ปัง! ปัง ปัง ปัง
เสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป
“เราจะทํายังไงดี พวกมันกําลังจะทะลวงเข้ามา?” ภรรยาถามด้วยสีหน้าตกใจ
เสียงของสามีแตกร้าว ขณะที่เขาตอบว่า “กะ… กั้นมันด้วยข้าวของและเฟอร์นิเจอร์ที่มันหนักๆในบ้านของเรา” เขาแนะนําทั้งสองคนรีบไปทํางานและผลักโซฟา โต๊ะ เตียง และเฟอร์นิเจอร์หนักๆ อื่นๆ ไปทางประตูเพื่อกั้นไว้
เสียงเคาะประตูลดลงเล็กน้อยเนื่องจากภาระที่วางไว้ด้านหลัง
เราควรจะยึดมั่นในบางสิ่งบางอย่างมากขึ้น ที่รัก พยายามติดต่อตํารวจและ MBO ต่อไป” แม่ของกุสตาฟแนะนําด้วยท่าทางสงบเล็กน้อย
แน่นอนว่าพ่อไม่จําเป็นต้องได้รับแจ้งเรื่องนี้ เขาใช้อุปกรณ์ของเขาอยู่และพยายามทําสิ่งนี้ในขณะนั้น
– “ข่าวด่วน! ข่าวด่วน!
บ้านของพ่อแม่ของกุสตาฟในตอนนี้นั้นถูกล้อมโดยกลุ่มคนโกรธที่ตัดสินใจรับความยุติธรรมของกุสตาฟ คริมสันไว้ในมือของพวกเขาเอง
-“อย่างที่คุณเห็นจากภาพที่บันทึกจากด้านบน พวกเขาล้อมบ้านของครอบครัวออสโลฟในอดีตของกุสตาฟและตัดสินใจที่จะไม่ถอยหลังจนกว่าพวกเขาจะจัดการกับทั้งคู่”
– “พวกเขากําลังพยายามบุกเข้าไปในบ้านของทั้งสองที่แสดงบนหน้าจอและด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบสาเหตุเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายไม่ได้แสดงที่เกิดเหตุ”
สํานักข่าวและสื่อต่าง ๆ ต่างแสดงข่าวเดียวกันในขณะนี้ พวกเขากําลังบันทึกอพาร์ตเมนต์ของพ่อแม่ของกุสตาฟจากด้านบนและจะเห็นได้ว่า ฝูงชนเพิ่มขึ้นแต่ละนาที ปัจจุบันมีจํานวนผู้คนกว่าพันคนมาถึงที่เกิดเหตุ และส่วนใหญ่มีอาวุธและไม้ยกขึ้นขณะที่พวกเขาตะโกนว่า
“ความยุติธรรมเพื่อคริมสัน! ความยุติธรรมเพื่อคริมสัน!”
ในสาขาตํารวจใกล้กับย่านเก่าของกุสตาฟ ตํารวจที่นั่นได้ดูภาพบ้านที่ถูกผู้คนล้อมรอบ
กร็ง!! กรึง!! กริ้ง!! กริ้ง!
ระบบสื่อสารที่ใช้ในสํานักงานดังขึ้นอย่างรุนแรงประกาศว่ามีสายเรียกเข้ามหาศาล คนที่กําลังมองดูข่าวที่บ้านพ่อแม่ของกุสตาฟก็ไม่ได้สนใจที่จะไปรับสายใดๆ
“กัปตันโจ เราควรจะทําอะไรตอนนี้ไม่ใช่หรือ” ชายคนหนึ่งถาม
“ไม่ มีคําสั่งส่งมาจากเบื้องสูงว่าเราอย่าเข้าไปยุ่งจนกระทั่งผ่านไป 20 นาที…” กัปตันที่ยืนดูอยู่ตรงมุมห้องก็เปล่งเสียงออกมา
ตํารวจในสถานีมีสีหน้าประหลาดใจและสับสนเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“แค่ 10 นาทีก็พอได้แล้วมั้ง” กัปตันโจเสริม
หนึ่งในศูนย์บัญชาการ MBO ภายในหอคอยที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองคล้ายคลึงกัน สถานการณ์กับสิ่งที่เกิดขึ้นในสถานีตํารวจก็เล่นที่นี่
เจ้าหน้าที่ MBO ภายใน ห้องถามว่าทําไมพวกเขาถึงเข้าไปยุ่งไม่ได้ แต่เมื่อได้ยินชื่อคนที่ขอให้พวกเขาถอยกลับทุกคนก็หุบปาก
กุสตาฟซึ่งเป็นต้นเหตุของความวุ่นวายนี้ กําลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นที่สวยงามและได้รับการออกแบบมาอย่างดี จิบไวน์ที่แปลกใหม่ในถ้วย
