“คุณกุสตาฟ ฉันได้รับมอบหมายให้มอบลูกบาศก์คําเชิญนี้แก่คุณ” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาอย่างน่าประหลาดขณะที่เขายื่นมือไปทางกุสตาฟ ในมือของเขามีลูกบาศก์สีดําขนาด เท่าฝ่ามือ
“คุณงั้นเหรอ กุสตาฟ..เสียงเหมือนพ่อบ้านจากครอบครัวใหญ่… ฉันสงสัยว่าพวกเขาต้องการอะไรกับฉัน?” กุสตาฟสงสัยในขณะที่ยื่นมือออกไปเก็บลูกบาศก์
หลังจากได้รับมัน ชายร่างใหญ่ก็โค้งคํานับและหันหลังเดินจากไป นั่นคือเมื่อกุสตาฟสังเกตเห็นว่ามีอีกคนหนึ่งมีสตรีร่างเล็กในชุดสูทสีดําอยู่ข้างหลังเขา และพวกเขาหันหลังเดินจากไปพร้อม ๆกัน
กุสตาฟเหล่ตาด้วยความสงสัยเพราะเขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของชายร่างใหญ่ออร่าของทั้งคู่ปะปนกันในขณะที่เคลื่อนไหวราวกับเป็นหนึ่งเดียวกัน ซึ่งเป็นสาเหตุที่กุสตาฟสัมผัสได้เพียงการมีอยู่เพียงคนเดียวแทนที่จะเป็น 2 คน
กุสตาฟปิดประตูแล้วหันหลังกลับเพื่อกลับไปยังพื้นที่รับประทานอาหารของเขาวิป!
กุสตาฟโยนลูกบาศก์ไปทางโต๊ะอ่านหนังสือที่ปลายอีกด้านก่อนจะมุ่งหน้าไปรับประทานอาหาร“เมื่อกี้ฉันอยู่ที่ไหน” กุสตาฟจ้องมองที่อาหารแปลกตาด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขานั่งลงเพื่อทานอาหาร
นอกอาคาร ชายร่างใหญ่และหญิงร่างเล็กกําลังสนทนากัน “คุณคิดว่าเขาจะเข้าร่วมหรือไม่”หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ําอย่างน่าประหลาด
“แน่นอน เขาจะเข้าร่วม… ไม่มีใครสามารถต้านทานข้อเสนอที่น่าสนใจเช่นนี้จากอาจารย์กอนเพียงคนเดียวได้” ชายร่างยักษ์กล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “อันที่จริง ฉันแน่ใจว่าตอนนี้เขากําลังดูมันอยู่และตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น” ชายร่างยักษ์หัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาพูดเสริม
“อืม…ฉันรู้สึกว่าเด็กคนนั้นไม่ง่ายอย่างที่คิด” หญิงสาวพึมพํา
“ต่อให้ซับซ้อนแค่ไหน เขาก็จะปฏิเสธไม่ได้” ชายร่างยักษ์ตอบ
กลางคืนผ่านไปในชั่วพริบตา และกุสตาฟตื่นขึ้นตามเวลาปกติของเขา เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าเป็นพิเศษหลังจากที่ได้ฉลองให้กับตัวเองเมื่อคืนก่อน เขาไม่ได้ทําอย่างนั้นสําหรับตัวเองทุกครั้งเพราะการทําอาหารเย็นแบบนั้นต้องใช้เวลาเหมือนกันเพราะมันเป็นการผสมผสานของอาหารแปลกใหม่หลายอย่าง
กุสตาฟเดินไปที่โต๊ะอ่านหนังสือของเขา เขาต้องการตรวจสอบใบสมัครใหม่ที่เพิ่งส่งไปเมื่อเร็วๆนี้สําหรับผู้ที่มีความคิดจะเข้าร่วมกับบริษัทของเขา
“ฉันลืมไปเลย” กุสตาฟจ้องไปที่ลูกบาศก์สีดําข้างคอมพิวเตอร์บนโต๊ะอ่านหนังสือ
กุสตาฟเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา
“เอาล่ะ มาดูกันว่าคําชวนทั้งหมดเกี่ยวกับอะไร” กุสตาฟพึมพําและแตะบนลูกบาศก์
ทรูนนน!
