เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1871 อาหารค่ํา ทะเลตะวันออก ฐานทัพใหญ่ของเผ่ากู้ งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นในวังมาหลายวันแล้ว สาวใช้นําไก่ย่างออกมา นี่ไม่ใช่ไก่ธรรมดาแต่เป็นไก่ระดับสัตว์อสูรเดียวดายเป็นอย่างน้อย ผู้นําเผ่ากู้และร่างแยกมนุษย์มังกรคู่ส่วย ของฟางหยวนชื่นชอบเนื้อไก่บรรพกาลเป็นพิเศษ หลังจากอยู่ที่นี่มาหลายวัน อู่ส่วยตระหนักถึงวัฒนธรรมของเผ่ามนุษย์อสูร นั่นคือการกินหนัก ดื่มหนัก ท่างานหนัก และเพลิดเพลินไปกับการใช้ชีวิต หากคนผู้หนึ่งได้รับการยอมรับ พวกเขาจะต้อนรับคนผู้นั้น เช่นแขกผู้มีเกียรติและเลี้ยงฉลองอย่างไม่รู้จบสิ้น หากคนผู้หนึ่งไม่ได้รับการยอมรับ พวกเขาจะถูกดูหมิ่นและพบกับความเกลียดชังตลอดไป เมื่อเห็นไก่ย่างถูกนําออกมา ผู้อมตะเผ่ามนุษย์อสูรน้ําลายไหลทันที นี้เป็นทรัพยากรอมตะที่ไม่สามารถทานได้เป็นประจํา ผู้นําเผ่ากู้คว้าไก่ย่างขนาดเท่าโม่หินขึ้นมา “ท่านอู่ส่วย ดูน” ขณะกล่าวถ้อยคําเหล่านี้ ผู้นําเผ่ากู้ก็ใช้ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งอาหาร เขาอ้าปากและกลืนไก่ย่างขนาดใหญ่เข้าไปในค่าเดียว ท้องของเขาโป่งพองขึ้นเหมือนหญิงตั้งครรภ์ทันที ผู้นําเผ่าลูบท้องของตนและหัวเราะ “ไก่บรรพกาลชิ้นนี้ต้องใช้เวลาอีกครึ่งวันก่อนที่จะถูกย่อยอย่างสมบูรณ์ ในช่วงเวลานี้โชคของข้าจะแข็งแกร่งขึ้น นี่คือท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางอาหารของเผ่า มันเรียกว่าอาหารค่ํา” อู่ส่วยพยักหน้าชื่นชม “อาหารค่ําเป็นความสามารถที่พิเศษมาก มันใช้วิธีบนเส้นทางอาหารเพื่อส่งผลกระทบบนเส้นทางแห่งโชค จากสิ่งที่ข้าเห็น การเสริมโชคเช่นนี้มีไว้เพื่อการเอาชีวิตรอด” ผู้นําเผ่ากู้ยกย่อง “ผู้อาวุโส ท่านฉลาดมาก เป็นเช่นนั้นจริงๆ จากบันทึกในประวัติศาสตร์ เมื่อผู้อมตะเผ่าของข้าต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์อันตราย ท่าไม้ตายนี้จะสามารถช่วยชีวิตพวกเขา” อู่ส่วยพยักหน้าขณะที่เขาฉีกเนื้อไก่และกินเข้าไป “ให้ข้าแสดงท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งทาสให้เจ้าดูบ้าง” แน่นอนว่านี่ไม่ใช่งานเลี้ยงธรรมดาแต่เป็นการแลกเปลี่ยนมรดกระหว่างคู่สวยกับผู้นําเผ่า เผ่ากู้ครอบครองมรดกบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงและเส้นทางอาหาร พวกเขายินดีแลกเปลี่ยนส่วน หนึ่งของมันกับมรดกบนเส้นทางแห่งทาสของอู่ส่วย เผ่ากําลังเตรียมความพร้อมที่จะพัฒนาเผ่ามนุษย์มังกร ขณะที่มนุษย์มังกรเกิดมาพร้อมกับร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋บนเส้นทางแห่งทาส ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการมรดกบนเส้นทางแห่งทาส ฟางหยวนไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ เขาสามารถแลกเปลี่ยนมรดกกับเผ่ากู้ มรดกบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงมาจากยุคโบราณขณะที่มรดกบนเส้นทางอาหารทําให้ฟางหยวนต้องประหลาดใจด้วยความยนดี เส้นทางอาหารถูกสร้างขึ้นโดยเผ่ามนุษย์อสูร เผ่ากู้ซ่อนตัวมานาน มรดกบนเส้นทางอาหารของพวกเขาค่อนข้างสมบูรณ์และถูกพัฒนามาจากรุ่นสู่รุ่น ท่าไม้ตายอมตะอาหารค่ําเป็นส่วนหนึ่งในมรดกบนเส้นทางอาหารของพวกเขา นี่ทําให้ความร่วมมือระหว่างฟางหยวนกับเผ่ากู้ลึกซึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้ฟางหยวนเปลี่ยนสมาชิกเผ่ากู้ให้เป็นมนุษย์มังกร ตอนนี้พวกเขายังแลกเปลี่ยนมรดก ส่วยแสดงท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งทาสในงานเลี้ยงและทําให้ผู้อมตะเผ่าประทับใจมาก ผู้นําเผ่ากู้ปรบมือและเรียกกลุ่มมนุษย์มังกรหญิงออกมา “ผู้อาวุโส โปรดเพลิดเพลินกับการแสดง มนุษย์มังกรหญิงเหล่านี้เคยเป็นมนุษย์อสูรเผ่ากู้ พวกนางเต้นรําด้วยท่วงท่าที่งดงามและเย้ายวนใจ หลังจากการเต้นรําจบลง มนุษย์มังกรหญิงเหล่านี้ยังไม่จากไปแต่พวกนางเดินข้าไปปรนิบัติอู่ส่วยอยู่ด้านข้าง “ท่านอู่ส่วย” ผู้นําเผ่ากู้กล่าวอย่างจริงใจ “ข้าสังเกตเห็นว่าท่านไม่มีสาวใช้ ดังนั้นข้าขอมอบหญิงเหล่านี้ให้ท่าน ข้าจะรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งหากท่านยอมรับพวกนาง” อู่ส่วยหัวเราะเสียงดังและดึงมนุษย์มังกรหญิงเข้าสู่อ้อมกอด “ข้าจะไม่ปฏิเสธความตั้งใจที่ดีของท่าน เผ่ามนุษย์มังกรของข้ามีไม่กี่คน การหว่านเมล็ดพันธุ์เป็นงานสําคัญเช่นกัน ข้าจะรับหญิงผู้นี้เป็นภรรยา และให้คนอื่นๆเป็นนางสนมของข้า” ผู้นําเผ่ากู้ดีใจมาก เขายกล้วยสุราขึ้น ทุกคนที่อยู่ในงานเลี้ยงต่างส่งเสียงโห่ร้องและเฉลิมฉลองด้วยความยินดีที่ทั้งสองฝ่ายมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมากขึ้น หลังจากงานเลี้ยงจบลง อู่ส่วยนํามนุษย์มังกรหญิงเหล่านั้นกลับวังมังกรและเริ่มปฏิบัติภารกิจ ไม่นานหลังจากนั้นร่างหลักของฟางหยวนที่อยู่ในถ้ําปีศาจคลั่งก็ได้รับข้อความจากอู่ส่วย “แต่งงานกับเผ่ากุ้งั้นหรือ? นี่เป็นสิ่งที่ดี” ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น อู่ส่วยรับภรรยาและนางสนม นี้เป็นการสร้างสายสัมพันธ์ผ่านการแต่งงานและทําให้เผ่ากู้หมดกังวล ในอนาคตบุตรหลานของอู่สวยกับมนุษย์มังกรหญิงเหล่านี้จะทําให้ทั้งสองฝ่ายมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น “เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าสามารถใช้เด็กๆเหล่านั้นครอบง่าเผ่า เผ่ากู้ต้องการผูกมัดอู่ส่วยแต่ทั้งหมดอยู่ในแผนการของฟางหยวน