ตอนที่ 265: การทําข้อตกลงกับพลังงานที่เปลี่ยนไป
[ภารกิจได้รับการออก]
การแจ้งเตือนของระบบก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา
“ช่วงเวลาที่เหมาะสม กุสตาฟกล่าวภายใน ขณะที่เขาตรวจสอบภารกิจต่อไป
“เฮ้นายสนใจจะปลดเชือกพวกนี้ออกไหม”
ได้ยินเสียงจากด้านหลัง ขณะที่กุสตาฟกําลังตรวจสอบภารกิจ
กุสตาฟหันไปมอง
ฟิลโก้เป็นคนพูดเอง เขาฟื้นแล้ว
กุสตาฟค่อยๆ เดินกลับมาหาเขาหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าและนั่งยองๆ ต่อหน้าเขา
“นายจะต้องอยู่ที่นี่ อย่างที่นายเคยเป็น” กุสตาฟกล่าว
“เฮ้ ไม่ยุติธรรม ฉันช่วยนายไว้ก่อนหน้านี้” ฟัลโก้พูดขณะพยายามลุกขึ้นนั่ง
เป็นเรื่องยากสําหรับเขาตั้งแต่เขาถูกมัด เขาทําได้แค่บิดตัวไปมาราวกับหนอน
“นายทําให้ฉันตกอยู่ในอันตรายก่อน… ถ้าฉันไม่พูดถึงแองจี้สภาพของฉันอาจจะไม่เหมือนเดิมแล้วดูจากท่าทีแล้วนายไม่ได้จะรับผิดชอบเลยด้วยซ้ํา”กุสตาฟพูดขณะยืนขึ้น
“โย่ ผู้ชายคนนั้นตื่นแล้ว” อีอีเดินเข้ามาใกล้หลังจากเห็นฟัลโก้ที่กําลังบิดตัวไปมา
“ใช่ นายพร้อมหรือยัง”กุสตาฟถาม
“อืม” อีอีพยักหน้าตอบ “เราจะทิ้งเขาไว้ที่นี่หรือเปล่า”เขาถาม
“ใช่” กุสตาฟตอบด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจขณะหันหลังเดินไปข้างหน้า
“เฮ้! เฮ้! อย่าทิ้งฉันไว้ที่นี่ ยิ้ม! ฮีม!” ฟัลโก้ตะโกนออกมาในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนเพื่อปลดปล่อยตัวเอง
กุสตาฟเพิกเฉยต่อเขาและเดินหน้าต่อไป
ฟัลโก้หันไปจ้องที่อีอีด้วยท่าทางอ้อนวอน
อีอียิ้มแหยๆ แล้วหันกลับมา “ฉันไม่อยากให้เขาหลอกฉันนายมีธุระกับเขา ไม่ใช่ฉัน”
อีอีเดินไปข้างหน้าและไล่ตามกุสตาฟ
“อืม ฉันไม่รู้ว่านายมีอะไรกับเขา แต่จะปล่อยเขาไปแบบนั้นดีเหรอ” อีอีถามขณะเดินข้างกุสตาฟ
“เขาจะไม่เป็นไร เขาเกือบจะแข็งแกร่งเท่ากับฉัน” กุสตาฟตอบด้วยท่าทางที่ไม่ใส่ใจ
“อ๋อ จริงเหรอ” อีอีตัดสินใจมองข้ามไปแต่ก็ต้องแปลกใจเล็กน้อย
“ผู้ชายที่ดูอ่อนแอคนนั้นเกือบจะแข็งแกร่งพอๆ กับเขาเลยเหรอ” อีอีรู้สึกว่านี่คือเหตุผลที่พวกเขาบอกว่าอย่าตัดสินหนังสือจากปก
ฟัลโก้จ้องไปที่แผ่นหลังของกุสตาฟ และอีอีขณะที่พวกเขาไปไกลขึ้นเรื่อยๆ
“ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของนาย ทําไมนายตัวเล็กจัง” ฟัลโก้ตะโกนออกมา
“หุบปากไป ไอ้คนงี่เง่า อ่อนแอ เจ้าโง่!” ฟัลโก้ยังคงตอบตัวเองและถ่มน้ําลายออกมา อย่างไรก็ตาม เสียงของเขาฟังดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
“พยายามอย่างหนักเสมอ และเดาสิว่ายังไง นายก็แพ้และเขาก็ทุบตีนายอีกครั้ง!” ฟัลโก้เปล่งเสียงหัวเราะเบา ๆ
“นาย…”
ฉับ! ฉับ! ฉับ!
