ตอนที่ 329: การรบกวน
ตอนนี้เขาต้องอยู่บนขอบของภูเขาแล้ว และเขาไม่สามารถติดตามกระแสพลังงานที่มาจากหินได้อีกต่อไป “หม ฉันจะทําให้แน่ใจว่าสิ่งนี้จะนําไปสู่ความหายนะของแก” มิสเอมมี่กล่าวขณะหรี่ตา
ย้อนกลับไปในอพาร์ตเมนต์ของกุสตาฟ บรรยากาศดูเงียบสงบ ทุกอย่างหยุดนิ่งและดูเหมือนไม่มีชีวิตอยู่ในสถานที่นี้
กุสตาฟซึ่งอยู่ในท่าไขว่ห้างบนเตียงของเขาเป็นเหมือนรูปปั้น ในขณะที่เขาหลับตา
แม้แต่เสียงหายใจก็ไม่ได้ยินจากเขา เขาปรับสมาธิของเขาให้ถึงจุดสูงสุด ในขณะที่เขาจดจ่ออยู่กับยาร์กี้ของเขา
เขาเริ่มได้รับสัญญาณมากขึ้นจากยาร์กี้ของเขาเมื่อเวลาผ่านไป ยาร์กี้เป็นเหมือนเปลวไฟสีดําที่ตายไปก่อนหน้านี้เมื่อมันใช้พลังงานจนหมด แต่เมื่อกุสตาฟเริ่มส่งต่อความตั้งใจของเขาไปยังมันในบางครั้งมันจะสั่นสะท้านในขณะที่บางครั้งอาจมีแสงเล็กๆอยู่บนส่วนหนึ่งของมัน ก่อนที่มันจะดับอีกครั้ง
เหตุการณ์เช่นนี้ยังคงเกิดขึ้นอีก 7 ชั่วโมงข้างหน้า
ภายในห้องผู้ป่วยในโรงพยาบาล สามารถมองเห็นผู้ป่วยได้ 2 คนในชุดผู้ป่วย โดยวางเตียงไว้เคียงข้างกัน
ทั้ง 2 คนนี้เป็นชายและหญิง ถูกใส่กุญแจมือและแยกตัวออกจากผู้ป่วยที่เหลือในโรงพยาบาล
เจ้าหน้าที่ตํารวจ 2 คนยืนอยู่ในตําแหน่งต่างๆ ภายในวอร์ด เด็กผู้ชายที่มีผมสีดําหยิกอยู่ข้างๆสามีภรรยาคู่นี้ พูดด้วยน้ําเสียงโมโห
เขาแต่งกายด้วยเครื่องแบบสีขาวบริสุทธิ์ที่มีโลโก้รูปเลือดสีแดงที่บริเวณกระเป๋าอกขวา
“ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของมัน! ไอ้สารเลวนั่น!” เขาตะโกนออกไป
“ท่านคะ มีผู้ป่วยรายอื่นอยู่ที่นี่ กรุณาลดเสียงลง” พยาบาลคนหนึ่งที่ประตูเตือน
“หุบปากไปเลย นังสารเลว” เด็กชายส่งเสียงออกมาและมองไปที่เธอ
ปุ่มมม!
แรงประหลาดกระแทกเธอไปข้างหลัง ทําให้เธอล้มลงและสไลด์ตัวข้ามพื้นโรงพยาบาล
เจ้าหน้าที่ตํารวจรีบชักอาวุธและชี้มาที่เขา เขาจ้องมองเจ้าหน้าที่เหล่านั้นด้วยเจตนาฆ่า อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะดําเนินการใดๆ ได้…
“เอนดริก หยุดเดี๋ยวนี้” ชายที่อยู่บนเตียงหันไปทางซ้ายพลางเปล่งเสียงออกมา
“เราไม่ต้องการให้ลูกถูกคุมประพฤติเมื่อเข้าเรียนในค่าย MBO” เขากล่าวเสริม
แสงสีฟ้าในดวงตาของเขาค่อย ๆ จางลงขณะที่เขาจ้องกลับมาที่พ่อแม่ของเขา
“แม่ครับพ่อครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง” เขาพูดพร้อมกับเดินไปที่ประตู
“เอนดริก อย่าทําอะไรโง่ๆ… พี่ชายของลูกตอนนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ที่น่าตื่นเต้น ลูกทําอะไรไม่ได้…” ก่อนที่พ่อของเขาจะพูดจบ เอนดริกก็ขัดจังหวะ
“อย่าทําให้ผมหัวเราะหน่อยเลย เขาไม่ได้มีพลังโลดโผนอะไรเลย… เขาเป็นแค่ไอ้เด็กนักเรียนคลาสพิเศษจอมปลอมที่ยังไม่ได้รับการฝึกฝนใดๆ ผมเก่งกว่าเขาแน่นอน นี้” เอนดรึกพูดก่อนจะเดินออกไ
ป
“ลูกเอ๋ย…” พ่อของเอนดริกหยุดพูด ในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าเอนดริกเดินออกไปแล้ว
“ใช่ แก้แค้นให้แม่ด้วย ลูกชายของแม่” แม่ของเอนดริกหัวเราะเหมือนคนบ้า หลังจากเห็นความโกรธในดวงตาของเอนดริกก่อนจะจากไป
“คุณกําลังพูดอะไร นังบ้า เราเป็นต้นเหตุของปัญหาที่เราก่อมาเอง” พ่อของเอนดริกกล่าวด้วยท่าทางรําคาญ
“อะไรกัน! สาเหตุของปัญหาคือลูกคนแรกที่ฉันเป็นแม่… ที่ให้ลูกคนที่ 2 ของฉันจัดการเถอะ 5555” แม่ของเอนดริกพูดขึ้น
“ในหัวของคุณมันมีอะไรอยู่บ้างไหม! คุณต้องป่วยทางจิตแน่นอน! คุณไม่เห็นข้อผิดพลาดของวิธีการของคุณได้อย่างไรกัน ห้ะ!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ความผิดพลาดเพียงอย่างเดียวของฉันคือให้เด็กเลวคนนั้นเกิดมา!”