ความตั้งใจของฟางหยวนคือการถือครองเผ่ากู้ทั้งหมด การต่อสู้และการเข่นฆ่าเป็นเพียงวิธีการหนึ่ง สําหรับผู้ใหญ่ที่มีสมอง มันยังมีวิธีการอีกมากมายในการจัดการเรื่องต่างๆ ฟางหยวนตั้งใจใช้เล่ห์เหลี่ยมทางการเมืองที่อ่อนโยนเพื่อกลืนกินเผ่า แม้มันต้องใช้เวลายาวนาน แต่นี่เป็นวิธีที่จะสามารถรักษารากฐานของเผ่ากู้เอาไว้ให้ได้มากที่สุดและทําให้ฟางหยวนได้รับผลประโยชน์สูงสุด “มรดกของเผ่าไม่ธรรมดาจริงๆ พวกเขาต้องซ่อนวิธีที่โดดเด่นเอาไว้อย่างแน่นอน เนื้อหาของมรดกที่พวกเขาแลกเปลี่ยนมีจุดที่น่าชื่นชมมากมาย โดยเฉพาะมรดกบนเส้นทางอาหาร ฟางหยวนมีมรดกบนเส้นทางอาหารของผู้อมตะเผ่ามนุษย์อสูร มันเป็นต้นกําเนิดของมรดกบนเส้นทางอาหาร แต่มรดกบนเส้นทางอาหารของเผ่ากู้เป็นมรดกที่ได้รับการพัฒนามาหลายชั่วอายุคน มันเต็มไปด้วยความพิเศษและความคิดสร้างสรรค์ ตัวอย่างเช่นท่าไม้ตายอมตะอาหารค่ําที่สามารถส่งผลกระทบบนเส้นทางแห่งโชค มรดกนี้ท่าให้ฟางหยวนเกิดแรงบันดาลใจมากมาย เขาสั่งให้ร่างแยกกาลเวลาอนุมานเกี่ยวกับเรื่องนี้ ร่างหลักของฟางหยวนนั่งอยู่บนแผ่นหลังปลาทองสีเทาและท่องเที่ยวไปในความว่างเปล่าอันไร้สิ้นสุด ตอนนี้กลิ่นอายของปลาทองสีเทาแตกต่างจากก่อนหน้า หลังจากได้รับการชี้แนะซ้ําแล้วซ้ําอีกจากฟางหยวน แม้มันจะมีสติปัญญาที่จํากัด แต่มันยังมีความก้าวหน้าบางอย่าง คอขวดที่มันเคยหนักใจไม่มีอยู่อีกต่อไป อย่างไรก็ตามปฐพี่สีเหลืองยังไม่ปรากฏ ตามค่ากล่าวของปลาทองสีเทา มันเป็นเพียงเรื่องของเวลา แต่ฟางหยวนลอบเย้ยหยันอยู่ภายใน เรื่องของเวลาเป็นเพียงข้ออ้างที่ใช้หลอกลวงผู้คน ดูเหมือนปฐพีสี่เหลืองอาจมีเจตจํานงเป็นของตนเองและสามารถมองเห็นแผนการของข้า ดังนั้นมันจึงไม่เปิดเผยตัวออกมา ลองดูว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป หลายวันต่อมา “เจ้ากําลังจะไปที่ใด?” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มเย็นชา เขาส่งมือยักษ์บินออกไปจับแรดอ้วนตัวหนึ่งเอาไว้ “ปล่อยข่า ท่านนักปราชญ์ โปรดยกโทษให้ข้า!” แรดอ้วนกรีดร้องเสียงดังแต่มือยักษ์ยังจับมันไว้อย่างแน่นหนา ฟางหยวนหัวเราะคิกคักและค้นวิญญาณของแรดอ้วนตัวนี้ทันที ภายในเวลาไม่กี่ลมหายใจ เขาก็ได้รับประสบการณ์ชีวิตทั้งหมดของมัน แรดอ้วนตัวนี้มาจากทุ่งเต๋าคลั่งของเทพปีศาจคลั่ง เช่นเดียวกับปลาทองสีเทา แรดอ้วนตัวนี้เผชิญหน้ากับคอขวดของการบ่มเพาะและออกมาจากโลกของมันเพื่อฝึกฝนตนเอง น่าเสียดายที่มันพบฟางหยวน ฟางหยวนโจมตีโดยไม่กล่าวสิ่งใด เขาสามารถจับแรดระดับเจ็ดตัวนี้ได้อย่างง่ายดาย ปลาทองสีเทาเห็นกระบวนการทั้งหมด หัวใจของมันสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว “การวิ่งเข้ามาหาข้าถือเป็นโชคดีของเจ้า ให้ข้าแนะนําเจ้า” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มชั่วร้าย แรดอ้วนคุกเข่าลงทําความเคารพฟางหยวน หลายวันผ่านไปอีกครั้ง “ไปได้ อย่าลืมตั้งใจฝึกฝน” ฟางหยวนมองปลาทองสีเทาและแรดอ้วน ปลาทองสีเทาและแรดอ้วนกล่าวพร้อมกันด้วยเสียงสั่นเทา “ลาก่อน ท่านนักปราชญ์!” “พยายามให้เต็มที่ ข้าจะกลับมาอีก” ฟางหยวนยิ้ม ร่างกายของปลาทองสีเทาและแรดอ้วนสั้นสะท้านขึ้นอย่างรุนแรง เมื่อเห็นฟางหยวนหายตัวไปอย่างกะทันหัน ทั้งสองช่าเลืองมองกันและรู้สึกยินดีที่รอดพ้นจากอันตราย แน่นอนว่าพวกมันยังกังวลเกี่ยวกับคํากล่าวของฟางหยวนที่บอกเป็นนัยว่าเขาจะกลับมา ถปีศาจคลั่ง ชั้นที่เจ็ด นักวางแผนก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังด้วยใบหน้าซีดขาว นี่ใกลถึงขีดจํากัดของเขาแล้ว “เราพักสักหน่อยเถอะ” นักวางแผนไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทําเช่นนี้ เขานั่งลงและพักผ่อน ผู้อมตะและเพิ่งซานพักอยู่ด้านหลังเขา เมื่อเวลาผ่านไปนักวางแผนก็เปิดเปลือกตาและลุกขึ้นอีกครั้ง “ท่านผู้นํา กลับกันเถอะ” “ถูกต้อง เราไม่สามารถคาดเดาว่าเสียงปีศาจจะดังขึ้นเมื่อใด ยิ่งไปกว่านั้นเสียงปีศาจก็ไม่ดังมานานแล้ว มันเสี่ยงเกินไป” “ฟางหยวนเป็นบทเรียนที่ดีสําหรับพวกเรา” ผู้อมตะปู่กับเพิ่งซานเดือน นักวางแผนถอนหายใจและพยักหน้า “เอาล่ะ ไปกันเถอะ” ความตายของฟางหยวนทําให้ขวัญกําลังใจของสามปีศาจอมตะตกต่ําลง แต่ในจังหวะนี้นักวางแผนกลับหันหลังกลับและเบิกตากว้างอย่างกะทันหัน “ท่านผู้นํา อา…” “ฟาง…ฟางหยวน นั่นเจ้างั้นหรือ?” ผู้อมตะปู่กับเพิ่งซานมองฟางหยวนที่เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆ “เป็นข้า” ฟางหยวนพยักหน้า “ดีมาก เจ้ายังไม่ตาย!” ผู้อมตะปู่ตะโกน “แต่เหตุใดพวกเราไม่เห็นเจ้า?” นักวางแผนถาม ฟางหยวนพยักหน้าอีกครั้ง “นั่นเป็นเพราะข้าไปถึงชั้นที่แปดและได้รับคําเตือนจากเหล่าเทพ” “ชั้นแปด!?” “คําเตือนของเหล่าเทพ?” ร่างกายของสามปีศาจอมตะสั่นสะท้านขึ้น “ถูกต้อง ข้าจะบอกรายละเอียดกับพวกเจ้าในภายหลัง แต่อันดับแรกวิญญาณชะตากรรมจะต้องถูกทําลาย เพื่อให้ได้รับชีวิตนิรันดร์!” ฟางหยวนสร้างเรื่องหลอกลวงแต่แสดงออกอย่างจริงใจ
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1871 อาหารค่ํา
ทะเลตะวันออก ฐานทัพใหญ่ของเผ่ากู้
งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นในวังมาหลายวันแล้ว
สาวใช้นําไก่ย่างออกมา
นี่ไม่ใช่ไก่ธรรมดาแต่เป็นไก่ระดับสัตว์อสูรเดียวดายเป็นอย่างน้อย ผู้นําเผ่ากู้และร่างแยกมนุษย์มังกรคู่ส่วย ของฟางหยวนชื่นชอบเนื้อไก่บรรพกาลเป็นพิเศษ
