ตอนที่ 410 บริษัทใหม่
เดิมทีเกาเฮ่อวางแผนว่าจะทำงานในบริษัทนี้จนหมดปีนี้ค่อยลาออก แต่เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้น ย่อมส่งผลกระทบต่อแผนของการเขา แต่การลาออกไม่ได้เป็นเพราะตาบอดหรือวู่วามไปเสียทั้งหมด
เรื่องเลวร้ายก็กลายเป็นเรื่องดีได้
“ฉันมีเพื่อนที่ทำงานในบริษัทเดิมอยู่สองคนสนิทสนมกันดีและทำงานเก่ง พวกเขาจะมาร่วมกันสร้างบริษัทใหม่กับฉัน!”
เกาเฮ่อกล่าวต่อ “ยังมีคนที่เพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัยของเราปีนี้อีก ฉันติดต่อรุ่นน้องไว้หลายคน ถ้าต้องการก็เรียกรวมตัวเป็นกลุ่มได้สิบกว่าคนทันที”
เกาเฮ่อทำงานในบริษัทที่มีขนาดไม่ใหญ่ ตอนนี้ธุรกิจเกมมือถือกำลังแข่งขันกันอย่างดุเดือด ภายใต้สถานการณ์ที่รายใหญ่ได้ครอบครองตลาดส่วนใหญ่ ธุรกิจรายย่อยที่ตกเป็นรองย่อมลำบากกว่าหลายเท่า
เงินเดือนและสวัสดิการของบริษัทน้อย งานหนัก อนาคตไม่ชัดเจน…เกาเฮ่อทำงานในบริษัทเดิมมาปีกว่า เคยคิดจะลาออกนานแล้ว เพียงแต่จำเป็นต้องสั่งสมประสบการณ์ก่อนจึงต้องอยู่ต่อไป
ดังนั้นตั้งแต่ได้คุยกับลู่เฉินคราวก่อน เขาจึงเตรียมตัวเต็มที่
การสร้างเกมมือถือ มีลูกทีมแค่สิบกว่าคนไม่เพียงพอ แต่เมื่อตั้งบริษัทขึ้นได้แล้ว ในเมืองแห่งเทคโนโลยีอย่างหังโจว รับสมัครคนที่มีความรู้เฉพาะทางได้ไม่ยากเย็น ต้องดูด้วยว่าบริษัทที่ตั้งนั้นใหญ่แค่ไหน
“ตอนเริ่มต้น พวกเรายังไม่ต้องการคนเยอะ…”
ลู่เฉินหัวเราะ “เกมแรกที่เราจะเริ่มทำ ฉันคิดเอาไว้แล้ว”
“ทำอะไร”
เกาเฮ่อสนใจขึ้นมาทันที “สวมบทบาท? แอกชัน? วางแผน? เชาวน์ปัญญา?…”
เขาถามถึงประเภทของเกม
บริษัทตั้งใหม่ ประเภทของเกมมือถือสำคัญมาก เป็นเงื่อนไขหนึ่งที่จะตัดสินความสำเร็จ
เกาเฮ่อรู้เทคนิค และเป็นเจ้าหน้าที่ไอทีที่อดทนกับความเหนื่อยยากลำบาก แต่การออกความคิดสร้างสรรค์ในการสร้างเกมไม่ใช่สิ่งที่เขาถนัด
เขาเป็นห่วงในความคิดสร้างสรรค์ของลู่เฉิน กระทั่งมากกว่าเรื่องเงินที่ลู่เฉินลงทุนเสียอีก!
ในตลาดเกมมือถือ ผู้ที่คิดค้นสิ่งใหม่ขึ้นก่อนเป็นผู้ชนะ
ลู่เฉินไม่รีบตอบ เขาให้บริกรหาปากกากับกระดาษมาให้เขาหลายแผ่น
ขีดๆ เขียนๆ ลงในกระดาษเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษแถวหนึ่ง จากนั้นลู่เฉินยื่นให้เกาเฮ่อ
เกาเฮ่อรับมาดู สีหน้าของเขาฉงนสนเท่ห์
หวังเสี่ยวหลิงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ด้วยความสงสัย ก่อนจะถามอย่างระมัดระวังว่า “ไคซิน?”
บนกระดาษเขียนว่า www.kaixin.com!
ลู่เฉินหัวเราะ “ใช่แล้ว นี่เป็นชื่อเว็บไซต์ของบริษัทใหม่ ชื่อว่าเว็บไคซิน!
