“เฮ้ ลูก!” พ่อและแม่ของเขาเปล่งเสียงออกมา เมื่อพวกเขามาถึงตรงหน้าเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม นักข่าวนําไมค์มาที่ใบหน้าของกุสตาฟ ขณะที่แสงวาบของแสงฟลูออเรสเซนต์กะพริบซ้ําแล้วซ้ําเล่า
-“กุสตาฟบอกเราเกี่ยวกับการเดินทางของคุณกับพ่อแม่ของคุณที่ค่ะ”
“พวกเขาฝึกฝนคุณให้ดีที่สุดได้อย่างไร”
นักข่าวต่างพากันไปตามเส้นทางของกุสตาฟ
แองจี้อยู่ข้างหลังสังเกตสีหน้าของกุสตาฟ เธอสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องจากวิธีที่เขาตอบก่อนหน้านี้ และตอนนี้เธอก็มั่นใจมากขึ้นแล้ว
กุสตาฟจ้องมองทุกคนรอบตัวเขาด้วยสายตาเย็นชา สีหน้าของเขาเย็นชายิ่งขึ้น เมื่อเขาเห็นวิธีที่พ่อและแม่ยิ้มให้กล้องและสัมผัสเขาอย่างสนิทสนม
นักข่าวมักตั้งคําถามกับกุสตาฟ และเนื่องจากเขาไม่ตอบ พ่อแม่ของเขาจึงพูดโกหกในขณะที่พูดว่า “ลูกพ่อ” เบื้องหลังทุกคําตอบของพวกเขา
จู่ๆ กุสตาฟก็ยกแขนทั้งสองขึ้นและจับมือของพ่อและแม่ ซึ่งขณะนี้อยู่บนไหล่ซ้ายและขวาของเขา
“ฉันไม่ชอบติดต่อกับสิ่งโสโครก น่าเสียดายที่ฉันจะต้องถอดเสื้อผ้าพวกนี้ออก เพราะมือที่เป็นพิษของแกทําให้มันเน่าเสียแล้ว” กุสตาฟพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชา ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า
ทั้งสถานที่ก็เงียบไปทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของนักข่าวและพ่อแม่ของกุสตาฟเปลี่ยนไปอย่างประหลาด
พวกเขามองเหมือนกับมีคําพูดออกมาว่า ฉันได้ยินมาถูกต้องหรือเปล่า
“คุณควรปิดกล้องเหล่านั้นและลบการบันทึก… คุณเพิ่งสัมภาษณ์ตัวตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาในขณะที่เขาผลักคนตรงหน้าออกไปข้างหน้า ท่ามกลางนักข่าวจํานวนมากเพื่อสร้างเส้นทางสําหรับตัวเอง
“แต่ลูก…” พ่อของเขากําลังจะพูดเมื่อกุสตาฟขัดจังหวะ
“ฉันไม่มีพ่อแม่” กุสตาฟหันกลับมามองทั้งสองอย่างเยือกเย็น
“หยุดปลอมตัวเป็นพ่อแม่ของเด็กที่พวกแกไม่เคยเลี้ยง” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาด้วยท่าทางมืดมน
นักข่าวรู้สึกว่าร่างกายของพวกเขาเย็นลงเนื่องจากความรุนแรง รู้สึกเหมือนกับว่ากุสตาฟจะฆ่าพวกเขาด้วยซ้ําหากพวกเขายังคงรบกวนเขาอยู่
กุสตาฟหันกลับมาและเดินไปข้างหน้า “ไอ้พวกขี้แพ้” เขาพึมพําภายใต้ลมหายใจ แต่คําพูดเหล่านั้นไม่หลุดไปจากหูนักข่าวและพ่อแม่ผู้ให้กําเนิดของกุสตาฟ
พ่อของเขาพูดไม่ออกเมื่อคลื่นแห่งความน่าอายซัดใส่เขา
“ไอ้เด็กเนรคุณ! นี่คือสิ่งที่แกตอบแทนแม่ของแกเหรอ ห้ะ!” แม่ของกุสตาฟพูดขึ้น ขณะที่กุสตาฟเดินไปข้างหน้า
เขาออกจากวงนักข่าวไปแล้ว แต่เขายังคงได้ยินค่าพูดของเธอ แต่เขารําคาญที่จะตอบ
“ไอ้เด็กน้อย!” เธอตะโกนออกมาอีกครั้ง ขณะที่นั่งยองๆ ดึงรองเท้าออกแล้ววิ่งไปทางกุสตาฟจากด้านหลัง
จู่ๆ นักข่าวและสามีก็คาดไม่ถึง
เส้นทางที่กุสตาฟสร้างขึ้นโดยรอบก่อนหน้านี้ของนักข่าวคือเส้นทางที่เธอเดินตาม
เธอเปลี่ยนรองเท้าของเธอให้เป็นแท่งน้ําแข็งเล็กๆ เมื่อเธอไปถึงด้านหลังกุสตาฟในครู่หนึ่ง แล้วเหวี่ยงรองเท้าไปทางด้านหลังศีรษะของเขา
กุสตาฟที่ยังคงก้าวไปข้างหน้าราวกับว่าเขาไม่รู้สึกอะไรก่อนที่จะหันกลับมา
นิ้ว
เขาขยับไปทางด้านขวา หลบรองเท้าที่เหวี่ยงออก ทําให้แม่ของเขาล้มไปข้างหน้า เนื่องจากพลาดเป้าหมายของเธอ
กุสตาฟหันกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเหวี่ยงฝ่ามือซ้ายออกไป
ซวบบบบ!
