเสิน’ ที่หาเงินจากการเล่นเกม ไหนเลยจะมีเวลาและกำลังมาทรมานตัวเองเล่า
หวังผู่ไม่สนใจ ‘ต้าเสิน’ อีก เขาพุ่งความสนใจกลับไปที่หนังสือใหม่เล่มนี้ และแสดงความคิดเห็นว่า “หนังสือดีขอให้อัปเดตต่อ ถ้าวางจำหน่ายแล้วจะสั่งจองแน่นอน!”
เขาคิดครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกัดฟันมอบรางวัลเหรียญการอ่าน 588 เหรียญ!
ถึงแม้เหรียญการอ่านนี้จะเป็นเงินไม่กี่หยวน แต่สำหรับหวังผู่นักอ่านรุ่นเก่าคนนี้ เป็นเรื่องที่ยากมากจริงๆ ฐานะทางครอบครัวของเขาธรรมดา เขาต้องทำงานที่เมืองเจียงเฉิงแล้วส่งเงินกลับบ้านทุกเดือน
การจองเล่มจริงคือการสนับสนุนที่ยิ่งใหญ่ของหวังผู่ที่มีต่อนักเขียน ปกติแล้วเขาจะให้รางวัลน้อยมาก นอกจากเจอผลงานที่ชอบมากจริงๆ
เนื้อหาหลายหมื่นคำในช่วงแรกของ ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ เขาชอบเป็นอย่างมาก
นอกจากแสดงความคิดเห็นและให้รางวัลแล้ว หวังผู่ยังกลับไปแนะนำที่กลุ่มอีก “หนังสือที่หนอนหนังสือเก่าแนะนำ ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ ดีมากจริงๆ เป็นความชอบส่วนตัว แนะนำเหมือนกัน!”
การตอบกลับของสมาชิกในกลุ่มไวมาก
“ขอลิงก์หน่อย ฉันจะส่องดู ถ้าไม่ดีจะกลับมาตีเหล่าหวังให้ตาย!”
“ฉันก็เพิ่งอ่าน ไม่เลวนะ รู้สึกว่าสไตล์น่าจะออกเป็นเล่มจริงมากกว่า”
“ฉันไม่ชอบหัวข้อนี้ อ่านข้างหน้าไปนิดหน่อยก็ไม่อ่านต่อแล้ว”
“เด็กใหม่ก็ไม่ใหม่แล้ว ออกแนวโบราณไปนิด ฉันก็ไม่ชอบเหมือนกัน”
“ฉันชอบหนังสือเล่มนี้มาก นักเขียนเก่งจริงๆ!”
“แนะนำเหมือนกัน…”
หลายคนในกลุ่มก่อนหน้านั้นได้อ่านหนังสือ ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ ตามคำแนะนำของหนอนหนังสือเก่า บางคนก็ชอบ บางคนก็ไม่ชอบ แต่โดยรวมแล้วคำวิจารณ์แง่ดีล้มคำวิจารณ์แง่ลบไปแล้ว
สำหรับเหล่านักอ่านรุ่นเก่าทั้งหลายยากที่จะปรุงให้ถูกรสปากของทุกคนได้ นี่เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย!
หวังผู่กลับไม่พอใจ เขาคิดว่าหนังสือเล่มนี้น่าจะได้รับการสนับสนุนที่มากกว่านี้ถึงจะถูกต้อง ดังนั้นเขาจึงเข้าไปที่กลุ่มนักอ่านต่างๆ แล้วก็ในฟอรัมห้องหนังสือ แนะนำหนังเล่มนี้ให้เพื่อนนักอ่านคนอื่น
สถิติตัวเลขของ ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ ในล่างฉาวบุ๊กน่าเวทนามาก ตัวอักษรหกเจ็ดหมื่นคำก็ยังไม่ได้เซ็นสัญญา บรรณาธิการจะต้องมองผิดแน่นอน หวังผู่ไม่อยากให้หนังสือดีๆ เล่มหนึ่งถูกฝังไปทั้งอย่างนี้
มีนักเขียนเก่งๆ มากมาย ที่ยอมแพ้ไปเพราะผลงานแรกไม่ดีถูกโจมตีจนหดหู่หมดกำลังใจ หวังผู่ไม่อยากเห็นนักเขียน ‘อี้จินกู่’ คนนี้ต้องเจอกับโชคชะตาในแบบเดียวกัน
เขากระทั่งอยากเกลี้ยกล่อมให้อีกฝ่ายไปอัปโหลดในเว็บไซต์หนังสืออื่น…ทางนี้ไม่สำเร็จก็ต้องไปอีกทางยังไงล่ะ!
ขณะที่หวังผู่กำลังพยายามแนะนำอยู่นั้น ตัวเลขของ ‘กระบี่เย้ยยุทธจักร’ ในล่างฉาวบุ๊กก็เริ่มเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ยอดคลิกเข้าชม ยอดแนะนำ และยอดการเก็บสะสมเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ โดยเฉพาะยอดการเก็บสะสม จากไม่กี่สิบคนเพิ่มขึ้นเป็นสองร้อยกว่าคนอย่างรวดเร็ว
เฉกเช่นเดียวกัน การแสดงความคิดเห็นของส่วนวิจารณ์หนังสือก็เพิ่มขึ้นเหมือนกัน มีนักอ่านหลายคนให้รางวัลสนับสนุน
แม้เทียบกับหนังสือใหม่ยอดนนิยมในเว็บไซต์แล้ว ผลงานแค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมาก แต่เมื่อเทียบกับความอนาถก่อนหน้านี้ ถือว่าต้นร้ายปลายดีอย่างไม่ต้องสงสัย
เพียงแต่ลู่เฉิน ณ ตอนนี้ ยังไม่ได้สัมผัสรสชาตินี้เลย เขากับเฉินเฟยเอ๋อร์กำลังแอบไปโรงหนังท้องถิ่นแห่งหนึ่งในจินหลิง เพื่อดูภาพยนตร์ที่ตัวเองร่วมแสดงเป็นเรื่องแรก
ชื่อของภาพยนตร์เรื่องนี้คือ…ฮั่นอู่ตี้จอมราชัน
…………………………………………………………………………