มีแสงวาบสว่างจ้าปกคลุมบริเวณโต๊ะอ่านหนังสือ และในวินาทีต่อมา ภาพฉายโฮโลแกรมของชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น
“สวัสดีหนุ่มน้อยกุสตาฟ ฉันมิสเตอร์กอน” ชายที่อยู่ในฉายภาพเปล่งเสียงออกมา
เขามีผมสีฟ้ารูปสามเหลี่ยมและเคราแพะยาว เขาดูเหมือนชายอายุ 30 ปีที่มีย้อยมากเนื่อง จากแว่นตาแฟชั่นสีดําขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา
“ฉันแน่ใจว่าคุณต้องสงสัยว่าทําไมสิ่งนี้ถึงส่งถึงคุณ ดังนั้นฉันจะพูดให้ตรงประเด็น” มิสเตอร์กอนกล่าว
กุสตาฟไม่ได้กลัวที่จะพูดออกมา เพราะเขารู้ว่านี่เป็นการฉายภาพที่บันทึกไว้ล่วงหน้า “นี่เป็นคําเชิญส่วนตัวที่คฤหาสน์ของฉันสําหรับวันเกิดปีที่ 70 ที่จะมาถึง” มิสเตอร์กอนกล่าว
“โอ้ เขากําลังจะอายุ 70 ปีในไม่ช้านี้ กุสตาฟไม่แปลกใจกับข้อมูลนี้แม้ว่าชายผู้นั้นจะดูเหมือนอายุราวๆ 30 ปีก็ตาม
“ฉันต้องการให้คุณเข้าร่วม ถ้าคุณมาในวันนั้น ฉันจะเป็นหนี้บุญคุณคุณ และคุณสามารถขออะไรก็ได้ที่คุณต้องการจากฉัน” มิสเตอร์กอนพูดด้วยรอยยิ้ม
“อืม? ดูเหมือนกับดักเลย กุสตาฟพูดในใจหลังจากได้ยินแบบนั้น
“เชื้อฉันเถอะ คุณสามารถขออะไรก็ได้จากฉัน ตราบใดที่ฉันเห็นการเข้าร่วมของคุณ”มิสเตอร์กอนกล่าวเสริม
“วันที่และสถานที่ของการเฉลิมฉลองจะถูกเปิดเผยในตอนท้ายของวีดีโอ” มิสเตอร์กอนเปล่งเสียงออกมาก่อนที่การฉายภาพจะหายไป
ในขณะที่การฉายภาพของเขาหายไป มันก็ถูกแทนที่ด้วยตัวละครเรื่องแสงหลายตัวที่เปิดเผยวันที่รวมถึงสถานที่จัดงานวันเกิดของมิสเตอร์กอน หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ลูกบาศก์ก็ละลายเป็นเถ้า
“นี่ใครกัน มิสเตอร์กอน” กุสตาฟถามออกมาดัง ๆ หลังจากท่องจ่าสถานที่และวันที่
เขาไม่เคยได้ยินชื่อของคนๆนี้มาก่อน แต่กุสตาฟเดาได้ว่าเขาเป็นผู้มีอิทธิพลและต้องมาจากครอบครัวที่มีอํานาจในเมืองนี้
เขาไม่ได้โดดเด่นในประเด็นทางสังคมและการชุมนุม เพราะเขาชอบใช้เวลาค้นคว้าข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต นั้นเป็นสาเหตุที่เขาไม่รู้ว่านายกอนคนนี้เป็นใคร
กุสตาฟตัดสินใจค้นหาสิ่งที่ค้นพบก่อนที่เขาจะคิดว่าเขาจะเข้าร่วมหรือไม่
ความผิดพลาดที่พ่อบ้านทําคือ พวกเขาคาดหวังให้กุสตาฟรู้เรื่องมิสเตอร์กอน เนื่องจากเขาเกือบจะมีอิทธิพลในเมืองนี้
พวกเขาไม่รู้ว่ากุสตาฟไม่เคยไปงานสังคมใด ๆ หรือแม้แต่เข้าถึงทีวีและอินเทอร์เน็ตก่อนที่เขาจะเริ่มอยู่คนเดียว
กสตาฟเริ่มตรวจสอบอีเมลของเขา ก่อนเพื่อดผู้สมัครตําแหน่งงานที่เปิดรับในหน่วยงานของเขา
มีเลือดผสมหลายร้อยคนที่สนใจเข้าร่วม CRIMSON HUNTING AGENCY อย่างไรก็ตามสตาฟค่อนข้างฐ์จจุกจิก ดังนั้นเขาจึงเลือกดูที่ละรายการและแม้กระทั่งหลังจากผ่านไป 30 นาทีเขาก็ยังคงไม่สนใจใครเลย
เขาได้เลือกคนที่เขาเห็นว่าเหมาะสมกับตําแหน่งเลขาฯ และอีก 2 คนเป็นตัวแทนจัดส่งแต่นอกเหนือจากนั้นเขาต้องการคนเพิ่มในการลงสนาม
เขายังไม่เคยเห็นใครที่เหมาะกับรสนิยมของเขาเลย
“ฉันเดาว่าฉันจะเริ่มจาก 3 คนนี้ก่อน” กุสตาฟเลือก 3 คนที่โดดเด่นที่สุดในบรรดาคนที่เขาเช็คเอาท์
ภาพฉายโฮโลแกรม 3 คนปรากฏขึ้นต่อหน้ากุสตาฟ
มีผู้หญิง 2 คนและผู้ชายคนหนึ่ง กุสตาฟสังเกตเรซูเม่และความสามารถของพวกเขาที่เขียนไว้ภายในเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน
“วันนี้ไปสัมภาษณ์มา 6 ครั้ง” กุสตาฟพึมพํา ก่อนจะส่งสถานที่และเวลาไปให้ทั้ง 6 คนที่เขาเลือก..