เว็บไซต์นี้ถูกคนจดทะเบียนเอาไว้นานแล้ว โชคดีที่มันไม่ได้เป็นเว็บไซต์ดัง แต่มันตกอยู่ในมือของคนขายโดเมนเนม ลู่เฉินจ่ายเงินหนึ่งแสนหยวนเพื่อซื้อมันมา
“โครงการแรกของบริษัทใหม่ เป็นเว็บโซเชียลและเกมมือถือประเภทเกมปลูกผัก!”
เขาขีดเขียนลงในกระดาษแผ่นใหม่เป็นภาพวาดเกมคร่าวๆ มีที่นา โรงนา กังหันลม ลำธาร เป็นต้น ขาดไม่ได้คือผักที่กำลังเติบโต
เมื่อก่อนลู่เฉินเคยเรียนสเกตช์ภาพและลงสี แม้การวาดจะสู้นักวาดภาพไม่ได้ แต่การสเกตช์ภาพเด็กๆ แบบนี้ไม่ใช่ปัญหา เขาวาดเสร็จอย่างรวดเร็ว
เขาใช้ภาพนี้อธิบายให้เกาเฮ่อและหวังเสี่ยวหลิงฟังถึงความคิดของตัวเองว่า “เกมนี้มีชื่อว่า แฮปปี้ฟาร์ม ให้สิ่งของขั้นพื้นฐานต่างๆ แก่ผู้ที่ลงทะเบียนเล่นเกมในขั้นต้น ได้แก่ ที่นาหกแปลง อุปกรณ์ทำสวน เมล็ดพันธุ์ เป็นต้น ทุกวันพวกเขาต้องเข้ามาเล่นเกมเพื่อจัดการฟาร์มของตัวเอง ทั้งหว่านเมล็ดพันธุ์ รดน้ำ ใส่ปุ๋ย กำจัดศัตรูพืช เก็บเกี่ยว…”
แค่นี้เองเหรอ?
เกาเฮ่อกับหวังเสี่ยวหลิงมองหน้ากันไปมา พูดอะไรไม่ออก
ทั้งสองทำงานในแวดวงนี้ ยังไม่ต้องพูดถึงความสามารถ พวกเขามีทั้งความรู้และประสบการณ์
เกมใหม่ที่ลู่เฉินคิดค้นขึ้นนั้นพิเศษอยู่นิดๆ แต่ฟังดูแล้วไม่ค่อยมีความดึงดูดเท่าไร ใครจะเบื่อหน่ายจนต้องเข้ามาเล่นเกมปลูกผักในคอมพิวเตอร์หรือมือถือกันเล่า แล้วจะรับประกันได้อย่างไรว่าคนเล่นจะติดเกม
เพียงแต่กลัวว่าเขาจะเสียหน้า ทั้งสองคนไม่อาจกล่าวออกมาตรงๆ เพียงแต่แสดงท่าทีแปลกประหลาด
ลู่เฉินมองเห็นท่าทีของทั้งสองคนอย่างชัดเจน จึงหัวเราะแล้วพูดต่อว่า “มันไม่น่าสนใจใช่ไหม ความจริงจุดสำคัญของเกมนี้คือการมีปฏิสัมพันธ์ตอบโต้กัน ผู้ใช้สามารถเชิญคนอื่นเข้ามาเล่นเป็นเพื่อนกัน จากนั้นช่วยเพื่อนจัดการดูแลฟาร์ม หรือขโมยผลิตผลจากฟาร์มคนอื่นได้”
“หรือก็คือขโมยผักนั่นเอง!”
