16 พลังอันยิ่งใหญ่
ท้องฟ้ามืดด้านนอกมองเห็นได้จากหน้าต่างห้องใต้หลังคาเท่านั้น ย้อนกลับไปในช่วงที่อายุยังน้อยนี่เป็นช่วงเวลาที่เอี้ยนลี่เฉียงจะลุกขึ้นมาฝึกฝนทักษะของเขา
นาฬิกาชีวิตอันทรงพลังของเขายังคงรักษารูปแบบที่มีอยู่ ไม่ว่า เอี้ยนลี่เฉียงจะนอนหลับเพียงพอหรือไม่ มันก็ยังคงปลุกเขาในเวลานี้
เอี้ยนลี่เฉียงลืมตาขึ้นเพียงเพื่อรับรู้ว่าเขายังคงนอนอยู่บนเตียง เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก
เนื่องจากเขายังคงไม่ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บในช่วงสองสามวันนี้เขาจึงไม่ต้องฝึกหลังจากตื่นนอนในตอนเช้า ดังนั้นหลังจากที่เอี้ยนลี่เฉียงลืมตาขึ้นเขาก็ไม่ได้ลุกขึ้นในทันที แต่กลับเริ่มไตร่ตรองถึงความฝันแปลกๆเมื่อคืนที่ผ่านมา
‘ความฝันเมื่อคืนมันแปลกมาก’ เอี้ยนลี่เฉียงพึมพำข้างใน
เขาฝันถึงสิ่งต่างๆมาตั้งแต่ยังเด็ก คนที่น่ารัก, คนแปลกประหลาด, คนที่น่ากลัว, คนหล่อๆและแม้แต่คนที่น่าเบื่อ เขานึกถึงความฝันในวัยเด็กครั้งหนึ่งของเขาที่ซึ่งเขาฝันว่าเขากลายเป็นหนึ่งในAuto Bot จาก Transformers สามารถเปลี่ยนร่างกายของเขาให้เป็นรถและวิ่งไปบนถนนด้วยความเร็วดุจสายฟ้า เมื่อเขาโตขึ้นเขาเคยฝันว่าเขาได้เป็นประธานาธิบดีของประเทศ… แต่ความฝันในอดีตนั้นไม่มีอะไรเทียบได้กับความงงงวยของความฝันที่เขามีในวันนี้
ในความฝันเมื่อคืนเขากำลังอ่านหนังสืออยู่จริงๆ เขาฝันว่าเขากำลังอ่านหนังสือทั้งคืนและหนังสือที่เขาอ่านคือ ‘คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น’ ซึ่งเป็นหนังสือเล่มเดียวกับที่เขาเคยซื้อในชีวิตที่ผ่านมาจากชายชราคนนั้นในแผงลอยข้างถนน.
ในความฝันนั้นไม่มีอะไรอีกแล้ว ไม่มีทิวทัศน์ไม่มีคนอื่นไม่มีปีศาจหรือผีเช่นกัน มีเพียงเขาและเขาคนเดียวอ่านหนังสือเล่มนั้นอย่างตั้งใจจากคำนำไม่กี่หน้าไปจนถึงแผนภาพการฝึกครั้งสุดท้าย
จะมีความฝันที่แปลกไปกว่านี้อีกไหม?
