SSSH ตอนที่ 45.1: ชื่อของราชาปีศาจ (2)
หนึ่งดาบ
เนื่องจากฉันถือดาบเล่มเดียว
สองขั้ว
มีบางอย่างเท่านั้นที่ฉันสามารถตัดได้
– กง-จา!
พรบ
– ตอนนี้แหละ!
ฉันมองไปตรงหน้าฉัน
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าแสดงให้ฉันเห็น
– ทําหัวให้ว่าง!
ตรงหน้าของฉันมีใครบางคนที่มีร่างกายสีดํา
น้ําเสียไหลออกจากร่างกายของพวกเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
แม้ว่าฉันจะตัดน้ํา แต่มันก็ยังคงเป็นน้ํา ดังนั้นจึงมีอะไรให้ตัดอีก
มาก
ฉันตัดสิ่งที่ฉันต้องตัด
– อ้ากกกกกกกก!
ในขณะที่พวกมันถูกตัด น้ําเสียก็ไหลมาจากราชาทมิฬ
มันอาจไม่ได้เป็นน้ําเสีย
ถ้าอย่างนั้นทําไมมันถึงเป็นสีแดง?
เลือด
เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากร่างของราชาปีศาจ
– ลั่ก…
อ้าาาาา!
ราชาปีศาจลังเลและก้าวถอยหลัง หนึ่งก้าว สองก้าว เมื่อเขา ก้าวก้าวที่สามน้ําเสียไม่ได้ไหลออกมาจากแขนขวาของราชาปีศาจ
รอยเท้าของราชาปีศาจเต็มไปด้วยน้ําเสีย แต่แอ่งน้ํานั้นหดตัวเล็กลงตามทุกก้าวที่เขาก้าว
และในที่สุด
– อ่า…อก….อึก…
น้ําเสียก็แยกออกจากร่างกายของราชาปีศาจโดยสิ้นเชิง
ติ้ง ทิ้ง
น้ําเสียไม่สามารถไหลได้อีกต่อไป เลือดจึงไหลลงมาแทน
สีสันของชีวิตเป็นสีแดง
[ตัวตนของราชาปีศาจแห่งห่าฝนกําลังเบาบางลง]
และพลังทั้งหมดก็ไม่มีอีกแล้ว
– ไม่..ไม่มีทาง อัก…!
ราชาปีศาจคว้าแขนซ้ายด้วยมือขวา เลือดไหลออกจากมือซ้าย ของเขาราชาปีศาจกดแขนซ้ายของเขาแน่นเหมือนพยายามห้ามไม่ให้เลือดไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว
– ลูกของข้า….ไม่ ไม่ใช่แบบนี้… ความเกลียดชังของข้า
“ถอยไป”
ฉันพูดเบาๆ
ราชาปีศาจหยุดไปชั่วขณะเหมือนถูกทิ่มแทงด้วยเสียงของฉัน
“ถอยกลับไปที่ชั้น 20 แกไม่สามารถเอาชนะฉันได้ กลับไปที่ฐานของแกกลับไปที่ปราสาทของราชาปีศาจ”
แม้ว่าจะไม่ได้ดู ” แผนที่โลก” แต่ก็ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น
ดินแดนสีน้ําเงิน อาณาเขตของมนุษย์ปกคลุมทวีปอีกครั้ง มันผ่านเนินเขา ผ่านพื้นที่ที่เรียกว่าโล่ของเทพธิดา วิหารที่มียักษ์ตาเดียวท้องทุ่งที่เหล่านางฟ้ากําลังเต้นรํา น้ําตกที่นางเงือกกําลังเล่นอยู่ ภูเขาที่มังกรบินผ่าน… ไม่มีที่แม้แต่แห่งเดียวที่ไม่เป็นสีน้ําเงินในทวีปนี้
ในขณะเดียวกันดินแดนสีแดงนั้น
“กลับไปที่จุดเริ่มต้นของแก”
จุดเดียว
มันเป็นเพียงจุดจุดเดียว
เช่นเดียวกับที่ไฟที่มอดไปหลังจากที่เผาทุกอย่างที่ขวางหน้ามีเพียงจุดสีแดงเล็กๆ บนแผนที่โลก
สถานที่นั้นคือ
“ที่ป้ายสุดท้ายของแก ราชาปีศาจ”
ราชาปีศาจคร่ําครวญ
– แก…
ราชาปีศาจเงยหน้าขึ้น น้ําเสียหยุดไหลและเลือดไหลริน แต่ครึ่งหนึ่งของร่างกายของราชาปีศาจถูกเผาเป็นสีดํา ใบหน้าของเขาก็เช่นกัน ดวงตาสีแดงของเขากระพริบอย่างรุนแรง แต่ก็แค่นั้นราชาปีศาจจ้องมองฉันด้วยใบหน้าที่ปกคลุมด้วยขี้เถ้า
“หึม”
เซียนดาบจับดาบของเขาโดยไร้สุ่มเสียง
“ฉันจะให้ราชาแห่งความตายโจมตีปิดฉาก”
แม่มดค่อยๆถอนกระจกของเธอกลับมา
ไม่มีโอกาสพลิกสถานการณ์ พวกเขาไม่มีจุดอ่อนใดๆ เป็นเพราะฉันเห็นบาดแผลในใจของราชาปีศาจหรือเปล่า? ฉันรู้สึกเหมือนว่านี่คือสถานการณ์ที่พวกเขาถูกล้อมโดยทหารในหมู่บ้าน
– อ๊ากกกกก!
