บนจอภาพโฮโลแกรมสามารถมองเห็นชายในเครื่องแบบพูดได้
“การลงโทษสําหรับความผิดเหล่านั้นมีดังนี้…”
“คุณจะถูกขังอยู่ในห้องแยกเดี่ยวเป็นเวลา 2 เดือน” ชายบนหน้าจอเริ่มกล่าว
“คุณจะได้รับอาหารวันละครั้งเท่านั้น”
“คุณจะได้รับการประเมินทุกสัปดาห์ และหากไม่มีการค้นพบการเปลี่ยนแปลง เวลากักตัวจะเพิ่มอีก 1 สัปดาห์
“คุณจะไม่ได้เข้าร่วมกับคนอื่นๆ เมื่อเริ่มต้นการฝึกในปีแรก”
“ของคุณ…”
ขณะที่ชายคนนั้นพดถึงการลงโทษของเอนดริก เอนดริกไม่มีสติมากขนาดที่จะเข้าใจค่าพูด ขณะนั้นเขาตกอยู่ในห้วงอารมณ์ความคิดของเขา
ฉันแพ้งั้นเหรอ? ฉันจําไม่ได้เลย…” ในขณะที่เขาพูดในใจ ภาพการต่อสู้ของเขากับกุสตาฟเริ่มผุดขึ้นมาในหัวของเขาทีละนิด
“ฉันแพ้อย่างน่าขายหน้า…เอนดริกกัดฟัน ขณะที่เขาคิด
และตอนนี้ฉันต้องอยู่ที่นี่เป็นเวลา 2 เดือน…เอนดริกมองไปรอบ ๆ ด้วยความหงุดหงิดที่เขียนขึ้นบนใบหน้าของเขา
เขากําลังฟังชายคนหนึ่งในจอโฮโลแกรมบางส่วน ขณะมองไปรอบ ๆ ห้องมืด
แหล่งกําเนิดแสงเพียงแหล่งเดียว ในขณะนี้คือจอมอนิเตอร์โฮโลแกรม
ไม่มีโต๊ะ เก้าอี้ พรม หรือสิ่งของใดๆ ให้เห็นรอบๆ
“ไม่ นายขังฉันไว้ที่นี่ไม่ได้!” จู่ๆ เอนดริกก็ตะโกนออกมา
“การฝึกของคุณจะจัดขึ้นที่นี่ และคุณจะไม่ได้เห็นแสงตะวันอีกเป็นเวลา 2 เดือนข้างหน้า… หากคุณประพฤติตัวดี ระยะเวลาการกักขังตัวของคุณจะไม่ยึดออกไป” ชายในภาพโฮโลแกรม เฝ้าสังเกตความไม่พอใจของเอนดริกและพูดต่อไป
“นี่แกไม่ได้ยินหรือไง ปล่อยฉันนะ!” เอนดริกกรีดร้องออกมาอีกครั้ง ขณะที่เขายืนขึ้น
“ห้าาา!” เขาตะโกนออกมา ในขณะที่เปิดใช้งานสายเลือดของเขาและลองใช้คลื่นพลังจิต
ริ้ววว
“ห้ะ?” เขาค้นพบว่าเขาสามารถส่งความประสงค์ของเขาออกไปได้เพียง 5 นิ้วจากตัวเขาเอง ความสามารถของเขาถูกระงับ
เอนดริกไม่ยอมแพ้และเดินไปที่ด้านหนึ่งของกําแพง ก่อนจะดันมือไปข้างหน้า
ววววว!
พลังจิตของเขาเป็นเหมือนลมกระโชกแรงที่เล็มหญ้าไปตามกําแพงอย่างแผ่วเบา “การหลบหนีนั้นจะไม่เกิดขึ้น… การพยายามหลบหนีจะทําให้คุณโดดเดี่ยวมากขึ้น” ชายบนหน้าจอกล่าวเสริม ใบหน้าของเอนดริกขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขารู้สึกเหมือนกําลังจะเป็นบ้า
มันเป็นความผิดของไอ้สารเลวนั่นทั้งหมด ภาพลักษณ์ของกุสตาฟปรากฏขึ้นในจิตใจของเขาพร้อมกับความเกลียดชังที่แขวนอยู่บนใบหน้าของเขา
“ฉันจะแก้แค้นให้เอง… แม่ พ่อ… เอนดริกคุกเข่าลงด้วยท่าทางหงุดหงิดและสิ้นหวัง ในขณะที่เขาพูดในใจ
“ตําแหน่งคลาสพิเศษของคุณมีความเสี่ยงที่จะสูญหาย ถ้าคุณไม่แสดงการพัฒนาความคิดของคุณ…”
ชายบนหน้าจอพูดต่อไป เอนดริกไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอดทนและฟังด้วยการแสดงออกถึงความปวดร้าวที่แสดงบนใบหน้าของเขา
“เดี๋ยวก่อน… กุสตาฟ แม้ว่าตอนนี้แกจะมีพลังมากกว่าเมื่อก่อน แต่ฉันปฏิเสธที่จะยอมรับว่าความแข็งแกร่งของแกนั้นสูงกว่าของฉัน… แกรอฉันก่อน…”