“ฮะ?” ฟัลโก้ได้ยินเสียงฝีเท้าและเงยหน้าขึ้นมองผู้ที่กําลังเดินเข้ามา
“ใส่มันลงไป ให้ฉันพูดกับเจ้านั่น”
คนที่เข้ามาใกล้คือกุสตาฟ
“อืม?” ฟัลโก้สงสัยว่ากุสตาฟกําลังเล่นอะไร ฉันคิดว่าเขาไปแล้วแล้วทําไมเขาถึงกลับมา” ฟัลโก้สงสัย
“ให้ฉันคุยกับเจ้านั่น ถ้านายต้องการที่จะเป็นอิสระ” กุสตาฟเรียกร้องอีกครั้งและนั่งยองอยู่หน้าฟัลโก้
“อืม ก็ได้” ฟัลโก้พูดแล้วหลับตาลง
ซวบบบ!
ต่อมาเมื่อเขาเปิดออก พวกมันก็กลายเป็นสีดําสนิท
“ไอ้สารเลว ไปกันอีกแล้ว! คราวนี้สู้ฉันอย่างลูกผู้ชาย! คนขี้โกง!” พลังงานที่เปลี่ยนไปของฟัลโก้ ตะโกนออกมา ในขณะที่เขาควบคุมร่างกายของฟัลโก้ได้อย่างเต็มที่
“ฉันจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้! นายจะไม่มีวันเอาชนะฉันใน การต่อสู้ที่ยุติธรรม!คนขี้โกง! โง่เง่า! บ้าบอ!”
กุสตาฟจ้องมาที่เขาและอดทนรอให้เขาพูดคําหยาบคายทั้งหมดจนเสร็จก่อนจะตอบ
“ก็ได้” กุสตาฟพูด
“ฮะ?” พลังงานของฟัลโก้ในตอนนี้ดูสับสนกับคําตอบของกุสตาฟ
“ฉันบอกว่าโอเค ฉันจะต่อสู้กับนายอย่างยุติธรรม” กุส ตาฟกล่าวเสริม
“อะไรนะ คราวนี้ห้ามโกงนะเว้ย…” ก่อนที่พลังงานแปลกๆของฟัลโก้จะเติมเต็มคําพูดของเขา กุสตาฟก็พูดอีกครั้ง
“ข้าจะสู้กับเจ้าอย่างยุติธรรม” กุสตาฟกล่าวขณะจ้องเข้าไปในดวงตาของฟัลโก้
“ความมั่นใจแบบนี้… เขาคงจะสูญเสียครั้งสุดท้าย ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้งเง่าที่เข้าไปยุ่ง ความมั่นใจนี้มาจากไหน?” พลังงานที่เปลี่ ยนไปของฟัลโก้สงสัยแต่ในวินาทีถัดมา เขาก็เย้ยหยัน
“นี่นายพยายามจะทําให้ใครกลัวด้วยการแสดงออกที่มั่นใจคราวนี้นาย..”พลังงานที่เปลี่ยนไปของฟัลโก้ ถูกขัดจังหวะอีกครั้งโดยกุสตาฟ
“ข้าจะสู้กับเจ้าอีกครั้งในเงื่อนไขเดียว”กุสตาฟกล่าว
“เงื่อนไขนั้นคืออะไร?” ฟัลโก้ถามด้วยความสงสัย
รอยยิ้มซุกซนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกุสตาฟ
ในส่วนใดส่วนหนึ่งของซากปรักหักพัง ชายรูปงามในคุกสวมชุดเดินอย่างเงียบๆข้ามทางเดิน
เขามีผมยาวเป็นเบี้ยสีเหลืองยาวถึงหลังส่วนล่างและดวงตาที่เฉียบคม
การเคลื่อนไหวของเขาเป็นเหมือนเงา หนึ่งก้าวเขาเดินไปหลายฟุต
“มีการต่อสู้เกิดขึ้นอีกที่นั่น… ผู้สมัครเผชิญหน้ากัน” เขาพึมพําด้วยท่าทางสับสน
“ฉันต้องค้นหาว่าต้องรับผิดชอบอะไร อย่างไรก็ตามการจับหนึ่งในนั้นเป็นตัวประกันไม่ใช่ทางเลือก…. การเปิดเผยตัวเองต่อใครก็ตามที่รับผิดชอบจะไม่ให้ผลกําไรใดๆ แก่ฉัน” เขากล่าวกับตัวเองเมื่อมาถึงสี่แยก
เขาเอาหลังพิงกําแพงแล้วหันหน้าไปทางขวาเพื่อดูว่าเกิดอะไร
“ฉันต้องคอยดูต่อไป”
ในอีกส่วนหนึ่งของซากปรักหักพัง หญิงสาว 2 คนกําลังสนทนากัน
คนหนึ่งมีผมสีเงินและสีชมพู ส่วนอีกคนมีผมยาวสีขาว
“คุณกําลังพูดว่าฉันโจมตีกุสตาฟ?” หญิงสาวผมขาวถามด้วยแววตาตกตะลึง
“จะบอกว่าจําไม่ได้เหรอ?” เด็กหญิงผมสีเงินและสีชมพูถามเป็นคําตอบ