กลับมาที่อพาร์ตเมนต์ของเขา กุสตาฟพยายามเอาตัวเขาไปให้ได้ ความตั้งใจที่รับรู้ถึงจิตสํานึกของยาร์กี้ของเขาหลังจากนั้นไม่นาน
ขณะนี้เป็นเวลาเย็นแล้ว และวันรุ่งขึ้นเป็นช่วงที่งานเลี้ยงของมาทิลด้าจะจัดขึ้นในที่สุด ยาร์กี้ของเขาก็เริ่มดูดซับพลังงานจากร่างกายของเขา แต่เขาไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใด แม้จะผ่านไป 2 ชั่วโมง ยาร์กี้ของเขาก็ยังเป็นสีดํา
แม้ว่ามันจะเบากว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย แต่กุสตาฟรู้ว่ามันยังไม่เริ่ม
แม้ว่ากุสตาฟจะใช้พลังงานไปมากแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถชาร์จตัวเองได้
กุสตาฟนั่งอยู่กับที่อีก 1 ชั่วโมง
ในที่สุด ยาร์กี้ของเขาก็สว่างขึ้นด้วยแสงสีชมพูและเริ่มแกว่งไปมาราวกับเปลวไฟ
(“ดีมาก นายสามารถจุดไฟได้เร็วกว่าที่ฉันคิดไว้”)
กุสตาฟได้ยินเสียงของระบบในหัวของเขา
หืม เธอจะสงสัยในความสามารถของฉันได้อย่างไร? ฉันสั่งยาร์กี้ให้รู้จักวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการเริ่มต้นใช้งานด้วยพลังงานของฉัน และมันได้ผล กุสตาฟตอบ
(“โอ้ ดีแล้ว ในที่สุดนายก็ใช้คะแนนความฉลาดที่ฉันให้มาได้แล้ว”)
หลังจากนั้นระบบก็หยุดพูด เพื่อให้กุสตาฟได้จดจ่อกับการป้อนพลังงาน
กุสตาฟสามารถตัดสินใจที่จะเคลื่อนไหวในตอนนี้ แต่เขาต้องการที่จะมุ่งเน้นไปที่การชี้นําพลังงานที่ยาร์กี้ เพราะจากที่ระบบบอกเขาควรโฟกัสจุดนั้นก่อน และเนื่องจากยาร์กี้สามารถดึงพลังงานจากส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายที่มันอาศัยอยู่ได้
หากให้เน้นไปที่ตับ ไต หรือหัวใจของกุสตาฟและดึงพลังงานจากที่นั่น เขาจะเป็นคนที่เสียสละเช่นนั้น เวลาผ่านไปอีก 2 ชั่วโมง และขณะนี้เวลาประมาณ 2 ทุ่ม
กุสตาฟทําได้เพียงเติมพลังให้ยาร์กี้ของเขาด้วยพลัง 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น และเขายังคงดําเนินต่อไป โดยหวังว่าจะทําให้เสร็จก่อนเริ่มงานปาร์ตี้ในวันพรุ่งนี้
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เขาได้ยินเสียงเคาะดังมาจากประตู
“อืม?”
กุสตาฟจงใจติดป้ายเล็กๆ ไว้หน้าประตูของเขา โดยบอกว่าเขาจะไม่ว่างในช่วงเวลานี้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไมคนที่มารอบๆ ด้วยเหตุผลหนึ่งหรืออีกเหตุผลหนึ่งไม่สนใจที่จะเคาะเมื่อเห็นสิ่งนี้
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าบุคคลนี้จะเป็นใครก็ตาม พวกเขาไม่ใส่ใจกับป้าย
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
เสียงเคาะดังขึ้นในรอบต่อไป กุสตาฟยังคงเพิกเฉย คิดว่าบุคคลนั้นจะจากไปหลังจากเคาะอีก 2-3 ครั้งอย่างไรก็ตามการเคาะยังคงดําเนินต่อไป
“ฉันรู้ว่าแกอยู่ในนั้น! เปิดประตูนี้ มิฉะนั้นฉันจะพังมันลง!” ได้ยินเสียงวัยรุ่นโกรธเกรี้ยวกราดไปทั่วทางเดิน..
