EP 549 นายกเทศมนตรีคนสวยพักค้างคืน
ภายนอกอาคารที่เงียบสงบมีแต่เสียงแมลงดังออกมา
“ซูบิน ฝักบัวของคุณมันปรับอุณหภูมิของน้ําไม่ได้อย่างงั้นหรอ?” “มันสามารถปรับได้ บิดหัวเข้ามาทําให้เย็น ข้างนอกทําให้ร้อน
“อืม มีเสื้อผ้าเหลือบ้างไหม”
“อะแฮ่ม ผมใส่ไปหมดแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่เหลืออะไรเลย
“ถ้าอย่างงั้น…ไม่เป็นไร” ภายนอกห้องน้ําที่ปิดประตูอยู่ดงซูบินนเดินกลับไปที่โซฟาและนั่งลง ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ละเอียดอ่อนบางอย่างในห้องน้ํา ทําให้ใจของดงซูบินสั่นเล็กน้อย และฉันเปิดทีวีเพื่อดึงความสนใจของตัวเอง แต่แน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจทีวีเลย ตอนนี้สมาธิของเขาอยู่ที่ห้องน้ําเพียงเท่านั้นแล้ว
ว้าวว้าวว้าว.
มีเสียงน้ําและคนที่อยู่ในนั้นก็คือนายกเทศมนตรีโฮวาแสนสวยงามดูเหมือนเธอจะเริ่มอาบน้ํา
มันทําให้ดงซูบินเกิดอารมณ์ขึ้นดงซูบินเอียงขึ้นและลง เหลือบมองกระจกฝ้าขุ่นขุ่นมัวในห้องนําเป็นครั้งคราว
หนึ่งนาที…
สองนาที…
สามนาที…
โฆษณาทางทีวีของดงซูบินยังไม่จบ และเสียงน้ําก็หยุดลงทันที
“ซูบิน คุณอยู่ที่นั่นไหม” เสียงที่เคร่งขรึมของเกิงโยฮวา ดังออกมา
“ผมยังอยู่” ดงซูบินลุกขึ้นแล้วพูดว่า “อุณหภูมิของน้ําไม่พออย่างงั้นหรอ มีปัญหาให้ผมช่วยหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรฉันเสร็จแล้ว”
“ต๊ะ? ” ดงซูบินตกตะลึง อาบน้ําเสร็จแล้ว? มันไม่กี่นาทีเองนะ? น้อยกว่าสามนาทีด้วยซ้ํา ต่อให้คุณจะสระผมไปแล้วครึ่งหนึ่งก็เถอะ แต่มันก็ไม่น่าจะรวดเร็วขนาดนั้นหรอก? คุณได้ล้างหน้าหรือยัง? คุณอาบน้ําในเวลาเพียงสองนาที? มันจะเร็วเกินไปไหม! ดงซูบินรู้ดีว่าจริงๆแล้ว พวกผู้หญิงมักจะอาบน้ําช้าอย่างฉูหยวน หรือไม่ก็เสี่ยวหลานที่อาบน้ํานานกว่าครึ่งชั่วโมง
ถึงแม้ว่าดงซูบินจะรู้ว่าเกิงโยฮวาจะเป็นคนรวดเร็วและเด็ดขาดขนาดไหน แต่ฉันไม่คิดว่าเธอวิตกกังวลขนาดนี้ ฉันเองก็เพิ่งดูโฆษณาจบ นั้นอาจเป็นเพียงเวลาที่ใช้สําหรับถอดเสื้อผ้าด้วยซ้ํา? ดงซูบินก็ใช้เวลาอาบน้ําประมาณ 15 นาทีถึงจะได้
“นายกเทศมนตรียโฮวา คุณ” เขาไม่รู้จะพูดอะไร
มีเสียงรองเท้าแตะเหยียบพื้นในห้องน้ํา “มีผ้าเช็ดตัวสํารองอีกไหม”
ดงซูบินตอบกลับทันที” พอดีว่าผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มันไม่มีแล้ว แต่มีผ้าขนหนูสีขาว 2 ผืนที่แขวนอยู่ตรงนั้นมีไว้สําหรับให้ผมเช็ดหน้า ถ้าคุณต้องการ เดียวผมจะลงไปซื้อที่ซุปเปอร์มาร์เกตชั้นล่างให้ โอ้ลืมไป ซูเปอร์มาร์เก็ตไม่เปิดในเวลานี้”
เสียงของโยฮวาดังขึ้นมาไหม “สีขาวใช่ไหม”
“อ่ะ ใช้”
“คุณบอกว่ามันคือผ้าเช็ดหน้าใช่ไหม ?”