“ฉันจําได้แค่ เศษเล็กเศษน้อย โอ้ พระเจ้า ฉันโจมตีเขาแล้วตอนนี้เขาไม่มีวันเชื่อฉันแล้ว” หญิงสาวผมขาวเปล่งเสียงออกมาขณะที่ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นน้ํา
เห็นได้ชัดว่าสาว ๆ ที่สนทนากันคือ แองจี้ และมาทิลด้า มาทิลด้าดูเหมือนจะฟื้นคืนสติ แต่จําทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเธอควบคุมจิตใจไม่ได้
“ไม่เป็นไร กุสตาฟรู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ” แองจี้วางมือบนไหล่ของมาทิลด้าขณะปลอบโยนเธอ
มาทิลด้าสว่างขึ้นเล็กน้อยหลังจากได้ยินเช่นนั้น แต่เธอก็ยังรู้สึกแย่เมื่อรู้ว่าเธอต่อสู้กับเขา เธอกังวลเกี่ยวกับเกลดในตอนนี้แต่เธอไม่สามารถหาวิธีจัดการกับหินก้อนนั้นได้เนื่องจากพลังควบคุมจิตใจของมัน
“สิ่งที่สําคัญกว่าในตอนนี้คือ เธอจําตําแหน่งของสถานที่ที่เธอตกอยู่ภายใต้การควบคุมจิตใจของสิ่งมีชีวิตได้หรือไม่” แองจี้ถาม
“อืม ใช่ ฉันจําสถานที่นั้นได้ และฉันก็จําได้ว่าไม่ใช่คนมันคือก้อนหิน”มาทิลด้าพูดด้วยท่าทางครุ่นคิด
“หินงั้นเหรอ?” แองจี้รู้สึกประหลาดใจกับการค้นพบครั้งนี้
“เธอคงเป็นภาพลวงตา ฉันเดาว่าเอฟเฟกต์การควบคุมจิตใจยังคงอยู่ที่นั่น”แองจี้ถอนหายใจขณะพูด
“ไม่ ฉันพูดจริงๆ นะ มันคือหินจริงๆ มันดูแปลกและมีภาพวาดแปลกๆ อยู่เต็มไปหมด…. เกลดกับฉันคิดว่ามันเป็นแค่หินธรรมดาในตอนแรก แต่เมื่อลืมตาขึ้น เราคิดออกแล้วว่าเราผิดแค่ไหน เราทนเสียงของมันไม่ไหว มันน่าฟังมาก และร่างกายของเราจะทําตามที่สิ่งมีชีวิตสั่ง” มาทิลด้าอธิบายยาวๆ ด้วยสีหน้าหวาดกลัว
“ใจเย็นๆ…. เธอพูดจริงเหรอ ทุกสิ่งที่เธอพูดตอนนี้เกิดขึ้นจ ริงหรือเปล่า” แองจี้ถามขณะจับไหล่มาทิลด้าแน่น
“ใช่ ไม่ใช่แค่เกลดกับฉัน ฉันจําได้ว่ายังมีอีกหลายคนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของสมองเช่นกัน” มาทิลด้ากล่าวเสริม
” แล้วทําไมมันถึงต้องการกุสตาฟกับฉัน?” แองจี้ถาม
“มันสามารถเห็นความทรงจําของเรา จึงตรวจสอบผู้เข้าร่วมที่มีความสามารถที่จะเป็นประโยชน์สําหรับมัน มันเห็นความสามารถของเธอเช่นเดียวกับกุสตาฟจากความทรงจําของเรา” มาทิลด้าหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “มันต้องการที่จะควบคุม ด้วยความเร็ว ของเธอ เธอจึงสามารถรวบรวมหินก้อนใหญ่สําหรับมันได้ในขณะที่ มันต้องการกุสตาฟเพราะ… “ มาทิลด้าหยุดชั่วคราวเมื่อถึงจุดนี้
“เพราะ?” แองจี้ถามด้วยความเร่งรีบเมื่อสังเกตเห็นความหวาดกลัวบนใบหน้าของมาทิลด้าที่เพิ่มมากขึ้น
มาทิลด้าเปิดเผยว่า “จําเป็นต้องมีสายพันธุ์เลือดผสมที่แข็งแกร่งในการเสียสละ เช่นเดียวกับศิลาขนาดใหญ่จํานวนมหึมาเพื่ออิสรภาพ… มันต้องการใช้ กุสตาฟ เป็นเครื่องสังเวยหลังจากสังเกตเห็นว่าเขาแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้เข้าร่วม
แองจี้ก้าวถอยหลัง 2 ครั้งด้วยสีหน้าหวาดกลัว
“เสียสละ? หมายความว่าต้องการฆ่ากุสตาฟ?” ใบหน้าของเธอก็มืดลงเมื่อถาม
“ใช่ ใช่ กุสตาฟจะตายถ้าเขาเผชิญหน้ากับหิน” มาทิลด้าพูด
ออกมา
ฟอ!