ไม่มีอะไรให้ราชาปีศาจทํานอกเหนือจากการหลบหนี แต่เหตุผลที่ราชาปีศาจไม่สามารถตัดสินใจได้ง่ายๆก็เพราะเขาก็รู้เช่นกันมันเหมือนเดิม
เช่นเดียวกับการวิ่งนี้เปลวไฟ มันก็จะช่วยยืดชีวิตของคุณได้เพียงหนึ่งนาทีแม้ว่าราชาปีศาจจะถอยกลับไปที่ชั้น 20 แต่ความพ่ายแพ้ของเขาก็แค่ช้าลงไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
– บัดซบ…! บัดซบ!
เลือดหยดจากปากของเขา
(ราชาปีศาจได้ตัดสินใจที่จะล่าถอย]
[ราชาปีศาจแห่งห่าฝนกําลังถอยไปที่ชั้น 201]
การวิ่งหนี แม้ว่าคุณจะรู้ว่าคุณจะถูกเผาจนตาย แต่มันก็เป็นสิ่งที่มนุษย์จะทํา
ยิ่งราชาปีศาจวิ่งหนีไปไกลเท่าไหร่เขาก็ยิ่งใกล้จะกลายเป็นมนุษย์มากขึ้นเท่านั้น
[ยืนยันการล่าถอยของราชาปีศาจ
เปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์]
[กําลังแก้ไขด่านชั้นที่ 19]
โลกถูกปกคลุมด้วยหยาดฝนแห่งแสงอีกครั้ง
หลังจากที่ฉันตรวจสอบว่าราชาปีศาจหายไปแล้ว ฉันก็หันกลับไปมองข้างหลัง
“เซียนดาบ”
“อืม”
“หัวหน้ากิลด์มังกรทมิฬ”
“ว่าไง”
“ขอโทษครับ ผมต้องการเคลียร์ชั้น 20 ด้วยตัวคนเดียว”
ฉันก้มหัว
“ขอบคุณที่ช่วยผมจนถึงตอนนี้ แต่ผมอยากจะจบเรื่องราวกับราชาปีศาจได้โปรดให้ผมไปคนเดียวด้วย”
แม่มดยักไหล่ของเธอ
” ก็ได้ ฉันโอเคกับเรื่องนั้น นายมีส่วนทําให้การพาพวกเรามาที่นี่มากที่สุด…และฉันสัญญาว่าจะไม่ไปไหนเป็นเวลา 5 วันตามที่นายขอฉันผิดสัญญานั่นและช่วยนาย ดังนั้นฉันจะอยู่เฉยๆจริงๆแล้วคราวนี้”
“หึมม”
เซียนดาบเก็บดาบของเขากลับเข้าไปในฝัก
“หลังจากวันนี้ มันก็เป็นเวลา 5 วันพอดี แล้วพบกันหลังจากจบเรื่องที่ชั้น 20 เรามีหลายเรื่องที่จะคุยกัน”
” ครับผม ผมเข้าใจแล้ว”
ฉันก้มหัวลงอีกครั้ง
” ขอบคุณ
และฉันก็เดินหน้าต่อไป
“เคลื่อนย้าย
ไปยังชั้นที่ 20
[ยินดีต้อนรับ ราชาแห่งความตาย]
ราชาปีศาจ
ไปยังหมู่บ้านที่เอสเตลถือกําเกิด
โคุณได้เข้าสู่ชั้นบอสแล้ว]
เป็นครั้งที่สอง
นี่เป็นครั้งที่สองที่ฉันเข้าสู่ชั้นบอส
เมื่อเทียบกับตอนนั้นมีหลายอย่างที่คล้ายกันและแตกต่างกันไปมาก
[ผู้ท้าทาย ราชาแห่งความตาย 1 คน
[ขอให้โชคสถิตกับท่าน]
อย่างแรก การแจ้งเตือน
เหมือนกับที่ “คฤหาสน์เพลิงนรก” มีผู้ท้าทายเพียง 1 คน เป็นการโซโล่หอคอยก็เช่นเคยมันอวยพรให้กับฉัน
อย่างไรก็ตาม
มีบางอย่างที่แตกต่างจากครั้งที่แล้วอย่างแน่นอน
[รางวัลจากการเคลียร์ด่านกําลังถูกส่งมอบ]
(รางวัลจากชั้นที่ 11 ถึงชั้นที่ 19 จะถูกคํานวณทั้งหมด]
ตอนนี้ฉันไม่ใช่ผู้ท้าทายธรรมดาๆ
ฉันเป็นผู้พิชิตที่เคลียร์ชั้น 11 มาจนถึงที่นี่
หอคอยทักทายฉัน ผู้พิชิต ด้วยเสียงทรัมเป็ต 9 เสียง
(กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 11]
[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 12]
[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 13]
[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 14]
[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 15]
[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 16
[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 17
[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 18]
[กําลังคํานวณรางวัลสําหรับการเคลียร์ชั้นที่ 19 ]
ฉันก้าวไปข้างหน้า
[การคํานวณเสร็จสิ้น]
ฟังท่วงทํานองที่ทักทายฝีเท้าของฉัน
[หอคอยรับรู้ความสําเร็จของท่าน]
[พลังในการเปลี่ยนแปลงสกิลใดๆได้ถูกมอบให้กับท่าน!]