หลังจากอยู่ที่นี่มาหลายวัน อู่ส่วยตระหนักถึงวัฒนธรรมของเผ่ามนุษย์อสูร นั่นคือการกินหนัก ดื่มหนัก ท่างานหนัก และเพลิดเพลินไปกับการใช้ชีวิต หากคนผู้หนึ่งได้รับการยอมรับ พวกเขาจะต้อนรับคนผู้นั้น เช่นแขกผู้มีเกียรติและเลี้ยงฉลองอย่างไม่รู้จบสิ้น หากคนผู้หนึ่งไม่ได้รับการยอมรับ พวกเขาจะถูกดูหมิ่นและพบกับความเกลียดชังตลอดไป
เมื่อเห็นไก่ย่างถูกนําออกมา ผู้อมตะเผ่ามนุษย์อสูรน้ําลายไหลทันที
นี้เป็นทรัพยากรอมตะที่ไม่สามารถทานได้เป็นประจํา
ผู้นําเผ่ากู้คว้าไก่ย่างขนาดเท่าโม่หินขึ้นมา
“ท่านอู่ส่วย ดูน” ขณะกล่าวถ้อยคําเหล่านี้ ผู้นําเผ่ากู้ก็ใช้ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งอาหาร
เขาอ้าปากและกลืนไก่ย่างขนาดใหญ่เข้าไปในค่าเดียว
ท้องของเขาโป่งพองขึ้นเหมือนหญิงตั้งครรภ์ทันที
ผู้นําเผ่าลูบท้องของตนและหัวเราะ “ไก่บรรพกาลชิ้นนี้ต้องใช้เวลาอีกครึ่งวันก่อนที่จะถูกย่อยอย่างสมบูรณ์ ในช่วงเวลานี้โชคของข้าจะแข็งแกร่งขึ้น นี่คือท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางอาหารของเผ่า มันเรียกว่าอาหารค่ํา”
อู่ส่วยพยักหน้าชื่นชม “อาหารค่ําเป็นความสามารถที่พิเศษมาก มันใช้วิธีบนเส้นทางอาหารเพื่อส่งผลกระทบบนเส้นทางแห่งโชค จากสิ่งที่ข้าเห็น การเสริมโชคเช่นนี้มีไว้เพื่อการเอาชีวิตรอด”
ผู้นําเผ่ากู้ยกย่อง “ผู้อาวุโส ท่านฉลาดมาก เป็นเช่นนั้นจริงๆ จากบันทึกในประวัติศาสตร์ เมื่อผู้อมตะเผ่าของข้าต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์อันตราย ท่าไม้ตายนี้จะสามารถช่วยชีวิตพวกเขา”
อู่ส่วยพยักหน้าขณะที่เขาฉีกเนื้อไก่และกินเข้าไป “ให้ข้าแสดงท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งทาสให้เจ้าดูบ้าง”
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่งานเลี้ยงธรรมดาแต่เป็นการแลกเปลี่ยนมรดกระหว่างคู่สวยกับผู้นําเผ่า
เผ่ากู้ครอบครองมรดกบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงและเส้นทางอาหาร พวกเขายินดีแลกเปลี่ยนส่วน หนึ่งของมันกับมรดกบนเส้นทางแห่งทาสของอู่ส่วย
เผ่ากําลังเตรียมความพร้อมที่จะพัฒนาเผ่ามนุษย์มังกร ขณะที่มนุษย์มังกรเกิดมาพร้อมกับร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋บนเส้นทางแห่งทาส ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการมรดกบนเส้นทางแห่งทาส
ฟางหยวนไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ
เขาสามารถแลกเปลี่ยนมรดกกับเผ่ากู้
มรดกบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงมาจากยุคโบราณขณะที่มรดกบนเส้นทางอาหารทําให้ฟางหยวนต้องประหลาดใจด้วยความยนดี
เส้นทางอาหารถูกสร้างขึ้นโดยเผ่ามนุษย์อสูร