ตามปกติแล้วในความฝันของเขาเมื่อตื่นขึ้นมามันจะเป็นเพียงความทรงจำลางๆเท่านั้น อย่างไรก็ตามในวันนี้เมื่อเขาตื่นขึ้นมาหนังสือที่เขาอ่านในความฝันกลับไม่ได้เลือนหายไปมันยังคงชัดเจนอยู่อย่างนั้น เอี้ยนลี่เฉียงสามารถจำทุกคำรวมทั้งแผนภาพในหนังสือเล่มนั้นได้จนถึงตำแหน่งของเครื่องหมายวรรคตอนเลยทีเดียว เขาสามารถคัดลอกทุกอย่างใน ‘คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นกล้ามเนื้อและไขกระดูก’ ตั้งแต่ต้นจนจบจากหน่วยความจำรวมถึงแผนผังการฝึกที่เหมือนกันทุกประการที่พบในหนังสือเล่มนี้
เมื่อเขาพบว่าเขามีหนังสือที่ตราตรึงอยู่ในใจ ใบหน้าของเอี้ยนลี่เฉียงก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นอย่างประหลาด
โชคดีเพราะเอี้ยนลี่เฉียงได้รับชีวิตใหม่อีกครั้งเขาจึงมีความยืดหยุ่นทางจิตใจสูง เนื่องจากชีวิตสามารถเริ่มต้นใหม่ได้และเขาสามารถกลับชาติมาเกิดในโลกที่แปลกประหลาดเช่นนี้ได้ดังนั้นการมีหนังสือที่ตราตรึงอยู่ในหัวของเขาจึงไม่ใช่เรื่องที่เขาจะแปลกใจมากนัก
เอี้ยนลี่เฉียงครุ่นคิดอย่างรอบคอบในขณะที่นอนอยู่บนเตียงและจากนั้นเขาก็ตระหนักว่า ‘คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นกล้ามเนื้อและทำความสะอาดไขกระดูก’ ย่อมไม่มาปรากฏขึ้นในใจของเขาโดยปราศจากเหตุผลแน่นอน มันเป็นเหมือนการพักผ่อนหย่อนใจในความทรงจำของเขา เขาจำได้ว่าเขาเหลือบไปเห็นหนังสือทั้งเล่มตอนที่เขาซื้อมันจากชายชราที่แผงขายของข้างถนนในตอนนั้น
จากนั้นก็อ่านมันอีกครั้งบนถนนอย่างลวกๆ ตามสามัญสำนึกเขาจะจำเนื้อหาในหนังสือเล่มนั้นไม่ได้เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจอ่านตั้งแต่ทีแรก อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าทำไมเมื่อเขากลับชาติมาเกิดในครั้งนี้ เนื้อหาของมันถึงได้ปรากฏออกมา
เอี้ยนลี่เฉียงไม่รู้ว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น แต่แน่นอนว่ามันไม่ได้ขัดขวางเขาจากการยอมรับข้อเท็จจริงนี้โดยไม่ลังเล
เขานอนบนเตียงสักพัก แม้ว่าเขาอยากจะนอนต่อไปอีกสักหน่อย แต่เขาก็ยังกัดฟันและลุกขึ้นก่อนจะแต่งตัวและมุ่งหน้าลงไปชั้นล่างเพื่อล้างตัวอย่างรวดเร็ว
ภูเขาทั้งหมดนี้เป็นดินแดนที่อยู่ในย่านโรงตีเหล็กและอยู่ไม่ไกลจากตัวเมือง ไม่มีสัตว์ดุร้ายใด ๆ ในรัศมีสิบลี้ ในขณะนี้อากาศบนภูเขาสดชื่นและสะอาดมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เขารู้สึกได้แม้ขณะยืนอยู่ที่ลานบ้าน
เอี้ยนลี่เฉียงมาถึงทางเข้าลานเล็กๆ เขาคิดว่าจะเปิดประตูเพื่อเดินเล่นในป่าเชิงเขาที่อยู่ใกล้ๆสักหน่อย การได้รับอากาศบริสุทธิ์จะเป็นประโยชน์ต่อการฟื้นตัวของเขาด้วย
ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับกลอนประตูความคิดก็แวบเข้ามาในจิตใจของเขาราวกับสายฟ้า
เขานึกถึงคำนำในตอนต้นของ ‘คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น’ โดยนักวิชาการสมัยราชวงศ์ชิงชื่อโจวซือกวน
ในคำนำโจวซือกวนได้อธิบายว่าเขาเกิดมาอ่อนแอด้วยโรคภัยไข้เจ็บมากมายและป่วยอยู่ตลอดเวลา
เนื่องจากนิสัยการกินเหล้าก่อนอายุสิบขวบทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคต่างๆเช่น ‘โรคหวัด’ หลังจากอายุสิบขวบแม้ว่าเขาจะยังเป็นเด็ก
แต่เขาก็เริ่มดื่มและกลายเป็นแอลกอฮอล์ลิซึ่ม สิ่งนี้ทำให้เขามีสภาพผิวเลวร้ายเช่น ‘แผลพุพอง’ เ
มื่อเขาอายุสิบเก้าปีเขาเริ่มสูบฝิ่นและทำเช่นนั้นมาตลอดสิบเอ็ดปี
เมื่อตอนที่เขาอายุได้สามสิบปีร่างกายของเขาก็แตกสลายไปหมดแล้วและเขาก็ได้รับผลกระทบจากความเจ็บป่วยต่างๆทำให้เขาใกล้จะตาย
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ไปหาหมอหลายคนและกินยาบำรุงต่างๆ แต่ไม่มีใประสิทธิภาพใดๆ ในขณะที่เขากำลังรอความตาย เขาได้ค้นพบ ‘คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น’ โดยบังเอิญ
และด้วยการฝึกฝนเพียงปีเดียวร่างกายและจิตใจของเขาก็ฟื้นตัว ไม่เพียงแค่นั้นเขายังสามารถเลิกฝิ่นได้และร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นพร้อมกับพละกำลังของเขา …
ก่อนที่เขาจะกลับชาติมาเกิดเอี้ยนลี่เฉียงค่อนข้างไม่เชื่อเมื่อเขาอ่านคำนำนี้เป็นครั้งแรกและรู้สึกว่ามันอาจจะเกินจริงไปมาก
แต่ในขณะนี้คำถามก็เกิดขึ้นในใจของเขา ‘จะเกิดอะไรขึ้นถ้านักวิชาการราชวงศ์ชิงชื่อโจวซือกวนคนนี้พูดความจริง?