ใบหน้าของแองจี้ เปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นหลังจากได้ยินแบบนั้นเธอจ้องไปที่พื้นขณะที่รัศมีแห่งความโกรธเริ่มรวมตัวกันรอบตัวเธอ
“นําทางไป” เธอถามขณะหันหลังกลับ
“อะไรนะ เธอไม่สามารถไปที่นั่นได้ เธอไม่สามารถทําอะไรได้เลยมันจะไม่สร้างความแตกต่าง” มาทิลด้ากล่าวด้วยสีหน้าที่ปฏิเสธ
มีเพียงเธอและเกลดเท่านั้นที่เข้าใจความน่าสะพรึงกลัวของการถูกหินควบคุมโดยจิตใจ พวกเขายังสามารถมองเห็นภายในจิตใจของเขาในขณะที่เขาค้นหาความทรงจําของพวกเขา และทั้งหมดที่เธอจําได้คือความมืด
“ฉันพูดตะกุกตะกักไหม นําทางไป! ไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยให้เขาเผชิญหน้ากับมันด้วยตัวคนเดียว” แองจี้พูดขึ้น
“อืม” มาทิลด้าตอบแล้วเริ่มเคลื่อนไหว ดูเหมือนว่าเธอแน่ใจว่ากุสตาฟจะต้องรู้ที่ตั้ง ฉันหวังว่าเขาจะมีอยู่จริงๆ เพราะถึงแม้จะอยู่กับเขาที่นั่น เราก็แทบจะไม่มีโอกาสเอาชนะก้อนหินได้หากไม่มีเขาโอกาสของเราจะเป็นศูนย์”มาทิลด้าอธิษฐานภาย
ในอีกส่วนหนึ่งของซากปรักหักพัง เด็กสองคนยืนอยู่หน้าหลุมข นาดใหญ่
พวกเขาเป็นเหมือนเม็ดทรายก่อนหน้ามัน
2 คนนี้คือ อีอี และ ฟัลโก้
“ทําไมเราต้องผ่านที่นี่ไป ในเมื่อไอ้สารเลวนั่นเข้ามาจากด้านหน้า” พลังงานที่เปลี่ยนไปของฟัลโก้นั้น จ้องไปที่แผ่นดินหลังหลุมขนาดใหญ่และเปล่งเสียงออกมา
แผ่นดินข้างหน้าเป็นพันฟุตหลุมนั้นดูข้ามไม่ได้
“เลิกงอนได้แล้วไอ้หนู หรือนายกลัวตกหลุม?” อีอีถามพร้อมกับหัวเราะคิกคัก
“หึม! กลัวสิ่งนี้ อย่าทําให้ฉันหัวเราะนี่มันไม่มีอะไร” ฟัลโก้ตอบ กลับไปพร้อมกับกอดอกด้วยท่าทางเย่อหยิ่งที่แสดงบนใบหน้าของเขา
“เอาล่ะ นี่เป็นส่วนหนึ่งของแผน ดังนั้นเรามาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทําตามแผน” อีอี กล่าวขณะจมดิ่งลงไปในกระแสน้ําวนที่เขาร่ายมนต์บนพื้น
ซุนนนน!
เขาปรากฏตัวที่อีกฟากหนึ่งห่างออกไปหลายพันฟุต
“ฮีม แสดงออกซะ!” พลังงานของฟัลโก้เปล่งเสียงออกมาก่อนจะพุ่งไปที่กําแพง
“ฉันทําได้ดีกว่านี้” เขาเปล่งเสียงออกมาขณะวิ่งข้ามกําแพงไปยังอีกฝั่งหนึ่ง
ในอีกส่วนหนึ่งของซากปรักหักพัง สามารถมองเห็นกลุ่มผู้เข้าร่วมที่มีดวงตาสีม่วงเป็นประกายกําลังเดินข้ามทางเดิน
พวกเขามีจํานวนประมาณ 30คน และเมื่อไปถึงสุดทางเดินแล้วพวกเขาก็ไปทางซ้ายที่ทางแยกที่มุ่งหน้าไปยังทางตัน
ซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มเด็กที่มีผมสีเขียวและผิวขาวซีดมองไปรอบๆ
สถานที่
“ดูเหมือนว่าฉันจะพูดถูก… ถึงเวลาจบเรื่องนี้แล้ว” เขาพูดภายในเมื่อพวกเขามาถึงทางตัน
ซึบๆๆๆ!
ดวงตาสีม่วงคู่หนึ่งปรากฏขึ้นภายในรูบนผนัง
ผมนท์ 26 นต้นค่าความเสี.