เผ่ากู้ซ่อนตัวมานาน มรดกบนเส้นทางอาหารของพวกเขาค่อนข้างสมบูรณ์และถูกพัฒนามาจากรุ่นสู่รุ่น
ท่าไม้ตายอมตะอาหารค่ําเป็นส่วนหนึ่งในมรดกบนเส้นทางอาหารของพวกเขา
นี่ทําให้ความร่วมมือระหว่างฟางหยวนกับเผ่ากู้ลึกซึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ
ก่อนหน้านี้ฟางหยวนเปลี่ยนสมาชิกเผ่ากู้ให้เป็นมนุษย์มังกร ตอนนี้พวกเขายังแลกเปลี่ยนมรดก
ส่วยแสดงท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งทาสในงานเลี้ยงและทําให้ผู้อมตะเผ่าประทับใจมาก
ผู้นําเผ่ากู้ปรบมือและเรียกกลุ่มมนุษย์มังกรหญิงออกมา “ผู้อาวุโส โปรดเพลิดเพลินกับการแสดง
มนุษย์มังกรหญิงเหล่านี้เคยเป็นมนุษย์อสูรเผ่ากู้ พวกนางเต้นรําด้วยท่วงท่าที่งดงามและเย้ายวนใจ
หลังจากการเต้นรําจบลง มนุษย์มังกรหญิงเหล่านี้ยังไม่จากไปแต่พวกนางเดินข้าไปปรนิบัติอู่ส่วยอยู่ด้านข้าง
“ท่านอู่ส่วย” ผู้นําเผ่ากู้กล่าวอย่างจริงใจ “ข้าสังเกตเห็นว่าท่านไม่มีสาวใช้ ดังนั้นข้าขอมอบหญิงเหล่านี้ให้ท่าน ข้าจะรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งหากท่านยอมรับพวกนาง”
อู่ส่วยหัวเราะเสียงดังและดึงมนุษย์มังกรหญิงเข้าสู่อ้อมกอด “ข้าจะไม่ปฏิเสธความตั้งใจที่ดีของท่าน เผ่ามนุษย์มังกรของข้ามีไม่กี่คน การหว่านเมล็ดพันธุ์เป็นงานสําคัญเช่นกัน ข้าจะรับหญิงผู้นี้เป็นภรรยา และให้คนอื่นๆเป็นนางสนมของข้า”
ผู้นําเผ่ากู้ดีใจมาก เขายกล้วยสุราขึ้น ทุกคนที่อยู่ในงานเลี้ยงต่างส่งเสียงโห่ร้องและเฉลิมฉลองด้วยความยินดีที่ทั้งสองฝ่ายมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมากขึ้น
หลังจากงานเลี้ยงจบลง อู่ส่วยนํามนุษย์มังกรหญิงเหล่านั้นกลับวังมังกรและเริ่มปฏิบัติภารกิจ
ไม่นานหลังจากนั้นร่างหลักของฟางหยวนที่อยู่ในถ้ําปีศาจคลั่งก็ได้รับข้อความจากอู่ส่วย
“แต่งงานกับเผ่ากุ้งั้นหรือ? นี่เป็นสิ่งที่ดี” ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น
อู่ส่วยรับภรรยาและนางสนม นี้เป็นการสร้างสายสัมพันธ์ผ่านการแต่งงานและทําให้เผ่ากู้หมดกังวล ในอนาคตบุตรหลานของอู่สวยกับมนุษย์มังกรหญิงเหล่านี้จะทําให้ทั้งสองฝ่ายมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
“เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าสามารถใช้เด็กๆเหล่านั้นครอบง่าเผ่า
เผ่ากู้ต้องการผูกมัดอู่ส่วยแต่ทั้งหมดอยู่ในแผนการของฟางหยวน
ความตั้งใจของฟางหยวนคือการถือครองเผ่ากู้ทั้งหมด
การต่อสู้และการเข่นฆ่าเป็นเพียงวิธีการหนึ่ง สําหรับผู้ใหญ่ที่มีสมอง มันยังมีวิธีการอีกมากมายในการจัดการเรื่องต่างๆ
ฟางหยวนตั้งใจใช้เล่ห์เหลี่ยมทางการเมืองที่อ่อนโยนเพื่อกลืนกินเผ่า แม้มันต้องใช้เวลายาวนาน แต่นี่เป็นวิธีที่จะสามารถรักษารากฐานของเผ่ากู้เอาไว้ให้ได้มากที่สุดและทําให้ฟางหยวนได้รับผลประโยชน์สูงสุด