ตรงข้ามกับเขาคืออาจารย์กอน ซึ่งดูเหมือนจะหลบหนีไปกริมกลับไปที่ห้องพักของเขาแล้ว แต่อีก 2 คนคือเวร่าและเดเมียนนั่งอยู่ที่บริเวณรับประทานอาหารโดยจ้องมองไปที่กุสตาฟและคุณปู่ของพวกเขา
เมดสาวย้ายไปมาอยู่ที่นั่นและเสิร์ฟอาหารในห้องอาหาร แต่กุสตาฟปฏิเสธอาหารไปแล้ว เพราะเขาไม่สนใจที่จะใช้เวลามากเกินไปที่นั่น นั่นเป็นเหตุผลที่เขานั่งอยู่บนโซฟาตัวหนึ่งกับนายกอนแน่นอน เขาปิดบังความตั้งใจโดยบอกว่าเขาอิ่มแล้วจากการทานอาหารในงานปาร์ตี้ ดังนั้น เขากับนายกอนจะลงมือทําธุรกิจทันที
“คุณกอน ผมซาบซึ้งกับสิ่งที่คุณทําที่นั่น แต่อย่างไรก็ตาม คุณจัดการเรื่องนี้และทําให้ครูของผมเข้าร่วมกับคุณได้อย่างไร” กุสตาฟถาม
“อ้าว หมายถึงเอมมีเหรอ” นายกอนถาม
“ใช่” กุสตาฟตอบ
“เราเคยรู้จักกัน แต่เรื่องมันยาวมาก” มิสเตอร์กอนเปล่งเสียงออกมา
“อืม” กุสตาฟอุทานด้วยท่าทางสงสัยเล็กน้อย
“ตอนที่ฉันอธิบายแผนการของฉันให้เธอฟัง เธอตกลงที่จะช่วย… อันที่จริง 70 เปอร์เซ็นต์ของวิดีโอเป็นสิ่งที่ได้รวบรวมมาจากเธอ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถยอมรับคําขอบคุณของคุณได้ คุณคริมสัน” มิสเตอร์กอนหัวเราะเบา ๆ เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น
“ถ้าไม่มีเธอ สิ่งนี้คงเป็นไปไม่ได้ เพราะถึงแม้จะมีความสัมพันธ์มากมายของฉัน ฉันก็ไม่สามารถดึงบางส่วนของฟุตเทจนี้กลับมาได้ด้วยตัวเอง” มิสเตอร์กอนกล่าวเสริม
‘70%?” ดวงตาของกุสตาฟเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้นเขารู้ว่ามันไม่ง่ายนักที่จะดึงภาพวิดีโอที่สูญหายไปตามกาลเวลาหรือจงใจลบทิ้งไป อย่างไรก็ตาม ไม่ได้คาดหวังว่าแม้แต่ผู้มีอิทธิพลอย่างนายกอนจะประสบปัญหาเช่นนี้และสามารถกู้คืนมาได้เพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น
ฉันต้องขอบคุณมิสเอมมีอย่างถูกต้อง เมื่อฉันเจอเธอ กุสตาฟกล่าวภายในแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใส่ใจมากนักกับสิ่งที่เมืองนี้ทําให้เขาในตอนแรก เมื่อเขาตบแม่ของเขาต่อหน้านักข่าว อย่างไรก็ตาม เขายังคงรู้สึกขอบคุณเพราะเขาเข้าใจว่าการทําเช่นนี้จะไม่ง่าย
มิสเตอร์กอนชี้ให้ทหารยามคนหนึ่งเข้ามาหาพวกเขายามกําลังถือกล่องสีขาวทรงสี่เหลี่ยม ซึ่งคุณกอนส่งผ่านไปยังกุสตาฟ
“นี่คืออะไร?” กุสตาฟถามขณะรับจากทหารยาม
“แค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ จากฉันที่มอบให้คุณ” มิสเตอร์กอนพูดด้วยรอยยิ้ม
กสตาฟถือกล่องเล็กสีขาวและสังเกตสิ่งที่อยู่ภายในโดยใช้ดวงตาแห่งพระเจ้า…
“หืม?” เขาสังเกตเห็นว่าเป็นเศษเล็กเศษน้อย
“เปิด เมื่อคุณถึงบ้าน” มิสเตอร์กอนเปล่งเสียงออกมา
“ฉันสามารถได้สิ่งนั้นมาจากกลุ่มนักข่าวที่ลับๆล่อๆ ดังนั้นระวังอย่าให้ถูกจับได้ในครั้งต่อไป” มิสเตอร์กอนกล่าวเสริม
กุสตาฟมีสีหน้าสับสนเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่เขาสามารถบอกได้ว่าทุกอย่างยังคงสมเหตุสมผล สําหรับเขาในภายหลังหลังจากที่เขาชมวิดีโอ..
