“นี่ไม่ใช่การประชุมด้วยซ้ำ! ฉันไม่ได้พูดอะไรเลยในการประชุมครั้งนี้!”
“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”
“ใครก็ได้ บอกเขาหน่อย!”
“มันจะเละแน่ ถ้าเขาไม่ฟังอะไร ฉันบอกเขาไปหลายครั้งแล้วว่าเซิร์นได้ค้นคว้าเกี่ยวกับคุณลักษณะสูงสุด 750 จิกะอิเล็กตรอนโวลต์ตลอดทั้งปี! โอ้ เขาอยากจะเสียเวลากับเรื่องนี้อีกครั้งเหรอ!”
“บางทีซีเอ็นเอ็นอาจจะพูดถูกว่าเขาเป็นวายร้ายแห่งวิทยาศาสตร์…”
การประชุมนี้กลายเป็นความโชคร้ายสำหรับใครบางคน
เริ่มกลุ่มคนเดินออกจากห้องประชุมด้วยความโกรธขณะที่พวกเขาบ่นเรื่องลู่โจวกันเสียงดังจนได้ยิน
ระหว่างรอลิฟต์ ศาสตราจารย์แฟรงก์ วิลกเซคได้สังเกตเห็นความโกรธบนใบหน้าของศาสตราจารย์วิทเทิล เขาจึงเดินไปหาและถามเขา
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? เพิ่งจะประชุมไปชั่วโมงเดียวเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมจบเร็วจัง?”
“การประชุมเหรอ? นั่นไม่ใช่การประชุมด้วยซ้ำ!”
ศาสตราจารย์วิทเทิลโบกมือและพูดเสียงดังว่า “ฉันจะกลับไปนิวยอร์กและไปบอกผู้คนที่สมาคมวิทยาศาสตร์บรูคเฮเวนว่าจีนทำอะไรไว้! พวกคนจีนกำลังใช้อำนาจในทางฟิสิกส์ที่ผิดทาง! ”
แฟรงก์ วิลกเซคตะลึงเมื่อเห็นศาสตราจารย์วิทเทิลโกรธมากขนาดนี้
สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่ามีบางสิ่งที่เลวร้ายได้เกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงก่อนหน้า ไม่อย่างนั้นศาสตราจารย์วิทเทิลจะไม่โกรธขนาดนี้… แต่วิทเทิลเองก็ไม่ใช่คนที่อัธยาศัยดีอยู่แล้ว
เขาจึงเริ่มสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นในการประชุมกันแน่…
พวกเขาไล่คณะกรรมการออกเหรอ?
ไม่มีทาง?
…
ตามกฎของเมอร์ฟีแล้ว อะไรก็ตามที่อาจผิดพลาดได้ก็จะผิดพลาด
ศาสตราจารย์แฟรงก์ วิลกเซคได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นจากเพื่อนเก่าที่ทำงานที่เซิร์นมา เขาได้ยินเกี่ยวกับการประชุมนี้ และเริ่มรู้สึกกังวลใจ
สำหรับเขาแล้วลู่โจวไม่ใช่นักวิชาการที่ดื้อรั้นและโง่เขลาเหมือนคนอื่นๆ เขาคิดว่าศาสตราจารย์วิทเทิลและตัวแทนของคณะกรรมการคนอื่นๆ คงเข้าใจผิดในเจตนาของลู่โจวแน่ๆ
แต่ความจริงจะไม่โกหกเขา
อะไรทำให้ลู่โจวทำอะไรแบบนี้
แฟรงก์ วิลกเซคได้พบกับวิทเทนและชวนเขาดื่มกาแฟสักแก้ว
วิลกเซคได้พูดถึงการประชุมคณะกรรมการและถอนหายใจออกมา
“สถานการณ์ไม่ดี”
วิทเทนคิดว่าเขาจะพูดถึง ILHCRC ดังนั้นเขาจึงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วพูด
“เหรอ?”
แฟรงก์ วิลกเซคจิบกาแฟแล้วส่ายหน้าด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก
“ความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของผมได้กลายเป็นจริงแล้ว จากจุดเริ่มต้น ILHCRC ดูเหมือนจะไม่ให้ความร่วมมือกับผู้อื่นเลยสักนิด ซึ่งผมยอมรับว่าสถานะทางวิชาการของเขาอยู่เหนือคนส่วนใหญ่… แต่เขาไม่ควรที่จะทำตามใจตัวเองแบบนี้”
หลังจากได้ยินแฟรงก์ วิลกเซค วิทเทนก็ยิ้มและพูดว่า “บางทีเขาอาจพบบางอย่างที่ 750 จิกะอิเล็กตรอนโวลต์ ที่เราหาไม่พบก็ได้”
“เป็นไปไม่ได้หรอก เพื่อนเอ๋ย คุณรู้เรื่องนี้ดีกว่าใครๆ เสียอีก” วิลกเซคส่ายหัวและพูดว่า “นี่ยังไม่พูดถึงเรื่องที่ผมได้ร่วมโปรเจกต์นี้กับเขาด้วยเลยนะ ตอนแรกผมเชื่อว่าเขาจะทำได้ ผมยังพยายามขออนุญาตจาก LHC ให้ทำการทดลองด้วย และเมื่อผมรู้ว่าวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผล ผมจึงแยกทางกับเขาไป เพราะผมรู้ว่าเส้นทางมันนี้เป็นไปไม่ได้!”