“มรดกของเผ่าไม่ธรรมดาจริงๆ พวกเขาต้องซ่อนวิธีที่โดดเด่นเอาไว้อย่างแน่นอน เนื้อหาของมรดกที่พวกเขาแลกเปลี่ยนมีจุดที่น่าชื่นชมมากมาย โดยเฉพาะมรดกบนเส้นทางอาหาร
ฟางหยวนมีมรดกบนเส้นทางอาหารของผู้อมตะเผ่ามนุษย์อสูร มันเป็นต้นกําเนิดของมรดกบนเส้นทางอาหาร
แต่มรดกบนเส้นทางอาหารของเผ่ากู้เป็นมรดกที่ได้รับการพัฒนามาหลายชั่วอายุคน มันเต็มไปด้วยความพิเศษและความคิดสร้างสรรค์ ตัวอย่างเช่นท่าไม้ตายอมตะอาหารค่ําที่สามารถส่งผลกระทบบนเส้นทางแห่งโชค
มรดกนี้ท่าให้ฟางหยวนเกิดแรงบันดาลใจมากมาย เขาสั่งให้ร่างแยกกาลเวลาอนุมานเกี่ยวกับเรื่องนี้
ร่างหลักของฟางหยวนนั่งอยู่บนแผ่นหลังปลาทองสีเทาและท่องเที่ยวไปในความว่างเปล่าอันไร้สิ้นสุด
ตอนนี้กลิ่นอายของปลาทองสีเทาแตกต่างจากก่อนหน้า
หลังจากได้รับการชี้แนะซ้ําแล้วซ้ําอีกจากฟางหยวน แม้มันจะมีสติปัญญาที่จํากัด แต่มันยังมีความก้าวหน้าบางอย่าง คอขวดที่มันเคยหนักใจไม่มีอยู่อีกต่อไป
อย่างไรก็ตามปฐพี่สีเหลืองยังไม่ปรากฏ
ตามค่ากล่าวของปลาทองสีเทา มันเป็นเพียงเรื่องของเวลา
แต่ฟางหยวนลอบเย้ยหยันอยู่ภายใน เรื่องของเวลาเป็นเพียงข้ออ้างที่ใช้หลอกลวงผู้คน ดูเหมือนปฐพีสี่เหลืองอาจมีเจตจํานงเป็นของตนเองและสามารถมองเห็นแผนการของข้า ดังนั้นมันจึงไม่เปิดเผยตัวออกมา
ลองดูว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป
หลายวันต่อมา
“เจ้ากําลังจะไปที่ใด?” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มเย็นชา
เขาส่งมือยักษ์บินออกไปจับแรดอ้วนตัวหนึ่งเอาไว้
“ปล่อยข่า ท่านนักปราชญ์ โปรดยกโทษให้ข้า!” แรดอ้วนกรีดร้องเสียงดังแต่มือยักษ์ยังจับมันไว้อย่างแน่นหนา
ฟางหยวนหัวเราะคิกคักและค้นวิญญาณของแรดอ้วนตัวนี้ทันที
ภายในเวลาไม่กี่ลมหายใจ เขาก็ได้รับประสบการณ์ชีวิตทั้งหมดของมัน
แรดอ้วนตัวนี้มาจากทุ่งเต๋าคลั่งของเทพปีศาจคลั่ง เช่นเดียวกับปลาทองสีเทา แรดอ้วนตัวนี้เผชิญหน้ากับคอขวดของการบ่มเพาะและออกมาจากโลกของมันเพื่อฝึกฝนตนเอง
น่าเสียดายที่มันพบฟางหยวน
ฟางหยวนโจมตีโดยไม่กล่าวสิ่งใด เขาสามารถจับแรดระดับเจ็ดตัวนี้ได้อย่างง่ายดาย
ปลาทองสีเทาเห็นกระบวนการทั้งหมด หัวใจของมันสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
“การวิ่งเข้ามาหาข้าถือเป็นโชคดีของเจ้า ให้ข้าแนะนําเจ้า” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มชั่วร้าย
แรดอ้วนคุกเข่าลงทําความเคารพฟางหยวน
หลายวันผ่านไปอีกครั้ง
“ไปได้ อย่าลืมตั้งใจฝึกฝน” ฟางหยวนมองปลาทองสีเทาและแรดอ้วน
ปลาทองสีเทาและแรดอ้วนกล่าวพร้อมกันด้วยเสียงสั่นเทา “ลาก่อน ท่านนักปราชญ์!”