ไม่นานหลังจากนั้น ประตูห้องน้ําก็เปิดออก หมอกร้อนที่ผสมกับกลิ่นของแชมพูก็ออกมา และดูเหมือนจะมีกลิ่นกายของหญิงสาวแล้ว และน้ําก็ไหลริน และเกิงโยฮวา ที่ถูกห่อด้วยขวดสีขาวเสื้อคลุมอาบน้ําปรากฏเป็นรูปร่าง, ใบหน้าที่เพิ่งผ่านน้ําอุ่นมา ทําให้หัวใจดงซูบินที่นั้งอยู่ในห้อง นั่งเล่นเต้นเป็นจังหวะและอดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปที่ผ้าเช็ดตัวผืนนั้นพร้อมไหล่ที่เปิดอยู่พระเจ้า!
เกิงโยฮวามองไปที่นาฬิกาติดผนังในห้องนั่งเล่นและขมวดคิ้ว “ถึงเวลาแล้วหรือ”
ดงซูบินพูดต่อไปว่า: “ตอนนี้ผมแน่นําให้คุณพักที่นี้ก่อน เดียวผมเองจะออกไปหาโรงแรมอยู่เอาน่าจะเหมาะกว่า”
เก๋งโยฮวาส่ายหัว “มันดึกมากแล้ว
“ผมไม่เป็นไร ผมนอนโรงแรมเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว”
เกิงโยฮวาจับมือดงซูบินโดยไม่ตั้งใจ “คุณนอนที่นี้เถอะ มันไม่ปัญหาอะไรหรอกที่นี้เป็นห้องพักของคุณ”
จริงๆแล้วดงซูบินเองไม่ได้รังเกียจที่นายกเทศมนตรีโยฮวาจะพักที่นี้ แต่ดงซูบินก็พูดออกไป
ว่า “ผมกลัวว่า…
“ไม่เป็นไรหรอก “ดูเหมือนเกิงโยฮวาจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องไร้สาระเหล่านั้น แล้วเดินเข้าไปในห้องนอนเล็กปิดประตู ดงซูบินยิ้มอย่างขมขื่นและพูดในใจว่าทําไมเธอถึงไม่สนใจโลกขนาดนั้น? นี้หรอนายกเทศมนตรี? .
ดงซูบินจึงกางผ้าห่ม พร้อมหมอน ปิดทีวีก่อนจะเดินไปเข้าไปน้องน้ําสักหน่อย
ยังไงฉันก็เช็ดหน้าก่อนนอนสักหน่อย
ดงซูบินจ่าบางอย่างได้ หันศีรษะของเขา ดวงตาของเขาก้มลงเอาผ้าเช็ดหน้า แล้วเขาก็ยื่นมือออกมา ผ้าเช็ดตัวเปียก ไปทั้งผืน กลิ่นมัน ยังมีกลิ่นจางๆ อยู่ ตอนนี้ดงซูบินเริ่มร้อนรุ่ม และเขาตระหนักว่าเกิงโยฮวา เช็ดหัวด้วยผ้าขนหนูของเขาจริงๆ คุณรู้ไหมในห้องน้ําของดงซูบินไม่มีเลย มีเพียงทิชชู่เปียกหลังอาบน้ํา ปกติผ้าขนหนูจะเอาไปเช็ดหน้า และเธอก็จะต้องอาบน้ําในตอนเช้าด้วย ฉันเองคิดว่านี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่หลังจากคิดแล้วมันก็มีอะไรบางอย่างค้างคาใจ แต่ทันใดนั้นก็มีความคิดพุดขึ้นมาในสมองของดงซูบิน เกิงโยฮวาถือมัน ภาพส่วนสําคัญของเธอถูก
เช็ดด้วยผ้าขนหนู
ความคิดบ้านมันอะไรกัน รีบเข้านอนเถอะ!