หลายชั่วโมงต่อมา เป็นเวลา 10 โมงเช้า และกุสตาฟใช้เวลาทั้งคืนและอีกส่วนหนึ่งในช่วงเช้าเพื่อฟื้นฟูพลังยาร์กี้ของเขา
เขารู้สึกเหนื่อย แต่ยาร์กี้ของเขาเพิ่มขึ้นเพียง 80 เปอร์เซ็นต์ในขณะนั้น
งานเลี้ยงของมาทิลด้าจะจัดขึ้นในอีก 4 ชั่วโมงข้างหน้า ซึ่งหมายความว่าเขาจะต้องข้ามงานประจําวันของวันนี้ด้วย เนื่องจากเขาต้องการเติมพลังให้ยาร์กี้ให้เต็มก่อนเริ่มงานปาร์ตี้
กสตาฟเก็บมันไว้และอยู่ในบ้านเพื่อทําสิ่งเดียวกันกับที่เขาทําในหนึ่งวันที่ผ่านมา มันเริ่มน่าเบื่อแล้วสําหรับเขาเพียงแค่นั่งในที่ๆเดียว แต่เขาก็ต้องทน
เขาตัดสินใจว่าจะไม่ปล่อยให้ยาร์กี้ของเขาหมดอีกต่อไป เพราะนั่นคือสิ่งที่น่าเขามาสู่สถานะ
ภายในการศึกษาที่ดูหรูหรา ชายในชุดธุรกิจสีน้ําเงินนั่งบนเก้าอี้อ่านหนังสือ
ยามในชุดบอดี้สูทสีดํายืนอยู่ข้างหน้าเขา พร้อมกับรายงานบางฉบับ
“อืม ก็ได้… ฉันจะรอคําตอบของเด็กๆ ก่อน…” ยังโจพูดออกมา
“ถ้าเขาไม่ตกลงตามคําเรียกร้องของฉัน เราจะย้ายไปอยู่กับน้องชายของเขา ฉันจําได้ว่าพวกเขามีความบาดหมางกันในครอบครัวที่แน่นแฟ้นจริงๆ…” ยังโจยิ้มเยาะอย่างเย็นชา ขณะที่เขาจิบชา
“นอกจากนี้ เราจะหาวิธียุติบทบาทของเขาด้วย เมื่อฉันเปิดเผยข้อมูลให้เขาฟัง”
ความคิดของยังโจย้อนกลับไป เมื่อ 2 วันก่อน เมื่อเขาไปเยี่ยมกุสตาฟ
“งั้นจะให้ฉันอยู่ข้างๆคุณ แล้วแสร้งทําเป็นว่ายังคงอยู่กับคุณเอมมีงั้นเหรอ” กุสตาฟถาม
“ถูกต้องแล้ว… ฉันจะสนับสนุนให้นายก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของ MBO ข้อมูลที่ฉันต้องการในตอนนี้คือที่ตั้งของหินล้ําค่าที่นายขโมยไปจากฉัน ซึ่งจู่ๆ ฉันก็หลงทาง และหามันไม่พบอีกแล้ว” ยังโจกล่าว
“ไม่เพียงแต่ฉันจะพานายไปสู่จุดสูงสุด แต่นายยังได้รับอุปกรณ์และชุดเกราะชั้นเยี่ยมที่สร้าง โดยอุตสาหกรรมโจ” ยังโจกล่าวเสริม
กุสตาฟมองครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “คุณคงรู้ว่านี่ไม่เพียงพอที่จะซื้อความจงรักภักดีของฉันได้”
“คิดให้รอบคอบแล้วเข้าร่วมกับฉัน” ยังโจพูดก่อนจะยืนขึ้นและเดินไปข้างหน้า
เขามาถึงทางด้านขวาของกุสตาฟและมองไปข้างหน้า ก่อนที่จะยกแขนซ้ายขึ้นและแตะไหล่ของกุสตาฟ 2 ครั้ง
“พ่อของฉันไม่รู้หรอกว่านายทําอะไรกับฮังโจ…” เขาเปล่งเสียงออกมาก่อนจะหันหลังและเดินไปที่ประตู
ดวงตาของกุสตาฟหรี่ลง เขาไม่ได้พยายามที่จะปฏิเสธหรือพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์เพราะเขาสัมผัสได้ถึงความแน่นอนในเสียงของเขา
ยังโจเดินออกไปและทิ้งกุสตาฟให้หมกมุ่นอยู่กับความคิดของเขา
“ตอนนี้น้องชายของเขาอยู่ในสภาพย่ําแย่… มันเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะใช้เขาด้วย” ยังโจพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ
“แต่ท่านยัง คุณบอกว่าคุณจะใช้แผนการของคุณเพื่อหลอกใช้เขา ก็ต่อเมื่อกุสตาฟไม่ยอมรับข้อเสนอของคุณ” ชายร่างใหญ่กล่าวด้วยท่าทางสับสน ..