แขนของเขาเคลื่อนไปที่ใบหน้าของแม่ที่ยังคงเดินไปข้างหน้า
เธอไม่สามารถหลบหรือตอบโต้ได้ เธอทําได้เพียงมองดูหลังฝ่ามือของเขามาถึงก่อนแก้มซ้ายของเธอ
เพี้ยะ!
เสียงตบตบดังก้องไปทั่วทุกที่
ฟันและเลือดไหลออกจากปากแม่ของกุสตาฟ ขณะที่เธอถูกส่งให้ลอยไปด้านข้าง
ร่างกายของเธอเคลื่อนตัวไปในอากาศเป็นแนวโค้ง ขณะที่แก้มของเธอกระเพื่อมอย่างแรง
ปัง
เธอกระแทกเข้ากับผนังด้านข้างและสลบไปในทันที ใบหน้าของเธอครึ่งหนึ่งถูกลวกและบวมจนหมด
ทุกคนกําลังอ้าปากค้าง!
ทุกคนในบริเวณใกล้เคียงตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์ มันเล่นเร็วเกินไปดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถป้องกันได้
เธอไม่ใช่แม่ของเขาเหรอ ทุกคนต่างสงสัย
นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนคาดหวังให้ลูกชายทํากับแม่ของเขา ความคล้ายคลึงอยู่ที่นั่นดังนั้นพวกเขาจึงไม่สงสัยเลยว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกันจริงๆ
กสตาฟที่เป็นต้นเหตุหันกลับมาเดินขึ้นบันไดอีกครั้ง
เขาเดินอย่างสบาย ๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ทําอะไรเลย
“ใช้ข้อแก้ตัวอื่นๆและออกไปจากที่นี่ ฉันไม่อยากเดินสวนทางกับแกทั้งคู่อีก ไม่อย่างนั้นผลกระทบที่ตามมาของพวกแกจะร้ายแรง” กุสตาฟพูดขึ้นจากข้างบนขณะที่เขาปีนขึ้นบันได
ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เมื่อบางคนไปช่วยเหลือแม่ของกุสตาฟพร้อมกับพ่อของเขา
แองจี้ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาด้วยท่าทางสับสน เธอรู้สึกขัดแย้งไม่รู้ว่าจะช่วยแม่ขอ งกุสตาฟหรือตามกุสตาฟขึ้นบันได
หลังจากครุ่นคิดอยู่ 2-3 วินาที เธอตัดสินใจขึ้นไปชั้นบนและรับคําตอบจากกุสตาฟเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมด
ในขณะที่นักข่าวกําลังรายงานและแจกแจงสถานการณ์ให้กับสํานักข่าวของพวกเขา กุสตาฟอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเขาเพื่อเตรียมชาสําหรับตัวเอง
เขาถอดแจ็กเก็ตออกแล้วนั่งบนเก้าอี้ด้วยท่าทางที่ไม่สนใจ
เขาเปิดทีวีโฮโลแกรมของเขา และเหมือนกับที่เขาคาดไว้เลยว่าจะมีข่าวประเภทต่าง ๆ บินวนไปรอบๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ล่มเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
ขณะนี้มีภาพเขาตบแม่แรงๆ อยู่
กุสตาฟนาแก้วของเขาเข้าปากและกําลังจะจิบเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
การเคลื่อนไหวของมือของเขาหยุดและเขาค่อยๆ นําแก้วกลับลงมา
โดยไม่ได้เห็นหน้าคนที่เขารู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร “ฉันเดาว่าต้องบรรยาย 2 เรื่องในวันเดียว” กุสตาฟถอนหายใจภายใน ขณะที่เขาโบกมือและประตูก็เลื่อนเปิดออก
แอ๊ดดดด!
แองจี้เดินเข้ามาตามที่เขาคาดไว้
“กุสตาฟ… นั่นอะไรน่ะ? ทําไมนายถึง… โอเค ฉันเข้าใจว่าทําไมนายถึงทําแบบนั้น แต่เกิดอะไรขึ้น?” แองจี้พูดออกมาด้วยสายตาที่แย้ง..