ดงซูบินตบหน้าตัวเอง หน้าผากแล้ววางผ้าขนหนูหอม ๆ กลับเข้าที่เกรงว่าเกิงโยฮวาจะมาเห็นภาพเหล่านี้ของเขา ผ้าขนหนูถูกวางไว้ที่เดิมและคงรูปเดิมไว้
หลังจากปล่อยมือดงซูบินก็มีความสุข นี่ไม่ใช่ความรู้สึกผิดหรือว่าฉันรู้สึกผิดต่อผ้าขนหนูของตัวเอง เมื่อดงซูบินหันหลัง เขาก็เตรียมตัวเขานอน แต่ดงซูบินก็หยุดหลังจากก้าวไปหนึ่งก้าวหลังประตูห้องน้ํา เสื้อเชิ้ตและคูซีที่ซักไว้ถูกแขวนไว้บนราวแขวนเสื้อผ้า มีประมาณ 3 หรือ 4 ตัว แต่ตอนนี้เขาสงสัยว่าฮัวพบว่าด้านหลังเสื้อของเขาดูเหมือนโล่ง มีผัสสีแดงเข้มและฉันไม่รู้ว่า มันคืออะไร ดงซูฐินไม่มีความรู้สึกใด ๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ซื้อถุงเท้าสีแดงในช่วงปีเกิดของเขา แต่เขาก็มีเข็มขัดสีแดงอย่างดีที่สุด เขาไม่ค่อยใส่เสื้อแดง
ดงซูบินก้าวขึ้นไปและดึงเสื้อของเขาออกมา
ทันใดนั้น ชั้นในลูกไม้สีแดงเข้มอยู่ต่อหน้าต่อตาของ ดงซูบินซึ่งแตกต่างจากรูปแบบที่เห็นในครั้งสุดท้ายของ เกิงโยฮวาอันนี้ยิ่งเป็นที่นิยมมากขึ้น หลายจุดบนขอบเป็นผ้าไหมกลวง เสื้อชั้นไหนของเธอเป็นสีแดงเข้ม
นี้คือเสื้อชั้นในของเกิงโยฮวา?
ทําไม! ทําไมมันแขวนอยู่ที่นี่?
เมื่อดงซูบินคิดเกี่ยวกับมัน เขาเข้าใจว่าเกิงโยฮวาสังเกตเห็นการรั่วไหลของก๊าซเมื่อธออาบน้ํา เธออาจจะใส่เพียงชั้นใน อยู่ด้านใน 80% มันถูกย้อมด้วยโฟมอาบน้ําจํานวนมากและมันก็สกปรก เพิ่งอาบน้ําเสร็จเมื่อกี้นี้เองเหรอ? ชั้นในแขวนอยู่ในช่องว่างระหว่างเสื้อของดงซูบิน และมันถูกปกปิดไว้มาก ราวกับว่าเกิงโยฮวาจงใจซ่อนมันไว้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดงซูบินก็อดไม่ได้ที่จะขยับมันดูเหมือนว่านายกเทศมนตรีของโยฮวาจะไม่ใช่คนเปิดกว้างเหมือนเสี่ยวหลาน แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกในตอนแรกที่ดงซูบินเก็บชุดชั้นในให้ที่ห้องของเธอ แต่ดง ซูบินก็รู้สึกไม่สบายใจที่จะคิดถึงเรื่องนี้ มิฉะนั้น คราวนี้เธอจะไม่ปิดบังชุดชั้นในของเธอไว้หรอก หลังจากเธออาบน้ําแล้ว ซึ่งเธอคงไม่อยากให้ดงซูบินเห็นด้วย?
น่าเสียดายที่ดงซูบินได้เห็นมันแล้ว
ดงซูบินสูดลมหายใจและพูดกับหัวใจของเขาว่าชุดชั้นในของนายกเทศมนตรีเกิงนี้ไม่เบาเลยนะ!.