วิทเทนพูดว่า “แล้วทำไมคุณถึงยังคิดว่าเขายังจะทำแบบนี้ล่ะ?”
แฟรงก์ วิลกเซค “เพราะบางทีเขาอาจจะกลัวการทำผิดก็ได้มั้ง? หรือไม่ก็หยิ่งเกินไป? หรือหัวดื้อ? หรือต้องการโชว์พลังในวิชาฟิสิกส์? ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ แต่การทำวิจัยด้วยความคิดแบบนี้เป็นสิ่งที่ผิด”
วิทเทนยิ้มและส่ายหน้า
“ดูเหมือนคุณจะไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ สินะ”
ถ้านี่เป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ลู่โจว บางทีวิลกเซคอาจจะถูก
แต่สำหรับนักวิชาการอย่างลู่โจวที่คอยแสวงหาแต่ความจริงแล้วนั้น การคาดเดาของเขาถือตื้นเกินไป
วิทเทนได้พบกับผู้คนมากมายในแวดวงวิชาการ
บางคนได้รับชื่อเสียง บางคนได้รับโชคลาภ แต่ลู่โจวเป็นคนพิเศษที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย…
เขาไม่ได้เฉยเมยต่อชื่อเสียง และโชคลาภใดๆ เขารู้สึกว่าประสบความสำเร็จเมื่อเขาได้รับรางวัลหรือรางวัล แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาใฝ่หาอยู่จริงๆ เพราะสิ่งที่ผลักดันให้เขาก้าวไปข้างหน้าคือความอยากรู้อยากเห็นของเขาเกี่ยวกับธรรมชาติและจักรวาลเท่านั้น
เขาคือบุคคลที่หายากและมีค่ามหาศาล
จากบรรดานักปราชญ์ที่วิทเทนเคยได้พบ…
ลู่โจวเป็นคนที่บริสุทธิ์ที่สุดในหมู่พวกเขาแล้ว
“โอ้?” แฟรงก์ วิลกเซคเลิกคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “วิทเทน ผมรู้ว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา แต่ผมหวังว่าคุณจะมองเห็นความเป็นจริงบ้างนะ ในฐานะเพื่อนของเขา คุณควรเกลี้ยกล่อมเขาแทนที่จะช่วยให้เขาเดินผิดทาง”
“ผิดทาง?”
วิทเทนใช้ช้อนคนกาแฟของเขาเบาๆ เขายิ้มและพูดช้าๆ
“ถ้างั้นแล้วอะไรถูกต้องล่ะ?”
“เรารู้น้อยกว่าหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของจักรวาลนี้เสียอีก ฟิสิกส์นั้นไม่มีถูกหรือผิด ถ้าพูดตรงๆ ก็คือมีแต่ความสมบูรณ์และความไม่สมบูรณ์เท่านั้นแหละ ตั้งแต่กำเนิดกลศาสตร์ควอนตัม เราก็ตระหนักดีว่า—”
แฟรงก์ วิลกเซค “หยุดอวดดีเลย ทำไมเราต้องไปเสียเวลากับสิ่งที่พิสูจน์แล้วใช้ไม่ได้ผลล่ะ? เซิร์นลงทุนไปหลายร้อยล้านดอลลาร์เพื่อมันนะ ตอนนี้เรากำลังจะเสียเวลาอีกปีกับสิ่งที่ใช้ไม่ได้ผลเช่นเดิม!”
“แต่บางคนคิดว่ามันได้ผลนะ” วิทเทนมองไปที่ชายตรงหน้า และพูดอย่างใจเย็นว่า “อาจเป็นเพราะเขาค้นพบสิ่งใหม่ หรือบางทีเซิร์นคงไม่เข้าใจทฤษฎีของเขามากกว่า หรือบางทีนี่อาจเป็นสัญชาตญาณของเขา… ผมคิดว่านี่เป็นเหตุผลที่น่าจะสมจริงที่สุดแล้ว
“การสำรวจแบบจำลองมาตรฐานก็เหมือนกับการหาเข็มในกอหญ้า ในขณะที่ฟิสิกส์เป็นมากกว่าแบบจำลองมาตรฐาน ไม่ว่าเราจะไปในทิศทางไหน เราเสี่ยงเสมอ… แล้วทำไมเราถึงไม่ไว้ใจเขาล่ะ? เขาไม่เคยทำให้เราผิดหวังมาก่อนเลยนะ”
วิลกเซค “…”
คุณอยากให้ฉันเชื่อในตัวเขาเหรอ?
นั่นเป็นเรื่องที่ตลกดีนะ
“ผมรู้ว่าคุณกำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่” วิทเทนยิ้มให้วิลเชคและพูดว่า “ดังนั้นอย่ากังวลไปเลย เพราะถ้าสุดท้ายมันไม่ได้ผล ผมจะพยายามเกลี้ยกล่อมเขาว่าเขาคิดผิดให้เอง…
“แค่เชื่อการตัดสินของเขาในตอนนี้ก็พอ”
…………………