“พยายามให้เต็มที่ ข้าจะกลับมาอีก” ฟางหยวนยิ้ม
ร่างกายของปลาทองสีเทาและแรดอ้วนสั้นสะท้านขึ้นอย่างรุนแรง เมื่อเห็นฟางหยวนหายตัวไปอย่างกะทันหัน ทั้งสองช่าเลืองมองกันและรู้สึกยินดีที่รอดพ้นจากอันตราย
แน่นอนว่าพวกมันยังกังวลเกี่ยวกับคํากล่าวของฟางหยวนที่บอกเป็นนัยว่าเขาจะกลับมา
ถปีศาจคลั่ง ชั้นที่เจ็ด
นักวางแผนก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังด้วยใบหน้าซีดขาว
นี่ใกลถึงขีดจํากัดของเขาแล้ว
“เราพักสักหน่อยเถอะ” นักวางแผนไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทําเช่นนี้
เขานั่งลงและพักผ่อน
ผู้อมตะและเพิ่งซานพักอยู่ด้านหลังเขา
เมื่อเวลาผ่านไปนักวางแผนก็เปิดเปลือกตาและลุกขึ้นอีกครั้ง
“ท่านผู้นํา กลับกันเถอะ”
“ถูกต้อง เราไม่สามารถคาดเดาว่าเสียงปีศาจจะดังขึ้นเมื่อใด ยิ่งไปกว่านั้นเสียงปีศาจก็ไม่ดังมานานแล้ว มันเสี่ยงเกินไป”
“ฟางหยวนเป็นบทเรียนที่ดีสําหรับพวกเรา”
ผู้อมตะปู่กับเพิ่งซานเดือน
นักวางแผนถอนหายใจและพยักหน้า “เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
ความตายของฟางหยวนทําให้ขวัญกําลังใจของสามปีศาจอมตะตกต่ําลง
แต่ในจังหวะนี้นักวางแผนกลับหันหลังกลับและเบิกตากว้างอย่างกะทันหัน
“ท่านผู้นํา
อา…”
“ฟาง…ฟางหยวน นั่นเจ้างั้นหรือ?”
ผู้อมตะปู่กับเพิ่งซานมองฟางหยวนที่เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆ
“เป็นข้า” ฟางหยวนพยักหน้า
“ดีมาก เจ้ายังไม่ตาย!” ผู้อมตะปู่ตะโกน
“แต่เหตุใดพวกเราไม่เห็นเจ้า?” นักวางแผนถาม
ฟางหยวนพยักหน้าอีกครั้ง “นั่นเป็นเพราะข้าไปถึงชั้นที่แปดและได้รับคําเตือนจากเหล่าเทพ”
“ชั้นแปด!?”
“คําเตือนของเหล่าเทพ?”
ร่างกายของสามปีศาจอมตะสั่นสะท้านขึ้น
“ถูกต้อง ข้าจะบอกรายละเอียดกับพวกเจ้าในภายหลัง แต่อันดับแรกวิญญาณชะตากรรมจะต้องถูกทําลาย เพื่อให้ได้รับชีวิตนิรันดร์!” ฟางหยวนสร้างเรื่องหลอกลวงแต่แสดงออกอย่างจริงใจ