ในโลกแห่งความฝันของลู่เฉิน เกม ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ เคยสร้างปรากฏการณ์ในโลกเกมออนไลน์มาแล้ว ความนิยมในการขโมยผักของคนอื่นเป็นไปอย่างยาวนาน สื่อต่างๆ ให้ความสนใจ ทำให้เกิดข่าวขึ้นมากมาย
ที่น่าเสียดายคือ มันเกิดขึ้นมาเร็วเกินไป เป็นช่วงที่สมาร์ตโฟนเพิ่งเริ่มพัฒนา ไม่อย่างนั้นเกมนี้จะต้องกลายเป็นเกมมือถือที่ดังที่สุด ทั้งเล่นง่าย น่าสนใจ มีการโต้ตอบกัน แถมยังจับจุดอ่อนของมนุษย์ได้อย่างแม่นยำ
ลู่เฉินนำเกมนี้มาเป็นโครงการแรกของบริษัทใหม่ อย่างแรกเพราะ ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ มีความคิดสร้างสรรค์ดีเยี่ยม การันตีได้ว่าจะโด่งดัง อีกอย่างคือมันสร้างไม่ยาก เหมาะกับการเริ่มต้นของบริษัทเล็กๆ
อายุของเกมมือถือมักไม่ยืนยาว ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ ก็เช่นเดียวกัน แต่รอจนถึงตอนที่เกมเริ่มหมดความนิยมลง รากฐานของบริษัทก็มั่นคงแล้ว
ถึงตอนนั้นไอเดียของลู่เฉินก็จะออกมาอีกเรื่อยๆ… เกมนินจาผลไม้ เกมพืชปะทะซอมบี้ แองกรี้เบิร์ด…
ได้ฟังลู่เฉินอธิบายถึงเกม ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ อย่างละเอียดแล้ว หวังเสี่ยวหลิงที่ไม่ได้มีความรู้เฉพาะด้านกลับตื่นตัวขึ้นมาแทน “นี่น่าสนใจมากเลย พวกผู้หญิงอย่างเราๆ ต้องชอบแน่”
ผู้หญิงไม่ค่อยชอบเกมต่อสู้ฆ่าฟันในสนามรบ เกมที่เล่นสบายๆ เหมาะที่สุด เกม ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ เป็นเกมแนวแคชชวลที่มีทั้งการเลื่อนระดับและการแก่งแย่ง ที่สำคัญคือการโต้ตอบกันไปมา
ลู่เฉินเอ่ยต่อ “ผู้ใช้สามารถผูกบัญชีกับเฟยซวิ่น ใช้บัญชีเฟยซวิ่นลงทะเบียนเล่นเกมได้ การเชิญเพื่อนเข้ามาเล่นด้วยก็ง่ายดาย”
เฟยซวิ่นผู้ซึ่งเป็นเจ้าแห่งการสื่อสารออนไลน์มีผู้ใช้มากมายและหลากหลายไปทั่วโลก ใช้บัญชีเฟยซวิ่นที่มีอยู่แล้วมาสมัครเป็นสมาชิก เป็นวิธีการของทั้งเว็บไซต์และเกมหลายแห่ง
สตูดิโอลู่เฉินกับเฟยซวิ่นมีความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่น ดังนั้นการยื่นเรื่องขอไปทางเฟยซวิ่นไม่เป็นปัญหา หรืออาจจะใช้เฟยซวิ่นทำโฆษณาก็ยังได้
ลู่เฉินคิดถึงขั้นนี้ แม้เกาเฮ่อที่ยังไม่ค่อยแน่ใจก็ยังต้องตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว “เจ้าสาม นายว่าทำยังไง ฉันก็จะทำอย่างนั้น ฟังนายคนเดียว!”
หวังเสี่ยวหลิงกัดฟัน “ลู่เฉิน เงินลงทุนของบริษัท เกาเฮ่อออกสามแสน ฉันสองแสน เราสองคนรวมกันเป็นห้าแสน ส่วนแบ่งของหุ้นนายเป็นคนกำหนด!”
บอกว่าสองคน แต่ความจริงคือทั้งสองครอบครัวนำเงินทั้งหมดที่มีมาลงทุนหมดแล้ว
ลู่เฉินพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นฉันออกสี่ล้านห้าแสน ถือหุ้น 80% พวกนายถือ 10% ยังมีอีก 10% เก็บไว้เป็นรางวัลให้กับพนักงานที่ทำคุณประโยชน์ พวกนายเห็นว่ายังไง”
การเริ่มต้นเกม ‘แฮปปี้ฟาร์ม’ ที่เงินทุนห้าล้านหยวนนั้นมากเกินพอ วิธีการแบ่งหุ้นของลู่เฉินก็ยุติธรรมสมเหตุสมผล แถมยังเอื้อให้กับฝ่ายของเกาเฮ่ออีกด้วย เพราะหุ้น 10% ที่ใช้เป็นรางวัลนั้นเท่ากับลู่เฉินเป็นคนสละให้ ไหนจะยังมอบไอเดียสำคัญให้อีก
เกาเฮ่อตอบอย่างไม่ลังเล “ไม่มีปัญหา!”
ลู่เฉินยิ้มพร้อมกับยื่นมือออกมา “มา ยินดีให้กับความร่วมมือของพวกเรา!”
……………………………………