[ตราบใดที่ไม่ใช่สกิลคลาส EX ท่านสามารถเสริมพลังสกิลใดๆก็ได้)
มันเป็นเหมือนบทเพลงที่อวยพรฉัน
หอคอยได้สร้างด่านขึ้นมา ทิศทางของเควสก็ถูกตัดสินใจเช่น เดียวกันแต่ฉันไม่ได้เดินไปตามเส้นทางที่วางให้ไว้สําหรับฉันฉันสร้างด่านใหม่ทั้งหมดและเคลียร์ด่านโดยใช้วิธีการของฉัน
หอคอยรับรู้วิธีการของฉัน
ราวกับว่ามันกําลังพยายามจะบอกว่า ”นั่นก็ใช้ได้เหมือนกัน”
[พลังของราชาแห่งความตายกําลังถูกปรับใหม่!]
นอกจากนี้มันยังเกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกัน
[พลังในขอบเขตของอัครสาวกถูกมอบให้กับท่าน]
[ด้วยรางวัลนี้ท่านจะได้รับอํานาจภายในขอบเขตที่กําหนด]
[สกิลที่ท่านต้องการเสริมความแข็งแกร่งนั้นขึ้นอยู่กับท่าน!]
ด่านที่ไม่ได้เลือกไว้ล่วงหน้า
วิธีการที่ไม่ได้เลือกไว้ล่วงหน้า
เช่นเดียวกัน รางวัลก็ไม่ได้ถูกเลือกไว้ล่วงหน้าเช่นกัน
ฉันพยักหน้าในใจ
“เข้าใจล่ะ พวกเขาให้ทางเลือกกับฉันสินะ
ฉันไม่รู้ว่าทําไมหอคอยนี้จึงถูกสร้างขึ้นมา ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนสร้างเช่นกันฉันไม่รู้ว่าหอคอยนี้เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตจากโลกอื่นหรือ
ยังมีเรื่องอีกมากที่ฉันไม่รู้
แต่ฉันก็รู้นิดๆว่าตอนนี้เป็นหอคอยแบบไหน
ตัวตนที่คอยดูแลการตัดสินใจของเรา
และมันเป็นตัวตนที่จดจําการตัดสินใจของฉัน
“ก็ได้
ฉันยกดาบขึ้น
“ฉันจะแสดงให้พวกนายเห็นถึงการตัดสินใจของฉันในครั้งนี้เหมือนกัน”
อาวุธที่บรรพบุรุษของจักรวรรดิเคยใช้
[ดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งการปกป้องของเลฟานต้า เอจิม] สะท้อนออร่าของฉันส่องแสงสีขาว
ฉันชี้ดาบไปที่ [ศัตรู] ตรงหน้าของฉัน
“เอาล่ะ”
ทางเข้าสู่ด่านชั้น 20
ฉันกําลังยืนอยู่บนเส้นทางที่ทอดยาวไปสู่หมู่บ้านเล็กๆ
“ได้เวลาพบจุดจบแล้ว ราชาปีศาจ”
มันคํารามเบาๆ
มันดูเหมือนสัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บโดยไม่อาจรักษาได้
สัตว์ร้ายที่ถูกไล่ล่าด้วยไฟแห่งโลกมีเพียงที่พักพิงเล็กๆเช่นนี้ได้มันเป็นเส้นทางที่นําไปสู่หมู่บ้าน
– มันเป็น….
กลางถนนที่มีดอกไม้สีขาว สัตว์ร้ายกําลังยืนอยู่เพียงลําพัง
– มันเป็นหมู่บ้านของข้า!
มันร้องออกมา
– อย่าบังอาจทําลายสรวงสวรรค์ของข้า!
และเสียงก็ดังขึ้น
[ด่านบอสกําลังถูกเปิด]
ม่านการแสดงของด่านนี้ได้เปิดขึ้น
ม่านการแสดงขา
ด่านของการเอาชนะบอสที่อ่อนแอที่สุดในโลก
ฉันมองไปบนท้องฟ้าครู่หนึ่ง
มันสดใส มันเป็นสีน้ําเงิน
เดิมท้องฟ้าก็เคยเป็นดินแดนสีน้ําเงิน
มองไปบนท้องฟ้าที่ไร้หมู่เมฆ ฉันแน่ใจ
วันนี้ ฝนจะไม่ตกลงมา