จะเป็นอย่างไรหากหนังสือเล่มนี้สามารถนำไปสู่ผลลัพธ์แบบนี้ได้? คนในยุคปัจจุบันชอบคุยโม้ดังนั้นคนในยุคโบราณควรซื่อสัตย์มากกว่าหน่อยใช่ไหม? ‘
หากเด็กหนุ่มที่อ่อนแอจากราชวงศ์ชิงซึ่งนอนอยู่บนเตียงมรณะเขาสามารถลุกขึ้นและฟื้นฟูสุขภาพของเขาจากความตายหลังจากได้รับการฝึกฝนในเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ จะเป็นไปได้อย่างไร
คำนำหน้าอื่นๆของหนังสือเล่มนี้ได้พูดถึงต้นกำเนิดของหนังสือเล่มนี้ด้วย เป็นเทคนิคลับที่พระพุทธเจ้าทิ้งไว้ หลังจากที่ปรมาจารย์ตั๊กม้อ(ตะโมภิกขุ)นำมายังประเทศจีนและก่อตั้งวัดเส้าหลินขึ้นมา
คำนำเหล่านี้กล่าวว่าบุคคลที่ฝึกฝนด้วยคัมภีร์เล่มนี้ล้วนเป็นบุคคลที่โดดเด่นและเป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ของจีน
เนื้อหาของคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นวนอยู่ภายในหัวใจของเอี้ยนลี่เฉียง
เขาควรจะลองดูไหม…?
ความคิดนี้ก็ปรากฏขึ้นในใจของเอี้ยนลี่เฉียงและมันจะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
เอี้ยนลี่เฉียงคิดย้อนกลับไปที่แผนภาพการฝึกในหนังสือ และตระหนักว่าไม่มีการเคลื่อนไหวที่รุนแรงมากเกินไปที่ปรากฎในแผนภาพการฝึกฝน
ความเข้มข้นของแบบฝึกเหล่านี้ค่อนข้างปานกลางดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องวิ่งหรือกระโดด ทำได้โดยเพียงขยับแขนขาและลำตัวในขณะที่นั่งสมาธิเท่านั้น
นอกจากนี้ความยากก็ไม่ได้สูงเช่นกัน เนื่องจากมันจะไม่ส่งผลต่ออาการบาดเจ็บของเขาเขาจึงคิดว่าควรจะลองดู
ในเมื่อไม่มีอันตรายใดๆในการพยายาม เขาแค่ดูว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นอย่างไรก่อน
นอกจากนี้เขายังมีอิสระมาก ถ้าเขารู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆเขาก็หยุดมันได้
ด้วยความตั้งใจนี้และความอยากรู้อยากเห็น ทำให้เอี้ยนลี่เฉียงเดินไปที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งในลานบ้าน หลังจากที่เขานึกทบทวนเนื้อหาของ ‘คัมภีร์เปลี่ยนเส้น’ จากนั้นเขาก็เริ่มฝึกฝนตามกระบวนท่าที่ยี่สิบเจ็ดของแผนภาพ
ท่าทางแรกของเทคนิคคือการตั้งตัวตรง – กำปั้นป้องกันท่าทางตรง
